Dzień pluszowego misia

Dziś wyjątkowy dzień dla wszystkich Dzieci. Święto mają bowiem ich Przytulanki, często najlepsi przyjaciele. W wielu żłobkach i przedszkolach dzień ten jest obchodzony wyjątkowo uroczyście. U Łucji na przykład każde dziecko miało przynieść swojego pluszaka. Rano przed drzwiami wszyscy mogli przytulić się do wielkiego misia, który radośnie machał łapką i pozdrawiał maluchy. Postanowiłam, że Lucek będzie wyglądał wyjątkowo. Uszyłam jej zatem z polarku majteczki z ogonkiem i opaskę z uszkami. No bo w końcu to też taki nasz mały Misiaczek (już prawie roczny, 9-kilowy).

Wiecie, jaki mam stosunek do pokazywania zdjęć dzieci w Internecie. Tym razem musiałam jednak trochę nagiąć swoje zasady, bo „kostium” po prostu sobie leżąc nie prezentuje się nawet w połowie tak dobrze, jak na modelce. Tak więc na fotkach możecie zobaczyć tył mojego kochanego szkraba. Prawda, że jest już duża?

Dziś żegnam się już z Wami życząc wszystkim miłego wieczoru i całego tygodnia!

Tymek i Zbynio

Dziś przedstawiam Wam dwa renifery, które zawitały do mnie z okazji zbliżających się świąt. Pierwszego mogłyście już zauważyć, to Tymek w czerwonym sweterku (dorobił się wreszcie spodni). Tymek jest dość mały, ale bardzo kochany. Ma większego kumpla, Zbynia. Zbynio powstał na bazie krowy, ale jest rogaczem pełną gębą, a raczej pełnym porożem.

A tak na serio, to Zbynio ma sweter z rękawa mojego starego swetra, a do wykonania bucików posłużyłam się zestawem kaletniczym, którym się Wam niedawno chwaliłam. Oba reniferki uszyłam w 100% ręcznie, w sensie bez użycia maszyny. Trochę to zajęło, ale myślę, że było warto.

Tymek będzie nagrodą w konkursie u Gabrysiowej Mamy, razem z tą oto bombką:

 Na koniec muszę się Wam czymś pochwalić. Od jakiegoś czasu biegam sobie, tak wiecie, rekreacyjnie. Namówił mnie kolega z pracy. Idąc, a raczej biegnąc za ciosem (oraz znowu za namową kolegi), postanowiłam wziąć udział w zawodach Ostrowska Jesień Biegowa na dystansie 5 km. Trochę się obawiałam, bo zdrowie mi szwankuje i mam kontuzjowane… no w zasadzie mam kilka kontuzji… Okazało się jednak, że poszło mi całkiem nieźle. Nie no, skończmy z tą fałszywą skromnością! Poszło mi znakomicie! Pobiłam swój rekord życiowy (00:28:15) i zajęłam 12 miejsce wśród kobiet i 42 w kategorii open na 78 startujących! Jestem bardzo zadowolona, bo absolutnie się takiego wyniku nie spodziewałam. A oto i medal:

Zachęcam Was do aktywnego wypoczynku! Naprawdę warto, nawet jeśli nie dla osiągnięć na zawodach, to dla samych siebie. Ja po takim kilkukilometrowym biegu dostaję tak niesamowity zastrzyk energii, że jestem w stanie góry przenosić!

Do zobaczenia wkrótce!

Konkurs u Gabrysiowej Mamy

Witajcie!
Niedawno zostałam poproszona o zasponsorowanie nagrody w konkursie na bożonarodzeniową kartkę, który zorganizowała Gabrysiowa Mama. Oczywiście się zgodziłam, ale nie tylko ja... Nagród jest bez liku! Po szczegóły zapraszam TUTAJ.

A oto, co ja ufundowałam, renifer Tymek i imienna bombka:

Zapraszam do wzięćia udziału w konkursie!

Cuda wianki

 Witajcie w to piękne, niedzielne przedpołudnie (choć dla wielu z Was pewnie wczesny poranek). My nie śpimy już od czwartej, ale to nie nowość. Tak mamy prawie co dzień… Dziś prezentuję Wam porcję kolejnych wyrobów świątecznych.

Na początek choinki. Wzór znalazłam oczywiście na zszywka.pl, ale pomysłodawczynią jest wspaniała artystka Elena Kogan. Patrząc na jej prace można się przenieść w zupełnie inny świat.

Jako podstawę w swoich choinkach wykorzystałam słoiczki po obiadkach Łucji. 

Wianki to już twory spontaniczne. Osobiście najbardziej podoba mi się ten niebieski, choć jest trochę prozaiczny. Ten czerwony wykonałam ze starych skarpet, a ten z papierowymi zwitkami powstał nie dalej, jak dwie godziny temu. Wreszcie przełamałam swoją awersję do wykorzystywania do prac starych książek! Inna sprawa, że ta była o teorii prawa, była niekompletna i praktycznie trafiła już do kosza. Myślę, że ofiarowałam jej drugie życie.

Na koniec zdobycz – zestaw kaletniczy. Upolowałam go wczoraj w Lidlu za całe 19,90! Marzyłam o takim, więc nie zastanawiałam się ani chwili!

Wybaczcie, że nie będę się rozpisywać, ale Łucja czeka, aż się z nią pobawię. Nadmienię tylko szybko, że właśnie uczymy się chodzić (w czwartek w żłobku przeszła 3 kroczki sama!), mamy już 6 ząbków i znamy jakieś… 10 słów, głównie powtarzające się sylaby (mama, tata, czy kaka – co oznacza kaczuszkę). Poza tym musicie wiedzieć, że nasz kochany Lucek rozrabia niczym pijany zając w kapuście. Nawet moja Teściowa stwierdziła, że lepiej zajmować się trzydziestką dzieci w żłobku, niż jedną Łucją :D Ja nie wiem, po kim ona taka temperamentna…

Miłej niedzieli i udanego tygodnia Wam życzę!!!

Gwiazdka ze sporym wyprzedzeniem i pewien zielony ogr…

Dziś będę uprawiać chwalipięctwo. Mianowicie będę się chwalić prezentami, które dostaliśmy w ostatnim czasie. Na pierwszy ogień idzie przepiękny haft – metryczka, który Łucja dostała od mojej Siostry. Karola zrobiła jeszcze podobną dla Jagódki, ale niestety nie obfociłam… Haft krzyżykowy ciągle pozostaje dla mnie nieosiągalnym, dlatego z radością podziwiam dzieła mojej Siostry i wiem, że w kwestii rękodzieła się uzupełniamy :D

Następnie pochwalę się fajną doniczką ze sklepu fajnedonice.pl. Miało być bez prezentów i z dobrego serca, ale oczywiście Mąż Koleżanki nie wytrzymał i musiał mi jedną podarować. Pisałam Wam o mojej awersji do kwiatów. Jest od tego mały wyjątek – fiołek od mojej Siostry. Rośnie i kwitnie nieprzerwanie (czy to możliwe w ogóle?). Doniczka podpasowała fiołkowi akuratnie, a i hasło na niej jest w zgodzie z roślinką.

Przyszła kolej na bardzo obfite podarki.  I już możecie się domyśleć, że to od mojej Mamy. Prezentowane przedmioty to tylko niewielka, acz chlubna reprezentacja 40-kilowej paczki.

Któż lepiej, jak Mama wie, co mi w duszy gra? Wszystko pasuje do mnie idealnie – lawenda, łyżeczki (chyba jeszcze nie pochwaliłam się Wam moją kolekcją…), kropkowy dzbanuszek (brakuje mi już miejsca w kuchni!), czy srebrna szkatuła (zakupiona pewnie na wyprzedaży samochodowej). Mamo, wiem, że tu zaglądasz, więc dziękuję Ci bardzo, bardzo!

A na koniec chwalę się ogrem z tytułu posta – wczoraj pierwszy raz upiekłam shrecka. Skorzystałam z TEGO przepisu. Nie raz pisałam Wam o tym, że ja + pieczenie ciast = katastrofa. Tym razem bez kuchennej apokalipsy się obyło, ale wyłapałam doła po tym jak wyciągnęłam biszkopt z piekarnika. Okazało się, że nie urósł ani o minimetr! Reszta jednak wyszła bez zarzutu i ciasto wygląda, jak z obrazka.

Swoją drogą, macie jakiś niezawodny przepis na biszkopt? Ja robiłam to ciasto setki razy, ale byłam wtedy dzieckiem i mieszałam tylko składniki, które dodawała Mama. Znam zatem technikę, ale nie pamiętam składników…

Na koniec chciałam podziękować za wszystkie prezenciochy! Każda rzecz z osobna i wszystkie razem sprawiły mnie i moim najbliższym ogromną radość :D A teraz już kończę i zmykam szyć choinki (tym to już pochwalę się w następnym poście).

Miłego tygodnia Wam życzę i do zobaczenia!