Janusz Tomaszewski
Data i miejsce urodzenia |
13 września 1956 |
---|---|
Wiceprezes Rady Ministrów | |
Okres |
od 31 października 1997 |
Przynależność polityczna | |
minister spraw wewnętrznych i administracji | |
Okres |
od 31 października 1997 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Janusz Pałubicki (p.o.) |
Janusz Teofil Tomaszewski (ur. 13 września 1956 w Pabianicach) – polski polityk i działacz związkowy. W latach 1997–1999 wiceprezes Rady Ministrów oraz minister spraw wewnętrznych i administracji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Z wykształcenia mechanik samochodowy. W latach 1974–1990 pracował w pabianickiej filii Kieleckich Zakładach Naprawy Samochodów[1][2]. Działał w NSZZ „Solidarność”. W stanie wojennym został internowany na okres kilku tygodni. W 1990 objął stanowisko wiceprzewodniczącego zarządu Regionu Ziemia Łódzka NSZZ „Solidarność”, a w latach 1992–1997 pełnił funkcję przewodniczącego tego regionu związku. Od 1995 był wiceprzewodniczącym Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Należał do najbliższych współpracowników Mariana Krzaklewskiego, a w 1996 do inicjatorów utworzenia Akcji Wyborczej Solidarność, w ramach której został pełnomocnikiem Krajowego Komitetu Wyborczego AWS.
Po zwycięstwie tej formacji w wyborach parlamentarnych w 1997 opowiedział się za utworzeniem koalicji rządowej AWS z Unią Wolności. Od 31 października 1997 do 3 września 1999 był wicepremierem oraz ministrem spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Jerzego Buzka. W styczniu 1999 powołano go na stanowisko sekretarza generalnego Ruchu Społecznego AWS.
W 1998 „Gazeta Wyborcza” ujawniła, że na posiedzeniu Rady Ministrów Janusz Tomaszewski zgłosił propozycję wprowadzenia całkowitego zakazu importu żelatyny do Polski, co sprzyjało interesom Kazimierza Grabka, krajowego monopolisty na rynku żelatyny[3].
Został odwołany z obu stanowisk w rządzie, gdy rzecznik interesu publicznego złożył w jego sprawie wniosek do sądu lustracyjnego. W lutym 2001 sąd ten uznał jego oświadczenie lustracyjne za prawdziwe[4].
W 2001 odszedł z RS AWS, współtworzył nowy komitet wyborczy pod nazwą Forum Obywatelskie Chrześcijańska Demokracja. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku z jego ramienia bez powodzenia kandydował do Senatu w okręgu sieradzkim. Został następnie doradcą rektora Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi[5]. W 2004 brał udział w tworzeniu Partii Centrum, formacji politycznej Zbigniewa Religi.
Zajął się prowadzeniem działalności gospodarczej, w jej ramach współpracował z takimi przedsiębiorstwami jak Impel, Bioton, MPK-Łódź, Veolia i Ghelamco[1]. Współpracował także z ukraińskim ministerstwem spraw wewnętrznych przy tworzeniu systemów informatycznych[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Curriculum vitae na stronie prywatnej. [dostęp 2024-11-29].
- ↑ Roman Kubiak. Janusz Tomaszewski. „Życie Pabianic”. 1391 (nr 24), s. 14, 2024-06-18. Pabianice: Agencja Dziennikarzy sp. z o.o.. ISSN 1733-6643.
- ↑ Król żelatyny – Kazimierz Grabek. „Polityka”. Nr 3, 2006.
- ↑ Obraz tygodnia. „Tygodnik Powszechny”. Nr 9, 2001. [dostęp 2017-07-29].
- ↑ Janusz Tomaszewski w Akademii Sztuk Pięknych. gazeta.pl, 16 listopada 2001. [dostęp 2017-07-29].
- Członkowie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (1980–1989)
- Internowani w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1981–1982
- Ludzie urodzeni w Pabianicach
- Ministrowie spraw wewnętrznych III Rzeczypospolitej
- Politycy Akcji Wyborczej Solidarność
- Politycy Partii Centrum
- Wicepremierzy III Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1956