Przejdź do zawartości

Jan Szydlak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Szydlak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1925
Siemianowice Śląskie

Data śmierci

13 września 1997

Wiceprezes Rady Ministrów
Okres

od 2 grudnia 1976
do 18 lutego 1980

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Medal „Zasłużony Działacz Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”
Honorowa Odznaka Miasta Łodzi
Odebrane:
Order Budowniczych Polski Ludowej

Jan Marian Szydlak (ur. 24 listopada 1925 w Siemianowicach Śląskich, zm. 13 września 1997[1]) – polski działacz komunistyczny, z zawodu ślusarz; członek Biura Politycznego KC PZPR (1970–1980), poseł na Sejm PRL III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji (1961–1980), w latach 1976–1980 wiceprezes Rady Ministrów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Władysława (1901–1959) i Gertrudy (1891–1966). Urodził się jako Jan Teobald, nosił to nazwisko do 1948[2]. Z zawodu ślusarz. W latach 1940–1941 na robotach przymusowych w Niemczech, następnie do 1943 pomocnik ślusarza, a do 1945 robotnik w Hucie Florian w Świętochłowicach. Po wojnie wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i Związku Walki Młodych. Należał do egzekutywy komitetu miejskiego PPR w Siemianowicach Śląskich oraz komitetów wojewódzkich w Katowicach i Kielcach, od 1954 do 1957 sekretarz zarządu głównego Związku Młodzieży Polskiej w Warszawie. Od 1948 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w 1951 ukończył Szkołę Partyjną przy KC PZPR. Był członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Szczecinie (1949–1950), następnie kierownikiem (1951–1952) Wydziału Propagandy i sekretarzem propagandy (1952–1954) KW w Katowicach. Od 1957 do 1960 sekretarz KW w Katowicach, a od 1960 do 1968 I sekretarz KW w Poznaniu.

W latach 1954–1964 zastępca członka, a w latach 1964–1980 członek Komitetu Centralnego PZPR. Od 1968 do 1970 zastępca członka Biura Politycznego KC, a następnie od 1970 do 1980 członek Biura Politycznego KC PZPR. W latach 1968–1977 sekretarz KC PZPR.

Jeden z najbliższych współpracowników Edwarda Gierka. Poseł na Sejm PRL III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji. W 1974 wybrany na przewodniczącego Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (do 1980)[3]. W latach 1970–1981 członek prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W latach 1976–1980 wiceprezes Rady Ministrów. Od 18 lutego 1980 do 26 sierpnia 1980 pełnił funkcję przewodniczącego Centralnej Rady Związków Zawodowych.

6 października 1980 VI Plenum KC PZPR odwołało go ze składu Komitetu Centralnego za błędy w polityce gospodarczej i popieranie woluntaryzmu w tej dziedzinie, 15 lipca 1981 wykluczony z partii przez IX Zjazd PZPR. W lipcu 1981 został pozbawiony przez Radę Państwa PRL Orderu Budowniczych Polski Ludowej. W czasie stanu wojennego został internowany wraz grupą byłych czołowych działaczy PZPR (od grudnia 1981 do grudnia 1982).

Pochowany na cmentarzu przy ul. Michałkowickiej w Siemianowicach Śląskich wraz z żoną Marią Szydlak (1926–2012) i ojcem[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Informacje w serwisie Grobonet.
  2. Sobór-Świderska 2014 ↓, s. 541.
  3. ks. Dominik Zamiatała: Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, w: Encyklopedia Białych Plam, t. XVII, Radom 2006, s. 179.
  4. Stefan Oberleitner: Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705–1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944–1990, Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 19.
  5. M.P. z 1997 r. nr 52, poz. 488.
  6. M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450.
  7. Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.
  8. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
  9. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej miasta Łodzi, nr 14, 20 grudnia 1974, s. 2.
  10. „Przyjaźń”, listopad 1989, s. 5.
  11. Euzebiusz Basiński: Polska-ZSRR. Kronika faktów i wydarzeń 1944–1971, Wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1973, s. 392.
  12. Medale radzieckie dla polskich przywódców, „Dziennik Bałtycki”, nr 106, 9–11 maja 1975, s. 1.
  13. Delegacja TPR-P zwiedziła Centrum Zdrowia Dziecka, „Trybuna Robotnicza”, nr 15, 19 stycznia 1978, s. 1.
  14. Medale Georgi Dymitrowa dla członków kierownictwa PZPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 266, 8 listopada 1972, s. 1.
  15. Medale 50-lecia KPCz dla kierowniczych działaczy PZPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 174, 24–25 lipca 1971, s. 2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]