Kendisini her zaman Fontaine'in sorunlarını çözmeye adamış olan Spina di Rosula'nın güler yüzlü Başkanı.
Resmi Website'deki Açıklamadan[1]
Kişilik[]
Spina di Rosula'nın şu anki Başkanı. Cana yakın, görevine bağlı ve takdire şayan bir patron.
Oyun içi karakter özellikleri ve profil sayfası yazısı
Görünüş[]
Navia uzun kadın modele sahiptir.
Resmi tanıtım[]
Küçükken onun maceracı ve benim de oyun kurucu olduğum masaüstü oyunlar oynardık. Kulaktan kulağa oynamak bana her zaman doğal geliyordu ama yine de verdiği kararlar ve cevaplar beni zaman zaman şaşırtıyordu. Gerçi onu bu kadar ilginç yapan da buydu zaten.
Clorinde
Görünüşüne bakılırsa Navia hiç şüphesiz bir Fontaine hanımefendisi.
Süslü giysiler giyinmeyi ve güzel şapkalar takmayı sever, aynı zamanda yanında mücevher işlemeli bir şemsiye taşır.
Ardından Fontaine Şehri'nin sokaklarında, Ekinoks Dağı'nın yamaçlarında ve Cendre Nehri'nin az bilinen yerlerinde dolaşıp durur.
Daha önce ne uzun elbisesi ne de ağır şemsiyesi onu engellemeyi başarabildi. Bir serçe kadar çevik bir şekilde ihtiyacı olanlara Spina di Rosula'nın yardımlarını taşıyor.
Belki de Navia bu yüzden meşhur gazeteci Charlotte'un favori malzemesi haline gelmiştir.
Buğukuş'un sergi salonunda hatta onunla ilgili olarak asılı duran "Süzülen Sarı Gül" isimli bir fotoğraf da mevcut.
Endişelenmeye gerek yok tabii ki. Fotoğraftaki kişi razı olmanın ötesinde desteğini de verdi.
Karakter hikayeleri[]
Karakter Ayrıntıları
Fontaine'in yasaları oldukça katı olsa da halkı son derece özgür ruhludur. Fontaine toplumunda birbirinden çeşitli sosyal organizasyonlar, kulüpler ve fraksiyonlar yer alır. Bunların her birinin kendi kökeni, gelişimi, hedefleri ve tarzı vardır.
Örneğin, kısa ömürlü Şapkalı Denizanası Derneği görünüşte suların ve suda yaşayan canlıların korunmasını desteklemiş fakat aslında bir grup patlayıcı meraklısı tarafından kurulmuştur.
Buna kıyasla Spina di Rosula ise kelimenin tam anlamıyla deli dolu genç Başkanlarına rağmen yasalara uyan, güvenilir bir topluluktur.
Spina, yaptığı resmî açıklamalarda kendini hayatın farklı kesimlerini kapsayan, sıradan halkın karşılaştığı zor meseleleri çözmeye odaklanmış vatandaş merkezli bir topluluk olarak ilan etmekte ve gerektiğinde Fontaineli yetkililerle iş birliği yapacağını belirtmektedir.
Navia'ya sorarsanız, size Spina'nın her türlü insanla iş ortaklığı kurabileceğini ve gerektiğinde yumuşak, gerektiğinde sert bir tavırla her türlü sorununuzu çözebileceğini söyler.
Genel hatlarıyla bakıldığında bu tanımların hiçbiri yanlış değildir, bu nedenle dilediğini seçebilirsin. Ancak ikinci ifadeyi seçenlerin Navia'yla daha kolay arkadaşlık kurabileceğini belirtmek gerekir.
Karakter Hikayesi 1
Arkadaşlık Sv. 2
Fontaine'de tiyatro izleyerek büyüdüğünüzü söylemek, su içerek büyüdüğünüzü iddia etmekten farksızdır; zira o kadar yaygındır ki bahsini etmeye değmez.
Navia için de durum böyledir. Küçük bir kızken sahnede izlediklerine o kadar aşıktı ki, öykünün her bölümünü karakterlerle birlikte yaşayabilmek için babasına bilet alsın diye baskı yapardı.
Bu duygular, Spina di Rosula'nın faaliyetlerine katılmaya başladıktan sonra farklı bir yönde şekillendi. Sahnedeki anlaşmazlıkların sayısı, müzakere masasında dönen dolaplardan çok daha azdı; makyaj sanatçılarının eseri olan kurgu yaraların gerçek halleri ise Cendre Nehri'nde yaşayanlarda apaçık görülüyordu.
Opera salonuna gitme sıklığı zamanla azaldı, bunun yerine etrafındakilere daha fazla zaman ayırmaya başladı. Trajedi, sahnede canlandırıldığında elbette büyüleyiciydi ama Navia gerçekte insanların başına böyle felaketlerin gelmesini istemiyordu.
Farklı bakış açılarının savaş meydanlarına saplanmış, birbirinden ayrı düşmüş iki aşık arasında nasıl arabuluculuk yapılabilir? Çalışma yetisini kaybetmiş orta yaştaki biri için yeni bir ekmek kapısı nasıl açılabilir?
Dünya bu tür sorunlarla doludur ve bu sorunlar, Spina'nın uğraştığı asıl işlerin aksine çözüldüklerinde çok az kazanç getirseler de Navia kendini bunları ortadan kaldırmaya adar.
Olur da birisi onu her şeye burnunu sokmakla suçlarsa da Navia buna karşı çıkar:
"Bu tür meselelere önemsiz demek ne büyük küstahlık." der ve karşı tarafın cevabını engellemek için süslü kelimeler kullanır. "Bir mıh bir nal, bir nal bir at kurtarır deriz biz. Ayrıca birinin opera salonunda sahneye çıkarılmasını engelleyerek Mermonia Sarayı'na iyilik yaptığımızı düşünmüyor musunuz?"
Böyle zamanlarda Navia kendisini Matmazel, Başkan ya da şaşaalı herhangi ünvanla değil, sadece toplumun iyiliğini düşünen vatandaş Navia olarak tanıtır.
Karakter Hikayesi 2
Arkadaşlık Sv. 3
Navia her ne kadar şu anda insanların beladan kurtulmasına yardımcı olsa da çocukken belaya bulaşan taraf kendisiydi.
Başkan Callas meşgul olduğu için Navia'yla Spina di Rosula üyelerinin ilgilenmesini istemek durumundaydı. Bu da hiç kolay bir iş değildi tabii, zira mesul oldukları bu kız göz açıp kapayıncaya kadar ortadan kaybolabiliyordu. Uzun aramalardan sonra bir çatıda süslü bir şapkanın azıcık ucu görülebiliyordu... Çatıya çıktıklarında ise kandırıldıklarının farkına varıyorlardı.
Şapkanın sahibi o sırada Ekinoks Dağı'nda bir yerlerde oyun oynuyor olurdu. O kadar meraklı bir kızdı ki yanında kimse olmadan da eğlenebilirdi. Onu bir göletin yanına bıraksan bütün gün göleti izlerdi. Kuşların sığ suda yıkanmak için çırpınışlarını izlerdi. Su samurlarının suyun altından yüzeye çıkıp sırtüstü yüzmelerini izlerdi. Böyle küçük şeylerden bile uzunca bir süre büyük zevk alırdı. Kendisini neşelendirenlere olan minnetini göstermek için o da hediyeler verirdi tabii, mesela kuşlar yesin diye darı, su samurları oynasın diye deniz kabukları bırakırdı.
Bazen oyun arkadaşları aradığı da olurdu. Cendre Nehri'ndeki çocukların genelde oyuncağı olmazdı, bu yüzden onlarla saklambaç oynar, ipek eteklerini borularda koşarak kirletirdi. Kazansa da kaybetse de diğer çocuklara kıyasla her zaman biraz daha fazlasını bulurdu. Saklandığı yerden çıktığında elinde bir köşede bulduğu bir iki cihaz parçası, birkaç kayıp Mora ya da yüzde elli yeni durumda taşınabilir bir alet çantası tutar ve arkadaşlarının hayranlığını kazanırdı.
Çoğu zaman kendi başına kaçsa da yetişkinlerin çoğu (babası hariç) ona büyük hoşgörüyle yaklaşırdı. Spina üyeleri yara bere içindeki dizlerini sarmaya, Cendre Nehri'nin kadınları da yırtık giysilerini yamamaya yardım ederdi. "Beni seven ne çok kişi var..." diye düşünürdü Navia ve bu düşünceler onu daha da mutlu ederdi.
Bir gün Navia, yan komşuları olan yaşlı bir kadının diğerlerine şöyle dediğini duydu: "... Bu kızın bir tek babası var, onun da kıza eşlik edecek zamanı yok... Zavallı, hep dışarıda tek başına dolaşmak zorunda kalıyor..."
Bu sözler Navia'yı bir süre mutsuz etti. Kendini oldukça şanslı görüyordu. Babası onu çok seviyordu, çevresindeki yetişkinler ve çocuklar da onu seviyordu. Öyleyse neden biri ona acısındı ki? Navia bunun belki de kafa karışıklığına yol açan bir iletişim eksikliği olduğunu düşündü. Böyle bir durum kabul edilemezdi.
O günden itibaren küçük Navia ne zaman sevildiğini hissetse sesini yükseltip şöyle ilan ederdi: "Beni bu kadar çok sevdiğiniz için teşekkürler. Bu beni çok mutlu ediyor!"
Karakter Hikayesi 3
Arkadaşlık Sv. 4
Navia'nın bir silahla bir şemsiyeyi bir araya getirmesinin ardındaki asıl niyeti oldukça basitti. Fazladan eşya taşıyıp diğer işleriyle ilgilenmekte zorlanmak istemiyordu.
Fontaine'de sık sık yağmur yağar ve ardından yerini acımasız güneşe bırakır, bu nedenle dışarı çıkarken şemsiye almak zaruridir. Spinalı Matmazel'in silahsız gezmesi de olmazdı, zira kimse onun elinde silahın bir süs olduğunu düşünmezdi.
Keskin nişancılık becerilerini çok pratik yaparak geliştirmiştir. Navia prensip olarak atış isabet ettiği sürece duruşun hiç önemli olmadığını düşünür. Gerekiyorsa namlu bir Tombalağın üzerine yaslanıp bile ateş edilebilir.
Mareşose Avcılarından nişancılık eğitimi almış Clorinde, dudaklarından onu onaylayan sözler dökülürken bile bu tür görüşler karşısında başını iki yana sallama eğilimindedir. "Savaş konusundaki iyimserliğini takdire şayan buluyorum."
Navia bunu bir övgü olarak kabul eder. Clorinde ile on yaşından büyük kocaman bir kızken (kendi deyimiyle) tanışmıştı ve bu nedenle Clorinde'in tavırlarına oldukça alışkındı. Evet, hakikaten övgü dolu sözlerdi bunlar!
İyimserlik gerçekten de küçümsenmemesi gereken nadir bir psikolojik özelliktir. Bu özelliği edinmek isteyen fakat hayatın zorlukları nedeniyle gülümsemeyi beceremeyenler çoktur; Navia ise bu yetenekle doğmuş gibidir. Ona göre bu dünyada sadece iki tür sorun vardır. Çözülebilir olanlar ve çözülemez olanlar. Ortadan kaldırılabilecek sorunların çaresi hemen harekete geçmektir. Kişinin gücünü aşan sorunlar söz konusu olduğunda ise kişi kendini değiştirmeli ve bu durumu kabullenmeyi öğrenmelidir.
Navia, iyimserliğin yanı sıra hoşgörüyü de kişinin yaşam kalitesini artıran bir özellik olarak görür. Spina'ya kadar uzanan bir erdemdir hoşgörü. İşte bu nedenle birbirinden çeşitli işletmeler, her türden insan ve hatta bir Çadır Kaplumbağası bile Spina'yı evi olarak görür!
Bahsi geçen Çadır Kaplumbağasının Callas'ın Consigliere (aşağı yukarı "Danışman" anlamına geliyor) adlı bir arkadaşı olduğu söylenir. Navia'nın da geçmişte bu kaplumbağaya danıştığı olmuş; onu sabırlı, sessiz ve uzun ömürlü bulmuştur. İnsanın gerçekten güvenip derdini anlatabileceği biridir. Bir gün Charlotte, Navia'nın Consigliere'e içini döktüğüne şahit olmuş ve hemen Kamerasına davranmıştır. Fotoğrafı gören pek çok kişi, birden Çadır Kaplumbağasını ziyarete gelmeye ve onunla konuşmaya başlamış, Navia ise giderek daha az uğrar olmuştur.
Kendisine bunun sebebi sorulduğunda ise gayet ciddi bir yüz ifadesiyle "Başkalarına da Mösyö Consigliere ile sohbet etme fırsatı vermek gerek." diyerek cevaplamıştır.
Karakter Hikayesi 4
Arkadaşlık Sv. 5 • 
Maskeli Balo
Bu dünya muhtemelen en başından beri çelişkilerle doluydu.
Örneğin Navia'nın babası Callas'ı ele alalım. Spina di Rosula'nın daha geniş bir nüfuzu olsaydı pek çok iş daha kolay halledilirdi. Oysa Callas, feribüs hattının tamamlanmasının ardından Mermonia Sarayı'nın kendisine vermek istediği onursal ünvanı kabul etmeyi inatla reddederdi.
Callas ayrıca Spina'nın yaptıklarını kızından asla saklamaz, onunla her türlü iş tekniği hakkında konuşur, hatta ona silah kullanmayı öğretmek için bizzat kendini ya da başkalarını görevlendirir ve onu halefi olması için yetiştirmek istercesine iş görüşmelerine götürürdü. Ama öte yandan Navia'nın annesinin ölüm nedeni konusunda ağzını bıçak açmaz ve bu konudaki duygularını ona asla açıklamazdı. Navia epey bir süre boyunca babasıyla yakın mı yoksa mesafeli mi oldukları konusunda kafa karışıklığı yaşamıştı.
Daha sonra Navia, kendince bir teori öne sürdü: Babası bunu, onu korumak için yapmış olabilirdi. Bağımsız olması ve hayatın ezici stresiyle baş edebilmesi umuduyla Navia'nın her daim öğrenmesini ve bilgelik edinmesini sağlamıştı. Ama büyük olasılıkla kızının üzülmesini ya da gereksiz yere suçluluk duymasını önlemek için kendi üzerindeki baskılardan, hissettiği acılarından, hatta Clementine'ın ölümünden bile söz etmemiş; bu yüzden karısını ne kadar özlese de kızına hiç içini dökmemiş, hep sessiz kalmıştı.
Reddettiği ünvana gelince... Bunun nedeni muhtemelen Spina di Rosula'nın sık sık halktan kişilerle çalışacağını ve "Dük Callas" gibi bir ünvanın halkla arasında statü farkına yol açacağını, bunun da Spina'nın halkın güvenini kaybetmesine neden olabileceğini düşünmesiydi.
Tabii bunlar yine sadece Navia'nın tahminleriydi.
Navia'nın aklı bu konuda da karışıktı. Her konuda cesur ve işinde dürüsttü ama şüphelerini doğrulatmak için babasına hiç başvurmadı.
"Bu seçimleri beni korumak için mi yaptın baba? Bana güvendiğin halde duygularımla başa çıkamayacağımı mı düşündün?"
Bunları babasına hiç anlatmadı. Ne de olsa daha birlikte daha çok zamanları olduğunu düşünüyordu. İnatçı babası bu kadar ketum olmayı bıraktığında ya da Navia kendi ayakları üzerinde daha sağlam durmayı öğrendiğinde yapabilirlerdi bu konuşmayı, değil mi?
Zaman onun bu sorusuna yanıt olacak, babasının ona öğretemediklerini öğretecekti.
Hayatta bazı şeyler böyledir, yalnızca yaşarken öğrenilebilir; hazırlık yapmak için her daim vakit olmayabilir. Tıpkı Melus'un vefatından sonra notlarını kendi düzenlemeye başlaması gibi...
Herkes ilk başta hata yapar, değil mi? Ama merak etme, Navia hızlı öğrenir.
Karakter Hikayesi 5
Arkadaşlık Sv. 6 • Maskeli Balo
Fontaine, Su Ulusudur ve bu nedenle su hakkında ezelden beridir pek çok öykü anlatılır. Yağan yağmurun Suyun Ejder Hükümdarının gözyaşları olduğu ve Büyük Yeryüzü Gölü'nün insanlığın duygularını barındırdığı gibi mesela...
İlki haylaz çocukları sakinleştirmek için söylenen kısa bir şarkı olarak görülürken, ikincisi ise çoğu kişi tarafından kanıtlanamaz olarak kabul edilir. Ancak "kehanet" meselesi ilerledikçe insanlar duygusal olarak beslenmek için yavaş yavaş bu inanca yönelmiştir.
Fontaine'de yaşanan felaket sonrası yeniden inşa çalışmaları devam ederken Navia, giderek daha fazla insanın su kenarında bir süre oturmaya geldiğini fark etti, özellikle de Poisson civarında.
Navia, Başkan olduktan sonra hiçbir zaman yavaşlayan ya da mola veren biri olmadı. Ancak bir keresinde su kenarında yürürken suyun yüzeyinde kendi yansımasını gördü ve tıpkı küçükken göleti izlediği gibi aniden durup yansımasını izleme arzusuna kapıldı.
Eğilip biraz su aldı ve avucunda çok az su kalana kadar parmaklarının arasındaki boşluklardan akıp gitmesini izledi. Navia avucunda kalan suya bakınca pek bir şey hissetmedi; yağmurun yıkadığı kan izlerini ve sular çekildiğinde geride kalan giysileri hatırlıyordu.
Her zaman olayların iyi tarafını gören biri olmuştu ve üzüntüsünün arkadaşlarına bulaşmasını istemiyordu; bu yüzden nadiren ağlardı. Ama dökülmemiş gözyaşları yıllarca damlamaya damlamaya göl oldu ve sonunda akacak bir yer buldu.
Bu gözyaşları rüzgarla kurudu ve sulara düşmedi, ama Navia onların zamanla silinip gitmeyeceğine inanıyordu.
Döktüğü gözyaşları önemsizdi, okyanusta bir damlaydı; ama bu dünyadaki diğer tüm sular gibi buharlaşacak, yoğunlaşacak, hafif bir yağmur olarak yağacak ve yağmurlu her mevsimde tekrar buluşacaklardı.
Doğru Vakit
Arkadaşlık Sv. 4 • Yağmur Çiseliyor Ama Neden?
Navia'nın artık üst raflara ulaşmak için parmak ucunda yükselmesine gerek kalmadığında Callas ona bir defter verdi. Defterde hiç tarih yoktu, hiçbir yeri işaretlenmemişti, hatta bazı yazılarda noktalama işaretleri bile bulunmuyordu. Defterdekiler annesi Clementine tarafından yazılmıştı.
Navia başlangıçta oldukça şaşırmış olsa da defteri okudukça şaşkınlığı yerini üzüntüye bıraktı.
Bu kısa yazılar Clementine'ın Callas'la birlikte Lucine Çeşmesini ziyarete gitmesiyle başlıyordu. Görünüşe göre çocuk sahibi olmaya niyetlendikleri andan itibaren annesi sık sık Navia'yı düşünüyordu. Altın rengi ayçiçeklerinde çocuğunun saçlarını, parlak göllerde çocuğunun gözlerini görüyordu.
İçindeki umutların ve duaların her birini tek tek yazmıştı deftere: Çocuğumuz güzel erdemlerle dolup taşsın, dünyanın sunacağı maceraları ve birbirinden güzel mutfakları denesin, her türlü neşe ve mutluluğu yaşasın...
Navia annesinin yazdıklarını ilk kez okumuyordu ama bu defa aynı anda hem çok mutlu olmuş hem de çok sinirlenmişti. Babası neden bunu ona şimdi vermişti ki?
Ama öfkesi uzun sürmeyecekti. İnce defteri okumayı bitirmesi fazla zaman almadı; defterin sonu ise yıkıcı bir sadelikteydi.
"Çocuğumuz hakkında çok şey yazmış olsam da sanırım bunlar sadece benim kendi isteklerim."
Nedendir bilinmez, belki kan bağındandır ama Navia bu sözlerin anlamını hemen anladı. Annesi bu umutların büyümekte olan çocuğuna daha fazla yük getirmesini istememişti, babası da bu yüzden defteri ancak Navia kendi yolunu çizip yetişkinliğe ulaştığında ona vermeyi tercih etmişti.
O gün, Navia'nın dışarı çıkmadığı ender günlerden biri oldu. Navia bunun yerine odasında uzun bir süre geçirdi. Odasından çıktığında babasının bu konuda verdiği kararı kabullenmişti, bu da oldukça ender görülürdü.
Belki annesi de bir zamanlar bu defteri ona büyüdüğünde, doğru vakit geldiğinde vermeyi planlamıştı...
Önsezi
Arkadaşlık Sv. 6
Yıllar önce bir doğum günü partisinde Navia en sevdiği kutu oyununu çıkardı.
Belki o sene reşit olduğu doğum günü olduğu içindi ama kutu oyununa oldukça fazla insan katılmıştı. Bu canlı atmosferin ortasında, gösterinin yıldızı olan doğum günü kızı dışında herkes kendine son derece uygun olmayan bir karakter bulmak için elinden geleni yaptı.
Olayların gidişatına her daim hakim olan Melus, aceleci ve dikkatsiz bir komiser oldu ve tüm katılımcıları ailesinin üzerindeki kadim laneti çözmeye ya da lanetin acısını paylaşmaya davet etti.
Konuşma ve görgü kurallarında zarafeti elden bırakmayan Sonny, ağzı bozuk küçük bir hırsızı oynayacak, hatta üzerinden asla çıkarmadığı soluk renkli paltosunu çıkarma fedakarlığını bile yapacaktı. Oradan geçerken bu işe sürüklenen gergin çaylak Silver ise kudretli, gizemli bir büyücü olmuştu.
Ölümcül son darbe ise genellikle işlerin sorumluluğunu üstlenen Clorinde'in, attığı her atışı kaçıran özel bir doktoru oynamaya ve "Matmazel" olarak bilinen ünlü maceracıyla "güçlerini birleştirmeye" karar vermesiydi. İnsanları birinin iyileştirmesi gerek diye düşünmüştü ama ne yazık ki bu seçimi sonucunda oyun yöneticisi rolü açıkta kaldı. Bu görevi üstlenebilecek talihsiz tek kişi ise Callas'tı. Böylece elindeki bardağı bir kenara bırakmak ve seyirci tribünlerini (bank) terk edip oyuncu kalabalığına (kanepe) katılmak zorunda kaldı.
Navia bu başlangıçtan çok memnundu.
Ancak oyunun devamında garip komiser, doğum günü partisi sırasında Matmazel'in evini bastı ama girişini yanlış hesaplayıp önce üç katlı doğum günü pastasına çarptı, az kalsın tatlı içinde boğulup bin yıldır süregelen aile lanetini ilk beş dakika içinde kendi eliyle sona erdirecekti.
Matmazel hemen iyi kalpli doktorun adamı kurtarmasını sağladı, doktor zarları atarken adamın yaşamasına izin vermenin düşmanlarına yardım etmekle eşdeğer olup olmadığını düşündü.
Oyun yöneticisinin yüz ifadesi değişmedi ve alçak bir sesle görevini sadakatle yerine getirdi:
"Yağmura göğüs geren genç adam iliklerine kadar ıslanmıştı ve iki eli de titriyordu."
"Yüzüne ve üzerine bulaşan kremayı temizlemek için elinden geleni yaptı ancak birkaç noktayı kaçırdı."
"'Bu korkunç lanete karşı savaşıma katıldığınız için teşekkür ederim, çok iyi kalplisiniz, teşekkür ederim!'"
Oyunun orta kısımları oyuncular için epey şanslı geçmişti. Bir sorunu çözmek için önce sorunun kaynağını araştırmak gerekir. Büyücünün öne sürdüğü hipoteze göre komiserin atası bir sebepten ötürü bir iblisle anlaşma yapmış olmalıydı. "Ah be, daha yüksek zar atmış olsaydım nedenini çoktan öğrenmiştik..." diye homurdandı büyücü. "Torunlarını umursamadan yüksek faizli bir sözleşme imzaladı kesin o salak, değil mi?" diye kaçırdı ağzından hırsız. Matmazel, "Peki o zaman, belgeyi çalıp yok edemez miyiz?" diye sordu laf arasında.
Tecrübesiz oyun yöneticisi bunu yapmalarına izin verdiği için pişman olacaktı, çünkü hırsızın şansı gerçekten gülünçtü.
"... Matmazel gerçekten zekiydi, hırsız da epey yetenekliydi."
"Kimse sözleşmenin bu kadar kolay ellerine geçeceğini düşünmemişti fakat yine de üzerinde yazan kelimeleri anlamak imkansıza yakındı..."
Oyunun sonu da alışılmadık derecede mutluydu. Çalışkan ve nazik (ve aynı zamanda yeterince paslı) oyun yöneticisi sayesinde Matmazel, her yerinden durum etkileri taşan grup üyelerini kadim iblisle yüzleşmeye sürükleyecekti. Savaş her zamanki gibi kaos dolu geçmişti. Büyücü önce akıl sağlığını kaybetmiş, doktor da tek bir atış bile isabet ettirememişti. Ancak tam herkesin canı dibe vurmak üzereyken maceracı Matmazel bir girişimde bulundu. Kendi sırası geldiğinde hamlesini kullanarak iblisin yanına gitti, saldırılarını bizzat göğüsledi ve olaylar iyice felakete doğru giderken doktora çaresiz bir emir verdi: "Onun yerine beni vur!"
Oyun yöneticisi bir şey söyleyemeden doktorun zarları atıldı. Callas önce zarları sessizce saydı, sonra üç derin nefes aldı.
"... Kurşun iblisin zayıf noktasını deldi ve dev yaratık yığılıp hiçliğe düştü."
"Karanlığa ve uykuya geri dönen iblis, o saçma laneti de yanında götürdü."
"Sevinin, kutlayın yiğit maceracıyı ve onun kötü niyetli müttefikini!"
Belki Başkanın havasını bozmamak içindi, belki de gerçekten duygulanmışlardı ama hakikaten de grupta büyük bir sevinç vardı. Gürültünün ortasında sadece oyun eşyalarını toplamaya başlayan Callas şaşkındı. Zar kutusunun içinden altın sarısı bir mücevher çıkardı.
"Navia... Sanırım bu senin."
O an orada pek çok kişi vardı ama bu Önsezi gerçekten de Navia'ya aitti, çünkü bir anlık düşüncesi sonucunda Topraktan bir kılıç çıkıp doğum günü pastasını masayla birlikte ikiye yardı...
Gecenin ilerleyen saatlerinde, parti bittikten ve heyecanı yatıştıktan sonra Navia yatağına uzanacak ve Önseziyi aldığında aklından ne düşünceler geçtiğini hatırlayamayacaktı. Aklı uzun mücadeleler ve zorluklardan sonra elde ettiği nihai zafere mi takılmıştı? Yoksa bundan sonraki doğum günlerinin, tıpkı bu doğum gününde olduğu gibi, arkadaşlarıyla dolu geçmesini mi dilemişti?
Eğer ilkiyse o zaman mutlu bir son için öncesinde nice sıkıntılar çekmek gerektiği anlamı çıkardı... Bu yüzden en iyisi ikincisini seçmekti.
Böyle düşündü ve elinde Önseziyi sıkı sıkı tutarak uykuya daldı.
İsim kartı[]
Takımyıldızı[]
Görevler ve etkinlikler[]
Deneme karakteri[]
Bahsetmeler[]
Replikler
| Karakter | Replikler |
|---|---|
| |
|
Diğer diller[]
Karakter başlığı: Parlak Gülün Önderi[]
| Dil | Resmî Adlandırma |
|---|---|
 Türkçe | Parlak Gülün Önderi |
 İngilizce | Helm of the Radiant Rose |
 Çince(Basitleştirilmiş) | 明花蔓舵 Míng Huā Màn Duò |
 Çince(Geleneksel) | 明花蔓舵 Míng Huā Màn Duò |
 Japonca | 舵を這うラディアントローズ Kaji wo Hau Radianto Roozu |
 Korece | 빛나는 장미의 타륜 Binnaneun Jangmi-ui Taryun |
 İspanyolca | La Líder de las Rosas |
 Fransızca | Nautonière de la rose radieuse |
 Rusça | Штурвал цветущей розы Shturval tsvetushchey rozy |
 Tayca | หางเสือแห่งมวลกุหลาบ |
 Vietnamca | Bánh Lái Hoa Lệ |
 Almanca | Leiterin der leuchtenden Rose |
 Endonesyaca | Helm of the Radiant Rose |
 Portekizce | Leme da Rosa Radiante |
 İtalyanca | Timoniere della rosa splendente |
Kaynakça[]
Gezinti[]
| |||||||||||||||||||||||||||||
