Przejdź do zawartości

Front Jedności Narodu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Front Jedności Narodu
Ilustracja
logo koalicji
Państwo

 Polska

Skrót

FJN

Lider

Bolesław Bierut (1947–1956)
Aleksander Zawadzki (1956–1964)
Edward Ochab (1965–1968)
Janusz Groszkowski (1971–1976)
Henryk Jabłoński (1976–1983)

Data założenia

1947 (jako Blok Demokratyczny)

Data rozwiązania

1983 (de facto przekształcenie w PRON)

Ideologia polityczna

komunizm, marksizm-leninizm, stalinizm (do 1956)

Poglądy gospodarcze

komunizm

Barwy

     czerwień

Front Jedności Narodu (FJN) – instytucja społeczno-polityczna podporządkowana PZPR i realizująca jej cele polityczne, utworzona w 1952 r., obejmująca partie polityczne (PZPR, ZSL i SD), związki zawodowe i inne organizacje społeczne, do 1956 r. działająca pod nazwą Front Narodowy (FN)[1]. W 1983 r. FJN został rozwiązany, jego kontynuację stanowił PRON[1].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

FJN obejmował związki zawodowe, partie polityczne (PZPR, ZSL i SD) oraz inne organizacje społeczne i społeczno-polityczne. Realizował cele polityczne PZPR i był jej podporządkowany. Przewodniczącym zostawał zazwyczaj przewodniczący lub zastępca przewodniczącego Rady Państwa. Front Jedności Narodu był zaangażowany w wybory do Sejmu i rad narodowych poprzez monopol na zgłaszanie kandydatów – do 1976 w praktyce, następnie oficjalnie. Sprawował patronat nad ogólnopolskimi oraz lokalnymi akcjami społecznymi.

Jego siedziba mieściła się w Pałacyku Sobańskich w Warszawie przy Alejach Ujazdowskich 13.

Według założeń FJN „miał skupiać wszystkie siły państwa pragnące pracować i działać dla Polski Ludowej, jednoczyć obywateli wokół węzłowych problemów i potrzeb oraz bieżących i dalekosiężnych zadań gospodarczych, politycznych, społecznych i międzynarodowych kraju”. Front Jedności Narodu „miał być wyrazem wspólnoty interesów, dążeń i poglądów całego społeczeństwa polskiego, klasy robotniczej, chłopstwa oraz inteligencji”[2].

Ogólnopolski Komitet Frontu Jedności Narodu przyznawał Odznakę 1000-lecia Państwa Polskiego[3].

W 1983 został rozwiązany i zastąpiony przez Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego (PRON).

Hasło popierające program FJN umieszczone na budynku Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej przy ul. Słowackiego 6/8 na warszawskim Żoliborzu, lata 60.
Odznaka Zasłużony Działacz FJN
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
 Zobacz też kategorię: Członkowie Frontu Jedności Narodu.

Przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu FN i FJN (1952–1983)

[edytuj | edytuj kod]

Wiceprzewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu FJN (1958–1983)

[edytuj | edytuj kod]

Członkowie Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu FJN (1958–1983)

[edytuj | edytuj kod]

Sekretarze Ogólnopolskiego Komitetu FJN (1958–1983)

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Front Jedności Narodu, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-02-23].
  2. Adam Łopatka: Słownik Wiedzy Obywatelskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 123.
  3. Wyróżnienie dla sanockich harcerzy. „Nowiny”, s. 6, Nr 242 z 12 października 1966. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
  • Paweł Skorut, Front Jedności Narodu. Od narodzin idei do upadku, Wyd. Attyka, Kraków 2015