Heerlijke dagen

Wat heb ik weer een heerlijke dagen  gehad.

In de winkel hebben wij de workshop Appliquatie afgerond.

Twee groepen die in zeven lessen verschillende 

appliquatie technieken bijgebracht zijn.

Roosje is mijn trouwste supporter, die ligt lekker bij de verwarming,

in haar Directie-Mandje.

Af en toe komt ze even kijken of het goed gaat. 

Afgelopen woensdag hebben we de verjaardag

van Annemiek gevierd.

ERRUG gezellig, traditie getrouw een 

"verjaardags-bee"

dit keer bij Petra Prins Amsterdam.

Natuurlijk moet er dan ook geshopt worden.

En na dat bee-en en shoppen wordt de innerlijke mens niet vergeten.

Bij Van Zuylen happen we er lustig op los.

Voor mij een broodje kroket, kopje thee.

H*E*E*R*L*I*J*K

Mijn moeder nam dat vroeger ook altijd, en geeft mij nog steeds

het gevoel "uit" te zijn.

Grappig hoe bepaalde gewoontes blijven hangen.

Na de lunch gaan we natuurlijk even de stad in.

We wandelen door de negen straatjes,

gaan bij "de Afstap" naar binnen.

Boffen we enorm met het weer.

Gaan langs de knopen winkel,

kopen ergens anders weer mijn favoriete zeep;

Sapone al Melograno

uit Verona Italië.

En gaan we bij de Noordermarkt, bij Winkel 43 aan de appeltaart.

De allerlekkerste in Amsterdam, althans dat beweren ze zelf.

Eerlijk is eerlijk, het was lekker, maar de appeltaart van Elly is en 

blijft het aller LEKKERST.

Altijd leuk die rood, wit, blauw oranje chocolade flikken.

Heerlijk Hollands.

Morgen ga ik de Bo-Rent halen in Amersfoort,

dan door naar Zutphen, gaan we sjouwen, 

sjouwen en nog meer sjouwen.

Weinig Glamour.

Zondag stappen Wilma en ik in de Bus en rijden 

we naar het overnachtingsadres in Nogwat-en-bray.

Dan gaat de fun beginnen!

Wij hebben er zin in.

Natuurlijk ga ik weer filmen in Nantes, dat komt

op mijn Facebook en Instagram Account te staan.

Ik zeg' Vive la France,

Vive Quiltmania!'

Bon Weekend et a bientôt!

Juud

Remember; Better finished than Perfect

 

Weer thuis

Quilt weekenden gaan altijd,

echt altijd veel te snel voorbij.

Een weekend aan zee,

maar of we werkelijk echt

aan het strand zijn geweest?

Lange wandelingen hebben gemaakt?

Had het ook gewoon op de Veluwe kunnen

zijn of in de Achterhoek?

Wat mij betreft wel.

Het gaat er mij vooral om dat je

lekker samen bent.

Lekker kunt kletsen of heerlijk lachen.

Beide zijn rijkelijk gedaan.

Het malletje dat ik 'vergeten was'

voor het nieuwe geheime project.

Dat sprong haast uit mijn quilts toen ik thuis kwam.

Ik had het gewoon in het grotere koffertje gestopt.

Waar het zich verstopt had zodat ik vooral bezig

kon zijn en blijven met de sterren!

Eerst de auto weer beladen,

op en af de trap af.

Goede tegenhanger tegen al dat zitten!

En omdat je er gewoon niet aan

wil dat het weekend voorbij is

gaan we voor een (peper duur) 

bakje koffie op een terras zitten.

Aan het strand,

en dat is dan voor ons Oosterlingen

wel weer bijzonder.

Ik kon het gewoon niet laten!

Dat we koffie hebben gedronken

heb je op  Facebook bij Gerda kunnen

lezen.

Koffie met een view!

Maar ook aan dat bakje

kwam natuurlijk een eind.

Overigens worden de corona 

regels hier helemaal nageleefd.

Of we wel op 1.5 meter bij elkaar

vandaan wilden zitten.

Deed aan het plezier geen afbreuk!

En hoewel de mussen brutaal,

toch nog niet zo zeer dat

ze een hapje van het koekje

dat op tafel lag durfden te nemen.

Thuis maak ik middags gelijk een ommetje,

om de boodschappen te halen.

Nog geen 7 km,

aan mijn voeten sneakers,

nu aan mijn voeten enorme BLAREN!

Had ik ook maar gewoon

mijn wandelschoenen aan moeten doen.

En thuis?

Thuis begonnen aan het 

Nieuwe Geheime Project!

De designwall op zijn plek,

en tekenen en knippen maar. 

De Sterren hanger er geduldig achter.

Tot blogs,

Juud

Remember; Better finished than perfect!

Daar gaat ze…….

Eindelijk 3 april, eindelijk de dag waarop de expeditie echt gaat beginnen. Eindelijk is daar dan het uur U waar ze een heel jaar voor hebben gewerkt. Eindelijk……. Alle expeditie-leden die ik vandaag gezien heb hadden een grijns van oor tot oor.

Bij het ontbijt een MALARIA-tablet, ach het is weer eens wat anders dan mijn dagelijkse vitamine D en B.

Dan rijden we rond 6.15 naar de school van Maxime, waar verzameld wordt. De reden daarvan is mij nu nog steeds onduidelijk. We hebben staan blauwbekken op een tochtig plein, om ieder zijn eigen auto weer in te stappen om vervolgens naar Schiphol te rijden.

Met pijn en MOEITE krijgen we de groep zo ver om te poseren voor een foto, maar ze staan erop. Grijnzend en wel!

Die lach zijn ze onderweg niet kwijt geraakt! Nu tezamen met de begeleiders. Wat gaan ze tegenkomen? Wat krijgen ze te zien? Hoe zal het zijn zonder je ouders? Hoe gaat dat tien dagen samen?

Dat zijn zorgen voor later. Nu eerst inchecken, volgens het nieuwe “oh zo makkelijke systeem”. Het is CHAOS voor de balies, incheck punten die het niet doen, stewardessen die helpen. Koffers van reizigers die te zwaar zijn en waarvan gewicht uit de koffer in de handbagage wordt overgepakt. (what’s the difference?). En staan de ouders al ver voor dit incheck punt te kijken hoe onze kinderen het doen.

Nou ze doen het prima, lachend, vol vertrouwen, met enorm veel zin, af en toe wordt er gezwaaid, maar over het algemeen zijn ze stoer. Ik heb geen traan gezien! Niet eens een klein snikje……

Dan mogen ze toch nog een stukje terug lopen, ver genoeg om deze mama nog een laatste zoen te geven (met een heel laag hekje ertussen). Om nog een keer te kunnen zeggen dat ze vooral, VOORAL moeten GENIETEN.

En wanneer ik dit berichtje de lucht in gooi doe ik dat met de wetenschap dat Maxime erin vliegt!!

Back on Track

De Kobo

(weet je wel de oh zo handige compacte, kleine handzame e-reader) is weer boven water.

Waar die was?

Tja.... deze lag in de kofferbak in een boodschappentas! Ik had mijn schoudertas, met daarin mijn e-reader, in de boodschappentas gedaan omdat die laatste weer terug de kofferbak in moest. Daar is mijn e-reader uit mijn schoudertas gevallen………. En heb ik wel mijn schoudertas uit de boodschappentas gepakt, maar niet gezien dat de e-reader was blijven liggen.

Gelukkig bestaat er ook nog zo iets als

"boodschappen" doen.  En dus kwam ik niet alleen thuis met de rauwe andijvie stamp, maar ook met.......... (pfft gelukkig maar)

En Sjaak is ook weer 'back on track'. Gewoon je eigen gang gaan, niet al te goed lezen naar wat er staat. Gewoon je malletje maken, naadtoeslag (zoals we altijd doen) erbij knippen, snijden, what ever en door.

En door ging ik, lachend, eindelijk!

Muziekje aan, kaarsjes branden, laat het buiten maar lekker grauw wezen, ik zit hier goed. Het ultieme "wie doet mij wat" gevoel in het kwadraat.

Ik zit lekker op mijn uppie,

in prima gezelschap!

En ook hier rommel ik weer aan.

In het midden van mij blok een tekst van een sticherie die we afgelopen december in Naaldwijk kregen tijdens de Kerst High Tea.

Een Mooie tekst die mij herinneren zal aan een leuke Tea in een super gezelschap.

He lekker dat het weer loopt.

 

Fijne maandag allemaal,

Doeg Juud

en dan nog even een knipoog naar een collega van mij;

"Lieve Berreke, een dikke zoen van mij voor jou!

Nu maar hopen dat ik dit ‘duck-gevoel’ kan blijven waarmaken."

Een lege bladzijde.....

De dag na de apotheose....

"He he" is dan eigenlijk het enige wat er in mij opkomt.

Leuk dat het er was, fijn dat we het met onze dierbaren hebben mogen vieren,

en wat heerlijk dat het weer gewoon 1 januari is.

Nagenietend van een kerst met de zus van mijn moeder, een tweede kerstdag met vrienden en geheel volgens traditie Oudejaarsavond met Sjoerd, Yvonne en kinderen.

Kaasfondue, oliebollen, prosecco, en iets dat echt niet lekker was en nu gelukkig op en weg is, en..... heel veel vuurwerk!

Heerlijk,

Siervuurwerk?

Welnee!

Het liefst heb ik dat het knalt en zo hard mogelijk.

Onder het mom "out with the old and in with the new"

werden er drie matten uitgerold, oh heerlijk!

Van 30.000 naar 50.000 naar een mat van 100.000 knallen.

De straat vuurrood en wij weer genietend binnen uit de regen,

kijkend naar het moois dat afgestoken werd.

 

Gisteren nog gewoon gewerkt, in een uitgestorven pand, een handje vol collega's.

Ik was als eerste binnen en heb uiteindelijk ook de lichten weer uitgedaan.

Over een verlaten snelweg eerst bij de Intratuin langs,

voor een gezellig bolletje,

een nieuw plantje,

voor vandaag, zodat het nieuwe jaar ook 'fris' beginnen kan.

 

Want zeg nu eerlijk, dit ziet er toch leuker uit dan de kerstboom hieronder.

De Kerstboom met een verhaal.

 

 

 Maxime zal begin April naar Oeganda vertrekken,

samen met een groep van 13 kinderen en drie begeleiders.

Op haar school is ze al sinds juni vorig jaar bezig met

 

"Corlaer 4 Oeganda

(klikker-de-klik naar het project)

 

En worden er op allerlei wijzen geld ingezameld, voor de stichting die ze gekozen hebben om te ondersteunen,

 

Bake for Life

(klikker-de-klik naar het project)

 

Een van de acties was het verkopen van kerstbomen.

De actie was een succes, de door ons gekozen kerstboom ietsje minder.

Daags na de kerst lagen er al meer naalden onder de boom dan aan de boom....

Laten we het erop houden dat we ons kind en haar project gesteund hebben.
En we ontdekt hebben dat oudejaarsavond zonder boom meer dan goed te doen is.

 

Voor haar dus een spannend jaar. Voor het eerst op reis zonder ouders naar een werelddeel waar wij nog nooit geweest zijn en die zo totaal verschillend is van de luxe waarin wij leven.

Ze stapt er met een jeugdig vertrouwen in.

Maxime is de 4de van links

Super leuk voor haar en wat een ervaring dit worden zal!

 

Ook Frans heeft plannen voor een volgende wandeling,

dit keer is er geboekt voor Corsica, het zou Europa´s zwaarste wandeling moeten zijn. Ik hoor praat over touwen, haken en dergelijk, ik vertrouw er maar op dat de mannen voorzichtig zullen zijn. Maar geen lange afstands wandeling zonder training en geen training zonder Sjaak.

 

 

 Hier staat hij even bij collega wandelaar `takkie` het hondje

van Jip en Janneke.

Gelukkig zijn er geen hondentuigjes voor bergwandelingen en dus tippelt Sjaak rustig over Neerlands bodem.

 

Zelf heb ik ook een trip geboekt!

Ja Ja een heel weekend naar Eerbeek,

om het nieuwe quiltjaar in te ´patchen´, dit doen we al jaren.

Dat was altijd in november, maar aangezien dat dan aan het begin van de komende Apotheose is, dachten we dat januari een geschiktere maand zou zijn.

Dit keer hebben we ´gasten´ mee, een de grote onbekende en een goede bekende.

Maar daarover later meer, over twee weken is het zo ver!!

 

 

Natuurlijk zit ik op mijn kamertje wanneer ik dit neerschrijf.

Op de grond liggen deze.

En dit zijn de voorbereidingen van de 4de rand van Jane.

 

Laat ik daar nu maar mee verder gaan.

 

Fijne dag,

 

Juud

 

 

 

 

 



In mijn 'lone-some'

Met andere woorden;

Heerlijk een dagje voor mijzelf!

Zalig.

Eerst rustig wakker worden, kopje koffie, nog een kopje,

en vooruit ik neem er nog een.

Mail wat met een vriendin, en 'klets' er zomaar een tweede achteraan.

ondertussen maak ik de afzuigkap schoon!

(stond hier niet ergens geschreven 'een dagje voor mijzelf?)

Wanneer dat, altijd lastige klusje geklaard is, snel ik onder de douche en ga naar

de Kerstshow in Leusden.

Ik heb geloof ik nog nooit zoiets gezien.

het is overdadig, misschien zelfs te veel,

het is prachtig,

er is van alles, en nog meer, en dan nog een beetje.

Het is zoveel dat ik met twee cyclaampjes en hyacintjes naar huis ga.

En een gevulde kokosnoot voor de vogeltjes.

En met deze:

wereld's mooiste kandelaar

 

 

Ik ben er echt helemaal super blij mee!

Het schatje blijft mooi bij mij op tafel staan,

ook na de kerst.

Denk toch eens in hoe gezellig dat zal staan savonds bij mij aan tafel.

 

Aan sjaak is niet verder gewerkt, maar wel aan de Camelot.

Kijk maar even mee.

 

Maand nummer 15

En hier alle 15 maanden met nu alleen nog.....

 

maand 16 te gaan. Die komt pas in januari en dan is er 'alweer' een heel project afgerond. Wat gaat dat toch allemaal snel.

 

Fijne dag verder allemaal,

 

ik ga nu eerst naar de sportschool.

Vanavond komt "BBinH"

(Berna Buurten in Hoevelaken)

 

Tot blogs,

 

Dag,

 

Juud