Honderd en vier blog post.
Sommige lang en andere korter.
Dat is elke 3,5 dag een bericht over quilten!
Best veel toch?
Verbazingwekkend die fascinatie van ons voor het lapje!
Dat het ook maar niet voorbij gaat!
Dat je jaar na jaar bezig bent en blijft met patronen, kleurcombinaties,
dat je soms zo zit te zuchten omdat het niet wil,
dat je zucht zo diep is dat die uit je tenen komt
omdat het het omzomen, het aanzetten,
het what ever veel en veel langer duurt dan je dacht.
De lach salvo's omdat je na JAREN quilten nog niet goed
kunt inschatten wat je nodig hebt aan werkjes om een weekend door te komen.
De ontmoetingen die wij met elkaar hebben gehad,
de ontmoetingen die nog komen gaan.
Het plezier dat we samen beleven aan onze hobby.
In de winkel staan en zeggen
'maak het je gemakkelijk'
en dan als antwoord krijgen
'geen zorgen, ik heb mijn pantoffels nog aan!'
Voor mij was de eerste helft van 2017 een groot feest.
De fantastische tentoonstelling in Amersfoort!
Wat was dat een feest!
Wat een sfeertje en wat een enthousiasme.
Mijn lieve schat die ook even bij
haar moeder kwam kijken.
Genietend met Petra over wat we nu weer op
poten hadden gezet.
Het was een sprong in het diepe!
(in 2019 gaan we weer een tentoonstelling geven,
totaal anders,
weer in de JorisKerk te Amersfoort,
weer een groot feest,
weer workshops,
weer een Australian Dutch Connection II
en van woensdag 01 mei tot en met zaterdag 4 mei 2019).
Kort na de tentoonstelling vlogen Frans en ik naar San Francisco, USA.
Waar ons weer hele andere avonturen te wachten stonden.
Wat een GEWELDIGE reis was dat.
Wat hebben we veel gezien en gedaan,
genoten van elkaar,
vier weken lang in een Frans en Juud Cocoon!
heerlijk was het.
En dan eind Juni voor een hoge berg sneeuw staan
in Colorado.
"Life is better in the mountains!"
De tweede helft was minder, mede door het ongeval dat Maxime overkwam op Gran Canaria
en het herstel wat maar heel langzaam gaat.
Ziekte van collega's / vriendin en zelfs een onverwachts overlijden.
Kortom; in 2017 overkwam ons het leven van alle dag,
met ups en zeker met downs.
De laatste week is best een drukke geweest.
Geen afspraken, maar voldoende te doen.
Eerst Kerstavond,
mijn persoonlijk favoriete Kerst moment.
Wanneer de winkels dicht zijn,
en daar dan het gevoel is van stilte en rust.
Wachtend tot de avond valt en dan,
dan lekker op ons gemakje rond een vuur, kerstboom,
cadeautjes, verrassingen, wat snaaien,
spelletje. "gewoon" lekker met elkaar!
Het is de afgelopen week ook vooral bezig zijn
met komende projecten.
Zoals hier de kopjes van maand 4 van Tea Party,
een bom die in maart van start gaat.
Maar ook "Juud's Own", dat was nog een WIP,
is inmiddels bijna een Affo!
(althans de top)
Ik heb van alles gemaakt,
geprobeerd,
maar niets was 'het'
Totdat ik weer met cirkels begon te spelen!
Dat was het.
En zo is het dan geworden.
Wat heeft hier een tijd in gezeten!
Echt abnormaal, maar ik ben er tevreden mee.
Alle bloemenknopjes zitten vast,
nu nog wat cirkeltjes vastzetten,
achterkantje, vulling en dan quilten!
Oh ja, en een patroontje uitschrijven voor de
cursus appliceren bij Petra Prins Patchworkshop.
Wat ook nog 'even' af 'moest' was de
Nundle Dilly Bag!
Enig! En ruimte zat voor wat dan ook!
Ook zijn er wat steekjes gezet aan de Irish Circels,
die mag ook wel wat aandacht.
Dan heb ik ook een bies aan een loodzware
Mrs Billings gezet!
Pfft wat een klus,
wat een gewicht!
Maar de bies zit erom,
nu nog tegen zomen...........
Ik ga even verder met prutsen,
en wens jullie het aller aller beste voor
2018!
Vooruitkijkend op 2018 kan ik je een ding zeggen;
er is VOLDOENDE om over te bloggen.
Die 104 blogjes gaan er zeker weer komen!
Tot Blogs,
Juud,
Remember; Better finished than perfect!
