Er gebeurd van alles en ik heb niets te vertellen.
Wat moet je ook schrijven?
Uiteraard zijn er de dagjes uit, maar daar heb
ik al zoveel verslag van gedaan.
Mijn kamer was en is weer een PUINZOOI,
om hopeloos van te worden.
De weken rijgen zich zo snel aan een dat ik
nauwelijks kan geloven dat Peet en ik
op 5 januari naar Australie zullen gaan.
Dan is er alweer een jaar voorbij!
EEN JAAR!
Op een van de visites, super gezellig,
kroop er een kat in mijn tas.
Natuurlijk zie je het gebeuren,
maar laat het ook maar gebeuren denk ik dan.
KOSTELIJK!
Consider the Lilies, een monster project
waar ik zo af en toe nog aan werk. Wel wekelijks denk ik zo,
of in elk geval twee wekelijks. Een feestje, allemaal verschillende
figuurtjes. Waarvan ik telkens denk dat ik die
'wel even zal maken'
Niks gebeurd even, maar dat maakt niet uit.
Het is en blijft een heerlijk project om aan te werken.
Met Yvonne aan de koffie bij de Kaldi
voordat de winkel open gaat.
Heerlijk die hele lange na-zomer die we gehad hebben.
Wilma die dacht dat ze dat ook wel zou willen,
inmiddels te koud voor een terrasje buiten,
maar bij de Pelikaan binnen is het ook geen straf.
We vertrekken zelfs vroeger van huis,
om dit nog even op ons gemakje te kunnen doen.
Opruimen, thuis en in de winkel.
Voor je het weet is het weer een rommeltje.
Mijn kamer was zo erg dat ik er liever niet
meer binnen kwam.
De vloer lag minstens zo bezaaid.
Ik heb weer lekker opgeruimd,
en kan inmiddels alweer beginnen.
Hoewel het niet meer zo erg is als het was.
Mijn fietsmandje.
Niet zo bijzonder,
terug door het Hoevelakense Bos naar huis.
Waar ik vandaan kom is wel bijzonder,
de SPORTSCHOOL.
Toen ik in April terug kwam van de beurs in Frankrijk
heb ik 6 weken lang spit gehad.
Ik realiseerde mij dat ik niet langer op kracht
een beurs zou kunnen draaien. We worden ouder
en ook mijn kracht was zoveel minder dat ik enorme spit had.
Conclusie; sporten.
Sinds mei houd ik dit vol. Op de fiets naar de sportschool,
op de crosstrainer, 2x rondje kracht, rekken en strekken, terug op de fiets.
Zo een drie keer per week.
In April hebben we de ultieme test!
Hoewel ik mij soms een schop onder mijn kont moet geven,
vind ik het altijd heerlijk om er te zijn.
En dan de Little Quilt Gang.
Daar komt ook eindelijk meer tijd voor.
Wilma en ik moeten gewoon samen zitten om te zien
hoe het idee in ons hoofd er in stof uitziet.
We veranderen constant,
wat weten wij ook verder van ontwerpen?
Het is een proces, voor ons in elk geval wel.
Gisteren hadden we een hele dag ingepland.
Eerst sporten (niet afzeggen, gewoon doen)
Dan op een holletje naar Wilma en eerst samen lekker lunchen,
en dan aan de stoffen.
Het was keuze tijd.
We kiezen woordeloos voor de blauwe vogel.
Die spreekt ons gewoon het meeste aan.
En dan worden er andere keuzes gemaakt,
die weer anders uitvallen dat we gedacht en gemaakt hadden.
Fijn dat we zoveel hebben voorbereid, nu kun je neerleggen,
kijken, verplaatsen, veranderen. Heerlijk.
We naaien, kletsen, eten, en ga ik later in de avond
weer naar huis.
Volgende week hebben we weer een dag samen.
Weer aan Abes Garden Quilt, of op zijn jan boeren fluitjes,
Brams tuintje.
Mijn vader was gek op zijn tuin.
Super fijn om zomaar in zijn nagedachtenis een quilt te maken.
Dat was van te voren overigens helemaal niet zo gepland.
Het was gewoon ineens zo,
Brams Tuintje.
En dan Afke Wullink,
de 'merklappen mevrouw'
Borduurles 1 is inmiddels gevolgd.
Met mij zijn nog een stel vriendinnen mee gekomen,
we zitten inmiddels met ons 9-en aan tafel.
Een keer in de maand hebben we les, op de dinsdagmiddag.
Leuk om zelf ook weer op workshop te zijn.
Nou dat waren ze, mijn weken,
verjaardagen, op bezoek bij kind en vriend,
op de sport, naar vriendinnen, werken,
workshop volgen en geven,
logeren bij zus.
Hoe waren jou weken?
Tot blogs,
Juud
Remember; Better finished than perfect
