Herfst, ik houd ervan.
En met het weer dat wij gehad hebben helemaal.
Dat diffuse licht, de lange schaduwen,
de kleuren aan de bomen en het vallende blad.
De belofte van koelere nachten, lange avonden,
het vegen van ons stoepje.
De belofte van een nieuw begin.
Voor ons het (bijna) afsluiten van de verbouwing,
terug naar ons eigen normaal.
Wandelend je boodschappen doen en lopen over
de kleine markt die Hoevelaken biedt.
Ik koop nooit groot in, en is er bijna
dagelijks een gang naar de supermarkt.
Vanavond wordt het een balletje gehakt.
Op een van mijn wandelingen naar het dorp loop ik bij de
Rommelmarkt binnen. Een lokaal initiatief vanuit de Hervormde Gemeente.
Ik koop er voor € 2,= jeugdsentiment.
Wie kent deze glazen koekjes trommel niet?
Mijn tantes, An en Greet, hadden 'em allebei.
Gevuld met koekjes, ik vond het als kind enorm SJIEK.
Mijn moeder had gewoon de groene blikkentrommel,
dit was sjieker.
Ze hadden ook een kleintje, voor de chocolaatjes, het liefst
chocoladeflikken (die ik eigenlijk nu nog het aller lekkerst vind).
Als ik ooit het kleintje vind, gaat die ook mee naar huis.
Zielsgelukkig ben ik met het glazen 'trommeltje' dat
veel meer is dan alleen dat.
Het is mijn jeugd.
En ook poepie ouderwets en heel erg jaren 70 is de
Römertopf. Niet dat iemand het in onze familie had,
ook mijn tantes niet.
De Römertopf is de reden waarom ik toch weer
een grote oven heb aangeschaft.
Ooit dacht ik aan zo'n compacte oven,
mooi klein, maar kreeg ik het Spaans benauwd
toen ik mij bedacht dat mijn Römertopf er niet in zou passen.
(er is ongetwijfeld ook een kleine Römertopf)
Enfin, dat ding hoort ook bij de herfst en de winter,
zo'n mooie aardewerken schaal.
Vegetariërs moeten nu maar even stoppen met lezen,
er zaten karbonades in die lekker lang aan het
sudderen waren in uien, knoflook, gember,
ketjap, bruine basterd suiker en wat peper en zout.
Z*A*L*I*G
Wat bijzonder toch hoe voorwerpen zoveel betekenis kunnen hebben.
Twee/drie weken geleden kreeg ik van Annie dit mooie borduurwerk,
het ligt al die tijd al op een dienblad op de salontafel.
GENIETEN in hoofdletters.
Van het werk maar ook van de vriendschap die we met
ons drieën, Wilma en ik, hebben opgebouwd.
Zo kostbaar is dat handwerken van ons dus.
En dan mijn handwerken.....
er wordt hier niet gepatched!
OH OH
ik ben aan het BORDUREN!
SUPER LEUK!
Natuurlijk heb ik stukken uit moeten halen,
ondanks de regelteller ging het niet helemaal goed.
Hoewel linnen super mooi is, is het ook weer
wennen. De draden zijn niet overal even dik.
Inderdaad....... over drie draden ipv twee,
ondanks de loep-lamp!
Een volgend borduurwerk is al besteld,
een quaker lap voor de lente.
Dus eerst deze en dan op naar de lente!
Ook op een groter stukje linnen, deze lap is eigenlijk
te krap.
Het is maandag en dat is UFO dag.
Vanmiddag naar Mieke en dan neem ik de
Here, There and Everywhere mee.
Tezamen met het blok met de caravan,
dat rechtop staat, ga ik beginnen aan het laatste deel.
Dan is het middenstuk E*I*N*D*E*L*I*J*K
klaar.
Oh oh die kamer van mij.....
verre van opgeruimd.
Er ligt dus een grote lap op de grond,
ligt de tafel bomvol en ook mijn
snijtafel kan wel wat aandacht gebruiken.
Snel de deur weer dicht!
Ik denk dat ik mijn landkaartje gaat veranderen.
Op dit deel staat de punt van Melbourne.
Ik denk dat ik van Melbourne naar Sydney ga doen,
die route heb ik twee keer gereden
en heel binnenkort voor een derde keer!
Quilten.... deze hangt al met gemak een jaar of vijf,
wachtend op de laatste steken.
Ergens heb ik iets gelezen over 365 dagen quilten.
Als ik daar nu ook nog aan zou beginnen dan komt die zo af.
Hmm het is serieus de overweging waard.
Fijne maandag, ik ga maar eens wat in het huishouden doen.
Tot blogs,
Juud
Trouwens;
Wat is JOUW jeugdsentiment?
heb jij een voorwerp waardoor je gelijk weer
6 of 7 bent, op visite bij je opa en oma,
ooms en tantes?
Remember; Better finished than perfect!
(en dat geldt ook voor borduren!)
(komt mij ook heel goed uit)
