Serafino Vannutelli

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	16 lipca 1869
Konsekrator	Costantino Patrizi Naro
Współkonsekratorzy	Salvatore Nobili Vitelleschi; Pelagio Antonio de Labastida y Dávalos
Konsekrowani biskupi
Antonio Tomás Iturralde	13 lutego 1870
Jordan Marie Joseph Ballsieper	12 maja 1878
Cölestin Josef Ganglbauer	28 sierpnia 1881
Łukasz Solecki	14 maja 1882
Mato Vodopić	3 września 1882
Marijan Marković	4 maja 1884
Joseph Vartan Estegar	9 listopada 1884
Eugenio Carlo Valussi	26 czerwca 1886
Franz von Sales Maria Doppelbauer	10 marca 1889
Giosuè Bicchi	25 czerwca 1893
Esteban Rojas Tobar	21 kwietnia 1895
Maximilian Gereon von Galen	25 lipca 1895
Orazio Mazzella	23 lutego 1896
Domenico Serafini	6 maja 1900
Francesco Giacci	7 października 1900
Raffaele Virili	29 czerwca 1901
Mattias Dvornik	29 września 1901
William Giles	13 listopada 1904

Serafino Vannutelli
	Kardynał biskup
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1834 ; Genazzano
Data i miejsce śmierci	19 sierpnia 1915 ; Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
	Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	25 maja 1914–19 sierpnia 1915
	Penitencjariusz większy
Okres sprawowania	20 listopada 1899–19 sierpnia 1915
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	22 grudnia 1860
Nominacja biskupia	1869; delegat apostolski w krajach Ameryki Łacińskiej
Sakra biskupia	16 lipca 1869
Kreacja kardynalska	14 marca 1887; Leon XIII
Kościół tytularny	S. Sabina; S. Girolamo dei Croati; biskup Ostii i Porto e Santa Rufina
	Multimedia w Wikimedia Commons

Serafino Vannutelli (ur. 26 listopada 1834 w Genazzano, zm. 19 sierpnia 1915 w Rzymie) – włoski kardynał. Brat kardynała Vincenzo Vannutelli.

Życiorys

Studiował prawo, teologię i filozofię w Rzymie. W 1860 przyjął święcenia kapłańskie. Pracował w dyplomacji papieskiej. W 1869 został tytularnym arcybiskupem Nicei i delegatem apostolskim w krajach Ameryki Łacińskiej. Następnie był nuncjuszem apostolskim w Brukseli (1875–80) i w Wiedniu (1880–87). W 1887 papież Leon XIII mianował go kardynałem. Był prefektem Kongregacji do spraw Odpustów i Relikwii (1888–1889), Kongregacji Indeksu (1893–1896) oraz Kongregacji Biskupów i Zakonów (1896-1899). W styczniu 1893 został arcybiskupem Bolonii, jednak już pół roku później przeniesiono go do diecezji suburbikarnej Frascati. Wielki penitencjariusz od listopada 1899. Sekretarz Rzymskiej Inkwizycji 1903–1908. Kardynał biskup Porto e Santa Rufina od czerwca 1903. Uczestniczył w konklawe 1903. W wyniku śmierci kardynała Luigi Oreglia di Santo Stefano 7 grudnia 1913 został dziekanem Św. Kolegium Kardynalskiego. 25 maja 1914 objął właściwe dla funkcji dziekana stanowiska prefekta Kongregacji ds. Ceremonii oraz kardynała biskupa diecezji suburbikarnej Ostia (obok już posiadanej diecezji Porto e Santa Rufina). Przewodniczył konklawe 1914. Zmarł w wieku 80 lat. Jego następcą na funkcji dziekana Św. Kolegium został jego brat Vincenzo.

Bibliografia

sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1405–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)

Delegaci apostolscy	Lorenzo Barili (1851–1856) Mieczysław Ledóchowski (1856–1861) Francesco Tavani (1861–1869) Serafino Vannutelli (1869–1875) Mario Mocenni (1877–1882) Cesare Sambucetti (1882–1884) Beniamino Cavicchioni (1884–1885) Cesare Sambucetti (1885–1886) Giuseppe Macchi (1889–1897) Alessandro Bavona (1901–1906) Angelo Maria Dolci (1906–1910)
Nuncjusze apostolscy	Efrem Forni (1937–1953) Opilio Rossi (1953–1959) Alfredo Bruniera (1959–1965) Giovanni Ferrofino (1965–1970) Luigi Accogli (1970–1979) Vincenzo Maria Farano (1979–1986) Luigi Conti (1987–1991) Francesco Canalini (1991–1998) Alain Lebeaupin (1998–2005) Giacomo Guido Ottonello (2005–2017) Andrés Carrascosa Coso (od 2017)

Delegaci apostolscy	Luigi Clementi (1851–1861) Serafino Vannutelli (1869–1875) Mario Mocenni (1877–1882) Teodoro Valfré di Bonzo (1884–1885) Giovanni Cagliero SDB (1908–1915)
Internuncjusze apostolscy	Giovanni Battista Marenco SDB (1917–1921) Angelo Rotta (1922–1925) Giuseppe Fietta (1926–1930) Carlo Chiarlo (1932–1933)
Nuncjusze apostolscy w Kostaryce	Carlo Chiarlo (1933–1941) Luigi Centoz (1941–1952) Paul Bernier (1952–1955) Giuseppe Maria Sensi (1955–1957) Gennaro Verolino (1957–1963) Paolino Limongi (1963–1969) Angelo Pedroni (1969–1975) Lajos Kada (1975–1984) Pier Giacomo De Nicolò (1984–1993) Giacinto Berloco (1993–1998) Antonio Sozzo (1998–2003) Osvaldo Padilla (2003–2008) Pierre Nguyễn Văn Tốt (2008–2014) Antonio Arcari (2014–2019) Bruno Musarò (2019–2023)