Lodovico Jacobini

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	25 marca 1874
Konsekrator	Costantino Patrizi Naro
Współkonsekratorzy	Pietro de Villanova Castellacci; Antonio Rossi Vaccari
Konsekrowani biskupi
Albin Dunajewski	18 czerwca 1879
Domenico Ferrata	19 kwietnia 1885

Lodovico Jacobini
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	6 stycznia 1832 ; Genzano di Roma
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1887 ; Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
	Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	16 grudnia 1880–28 lutego 1887
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	23 września 1854
Nominacja biskupia	20 marca 1874
Sakra biskupia	24 marca 1874
Kreacja kardynalska	19 września 1879; Leon XIII
Kościół tytularny	S. Mariae de Victoria
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Lodovico Jacobini (ur. 6 stycznia 1832 w Genzano di Roma, zm. 28 lutego 1887 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, sekretarz stanu, kardynał.

Życiorys

Uczęszczał do seminarium w Albano. Święcenia kapłańskie przyjął 23 września 1854 w Rzymie. Kontynuował następnie studia na Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie, gdzie obronił doktoraty z teologii (w lipcu 1857) i obojga praw (w czerwcu 1858). Po studiach podjął pracę w Kurii Rzymskiej. Otrzymał tytuł papieskiego prałata domowego, pełnił funkcje m.in. sekretarza Kongregacji Rozkrzewiania Wiary ds. rytów wschodnich oraz sekretarza komisji przygotowawczej Syllabusa. Nosił tytuły kanonika bazyliki laterańskiej, referendarza w Trybunale Sygnatury Apostolskiej, protonotariusza apostolskiego (infułata). Był również sekretarzem komisji przygotowawczej Soboru Watykańskiego I, a następnie podsekretarzem Soboru (1869–1870).

W marcu 1874 papież Pius IX mianował go arcybiskupem tytularnym Tessalonik i nuncjuszem w Austrii; sakry biskupiej Jacobiniemu udzielił 24 marca 1874 kardynał Constantino Patrizi. Kolejny papież Leon XIII wyniósł go we wrześniu 1879 do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Mariae de Victoria. W grudniu 1880 (po rezygnacji Lorenzo Niny) kardynał Jacobini został powołany na stanowisko sekretarza stanu oraz administratora dóbr Stolicy Świętej. Funkcje te pełnił formalnie do końca życia, ale przez ostatnie dwa lata musiał być wyręczany w obowiązkach ze względu na ciężką chorobę. Został pochowany na cmentarzu Campo Verano w Rzymie.

8 września 1877 roku kard. Jacobini (ówcześnie jako arcybiskup i nuncjusz apostolski w Wiedniu), ukoronował cudowny obraz Matki Miłosierdzia w bazylice w Starej Wsi.

Jednym z biskupów, którym udzielił sakry biskupiej, był polski duchowny Albin Dunajewski, biskup krakowski i przyszły kardynał.

Bibliografia

Sylwetka w łowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy

[1] w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

[A]

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)