Przejdź do zawartości

Camillo di Pietro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Camillo di Pietro
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1806
Rzym

Data i miejsce śmierci

6 marca 1884
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Dziekan kolegium kardynalskiego
Okres sprawowania

1878–1884

Kamerling
Okres sprawowania

1878–1884

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

2 czerwca 1839

Prezbiterat

16 czerwca 1839

Nominacja biskupia

8 lipca 1839

Sakra biskupia

14 lipca 1839

Kreacja kardynalska

19 grudnia 1853 in pectore
Pius IX

Kościół tytularny

biskup Ostia–Velletri

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 lipca 1839

Konsekrator

Chiarissimo Falconieri Mellini

Współkonsekratorzy

Ignazio Giovanni Cadolini
Fabio Maria Asquini

Camillo di Pietro (ur. 10 stycznia 1806 w Rzymie, zm. 6 marca 1884 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Rzymie na kilku uczelniach, uzyskując w 1829 doktorat z prawa cywilnego i kanonicznego. Od listopada 1830 był protonotariuszem apostolskim. 13 grudnia 1830 wygłosił kazanie dla kardynałów na rozpoczęcie Konklawe 1830–1831. Za pontyfikatu Grzegorza XVI był delegatem apostolskim w Orvieto (1832) i Spoleto (1834–1835), a następnie audytorem Roty Rzymskiej (1835–1839). W 1839 został wyświęcony na tytularnego arcybiskupa Bejrutu i mianowany nuncjuszem w Neapolu. W latach 1844–1859 kierował nuncjaturą w Lizbonie (początkowo jako internuncjusz nadzwyczajny, 1847–1856 jako nuncjusz apostolski, 1856–1859 jako pronuncjusz). Papież Pius IX w 1853 kreował go kardynałem in pectore. Nominację tę podano do publicznej wiadomości w 1856, jednak kapelusz kardynalski i tytuł prezbitera San Giovanni a Porta Latina otrzymał dopiero po powrocie z Portugalii w 1859. W latach 1863–1867 był prefektem Sygnatury Apostolskiej. Kardynał-biskup Albano (20 września 1867 – 12 marca 1877), Porto e Santa Rufina (12 marca 1877 – 15 lipca 1878) i Ostia e Velletri (od 15 lipca 1878 do śmierci). Uczestniczył w konklawe 1878 jako subdziekan św. Kolegium, odegrał znaczącą rolę w jego organizacji (m.in. negocjował z rządem włoskim odpowiednie gwarancje). Kamerling św. Kościoła Rzymskiego i dziekan św. Kolegium Kardynałów od marca 1878. Zmarł w Rzymie w wieku 78 lat.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]