Lucjusz III
| Ubaldo (Allucingoli)[1] Ubaldo de Lucca | |
| Papież Biskup Rzymu | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Papież | |
| Okres sprawowania |
1 września 1181–25 listopada 1185 |
| Prior episcoporum ac omnium cardinalium | |
| Okres sprawowania |
1162–1 września 1181 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
17 grudnia 1138 |
| Prezbiterat |
24 maja 1141 |
| Sakra biskupia |
21 lub 28 grudnia 1158 |
| Kreacja kardynalska |
17 grudnia 1138 |
| Kościół tytularny |
diakon S. Adriano (17 grudnia 1138), prezbiter Santa Prassede (24 maja 1141), biskup Ostia e Velletri (20 grudnia 1158) |
| Pontyfikat |
1 września 1181 |
| Data konsekracji |
21/28 grudnia 1158 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator |
nieznany | ||||||
| |||||||
Lucjusz III (łac. Lucius III, właśc. Ubaldo de Lucca, ur. ok. 1100 w Lukce, zm. 25 listopada 1185 w Weronie[1]) – papież w okresie od 1 września 1181 do 25 listopada 1185[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ubaldo urodził w Lukce około roku 1100. Wiadomo, że jego ojciec miał na imię Orlando, natomiast dość powszechnie przypisywane mu nazwisko Allucingoli nie jest poświadczone w źródłach mu współczesnych[3].
Był blisko związany z Bernardem z Clairvaux, nie ma jednak pewności, czy został kiedykolwiek członkiem zakonu cysterskiego. Na podstawie listu, który już jako papież wystosował do kapituły zakonu cysterskiego w 1182, część historyków przyjmuje, że św. Bernard przyjął go do swojego zakonu[1], podczas gdy inni uważają, że Ubaldo został przyjęty jedynie do związanego z cystersami bractwa modlitewnego, ale nie składał ślubów zakonnych[4].
W grudniu 1138 Innocenty II mianował go kardynałem diakonem S. Adriano, a w maju 1141 kardynałem prezbiterem Santa Prassede. W latach 1142–48 kilkakrotnie działał jako legat papieski w Lombardii. W 1156 roku był jednym z kardynałów negocjujących w imieniu papieża Adriana IV tzw. traktat benewencki z królem Sycylii Wilhelmem II. W grudniu 1158 Adrian IV mianował go kardynałem biskupem Ostii[2]. W trakcie podwójnej papieskiej elekcji 1159 poparł prawnie obranego Aleksandra III i konsekrował go w Ninfa koło Velletri. W następnych latach działał jako legat Aleksandra III w królestwie Sycylii (1165-66), Konstantynopolu (1167 i 1168-69) i Lombardii (1176-77). W 1177 był jednym z legatów negocjujących w Wenecji traktat z cesarzem Fryderykiem I Barbarossą, który położył kres trwającej od 1159 roku schizmie papieskiej[1]. Ubaldo był jedną z najbardziej wpływowych osób w kurii Aleksandra III. Podpisywał bulle papieskie między 25 stycznia 1139 a 24 maja 1181.
Pontyfikat
[edytuj | edytuj kod]Został wybrany na papieża po śmierci Aleksandra III, w napiętej sytuacji (jego poprzednik, przez lata zmagający się z antypapieżami, pod koniec pontyfikatu został wygnany z Rzymu). Wskutek wrogiej postawy ludu rzymskiego, Lucjusz koronował się w Velletri (6 września 1181), a w marcu 1182 został zmuszony do opuszczenia Rzymu. Sprawował rządy papieskie z Velletri, następnie z Anagni i Werony[1].
Chcąc odzyskać władzę w Rzymie, próbował nawiązać porozumienie z cesarzem Fryderykiem, początkowo jednak spory o los ziem stanowiących tzw. dziedzictwo Matyldy Toskańskiej oraz bieżąca kwestia obsady arcybiskupstwa Trewiru uniemożliwiały zawarcie sojuszu[1]. Do spotkania papieża z cesarzem doszło ostatecznie na synodzie w Weronie w listopadzie 1184[2]. Uzgodniono wspólne stanowiska w sprawach spadkowych o ziemie, dynastycznych (papież zgodził się koronować syna cesarza, Henryka VI, na króla Italii i zaakceptował małżeństwo Henryka z Konstancją, księżniczką sycylijską)[2] i postępowania wobec heretyków (Kościołowi pozostawiono prawo ekskomuniki, po czym oskarżonych miano przekazywać władzy świeckiej)[1]. Nie znaleziono jednak wspólnego stanowiska w sprawie ważności święceń udzielanych przez schizmatyków w Niemczech i Italii, co spowodowało faktyczne zerwanie rozmów[1]. Przy tej okazji planowano także przygotowania do III wyprawy krzyżowej[2].
Papież nie otrzymał spodziewanej pomocy militarnej i zmarł jesienią 1185 w Weronie[2]. Został pochowany w tamtejszej katedrze[2].
Kardynałowie z nominacji Lucjusza III
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 251-253. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c d e f g Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 90. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ Informacja o przynależności Lucjusza III do rodziny Allucingoli, jednej z najznamienitszych w Lukce, pojawia się dopiero w źródłach z XVI wieku (Brixius, s. 90).
- ↑ Wenck, s. 421-422; Robinson, s. 212.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Richard P. McBrien, Leksykon papieży. Pontyfikaty od Piotra Apostoła do Jana Pawła II, Warszawa 2003
- Kazimierz Dopierała, Księga Papieży, Wyd. Pallotinum, Poznań 1996
- Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and innovations, Cambridge University Press 1990
- Johannes M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
- Karl Wenck: Die römischen Päpste zwischen Alexander III. und Innocenz III. und der Designationsversuch Weihnachten 1197, w: Albert Brackmann: Papsttum und Kaisertum. Monachium: Verl. d. Münchener Drucke, 1926, s. 415-478.
- ALLUCINGOLI, O.Cist., Ubaldo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).
- Pope Lucius III. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).
