Lekker handwerken

Vorige week hebben we aardig wat stoffen door

onze vingers laten gaan.

Miss Maudies Farm van Susan Smith,

een mystery van 7 maanden.

Snijden vouwen, inpakken, en versturen.

De eerste zijn al verstuurd.

Het wachten is op nog meer ondergrond stof zodat 

ook de laatste op de post kunnen gaan.

Volgens mij zijn er nog twee plekjes, 

en dan is het echt vol.

Even een Freddie update.

Je zou maar 8 maanden oud zijn en dan 

opgesloten zitten in een bench.

Wel is waar XXL maar dan nog.

En dan die kap rond zijn kop......

Bijkomende infecties en hij zal helaas

nog wat langer vol moeten houden.

Van de dierenarts heeft hij nu ook een medicijn

dat hem rustiger houdt. 

Het moet nu gewoon "even"

Het borduren ben ik ook niet verleerd.

Heb sinds de vakantie nog niet gewerkt aan de 12 days of Christmas.

Tussen door iets maken wat ook sneller af komt is ook wel fijn.

12 Days is natuurlijk een super groot project.

Natuurlijk heb ik bij Soed Idee wel dag 11 besteld.

Je kunt het maar vast in huis hebben toch!

Enfin, nu dus bezig met

Anna Marie's Pocket.

Helemaal leuk!

Zit natuurlijk al een fout in, waar ik veel en veel

te laat achter kwam. Ik laat het maar zitten, 

en als iemand het ziet zeg ik gewoon dat het een 

reproductie is van het origineel!

Overigens is mij dit patroon cadeau gedaan!

Dank je wel Giovanna!

Die kleinere tussendoortjes zijn ook niet te versmaden toch?

Na deze ga ik een Stacy Nash Animal Cracker maken,

die vind ik ook al zo leuk.

Afgelopen zaterdag werd er gedweild in Zutphen.

De hele stad was vol met blazers.

Mega druk, maar wel gezellig.

Hilde kwam mee naar Hoevelaken en blijft

dan logeren.

Hilde wandelt, en dat is leuk.

Na het avondeten peren wij hem naar

buiten en maken terwijl de zon zakt

nog even lekker een rondje.

Afgelopen zondag hadden we een Bee in Dronten,

dan zit je natuurlijk de hele dag!

Maar met een wandelmaatje is dat zo opgelost.

Al om half 8 liepen wij weer lekker buiten,

heerlijk weer en zagen we de zon opkomen.

Net als deze ganzen kletsten ook wij 

onze 6 kilometer zo voorbij.

Ook Froukje is aan de hexagon geslagen,

Zit mijn lap nu helemaal aan elkaar en komen er wat 

bloemen bij.

Ook Hilde is aan de 'gon', ik heb nog 

geprobeerd om haar stuk aan die van mij vast te maken.....

Maar ze had het door.

Leuk al die 'gonnen' zo in de zon.

En dan Pour L'amour du Fil,

na de onvrijwillige sluiting van Quiltmania is het

toch FANTASTISCH nieuws dat Carol Veillon

opnieuw een mooie show gaat neerzetten!

Wij verheugen ons erop!

Tot blogs,

Juud

Remember; Better finished than perfect

Kerst workshop

Super leuk wanneer je een ideetje hebt.

Wat boompjes, 

leuke stitcherie,

lekker borduren 

en voila klaar zijn we.......

Zo opgelepeld, maar dan de uitvoering.

Tekenen, knippen, aan de gang,

dan van het rommetje een geheel maken.

Een zieke Freddie en de 'kinderen' 

ook ontlasten met het oppassen fietst daar tussen door.

De uren en dagen glijden als zand door je vingers.

Maar gisteren was ik ineens in The Mood!

Eerst bij de groothandel langs voor de notitions

en een babbel met collega's.

Toen de boodschappen en al dat gedoe, 

gedoe en nog meer gedoe. Gedoe dat Huishouden heet.

Nou de ramen moeten echt gelapt maar ben ik 

schaamteloos lekker op de bank gaan zitten.

En de strijk staat ook nog......

Het grote designbord op de salon tafel voor mij 

en de tv op een makkelijk te volgen programma,

"De Grote Verhuizing"

lekker op zijn Engels.

Zomaar om 4 uur middags

 de koffie onder handbereik.

Boompjes planten, kijken hoe het uitkomt,

en terwijl ze veel later 

(en ik nog lekker op die bank zit)

 bij Kamp van Koningsbrugge 

HELEMAAL kapot gaan, en Ray roept dat

dit gevoel dat de kandidaten hebben helemaal NIET KLOPT

plant ik nog een boompje.

He Lekker, kussentje in de rug, mij niet bellen

om met een boomstam 10 kilometer uitzichtloos te sjouwen.

Enfin, gelukkig zit ik ook niet in die business.

Bij ons kun je lekker aan tafel zitten,

kopje koffie, wat lekkers, lunch van de broodbode,

kopje thee, en de enige boomstam waar jij dan mee

hoeft te torsen weegt nog geen 1 gram!

Doe je mee?

Op woensdag 9 oktober zijn er nog een paar plekjes.

Tot blogs,

Juud

Remember; better finished than perfect!

 

Je mist meer dan je mee maakt

 Je mist meer dan je mee maakt.

Ik zeg het geregeld.

Gisteren was het ook zo een 

"je mist meer dan je mee-maakt-dag"

Peet en ik waren samen onderweg naar Amsterdam,

om een groep Australiërs welkom te heten.

Sommige dames in het gezelschap kennen we al,

en maakt dat de hereniging nog meer bijzonder.

We zouden na het vertrek van de Australiërs zelf ook

weer huiswaarts keren.

Er is altijd nog wat te regelen en dan zou ik naar Spakenburg.

Daar werd gisteren een van de Spakenburgse Dagen gehouden.

Dagen met een wel heel 

bijzonder optreden!

Wilma en Robert

Deze twee schatten hadden zich namelijk

voor deze gelegenheid voor het eerst 

vol in klederdracht gestoken.

Wat had ik ze graag Life willen zien,

maar helaas was er een zieke in Amsterdam,

en om dan de winkel 

on-bevrouwt te laten kan natuurlijk niet.

Gelukkig laat Wilma ons met foto's 

mee genieten.

Als 'troost' ga ik even shoppen.

Lukt prima in Amsterdam!

Jann Baker van Tambourine to Tilba 

is met een groep Australiërs en een Amerikaanse dame op stap.

We gaan op het Zoldertje zitten en nemen de tijd voor

een babbel, een show en tell,

wat heerlijke verhalen,

en laten uiteindelijk de hele bups los om te shoppen.

Ga ik met Heather op de foto terwijl ik bij de

Haan en Wagemakers de honeurs waar neem.

Grappig hoe je toch een beetje 'verloren' bent 

in Amsterdam.

Natuurlijk heb ik wel mijn vrouwtje-gestaan

en mijn best gedaan.

Het leven in Amsterdam gaat lekker door,

met veel toeristen, paard en wagens, trams,

wiet rokend, bellend, etend, fietsend, fotograferend

kris kris door elkaar.

Wanneer er twee amerikanen in de winkel komen

maken ze daar ook een opmerking over.

Hoe druk het wel niet is in Amsterdam,

al die mensen, al die fietsen, al die chaos.

Op mijn vraag waar ze vandaan kwamen 

kwam het verbluffende antwoord;

New York City!

Het is dus maar wat je gewend bent.

Hoewel ik er maar weinig van mee krijg

is het ook bij de buren "beneden"

gezellig.

Ook hier is een show en tell gaande.

De tafel vol met bee-ende dames.

en dan de beestjes.

Maxime en Tuur zijn vanochtend thuis gekomen.

Ze hebben de nacht doorgereden.

Met wat eerste boodschappen ben ik naar ze

toe gegaan.

En terwijl de baasjes zelf even hun mandje opzochten

heb ik op Freddie gepast.

Het ziet er allemaal heftig uit.

Een dikke opgezette poot waar twee 

pinnen uitsteken.

20 dagen bench rust, niet op lopen,

alleen om zijn behoeftes te doen.

Freddie heeft lekker tegen mij aan gelegen.

Het is een lief beestje en hopen we natuurlijk

allemaal dat hij elke dag stukken beter wordt.

En dan is er ook nog een kat, Pablo, die nu nog niet

naar huis kan!

Samen met Maxime ben ik even bij hem op bezoek

gegaan.

Het is allemaal best heftig voor dit jonge stel.

Niemand krijgt het in het leven voor niets,

en we zeggen het vaak tegen elkaar;

"Tel je zegeningen"

Ik wens jullie nog een hele fijne zondag toe.

Tot blogs,

Juud

(een gelukkige moeder met de kinderen weer 

lekker thuis)

September?

September?

Serieus?

 Het is toch niet te geloven hoe snel de weken,

maanden voorbij schieten.

Drie weken vakantie, POEF voorbij.

Afgelopen zondag had ik eindelijk 

de tijd om lekker aan de gang te gaan

met de Kerstworkshop.

Leuk om te zien hoe je idee samenkomt.

Ik vermaak mij er prima bij,

maar ook de afgelopen zondag was zomaar ineens voorbij.

En dan ontvouwt de week zich. 

Afspraak hier, even bellen met de bank,

nog even iets checken bij de zorgverzekering en 

dan is de middag ook weer gedaan. 

Natuurlijk ook weer even bij LZ'tje langs.

Gezellig om elkaar zo na de vakantie weer te zien.

We kletsen, giechelen om het gedoe 

bij B&B vol "liefde(?)"

en waren ook wij 'zo blij' om elkaar weer te zien.

Donderdag is het mijn eerste werkdag. 

Super gezellig, lekker kletsen, bakje koffie, 

even een rondje winkel om te zien wat er nog

is en wat er niet meer is.

De bestellingen, wat emails en dan de bups 

klaar zetten voor de dag van gisteren.

We hebben twee groepen dames die met elkaar vanuit 

de USA en Canada een textiel reis 

met elkaar maken.

Petra Prins stond op de wensenlijst!

Wat enig toch.

En dus hebben we de tafel aan de kant geschoven,

de stoelen klaar gezet, 

en steekt Peet van wal. 

Hebben we mooie antieke quilts verzameld om te showen en te tellen, 

en is het heerlijk om te zien

hoe snel je het met elkaar hebt over stoffen, lapjes,

conversationals, ontwerpers, patronen,

dutch heritage etc etc.

Ik ga op reis en ik neem mee......

Mijn Discovery top om aan Petra Prins te laten zien.

Nou dan ben je echt een FAN!

Wat geweldig dat deze mevrouw deze moeite heeft gedaan.

Wij hebben een heerlijke ochtend gehad.

Smiddags is het weer business as usual.

En vandaag?

Vandaag karren we samen naar Amsterdam,

daar komt een groep uit Australie op visite.

Super leuk om sommige dames gewoon weer 

terug te zien en dan eens lekker in ons eigen kikkerlandje.

En dan Freddie.....

Och och het is zo sneu allemaal.

Maxime en Tuur doen zo hun best om het 

allemaal zo goed te regelen voor hun lieve Freddie.

Gisteren is hij geopereerd. 

En dat viel uiteindelijk vies tegen.

Freddie mocht nog niet mee met Tuur en Maxime en moest

de nacht doorbrengen bij de Dierenarts.

Dat arme beestje helemaal alleen.

Uit zijn poot steken twee ijzeren pinnen om zijn 

botjes bij elkaar te houden en te laten helen.

Vandaag mogen ze hem hopelijk ophalen,

en dan met Piepende Bandjes snel naar huis!

 Wat willen wij onze kinderen met hond

weer graag bij ons hebben.

Ook deze zorgen souperen aardig wat energie.

Het zal fijn zijn als we gewoon weer allemaal

lekker samen zijn.

Fijn weekend,

Juud

Remember; Better finished than perfect!

Thuis

Thuis komen is toch een wezenlijk deel van je 

vakantie.

 Wij vinden het altijd een feestje om weer naar

huis te gaan. Misschien zijn we wel echte huismussen.

Mag ik jullie allereerst bedanken voor alle lieve

reacties op het bijt incident in Italië.

Inmiddels weten we dat Freddie geopereerd moet worden.

Er is uitgebreid contact geweest tussen de dierenarts hier

en de dierenarts in Livorno,

 en is er besloten om Freddie daar te laten opereren.

Wanneer is afhankelijk van de infectie die hij

van de beten heeft opgelopen.

Gelukkig is hij happy in de buggy en geniet Fred

zelfs van een hondenijsje.

Als ik het goed onthouden heb is het 

Yoghurt met kippensmaak.

(nooit geweten dat je een hondenijsje kopen kunt!)

Fred zit in de buggy omdat zijn achterpoot op 3 plekken gebroken

is. Die mag hij uiteraard niet te veel belasten.

De aangeschafte buggy is een schot in de roos. 

Maxime haar hand blijft wat stijf en pijnlijk,

ook dat heeft tijd nodig om te genezen.

Ik neem eigenlijk altijd veel te veel mee om te handwerken.

Dit jaar had ik mij gelimiteerd en dat was prima.

De hexagonen waren er blij mee.

Thuis heb ik de hexagonbloemen die ik klaar had mee

genomen.

Die mogen nog aan elkaar gezet worden.

De laatste week aan de Klopeinersee

 is mij dat wel behoorlijk gelukt.

Ook onderweg wordt de ene slinger aan de ander gezet.

Telkens een slingertje van 5.

Dat werkt wel het lekkerste.

We zijn in twee dagen naar huis gereden,

heerlijk.

Lekker op ons gemakje, nog een fijne overnachting gehad, 

lekker gegeten, een goed ontbijt en dan de laatste

vijf uur naar huis.

We zijn bijna van de ene file zo de andere ingereden,

zo fijn dat je dan goed uitgerust bent.

Thuis vergaat het mij zoals het jou ook vergaat,

opruimen, wasje draaien, boodschapje halen,

post bekijken en in mijn geval ook het 

gemaakte deel van de hexagon bloemen erbij pakken.

Het bovenste stuk had ik al gemaakt.

Gisterenavond heb ik heerlijk op de bank naar B&B vol liefde

(of vol Verwarring, vol Verbazing, vol Gebrek aan Zelfrespect)

met een half oog gekeken en het nieuwe stuk passend gemaakt

voor het gedeelte dat ik al had.

best al een aardig stuk. 

Nu nog helemaal recht maken voordat ik verder ga 

met het maken van rijtjes om die weer toe te gaan voegen.

Dit zijn nu iets meer dan 200 5/8 hexagonen.

Een slordige 1800 hexagonnetjes aan elkaar gezet.

Hoe groot?

Hoe Breed?

Hoe lang?

Geen idee.

Ik heb nog zo'n 90 hexagonen voorbereid liggen,

die eerst omgetoverd mogen worden tot 

bloemetje voordat ze aan elkaar kunnen.

Tussendoor nog maar eens stempelen, 

want een ding is zeker, 

Klaar is het nog niet.

Oh enne de volgende reis is geboekt!

Australie, zondag 26 januari gaan 

Peet en ik weer de lucht in.

Wat nu wel erg fijn is, is dat we alleen les gaan geven.

Dit keer geen stoffen die gesneden hoeven te worden,

geen pakketten om samen te stellen,

geen bestellingen die op tijd aan moeten komen.

Dit keer twee hele dagen om bij te komen van de reis

voordat de lessen gaan beginnen.

We starten in een nieuwe stad voor ons,

Adelaide.

Eerlijk is eerlijk, nu eerst genieten van het THUIS zijn!

Fijn weekend,

ik ga zo even lekker fietsen,

Juud

Klagenfurt

 We zijn in de directe omgeving van Klagenfurt,

say no more.

Ik wil heel graag die stad even bezoeken,

en dat doen we dan ook.

We zijn nog stijf in de benen van de lange afdaling van gisteren.

De keuze om het wat rustiger aan te doen 

is dus wel op zijn plek.

Klagenfurt is een kleine compacte

opvallend schone stad.

Vol met mooie gebouwen en schitterende doorkijkjes,

Leuke pleinen met vele terrassen.

Op een van die terrassen eindigen wij, drinken

wat en eten wat en gaan dan weer op pad.

Nooit geweten maar de hoogste HOUTEN uitkijktoren

ter wereld staat bij de Worthersee 

De Pyramide Kogel

Dus hup de auto in en naar deze toren.

De toren zelf staat op een heuvel/berg van 

zo'n 850 meter hoog.

Het is echt indrukwekkend.

Al bij een van de eerste treden staat;

Gehen is das beste Medizin.

Je snapt het al, natuurlijk gaan we te voet omhoog.

441 treden.

hoe zo we doen het rustig aan vandaag?

Overigens is er ook gewoon een lift.

We verwachten beide dat het behoorlijk pittig zal zijn,

maar niets is minder waar. 

We lopen op ons gemakje naar boven.

Het gaat zo makkelijk dat we verbaasd zijn dat we er al zijn.

Waaghalzen kunnen naar beneden abseilen van 

een hoogte van ik meen 50 meter.

 

NEVER NOOIT NIET!

Je kunt van nog een hoger platform er ook voor kiezen

om met een glijbaan naar beneden te glijden 

(klikker de klik naar de glijbaan)

met gemiddeld een snelheid

van 25 km per uur.

Ik loop die treden wel weer naar beneden denk ik dan.

Op 60 meter hoogte maak ik een video.

Ik dacht toen nog dat we tot 100 meter hoogte zouden gaan.

Dat was niet zo.

Je kunt trap lopen tot 70 1/2 meter.

Het uitzicht is behoorlijk imposant.

We zijn zo verbaasd dat we alle 441 treden gelopen

hebben dat we ze naar beneden gaan tellen.

Inderdaad 441 traptreden.

Is een vakantie altijd leuk?

Nou dat hoort wel zo te zijn.

 Toch weten we dat een ongelukje in een klein hoekje zit.

Wanneer dat 'hoekje' in Italie, Livorno is,

en het je dochter betreft, vergaat het lachen je snel.

Toen Frans en ik gisteren terug kwamen van Petzen 

en in de auto zaten had ik een gesproken bericht

van Maxime. 

Ik heb het werkelijk twee keer moeten beluisteren

voordat het tot mij doordrong dat ze echt

overstuur was.

Ze waren nog maar net op de camping aangekomen toen

Maxime even Freddie uit ging laten.

Dat eindigde na enkele minuten in een drama.

Freddie werd gegrepen door een pitbull, 

eerst werd hij in zijn kop gebeten en vervolgens aan zijn 

achterpoten weggesleept.

Dit alles gebeurde in een oogwenk en sprong

Maxime tussen beide. 

Maxime is flink in haar hand en arm gebeten.

De dierenarts, en EHBO post volgende gisteren nog.

Vandaag zijn er nog extra röntgen van haar hand gemaakt.

Freddie heeft zijn achterpoot op maar liefst drie plekken gebroken.

Maxime heeft gelukkig niets gebroken, 

maar moet wel aan de antibiotica.

Haar hand is dik, glazig, rood en pijnlijk.

Gelukkig zijn ze goed bijgestaan en geholpen

 door de camping eigenaars.

Inmiddels is er voor Freddie een buggy aangeschaft,

die lieverd kan nu maar weinig.

Helaas hebben de eigenaren van de Pitbull geen

enkele verantwoording genomen.

Sterker nog Mevr. Pitbull heeft Maxime

de huid vol gescholden.

"ze had maar niet zo dicht bij hun 

caravan moeten komen"

Wat zullen we daar eens op zeggen?

Dat de baasjes vaak op hun hond lijken?

Gelukkig is de rust nu wedergekeerd.

Bij Maxime, Tuur, Freddie en bij ons.

Ons avondeten bestond uit een ijscoupe!

Omdat we beide graag weg willen van de 

toeristische drukte waren we al een stukje de boulevard

afgelopen naar een stiller gedeelte.

Daarmee waren we al een stukje rond het meer gewandeld en zei 

ik gekscherend tegen Frans dat net zo goed rond

het hele meer zouden kunnen wandelen.

Dat was niet tegen dovemansoren!

Dus na de couple zijn we de benen gaan strekken.

Heerlijk rustig hebben wij langs de oever gewandeld.

Helaas kun je niet helemaal langs de oever lopen,

dit omdat er allemaal privé strandjes zijn.

Echt mega jammer, en in mijn ogen is het meer daarmee

wel een beetje verpest.

We hebben de zon zien ondergaan.

En na 5 1/2 kilometer waren we het meer 

alweer rond.

Precies een mooie afstand en fijn om

op deze manier alle emoties van de afgelopen 

24 uur achter ons te kunnen laten.

Zo zie je maar weer;

Tel je zegeningen!

Vanuit Italië Maxime, Tuur en Freddie

en uit Oostenrijk Frans en Juud