ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΛΕΥΚΩΣΙΑ"
ΠΟΙΗΣΗ
ΛΕΥΚΩΣΙΑ
Στους Έλληνες αξιωματικούς που
έπεσαν στην Μακεδονίτισσα το 1974
Πάντα θα θυμάμαι ετούτη την πόλη
Μέτρησα εδώ πολλούς αναστεναγμούς
Το άδικο εσύναξα και την εξάντληση
απ΄τις γυναίκες δίχως όνομα τη νύχτα
που περιφέρονται στην πλατεία Ελευθερίας.
Πάντα θα θυμάμαι τους Άγγλους αποίκους
τους Ελλαδίτες φαντάρους
και τους αξιωματικούς του Ο.Η.Ε.
που κυνηγάνε να πνίξουν τη μοναξιά τους
στης ανίας τα πορνεία
μες στ΄αδιάφορο ύφος της οδού Ρηγαίνης.
Πάντα θα μιλάνε
για έκτροπα οι περιστάσεις
και δε θα βρίσκουν ελαφρυντικά
στην τόση πλαδαρότητα.
Κι αναρωτήθηκα αν έχουν καταλάβει
το βάρος ετούτης της σκλαβιάς οι ντόπιοι.
Δεν είναι οι Τούρκοι
πίσω απ΄την πράσινη γραμμή
ούτε ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών
που χάραξε εδώ το χάρτη του νησιού...
Το δαιμόνιο πνεύμα ευημερίας
είναι αυτό που συντηρεί τις αποφάσεις
που βίωσε ο χρόνος επαξίως
σ΄όσους καρπούνται ευκαιρίες.
Στη μνήμη των νεκρών κρατώ τα σημάδια
και το μόνιμο τσιφτετέλι
που χορεύουν τις νύχτες
πάνω στα φυλάκια οι μεθυσμένοι.
Κι εσύ, μάνα Ελλάδα,
μετράς ονόματα στους τύμβους
για να ΄χεις το τίμημα της δόξας
στις σελίδες της ιστορίας σου.
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .