George Canning

George Canning
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1770 ; Londyn
Data i miejsce śmierci	8 sierpnia 1827 ; Chiswick
	Premier Wielkiej Brytanii
Okres	od 10 kwietnia 1827; do 8 sierpnia 1827
Przynależność polityczna	Torysi
Poprzednik	Lord Liverpool
Następca	Lord Goderich
	Multimedia w Wikimedia Commons

George Canning (ur. 11 kwietnia 1770 w Londynie, zm. 8 sierpnia 1827 w Chiswick w hrabstwie Middlesex) – brytyjski polityk i dyplomata, premier Wielkiej Brytanii od 10 kwietnia do 8 sierpnia 1827 r.^[1]

Był zwolennikiem polityki premiera Pitta. W gabinecie premiera Portlanda był ministrem spraw zagranicznych. W latach 1813–1816 był posłem w Lizbonie, w 1816 r. został przewodniczącym Rady Kontroli, w 1822 r. został powtórnie ministrem spraw zagranicznych. W 1827 r. został premierem^[1].

Wczesne lata życia

Canning urodził się w domu swoich rodziców przy Queen Anne Street w londyńskiej dzielnicy Marylebone. Jego ojcem był George Canning z Garvagh w irlandzkim hrabstwie Londonderry, prawnik z wykształcenia, który bez sukcesów zajmował się handlem winami. Zrezygnował on z przypadającej mu części rodowych posiadłości, w zamian za spłacenie jego długów. Zmarł w dniu pierwszych urodzin swojego syna w 1771 r. Matka przyszłego premiera, Mary Anne Costello, pracowała jako aktorka^[1].

Ponieważ George był zdolnym dzieckiem przyjaciele rodziny przekonali jego stryja, londyńskiego kupca Stratforda Canninga, aby przejął opiekę nad bratankiem. George dorastał więc wśród kuzynów w domu swojego stryja, który zapewnił mu utrzymanie i wykształcenie. Dzięki wsparciu stryja George ukończył Eton College i studia w Christ Church na Uniwersytecie Oksfordzkim^[1].

Podczas nauki Canning zyskał opinię biegłego pisarza i oratora. Zaprzyjaźnił się m.in. z lordem Liverpoolem, Granville’em Levesonem-Gowerem i Johnem Hookhamem Frere’em. Po ukończeniu studiów w 1791 r. rozpoczął karierę prawniczą^[1].

Początki kariery politycznej

Stratofrd Canning należał do zwolenników stronnictwa wigów i przedstawił bratanka czołowym politykom tego ugrupowania, takim jak Charles James Fox, Edmund Burke, czy też Richard Brinsley Sheridan, z którym George zaprzyjaźnił się^[1].

Pochodzenie Canninga i niewielka ilość pieniędzy sprawiła jednak, że jego kariera w partii wigów, grupującej przede wszystkich bogatych właścicieli ziemskich i przemysłowców, była bardzo problematyczna. Obserwując wydarzenia rewolucji francuskiej Canning zbliżył się w poglądach do stronnictwa torysów. Pod patronatem lidera torysów, Williama Pitta Młodszego, uzyskał w 1793 r. mandat parlamentarny z okręgu Newtown. W 1796 r. przeniósł się do Wendover^[1].

Podczas swojej kariery politycznej Canning wielokrotnie zmieniał okręgi wyborcze. W latach 1802–1806 był deputowanym z Tralee, później ponownie z Newtown, a w latach 1807–1812 reprezentował okręg wyborczy Hastings. Następnie sprawował mandat parlamentarny z okręgów Petersfield (1812), Liverpool (1812–1823), Harwich (1823–1826) i Newport na wyspie Wight (1826–1827). W ostatnich miesiącach życia reprezentował okręg wyborczy Seaford^[1].

Na stanowiskach ministerialnych

2 listopada 1795 r. Canning otrzymał pierwsze stanowisko w administracji rządowej, obejmując tekę podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Dał się na tym stanowisku poznać jako zwolennik premiera Pitta i często toczył spory ze swoim przełożonym lordem Grenville’em. Zrezygnował z tego stanowiska 1 kwietnia 1799 r. Został wówczas komisarzem przy Radzie Kontroli^[1].

W 1800 r. otrzymał stanowisko płacmistrza armii. Utracił to stanowisko po upadku gabinetu Pitta w 1801 r. Kiedy Pitt ponownie stanął na czele rządu w 1804 r., Canning otrzymał stanowisko skarbnika floty. Po śmierci Pitta w 1806 r. Canning odszedł z rządu. W 1807 r. został ministrem spraw zagranicznych w gabinecie księcia Portland^[1].

Pojedynek z Castlereaghem

Na tym stanowisku Canning odpowiadał m.in. za brytyjski atak na Kopenhagę w 1807 r. W 1809 r. doszło do sporów między Canningiem a ministrem wojny i kolonii lordem Castlereaghem dotyczącego oddziałów, które Canning chciał wysłać do Portugalii, a Castlereagh wysłał do Holandii. Kłótnie obu ministrów osłabiały gabinetu. Schorowany książę Portland nie interweniował, dopóki Canning nie zagroził rezygnacją, jeśli Castlereagh nie zostanie zamieniony na lorda Wellesleya. Portland zgodził się dokonać tej zmiany przy pierwszej nadarzającej się okazji^[1].

Castleragh dowiedział się o zawartym układzie we wrześniu 1809 r. i wyzwał Canninga na pojedynek. Canning przyjął wyzwanie i do starcia obu ministrów doszło 21 września. Canning spudłował, a Castlereagh trafił rywala w udo. Wkrótce potem książę Portland podał się do dymisji, a król Jerzy III mianował premierem Spencera Percevala. W skład nowego gabinetu nie weszli ani Canning, ani Castlereagh^[1].

Dalsze lata

Po zabójstwie Percevala w 1812 r. nowy premier, lord Liverpool, zaoferował Canningowi tekę ministra spraw zagranicznych, ale ten odmówił, nie chcąc wchodzić w skład tego samego gabinetu co Castlereagh. W 1814 r. otrzymał stanowisko ambasadora w Lizbonie. W 1815 r. powrócił do kraju. Lord Liverpool ponownie zaproponował mu stanowisko w rządzie. Ostatecznie w 1816 r. Canning stanął na czele Rady Kontroli. W 1820 r. musiał jednak ponownie zrezygnować, kiedy opozycja oskarżyła go o zbyt bliskie relacje z królową Karoliną, żoną Jerzego IV^[1].

W 1822 r. lord Castlereagh popełnił samobójstwo i Canning zastąpił go na stanowiskach ministra spraw zagranicznych i przewodniczącego Izby Gmin. Na tym stanowisku starał się zapobiec umocnieniu francuskich wpływów w nowo powstających państwach Ameryki Południowej. Popierał również kampanię na rzecz zniesienia niewolnictwa^[1].

Na czele rządu

Lord Liverpool odszedł ze stanowiska premiera w 1827 r. Jego następcą został Canning, ale czołowi politycy stronnictwa torysów, książę Wellington i Robert Peel, odmówili wejścia do jego gabinetu. W łonie torysów nastąpił podział na „ultrasów” i popierających rząd „Canningites”. Aby uzyskać większość w Izbie Gmin, Canning zawarł koalicję z partią wigów^[1].

W tym czasie zdrowie Canninga stopniowo się pogarszało. Zmarł w 8 sierpnia 1827 r. Był premierem przez 119 dni, najkrócej w historii Wielkiej Brytanii. Został pochowany w opactwie westminsterskim^[1].

Rodzina

8 lipca 1800 r. poślubił Joan Scott (1776–14 marca 1837), córkę generała-majora Johna Scotta i Margaret Dundas. Świadkami na ślubie byli William Pitt Młodszy i John Hookham Frere. George i Joan mieli razem trzech synów i córkę^[1]:

George’a Charlesa Canninga (1801–1820), zmarł na gruźlicę
Williama Pitta Canninga (1802–1828), utonął na Maderze w Portugalii
Harriet Canning (13 kwietnia 1804 – 8 stycznia 1876), żonę Ulicka de Burgh (1. markiza Clanricarde), miała dzieci
Charlesa Johna Canninga (14 grudnia 1812-17 czerwca 1862 1. hrabia Canning)

Gabinet George’a Canninga, kwiecień - sierpień 1827

Osobny artykuł: Rząd George’a Canninga.

Zmiany

maj 1827 r. - lord Carlisle, pierwszy komisarz ds. lasów, zostaje członkiem gabinetu
lipiec 1827 r. - książę Portland zostaje ministrem bez teki, lord Carlisle zastępuje go na stanowisku lorda tajnej pieczęci, William Sturges Bourne zastępuje Carlisle'a na stanowisku pierwszego komisarza ds. lasów, lord Lansdowne zastępuje Bourne’a na stanowisku ministra spraw wewnętrznych, George Tierney, zarządca mennicy, zostaje członkiem gabinetu

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, XIX i pocz. XX wieku (może wymagać uaktualnienia).

Linki zewnętrzne

[Orgelbrand-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, XIX i pocz. XX wieku (może wymagać uaktualnienia).

[1]

XVIII wiek	Charles James Fox Lord Grantham Charles James Fox Lord Temple Książę Leeds Lord Grenville
XIX wiek	Lord Grenville Lord Hawkesbury Lord Harrowby Lord Mulgrave Charles James Fox Lord Howick George Canning Lord Bathurst Lord Wellesley Lord Castlereagh George Canning Lord Dudley Lord Aberdeen Lord Palmerston Książę Wellington Lord Palmeston Lord Aberdeen Lord Palmerston Lord Granville Lord Malmesbury John Russell Lord Clarendon Lord Malmesbury Lord Russell Lord Clarendon Lord Stanley Lord Clarendon Lord Granville Lord Derby Lord Salisbury Lord Granville Lord Salisbury Lord Rosebery Lord Iddesleigh Lord Salisbury Lord Rosebery Lord Kimberley Lord Salisbury Lord Lansdowne
XX wiek	Lord Lansdowne Edward Grey Arthur Balfour Lord Curzon Ramsay MacDonald Austen Chamberlain Arthur Henderson Lord Reading John Simon Samuel Hoare Anthony Eden Lord Halifax Anthony Eden Ernest Bevin Herbert Morrison Anthony Eden Harold Macmillan Selwyn Lloyd Lord Home Rab Butler Patrick Gordon Walker Michael Stewart George Brown Michael Stewart Alec Douglas-Home James Callaghan Anthony Crosland David Owen Lord Carrington Francis Pym Geoffrey Howe John Major Douglas Hurd Malcolm Rifkind Robin Cook
XXI wiek	Robin Cook Jack Straw Margaret Beckett David Miliband William Hague Philip Hammond Boris Johnson Jeremy Hunt Dominic Raab Liz Truss James Cleverly David Cameron David Lammy

XVIII wiek	Robert Walpole Samuel Sandys Henry Pelham Thomas Robinson Henry Fox William Pitt Starszy George Grenville Henry Fox George Grenville Henry Seymour Conway Lord North Charles James Fox Thomas Townshend Charles James Fox Lord North William Pitt Młodszy
XIX wiek	William Pitt Młodszy Henry Addington William Pitt Młodszy Charles James Fox Lord Howick Spencer Perceval Lord Castlereagh George Canning William Huskisson Robert Peel Lord Althorp John Russell Robert Peel John Russell Robert Peel John Russell Benjamin Disraeli John Russell Lord Palmerston Benjamin Disraeli Lord Palmerston William Ewart Gladstone Benjamin Disraeli William Ewart Gladstone Benjamin Disraeli Stafford Northcote William Ewart Gladstone Michael Hicks-Beach William Ewart Gladstone Randolph Churchill William Henry Smith Arthur Balfour William Ewart Gladstone William Vernon Harcourt Arthur Balfour
XX wiek	Arthur Balfour Henry Campbell-Bannerman Herbert Henry Asquith Andrew Bonar Law Austen Chamberlain Andrew Bonar Law Stanley Baldwin Ramsay MacDonald Stanley Baldwin Ramsay MacDonald Stanley Baldwin Neville Chamberlain Winston Churchill Stafford Cripps Anthony Eden Herbert Morrison James Chuter Ede Harry Crookshank Rab Butler Iain Macleod Selwyn Lloyd Herbert Bowden Richard Crossman Fred Peart William Whitelaw Robert Carr James Prior Edward Short Michael Foot Norman St John-Stevas Francis Pym John Biffen John Wakeham Geoffrey Howe John MacGregor Tony Newton Ann Taylor Margaret Beckett
XXI wiek	Margaret Beckett Robin Cook John Reid Peter Hain Geoff Hoon Jack Straw Harriet Harman George Young Andrew Lansley William Hague Chris Grayling David Lidington Andrea Leadsom Mel Stride Jacob Rees-Mogg Mark Spencer(inne języki) Penny Mordaunt Lucy Powell

Królestwo Wielkiej Brytanii (1707–1800)	Robert Walpole (1721–1742) Lord Wilmington (1742–1743) Henry Pelham (1743–1754) Thomas Pelham-Holles (1754–1756) William Cavendish (1756–1757) Książę Newcastle (1757–1762) Lord Bute (1762–1763) George Grenville (1763–1765) Lord Rockingham (1765–1766) Lord Chatham (1766–1768) Książę Grafton (1768–1770) Lord North (1770–1782) Lord Rockingham (1782) Lord Shelburne (1782–1783) Książę Portland (1783) William Pitt Młodszy (1783–1800)
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii (1801–1922)	William Pitt Młodszy (1801) Henry Addington (1801–1804) William Pitt Młodszy (1804–1806) Lord Grenville (1806–1807) Książę Portland (1807–1809) Spencer Perceval (1809–1812) Lord Liverpool (1812–1827) George Canning (1827) Lord Goderich (1827–1828) Książę Wellington (1828–1830) Lord Grey (1830–1834) Lord Melbourne (1834) Książę Wellington (1834) Robert Peel (1834–1835) Lord Melbourne (1835–1841) Robert Peel (1841–1846) John Russell (1846–1852) Lord Derby (1852) Lord Aberdeen (1852–1855) Lord Palmerston (1855–1858) Lord Derby (1858–1859) Lord Palmerston (1859–1865) Lord Russell (1865–1866) Lord Derby (1866–1868) Benjamin Disraeli (1868) William Ewart Gladstone (1868–1874) Lord Beaconsfield (Benjamin Disraeli) (1874–1880) William Ewart Gladstone (1880-1885) Lord Salisbury (1885–1886) William Ewart Gladstone (1886) Lord Salisbury (1886–1892) William Ewart Gladstone (1892–1894) Lord Rosebery (1894–1895) Lord Salisbury (1895–1902) Arthur Balfour (1902–1905) Henry Campbell-Bannerman (1905–1908) Herbert Henry Asquith (1908–1916) David Lloyd George (1916–1922) Andrew Bonar Law (1922)
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (od 1922)	Andrew Bonar Law (1922–1923) Stanley Baldwin (1923–1924) Ramsay MacDonald (1924) Stanley Baldwin (1924–1929) Ramsay MacDonald (1929–1935) Stanley Baldwin (1935–1937) Neville Chamberlain (1937–1940) Winston Churchill (1940–1945) Clement Attlee (1945–1951) Winston Churchill (1951–1955) Anthony Eden (1955–1957) Harold Macmillan (1957–1963) Alec Douglas-Home (1963–1964) Harold Wilson (1964–1970) Edward Heath (1970–1974) Harold Wilson (1974–1976) James Callaghan (1976–1979) Margaret Thatcher (1979–1990) John Major (1990–1997) Tony Blair (1997–2007) Gordon Brown (2007–2010) David Cameron (2010–2016) Theresa May (2016–2019) Boris Johnson (2019–2022) Liz Truss (2022) Rishi Sunak (2022–2024) Keir Starmer (od 2024)

XVI wiek	John Baker Walter Mildmay John Fortescue
XVII wiek	John Fortescue Lord Dunbar Julius Caesar Fulke Greville Richard Weston Lord Barrett Lord Cottington Lord Culpepper Edward Hyde Lord Shaftesbury John Duncombe John Ernle Lord Delamere Richard Hampden Charles Montagu John Smith
XVIII wiek	John Smith Lord Carleton John Smith Robert Harley Robert Benson William Wyndham Richard Onslow Robert Walpole Lord Stanhope John Aislabie John Pratt Robert Walpole Samuel Sandys Henry Pelham William Lee Henry Bilson Legge George Lyttelton Henry Bilson Legge Lord Mansfield Henry Bilson Legge Lord Barrington Francis Dashwood George Grenville William Dowdeswell Charles Townshend Lord North John Cavendish William Pitt Młodszy John Cavendish William Pitt Młodszy
XIX wiek	William Pitt Młodszy Henry Addington William Pitt Młodszy Henry Petty Spencer Perceval Nicholas Vansittart Frederick Robinson George Canning Lord Tenterden John Charles Herries Henry Goulburn Lord Althorp Lord Denman Robert Peel Thomas Spring Rice Francis Baring Henry Goulburn Charles Wood Benjamin Disraeli William Ewart Gladstone George Cornewall Lewis Benjamin Disraeli William Ewart Gladstone Benjamin Disraeli George Ward Hunt Robert Lowe William Ewart Gladstone Stafford Northcote William Ewart Gladstone Hugh Childers Michael Hicks-Beach
XX wiek	Michael Hicks-Beach William Vernon Harcourt Randolph Churchill George Goschen William Vernon Harcourt Michael Hicks-Beach Charles Ritchie Austen Chamberlain Herbert Henry Asquith David Lloyd George Reginald McKenna Andrew Bonar Law Austen Chamberlain Robert Horne Stanley Baldwin Neville Chamberlain Philip Snowden Winston Churchill Philip Snowden Neville Chamberlain John Simon Kingsley Wood John Anderson Hugh Dalton Stafford Cripps Hugh Gaitskell Rab Butler Harold Macmillan Peter Thorneycroft Derick Heathcoat-Amory Selwyn Lloyd Reginald Maudling James Callaghan Roy Jenkins Iain Macleod Anthony Barber Denis Healey Geoffrey Howe Nigel Lawson John Major Norman Lamont Kenneth Clarke Gordon Brown
XXI wiek	Gordon Brown Alistair Darling George Osborne Philip Hammond Sajid Javid Rishi Sunak Nadhim Zahawi Kwasi Kwarteng Jeremy Hunt Rachel Reeves

W dniu powstania	Książę Portland Lord Bathurst Lord Camden George Canning Lord Castlereagh Lord Chatham Lord Eldon Lord Liverpool Lord Mulgrave Spencer Perceval Lord Westmorland
Późniejsi członkowie gabinetu	Lord Harrowby Granville Leveson-Gower