21 Regiment Pieszy Koronny
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1794 |
| Rozformowanie |
1794 |
| Nazwa wyróżniająca |
Koronny |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Leonard Paszkowski |
| Działania zbrojne | |
| Powstanie kościuszkowskie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
21 Regiment Pieszy Koronny – oddział piechoty armii koronnej wojska I Rzeczypospolitej.
Dwubatalionowy pułk wszedł w skład dywizji nadnarwiańskiej i brał udział w potyczkach z Prusakami.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Regiment został sformowany w maju 1794 roku, z milicji województwa podlaskiego[2] jako Regiment Pikinierów Podlaskich przez generała ziemiańskiego ziemi bielskiej Andrzeja Karwowskiego[1].
Był to regiment był dwubatalionowy, każdy batalion miał 4 kompanie. Zgodnie z zatwierdzonym przez Naczelnika etatem winien składać się z 1390 żołnierzy. Na początku czerwca liczył 973 osoby[3]. Brakowało w nim przede wszystkim oficerów liniowych oraz oficerów sztabów: niższego i średniego. 10 lipca regiment liczył 1115 głów, na przełomie września i października –1064. Przemianowanie na 21 regiment sugeruje Tadeusz Korzon i Bronisław Gembarzewski[1]. O takie przemianowanie podlaskiego regimentu pikinierów czynił starania gen. mjr Karwowski[4]. Na uzbrojeniu regiment posiadał 300 karabinów[5].
Żołnierze regimentu
[edytuj | edytuj kod]- Komendanci
Regimentem dowodził płk Leonard Paszkowski, a jego zastępcą ppłk Stanisław Karwowski. Majorem regimentu był Wolfgang Roltzberg. W regimencie służyli także: kpt. Józef Połoński, por. Pruszyński, por. Wincenty Lubowidzki, chor. Makowski, chor. Nieznański i chor. Dziekoński[6].
Walki regimentu
[edytuj | edytuj kod]- Bitwy i potyczki[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Gembarzewski 1925 ↓, s. 31.
- ↑ a b Wimmer 1978 ↓, s. 368.
- ↑ Bauer 1981 ↓, s. 163.
- ↑ Bauer 1981 ↓, s. 163–164.
- ↑ Bauer 1981 ↓, s. 278.
- ↑ Bauer 1981 ↓, s. 164.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krzysztof Bauer: Wojsko koronne powstania kościuszkowskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981. ISBN 83-11-06605-1.
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- 9 Dywizja Piechoty w dziejach oręża polskiego. Pruszków: Ajaks, 1995. ISBN 83-85621-75-X.