Przejdź do zawartości

Bitwa pod Niemenczynem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Niemenczynem
Insurekcja kościuszkowska
Czas

27 kwietnia 1794

Miejsce

Niemenczyn

Terytorium

Wielkie Księstwo Litewskie (dzisiejsza Litwa)

Wynik

zwycięstwo wojsk litewskich

Strony konfliktu
I Rzeczpospolita Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Stefan Grabowski pułkownik Kirejew
Siły
360 żołnierzy i 2 działa 1450 żołnierzy
Straty
134 żołnierzy i 2 działa 280 żołnierzy
Położenie na mapie Polski w 1794
Mapa konturowa Polski w 1794, u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia54°51′N 25°29′E/54,850000 25,483333

Bitwa pod Niemenczynem – bitwa stoczona 27 kwietnia 1794 roku podczas insurekcji kościuszkowskiej, pomiędzy oddziałem litewskim podpułkownika Stefana Grabowskiego, a oddziałami rosyjskimi dowodzonymi przez pułkownika Kirejewa w okolicach Niemenczyna (21 km na północny wschód od Wilna), zakończona zwycięstwem wojsk litewskich.

Po oswobodzeniu Wilna komendant miasta pułkownik Jakub Jasiński dowiedział się, że pod Niemenczynem stoi niewielki oddział rosyjski pułkownika Kirejewa, liczący 450 żołnierzy. Składał się on z niedobitków rosyjskiego garnizonu Wilna. Jasiński postanowił wysłać 26 kwietnia przeciwko Rosjanom podpułkownika Grabowskiego.

W tym czasie nocą z 26 na 27 kwietnia Kirejew połączył się z liczącym 1000 żołnierzy oddziałem Fiodora Lewiza, który cofał się z Wilna prawym brzegiem Wilii. Nieświadomy tego Grabowski, który miał ze sobą jedynie 360 żołnierzy i 2 działa, wyruszył o świcie 27 kwietnia z Niemenczyna i zaatakował czterokrotnie silniejsze wojska rosyjskie.

Podczas niezwykle zaciętej bitwy doszło do walki na bagnety. Ponieważ przewaga liczebna Rosjan była zbyt duża, Grabowski cofnął się z powrotem do Niemenczyna, gdzie wkrótce nadszedł z posiłkami liczącymi 150 żołnierzy major Ignacy Eydziatowicz.

Walki nie zostały wznowione, gdyż ranny Kirejew jeszcze przed przybyciem Eydziatowicza rozpoczął odwrót wzdłuż Wilii w kierunku Michaliszek.

W bitwie wojska litewskie straciły 134 żołnierzy i 2 działa, natomiast Rosjanie - 280 żołnierzy.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom II.
  • Andrzej Grabski, Jan Wimmer i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966.
  • Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
  • Andrzej Zahorski, Wypisy źródłowe do historii polskiej sztuki wojennej. Polska sztuka wojenna w okresie powstania kościuszkowskiego, Zeszyt dziesiąty, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1960.
  • Bolesław Twardowski: Wojsko Polskie Kościuszki w roku 1794. Poznań: Księgarnia Katolicka, 1894.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]