Прејди на содржината

Лиз Трас

Од Википедија — слободната енциклопедија
Лиз Трас
Премиер на Обединетото Кралство
На должноста
6 септември 2022 – 25 октомври 2022
Монарх
Заменик Тереза Кофи
Претходник Борис Џонсон
Наследник Риши Сунак
Лични податоци
Роден(а) Мери Елизабет Трас
26 јули 1975(1975-07-26) (49 г.)
Оксфорд, Англија
Партија Конзервативна (од 1996)
Други припадности Либерални демократи (од 1996)
Сопружник Хју О'Лири (в. 2000)
Деца две
Образование Мертонов колеџ, Оксфорд (Дипломец по уметности)
Потпис Податотека:Потпис на Лиз Трас
Портал Матична страница

 

Мери Елизабет Трaс (правилен изговор: Чрас) (родена на 26 јули 1975 година) ― британски политичар која служела како премиер на Обединетото Кралство и водач на Конзервативната партија од септември до октомври 2022 година. На нејзиниот педесетти ден на функцијата, таа се повлекла среде владина криза,[1][2] со што станала премиер со најкраток стаж во историјата на Обединетото Кралство.[3] Трас претходно имала различни функции во кабинетот под премиерите Дејвид Камерон, Тереза Меј и Борис Џонсон, последно како секретар за надворешни работи од 2021 до 2022 година. Била член на парламентот (пратеник) за Југозападен Норфолк од 2010 година.

Трас изучувала на Мертоновиот колеџот во Оксфорд и била претседател на Либералните демократи на Оксфордскиот универзитет.[4] Во 1996 година, таа се приклучила на Конзервативната партија.[5] Работела во Shell plc и Cable & Wireless, и била заменик директор на аналитичкото средиште Реформа. По два неуспешни обиди да биде избрана во Долниот дом, таа била избрана за пратеник за Југозападен Норфолк на Општите избори во ОК во 2010 година.[6] Како бесресорец, таа повикувала на реформи во неколку области на политиката, вклучувајќи ја грижата за децата, математичкото образование и економијата. Трас ја основала групата Групација за слободни претпријатија на тачерски конзервативни пратеници и напишала или сонапишала голем број трудови и книги, вклучувајќи ja „После Коалицијата“ (2011) и „Отковена Британија“ (2012).

Трас служела како парламентарен потсекретар за грижа за децата и образованието од 2012 до 2014 година, пред Камерон да ја назначи за државен секретар за животна средина, храна и рурални прашања во неговата реконструкција на кабинетот во 2014 година. Иако ја поддржала кампањата „Британија посилна во Европа“ за останување на Обединетото Кралство во Европската унија, Трас го поддржала Брегзит по исходот од референдумот во 2016 година. По оставката на Камерон во 2016 година, неговата наследничка Меј ја назначила Трас за државен секретар за правда и лорд канцелар, со што Трас станала првата жена што служела како лорд канцелар во илјадагодишната историја на канцеларијата. По општите избори во 2017 година, Трас била назначена за главен секретар на Министерството за финансии. Откако Меј поднела оставка во 2019 година, Трас ја поддржала успешната кандидатура на Џонсон да стане конзервативен водач и премиер, по што ја назначил Трас за државен секретар за меѓународна трговија и претседател на Одборот за трговија во јули 2019 година, таа потоа ја презела дополнителната улога на министер за жени и еднаквости во септември 2019 година. Џонсон ја промовирал Трас во министер за надворешни работи во реконструкцијата на кабинетот во 2021 година. За време на нејзиното работно место, Трас била сопретседавач со Партнерскиот совет помеѓу Европската унија и Обединетотот Кралство, ги водела преговорите за протоколот за Северна Ирска и била вклучена во одговорот на Кралството на Руската инвазија на Украина во 2022 година.

Трас го победила Риши Сунак на изборите за водство на Конзервативната партија за да го наследи Џонсон, кој поднел оставка среде претходната владина криза. Трас била назначена за премиерка од кралицата Елизабета Втора два дена пред смртта на влатеделот. За да се справи со тековната криза на трошоците за живот и кризата во снабдувањето со енергија, владата на Трус објавила Гаранција за цената на енергијата за ограничување на цените на енергијата за домаќинствата, бизнисите и организациите од јавниот сектор. Нејзината влада тогаш најавила големи задолжувања и даночни намалувања во мини-буџетот, кој бил широко критикуван и во голема мера обратен, што доведе до финансиска нестабилност. Соочена со зголемени критики и губење на довербата во нејзиното раководство, Трас ја објавила својата оставка како водач на Конзервативната партија;[7] Сунак бил избран без противници за нејзин наследник,[8] и ја заменил како премиер.[9] Трас останува во Долниот дом како бесресорец.

Ран живот

[уреди | уреди извор]

Мери Елизабет Трас[10] е родена на 26 јули 1975 година во Оксфорд, Англија, во семејството на Џон Трус и Присила Трус.[11][12][13] Таа е потомок на Чарлс Трус, по кого е именуван островот Трус на Темза.[14] Трaс има тројца помали браќа, Крис, Патрик и Френсис.[15] Од рана возраст, таа е позната по нејзиното средно име.[16] Нејзиниот татко е почесен професор по чиста математика на Лидскиот универзитет, додека нејзината мајка била медицинска сестра и учителка.[17][18] Трас ги опишала нејзините родители како „лево од Лабуристите“, нејзината мајка била членка на Кампањата за јадрено разоружување.[18][19] Кога Трас подоцна се кандидирала за избор во парламентот како конзервативец, нејзината мајка се согласила да води кампања за неа, додека нејзиниот татко одбил да го стори тоа.[19][20] Родителите на Трас се развеле во 2003 година, a на изборите за градскиот совет во Лидс во 2004 година, нејзината мајка неуспешно се кандидирала за избор како Либерален демократ.[11][21]

Семејството се преселило во Пејсли, Ренфрусшир, во Шкотска кога таа имала четири години, живеејќи таму од 1979 до 1985 година,[22] со Трас посетувала основно училиште западно.[13][19] Потоа го посетувала Училиштето „Раундеј“, сеопфатно училиште во областа Раундеј во Лидс,[23] за кое подоцна рекла дека ги „разорачарало“ децата,[24] тврдење што го оспорувале другите.[23] На 12-годишна возраст, таа поминала една година во Бурнаби, Британска Колумбија, каде што учела во Основното училиште „Паркрест“ додека нејзиниот татко предавал на Универзитетот „Сајмон Фрејзер“.[25] Трас ја пофалила кохерентната наставна програма и канадскиот став дека е „навистина добро да се биде врвна класа“.[19] Трас била запаметенa од адолесцентните соученици како девојка која учи, со пријатели „бубалици“. Таа, наводно, имала интерес за општествените прашања како што е бездомништвото.[11] Таа читала филозофија, политика и економија на Мертоновиот колеџ, Оксфорд, дипломирајќи во 1996 година.[12]

Трас била активна во партијата Либерални демократи. Таа била претседател на Либералните демократи на Оксфордскиот универзитет и член на националниот извршен комитет на либералнодемократската младина и студенти. За време на нејзиното време како либерален демократ, Трас ја поддржала легализацијата на канабисот и укинувањето на монархијата,[26][27][28] и водела кампања против Законот за кривична правда и јавен ред од 1994 година.[29][30]

Трас се приклучила на Конзервативната партија во 1996 година.[31][32]

Професионална кариера

[уреди | уреди извор]

Од 1996 до 2000 година, Трас работела за Shell, за кое време се квалификувала како овластен раководел сметководител во 1999 година.[33] Во 2000 година, Трас била вработена во Cable & Wireless и станала економски директор пред да замине во 2005 година.[34]

По поразот на првите два избори, Трас станала редовен заменик-директор за реформи во јануари 2008 година,[35] каде што се залагала за поригорозни академски стандарди во училиштата, поголем фокус на справување со сериозниот и организиран криминал и итна акција за справување со Паѓање на конкурентноста на Британија.[35] Таа е соавтор на Вредноста на математиката,[36] Погодно за цел,[37] Ново ниво,[38] и Назад кон црно: труд за буџет од 2009 година,[39][40] меѓу другите извештаи.

Политичка кариера

[уреди | уреди извор]

Трас служела како претседателка на конзервативното здружение за Луишам Депфорд од 1998 до 2000 година.[31] Трас неуспешно се натпреварувала на изборите за Советот на локалната единица Гринич Лондон во 1998 година (за одделението Ванбруг) и 2002 година (во Блекхит Весткомб).[41][42] На 4 мај 2006 година, таа била избрана за советник за Елтам Саут на изборите за Советот на Гринич Лондон во 2006 година.[43] Трас не побарала преизбор во советот на 6 мај 2010 година, при што Општите избори во Обединетото Кралство во 2010 година биле објавени на 6 април 2010 година, распуштање на парламентот на 12 април 2010 година и последен ден за поднесување документи за номинација за пратеници 20 април 2010 година.[43][44]

Пратенички кандидатури

[уреди | уреди извор]

На општите избори во Обединетото Кралство во 2001 година, Трас се залагала за изборната единица Хемсворт во Западен Јоркшир, безбедно место за Лабуристичката партија. Таа завршила како втора, далеку зад првиот, но го зголемила гласот на конзервативците за 3,2%.[45][46] Пред општите избори во Обединетото Кралство во 2005 година, парламентарниот кандидат за долината Калдер, Сју Катлинг, бил притиснат да поднесе оставка од месното Конзервативно здружение,[47] по што Трас била избрана да се бори за седиштето, кое исто така е во Западен Јоркшир. Трас тесно ги загубила изборите од тековниот претседател на Лабуристичката партија.

За време на Дејвид Камерон како водач на конзервативците, Трас била додадена на партискиот „прв список“.[46] Во октомври 2009 година, таа била избрана за местото Југозападен Норфолк од членовите на изборната единица на Конзервативното здружение. Таа освоила над 50% од гласовите во првиот круг од финалето против пет други кандидати.[48][49] Набргу по нејзиниот избор, некои членови на здружението на изборната единица се спротивставиле на изборот на Трас, поради тоа што таа не се изјаснила за претходна афера со оженетиот конзервативен пратеник Марк Филд.[50] Бил предложен предлог за укинување на кандидатурата на Трас, но бил урнат со 132 гласа „за“ и 37 „за“ на генералниот состанок на членовите на здружението три недели подоцна.[51]

Пратеничка кариера

[уреди | уреди извор]

По нејзиниот избор во Долниот дом на 6 мај 2010 година, Трас водела кампања за прашања, вклучително и задржување на базата на РАФ Торнадо во РАФ Мархам во нејзината изборна единица;[52] во текот на седум месеци поставила 13 прашања во Заедницата за РАФ Мархам, обезбедила специјална дебата на оваа тема, напишала десетици писма до министрите и собрала потписи на петицијата која била доставена до Даунинг стрит.[53] Од почетокот на нејзината парламентарна кариера, таа исто така лобирала за дуалирање на А11 западно од Тетфорд;[54] работата е завршена во 2014 година.[55] „Со поглед на Тетфорд Форест, во нејзината изборна единица, таа се изјаснила против предлогот за распродажба на шумите“[56] и одигра „главна улога“ во спречувањето на изградбата на печка за согорување отпад во Кингс Лин.[53]

Во март 2011 година, Трас напишала труд за либералното аналитичко средиште Централен Форум во кој таа се залагала за крај на пристрасноста кон сериозните академски теми во образовниот систем за да може да се подобри социјалната мобилност.[57] Трас напишала дополнителен труд за истиот тинк-тенк во мај 2012 година, во кој таа се залагала за промена на структурата на пазарот за згрижување деца во Британија.[58]

Во октомври 2011 година, Трас ја основала Групацијата за слободни претпријатија, која била поддржана од над 40 други конзервативни пратеници.[59] Во септември 2011 година, заедно со четворица други членови на Групацијата за слободни претпријатија, таа е соавтор на книгата После Коалицијата, која се обидувала да го оспори консензусот дека економскиот пад на Велика Британија е неизбежен со тоа што се расправаше за враќање на попретприемничка и меритократска култура.[60]

Трас водела кампања за подобрена настава на поригорозни училишни предмети, особено математика.  Таа забележала во 2012 година дека само 20% од британските студенти учеле математика до 18 години,[61] и повикала часовите по математика да бидат задолжителни за сите оние кои се во редовно образование.[62] Самата Трас студирала математика и понатаму математика на ниво А.[61] Таа во 2011 година тврдела дека на учениците од сеопфатните училишта „погрешно се продаваат“ лесни предмети со мала вредност за да се подобрат училишните резултати: учениците од сеопфатните училишта имале шест пати поголема веројатност да полагаат медиумски студии на А-ниво отколку приватно образованите ученици.[63] Трас исто така го критикувала преголемото потпирање на калкулаторите на штета на менталната аритметика.[64]

Од март 2011 година, Трас била член на Одборот за правда,[65] останувајќи во комисијата до нејзиното назначување за владин министер.

Секретар за надворешни работи (2021–2022)

[уреди | уреди извор]
Официјален портрет на Трас како министер за надворешни работи, 2022 година

На 15 септември 2021 година за време на реконструкција на кабинетот, Џонсон ја промовирал Трас од секретар за меѓународна трговија во државен секретар за надворешни работи, Комонвелт и развој.[66]

На Конференцијата на Обединетите нации за климатски промени во 2021 година во Глазгов, таа рекла дека Франција постапила неприфатливо за време на спорот за риболов во Џерси.[67]

Во октомври 2021 година, таа ја повикала Русија да интервенира во граничната криза меѓу Белорусија и Европската унија[68] и рече дека сакала „поблиски трговски и инвестициски односи“ со Советот за соработка во Заливот, кој ги вклучува Саудиска Арабија и Катар.[69] Во ноември 2021 година, Трас и нејзиниот израелски колега Јаир Лапид објавијале нов децениски договор чија цел е да се спречи Иран да развива јадрено оружје.[70] Во декември 2021 година, таа се сретна со нејзиниот руски колега Сергеј Лавров во Стокхолм, барајќи од Русија да бара мир во Украина во контекст на руско-украинската војна.[71]

На 5 ноември 2021 година, таа повикала на прекин на огнот во Тиграјската војна меѓу етиопските бунтовнички групи и етиопската влада предводена од Аби Ахмед, велејќи дека „нема воено решение и дека се потребни преговори за да се избегне крвопролевање и да се постигне траен мир“.[72]

Во јануари 2022 година, поранешниот австралиски премиер Пол Китинг, кој служи во меѓународниот одбор на Кинеската банка за развој,[73] ја обвини Трас за давање „лудни“ коментари за кинеската воена агресија во Тихиот Океан, велејќи дека „Британија трпи заблуди за лишување од величественост и релевантност“.[74]

Состанок на Трас со државниот секретар на Соединетите Држави, Ентони Блинкен во Вашингтон, март 2022 година

Трас била назначена во декември 2021 година за главен преговарач на британската влада со ЕУ, по оставката на Лорд Фрост.[75] На 30 јануари 2022 година, таа изјавила за програмата на Би-Би-Си во недела наутро дека „ние ги снабдуваме и нудиме дополнителна поддршка на нашите балтички сојузници преку Црното Море, како и ги снабдуваме Украинците со одбранбено оружје“.[76] Руската дипломатка Марија Захарова преку друштвените мрежи коментираше дека балтичките држави се наоѓаат на или во близина на Балтичкото Море, а не на Црното Море, кое е оддалечено 700 милји од Балтикот.[77] Планираното патување на Трас во Украина било откажано откако таа била позитивна на КОВИД-19 на 31 јануари 2022 година[78]

На 6 февруари 2022 година, Трус предупредила дека „Кина мора да го почитува суверенитетот на Фокландите“ и ги бранеше Фолкландските Острови како „дел од британското семејство“ откако Кина го поддржа барањето на Аргентина над островите.[79]

Во октомври 2022 година, било откриено дека телефонот на Трас бил хакиран за време на нејзината служба како министер за надворешни работи со руски шпиони под сомнение за чинот.[80]

Русија и Украина

[уреди | уреди извор]

На 10 февруари 2022 година, Трас повторно се сретнала со Лавров. Во контекст на тензиите меѓу Русија и Западот околу трупањето руски војници во близина на руско-украинската граница, разговорите меѓу двајцата министри за надворешни работи биле опишани како „тешки“.[81] Лавров ја опиша дискусијата како „излегува како разговор на нем и глув човек“.[82] Тој ги отфрлил „барањата за отстранување на руските трупи од руска територија“ како „за жалење“ и ја прашал Трас дали таа го признава суверенитетот на Русија над регионите Воронеж и Ростов,[83] две руски провинции каде што биле распоредени руските трупи.[84] Подоцна истиот ден, Канцеларијата за надворешни работи, Комонвелт и развој подготвил законодавство за да дозволи повеќе санкции за руски организации и поединци.[85] На 21 февруари 2022 година, Трас го осудила руското дипломатско признавање на две самопрогласени сепаратистички републики во Донбас во Украина.[86] Таа изјавила и дека британската влада ќе објави нови санкции против Русија.[87]

Трас со нејзиниот украински колега Дмитро Кулеба во Киев, февруари 2022 година

По руската инвазија на Украина на 24 февруари, Трас била прашана во интервју за Би-Би-Си на 27 февруари за повикот од украинскиот претседател Володимир Зеленски за странците да се приклучат на новоформираната Меѓународна легија за територијална одбрана на Украина и дали таа го поддржувала приклучувањето на британските доброволци, на што таа одговори: „Апсолутно, ако тоа е она што сакаат да го направат“.[88] Коментарите биле критикувани од некои конзервативни колеги, вклучително и поранешниот јавен обвинител Доминик Грив, кој рече дека иако „коментарите на министерот за надворешни работи можеби се целосно чесни и разбирливи“, луѓето што ќе одат во Украина да се борат без формални лиценци од владата на ОК ќе бидат со прекршување на Законот за странско запишување од 1870 година и извршување на кривично дело.[89] По ставањето на руската војска во висока јадрена готовност на 27 февруари, руските власти рекоа дека тоа е одговор на коментарите на Трус.[90] Портпаролот на Борис Џонсон подоцна изјави дека британските граѓани не треба да патуваат во Украина за да се борат со Русите и го отфрли тврдењето на Кремљ дека коментарите на Трус го поттикнале јадреното предупредување.[91]

На крајот на февруари, Трас ги повикала земјите од Г7 да го ограничат увозот на нафта и природен гас од Русија.[92] Таа рекла дека руско-украинската војна може да „трае со години“ и дека може да го означи „почетокот на крајот“ за Путин.[93] Во март, Трас рече дека е неопходно „да работиме со сите наши сојузници низ светот“, вклучително и Саудиска Арабија, така што Велика Британија повеќе не е „зависна“ од Русија за нафта и природен гас.[94] Таа сакала да ја турне руската економија „назад во советската ера“.[95] На 27 април 2022 година, Трас рече дека западните сојузници, вклучително и Обединетото Кралство, мора да „удвојат“ и „да продолжат да одат понатаму и побрзо“ за „да ја истуркаат Русија од цела Украина“, вклучувајќи го и Крим.[96][97] Во јули 2022 година, таа го обвини Путин за новите глобални енергетски и прехранбени кризи.[98][99]

Избори за водство на Конзервативната партија во јули 2022 година

[уреди | уреди извор]
Логото за водачката понуда на Трас.

На 10 јули 2022 година, Трас ја објавила својата намера да се кандидира на изборите за водач на Конзервативната партија за да го замени Борис Џонсон. Таа ветила дека ќе ги намали даноците на првиот ден доколку биде избрана и рекла дека „ќе се бори против изборите како конзервативец и ќе владее како конзервативец“, додавајќи дека исто така ќе преземе „итни мерки за да им помогне на луѓето да се справат со трошоците за живот“.[100] Таа рекла дека ќе го откаже планираното зголемување на корпоративниот данок и ќе го смени неодамнешното зголемување на стапките на националното осигурување, финансирано со одложување на датумот до кој се планира пад на националниот долг, како дел од „долгорочниот план за намалување на големината на државата и даночното оптоварување“.[101]

На 20 јули, Трас и поранешниот канцелар на благајната, Риши Сунак, биле избрани од пратениците на Конзервативната партија за да бидат изнесени пред членството за конечниот водачки глас. Таа завршила на второто место на последното гласање за пратеници, добивајќи 113 гласа наспроти 137 гласови на Сунак.[102][103] Во гласањето за членство, на 5 септември била објавено дека 57,4 отсто од гласачките ливчиња биле за Трус, што ја прави нов водач.[103]

Премиер (2022)

[уреди | уреди извор]
Трас пристигнува на Даунинг стрит 10 по нејзината публика со кралицата Елизабета Втора на 6 септември 2022 година

Како избран водач на конзервативците, мнозинската партија во Парламентот, Трас била назначен за нов премиер од кралицата Елизабета Втора во замокот Балморал на 6 септември 2022 година[104]

Кабинетот

[уреди | уреди извор]
Трас која претседава со првиот состанок на нејзиниот кабинет

Трас почнала да го назначува нејзиниот кабинет и други владини позиции на 6 септември 2022 година[105] Со назначувањето на Кваси Квартенг за канцелар на касата, Џејмс Клеверли за министер за надворешни работи и Суела Браверман за министер за внатрешни работи, за прв пат во британската политичка историја, ниту еден бел маж немаше позиции во Големите државни канцеларии.[106]

Други клучни назначувања биле Тереза Кофи како заменик премиер и секретар за здравство, Брендон Луис како секретар за правда, Надим Захави како канцелар на Војводството Ланкастер, Крис Хитон-Харис како секретар на Северна Ирска, Џејк Бери како министер без ресор и претседател на партијата, Џејкоб. Рис-Мог како деловен секретар, Сајмон Кларк како секретар за домување, Кеми Баденох како државен секретар за меѓународна трговија, Клои Смит како секретар за работа и пензии, Кит Малтхаус како секретар за образование, Ранил Џајавардена како секретар за животна средина, Ен-Мари Тревелјан како секретар за транспорт и Мајкл Елис како јавен обвинител за Англија и Велс.[107]

Трас го задржала Бен Валас како секретар за одбрана, Алок Шарма како претседател за COP26, Алистер Џек како секретар на Шкотска, Роберт Бакланд како секретар во Велс и Џејмс Хепи како државен министер за вооружени сили и ветерани.[108]

Смртта на кралицата Елизабета Втора

[уреди | уреди извор]

Трас била петнаесеттиот и последен британски премиер кој служеше под Елизабета Втора, а кралицата почина два дена по назначувањето на Трус за премиер.[109] Смртта на кралицата Елизабета Втора на 96-годишна возраст била објавена од Бакингемската палата на 8 септември 2022 година во 18:30 часот.[110] Трас дала изјава пред Даунинг стрит 10 во која и оддаде почит на кралицата, во која се наведува дека „Кралицата Елизабета Втора била карпата на која била изградена современата Британија“.[111] Во тоа време се појавил кратко видео од 1994 година кога Трас ја означува монархијата „срамна“ и се залага за републиканизам кога таа била претседател на Либералните демократи на Оксфордскиот универзитет.[112]

На 9 септември, Долниот дом започнал дводневни посебни почести на кралицата и го започнала прекинувањето на Парламентот до 21 септември за време на периодот на национална жалост.[113] На 10 септември, Трас присуствувала на церемонијата за пристапување на кралот Чарлс III[114] и положил заклетва за верност на кралот со колегите високи пратеници.[115] На 12 септември, Чарлс III првпат му се обратил на Парламентот како владетел.[116] Трас присуствувала на државниот погреб на кралицата Елизабета Втора во Вестминстерската опатија на 19 септември 2022 година, каде што читала лекција за време на службата.[117]

Домашни политики

[уреди | уреди извор]

Набргу по нејзиното назначување, и како одговор на кризата за трошоците за живот, Трас објавила двегодишно ограничување на цената по единица за домашна енергија наречена Гаранција за цената на енергијата,[118] за која владата рекла дека ќе ги ограничува просечните сметки за енергија во домаќинството со 2.500 фунти годишно,[119] додека државата ја чини помеѓу 70 и 140 милијарди фунти.[120][121]

На 23 септември 2022 година, Квартенг објавил контроверзен мини-буџет кој го опфаќа економијата на Трас, кој предложил значително намалување на оданочувањето, укинување на највисоката стапка на данок на доход од 45%, намалување на основната стапка на данок на доход, откажување на зголемувањата на придонесите за национално осигурување и корпоративниот данок, укинување на предложените такси за здравствена и социјална заштита и намалување на таксите за марки, политики кои требаше да се финансираат со задолжување.[122] Буџетот бил слабо примен од финансиските пазари, обвинет за брзиот пад на вредноста на фунтата и предизвика одговор од Банката на Англија.[123][124] Буџетот бил критикуван од Меѓународниот монетарен фонд,[125][126] американскиот претседател Џо Бајден,[127] опозициската Лабуристичка партија и многумина во партијата на Труа, вклучувајќи ги и високите политичари Мајкл Гов и Грант Шапс.[128] Бил многу непопуларен во јавноста и придонесе за голем пад на популарноста на Конзервативната партија и лично за Трас.[129]

Откако првично го бранела мини-буџетот, Трас му наложи на Квартенг да го повлече укинувањето на дополнителната стапка на данокот на доход од 45 отсто на 3 октомври.[130] Таа подоцна го сменила намалувањето на корпоративниот данок и го отпушти Квартенг, заменувајќи го со Џереми Хант на 14 октомври.[128] Хант ги сменил преостанатите полиси објавени во мини-буџетот, со исклучок на кратењето на придонесите за национално осигурување и зголемувањето на прагот на такса за маркица.[131] Хант ја намалил и гаранцијата за цената на енергијата од две години на шест месеци.[132]

Надворешна политика

[уреди | уреди извор]
Трас со американскиот претседател Џо Бајден во септември 2022 година

За време на нејзините први три недели како премиер, Трас имала „говорна улога пред стотици светски водачи“ на погребот на кралицата и одржа „рунда дипломатски состаноци на маргините“ на Генералното собрание на Обединетите нации на 21 септември,[133][133] како и одржала говор во кој рече дека сака луѓето да задржат повеќе од својата заработка.[134][135]

Оставка

[уреди | уреди извор]
Трас ја објави својата оставка како водач на конзервативците на 20 октомври 2022 година

На 20 Октомври 2022 година и нејзиниот 45-ти ден на функцијата, Трас ја објавила својата оставка како водач на Конзервативната партија и нејзината намера да поднесе оставка како премиер велејќи дека „со оглед на ситуацијата, не можам да го доставувам мандатот на кој бев избран од Конзервативната партија“.[136] Во истото соопштение, Трас рекла дека по разговорот со претседателот на Комитетот од 1922 година, Сер Греам Брејди, двајцата се согласиле дека ќе има водачки избори „ќе бидат завршени во текот на следната недела“. Нејзината оставка како премиер била прифатена од Чарлс III на аудиенција во Бакингемската палата. Таа била наследена од Риши Сунак како водач на Конзервативната партија на 24 октомври и го советувала Чарлс III да го повика Сунак на аудиенција и да биде назначен за нов премиер на 25 октомври. Таа стана премиерка на Обединетото Кралство со најкраток стаж во историјата.[137]

Трус рекла дека ќе остане во Долниот дом како заштитник.[138] Кратката должина на нејзината премиерска функција била предмет на многу потсмев, вклучително и пренос во живо на главица зелена салата, споредувајќи го рокот на траење на зеленчукот со нејзиниот преостанат мандат.[139]

Личен живот

[уреди | уреди извор]

Во 2000 година, Трас се оженила со Хју О'Лири, колега сметководител;[27][140] парот има две ќерки.[141] Од 2004 година до средината на 2005 година, таа имала вонбрачна врска со оженетиот пратеник Марк Филд,[142] кого Конзервативната партија го назначила за нејзин политички ментор. Останува во брак со О'Лири.[141]

Во 2022 година, Трас рекла: „Ги споделувам вредностите на христијанската вера и на Англиската црква, но не сум редовно обредна религиозна личност“.[143]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „'Be bold': Liz Truss lays down gauntlet to Rishi Sunak in final speech as UK prime minister“. the Guardian (англиски). 2022-10-25. Посетено на 27 декември 2022.
  2. ↑ „Liz Truss resigns, Rishi Sunak to become U.K. prime minister“. Washington Post (англиски). ISSN 0190-8286. Посетено на 27 декември 2022.
  3. ↑ Morris, Sophie. „A goodbye speech and a meeting with the King: Here's what's happening today - and when“. Sky News (англиски). Посетено на 27 декември 2022.
  4. ↑ „Celebrity Education: Liz Truss, The New PM of UK, Studied from Oxford University“. News18. 6 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  5. ↑ Analysis by Luke McGee (5 September 2022). „Analysis: Britain's new prime minister, Liz Truss, is a political shape-shifter. Now she's set for her toughest transformation yet“. CNN. Посетено на 27 декември 2022.
  6. ↑ „The Rt Hon Elizabeth Truss MP“. GOV.UK. Посетено на 27 декември 2022.
  7. ↑ „Liz Truss resigns: PM's exit kicks off another Tory leadership race“. BBC News (англиски). 2022-10-20. Посетено на 27 декември 2022.
  8. ↑ „Penny Mordaunt pulls out of Tory leadership race, paving way for Rishi Sunak to become next PM“. Sky News. Посетено на 27 декември 2022.
  9. ↑ „Sunak officially becomes Prime Minister after meeting King“. BBC News (англиски). Посетено на 27 декември 2022.
  10. ↑ „Who is Liz Truss? From teenage Lib Dem to Tory PM“. BBC News. 6 September 2022. Архивирано од изворникот на 6 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Grylls, George; Norfolk, Andrew; Wace, Charlotte (1 September 2022). „Liz Truss: from teenage Lib Dem to darling of the Tory right“. The Times. ISSN 0140-0460. Архивирано од изворникот на 5 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  12. ↑ 12,0 12,1 McSmith, Andy (18 July 2014). „Liz Truss: Conqueror of the Turnip Taliban“. The Independent. Архивирано од изворникот на 8 June 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  13. ↑ 13,0 13,1 Truss, Liz (27 September 2018). „Liz Truss: I played Margaret Thatcher at my primary school in Paisley“. The Scotsman. Архивирано од изворникот на 27 October 2019. Посетено на 27 декември 2022.
  14. ↑ Hatts, Leigh (3 August 2022). „Island named after Liz Truss ancestor“. Thames Path. Посетено на 27 декември 2022.
  15. ↑ Josh Glancy; Hugo Daniel (3 September 2022). „Just where is Liz Truss from? Her incredible journey spans three countries and two continents“. The Times. Архивирано од изворникот на 4 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  16. ↑ Belam, Martin (29 July 2022). „Loves cheese, hates her first name: 10 things you may not know about Liz Truss“. The Guardian. Архивирано од изворникот на 10 August 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  17. ↑ „Liz Truss's Dad is said to be 'distraught' by his daughter's own policies“. Indy100. 1 August 2022. Архивирано од изворникот на 22 August 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  18. ↑ 18,0 18,1 „Profile: Elizabeth Truss“. The Sunday Times. 8 November 2009. Архивирано од изворникот на 18 July 2014. Посетено на 27 декември 2022.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 Asthana, Anushka (9 June 2012). „The lady's for turning, right from CND to Conservative“. The Times. Архивирано од изворникот на 14 March 2016. Посетено на 27 декември 2022.
  20. ↑ Forsyth, James (23 June 2012). „Next right“. The Spectator. Архивирано од изворникот на 5 November 2021. Посетено на 27 декември 2022.
  21. ↑ Teale, Andrew. „2004 – Leeds“. Local Elections Archive Project. Архивирано од изворникот на 28 May 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  22. ↑ „Liz Truss went to school in Paisley. Would that make her a better PM for Scotland?“. 19 July 2022. Архивирано од изворникот на 1 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  23. ↑ 23,0 23,1 Pengelly, Martin (18 July 2022). „I grew up where Liz Truss did, attended the same school. She's not telling you the truth“. The Guardian. Архивирано од изворникот на 20 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  24. ↑ Vinter, Robyn (13 July 2022). „Liz Truss criticised for saying her Leeds school 'let down' children“. The Guardian. Архивирано од изворникот на 14 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  25. ↑ Woods, Allan (5 September 2022). „Why Liz Truss — Britain's incoming, hardline PM — has a 'sweet spot' for Canada“. Toronto Star. Архивирано од изворникот на 5 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  26. ↑ Ellery, Ben (22 July 2022). „How Liz Truss's Tory transformation left her liberal family behind“. The Times. Архивирано од изворникот на 23 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  27. ↑ 27,0 27,1 Rajeev Syal; Emine Sinmaz; Ben Quinn; Peter Walker (30 July 2022). „Ambition greater than ability: Liz Truss's rise from teen Lib Dem to would-be PM“. The Guardian. Архивирано од изворникот на 31 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  28. ↑ „The Story of Liz Truss – The Former Republican and Liberal Democrat“. Politics.co.uk. Архивирано од изворникот на 14 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  29. ↑ Kiron Reid (1994). „Criminal Damage“ (PDF). Liberal Democrat Newsletter. Архивирано од изворникот (PDF) на 1 August 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  30. ↑ Steerpike (29 July 2022). „Revealed: Liz Truss's youthful escapades“. The Spectator. Архивирано од изворникот на 10 August 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  31. ↑ 31,0 31,1 „BBC Democracy Live: Elizabeth Truss MP“. BBC News. 2014. Архивирано од изворникот на 17 July 2014.
  32. ↑ Dale, Iain; Smith, Jacqui (2019). The Honourable Ladies : Volume II: Profiles of Women MPs 1997–2019. La Vergne: Biteback Publishing. ISBN 9781785904479. Архивирано од изворникот на 16 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  33. ↑ „The three jobs Liz Truss had before she went into politics“. news.yahoo.com. Посетено на 27 декември 2022.
  34. ↑ Parker, George; Hughes, Laura (10 February 2022). „How Liz Truss transformed herself from also-ran to potential PM“. Financial Times. Архивирано од изворникот на 13 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  35. ↑ 35,0 35,1 Ben Quinn (5 September 2022). „How Liz Truss became leader of the Conservative party – a timeline“. The Guardian. Посетено на 27 декември 2022.
  36. ↑ „The value of mathematics“. Reform. June 2008. Архивирано од изворникот на 6 April 2012.
  37. ↑ Andrew Haldenby; Lucy Parsons; Greg Rosen; Elizabeth Truss (March 2009). „Fit for Purpose“. Academia.edu. Reform. Архивирано од изворникот на 7 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  38. ↑ „A new level“. Reform. June 2009. Архивирано од изворникот на 6 April 2012.
  39. ↑ Dale Bassett; Professor Nick Bosanquet; Andrew Haldenby; Patrick Nolan; Lucy Parsons; Laurie Thraves; Elizabeth Truss (2009). Back To Black: Budget 2009 Paper. Scribd Inc. ISBN 978-1-905730-18-6. Архивирано од изворникот на 19 August 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  40. ↑ Grierson, Jamie (19 August 2022). „Liz Truss called for patients to be charged for GP visits, 2009 paper reveals“. The Guardian. Архивирано од изворникот на 19 August 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  41. ↑ Minors, Michael; Grenham, Dennis (1998). London Borough Council Elections 7 May 1998: Including the Greater London Authority Referendum Results (PDF). London: London Research Centre. ISBN 1-85261-276-2. OCLC 40179592. Архивирано од изворникот (PDF) на 8 October 2016. Посетено на 27 декември 2022.
  42. ↑ Teale, Andrew. „2002 – Greenwich“. Local Elections Archive Project. Архивирано од изворникот на 14 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  43. ↑ 43,0 43,1 Teale, Andrew. „Eltham South Ward“. Local Elections Archive Project. Архивирано од изворникот на 14 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  44. ↑ „General Election 2010 timetable“. UK Parliament. 2010. Архивирано од изворникот на 11 December 2021. Посетено на 27 декември 2022.
  45. ↑ „Vote 2001 – Results & Constituencies – Hemsworth“. BBC News. Архивирано од изворникот на 27 October 2020. Посетено на 27 декември 2022.
  46. ↑ 46,0 46,1 McSmith, Andy (26 July 2014). „A political affair: We profile cabinet minister Liz Truss“. Belfast Telegraph. Архивирано од изворникот на 2 February 2021. Посетено на 27 декември 2022.
  47. ↑ Stokes, Paul (12 January 2005). „Dumped candidate blames old Tory sexism“. The Telegraph. Архивирано од изворникот на 7 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  48. ↑ Hope, Christopher (13 November 2009). „David Cameron phones local grandee“. The Telegraph. Архивирано од изворникот на 25 June 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  49. ↑ Dale, Iain (31 October 2009). „Iain Dale's EDP column: Why Liz Truss Deserves the Support of SW Norfolk Tories (blog)“. Blogspot. Архивирано од изворникот на 24 February 2018. Посетено на 27 декември 2022.
  50. ↑ Gosden, Emily. „Affair of Elizabeth Truss exposes Tory tensions“. The Times. ISSN 0140-0460. Архивирано од изворникот на 4 November 2021. Посетено на 27 декември 2022.
  51. ↑ „Tory woman wins selection battle“. BBC News. 17 November 2009. Архивирано од изворникот на 13 August 2017. Посетено на 27 декември 2022.
  52. ↑ „Campaign aim to keep Tornado base at RAF Marham“. BBC News. 13 November 2010. Архивирано од изворникот на 25 June 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  53. ↑ 53,0 53,1 McGurran, Deborah (18 July 2014). „Elizabeth Truss joins the cabinet table in reshuffle“. BBC News. Архивирано од изворникот на 20 June 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  54. ↑ „New date for work on dualling A11 in Suffolk and Norfolk“. BBC News. 22 March 2012. Архивирано од изворникот на 31 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  55. ↑ Bond, Richard (12 December 2014). „A11 roadworks complete after 40-year wait“. BBC News. Архивирано од изворникот на 31 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  56. ↑ Lowthorpe, Shaun (2 February 2011). „Government urged to grant heritage status to Thetford Forest“. Eastern Daily Press. Архивирано од изворникот на 16 April 2016. Посетено на 27 декември 2022.
  57. ↑ Truss, Liz (15 March 2011). Academic rigour and social mobility: how low income students are being kept out of top jobs. London: Centre Forum. Архивирано од изворникот на 19 April 2012. Посетено на 27 декември 2022.
  58. ↑ Truss, Liz (May 2012). Affordable Quality: New Approaches to Childcare (PDF). London: Centre Forum. Архивирано од изворникот (PDF) на 9 November 2016. Посетено на 27 декември 2022.
  59. ↑ „Home Page“. Free Enterprise Group. Архивирано од изворникот на 4 December 2020. Посетено на 27 декември 2022.
  60. ↑ Kwarteng, Kwasi; Patel, Priti; Raab, Dominic; Skidmore, Chris; Truss, Liz (2011). After the Coalition. London: Biteback Publishing. ISBN 9781849542128. Архивирано од изворникот на 3 November 2021. Посетено на 27 декември 2022.
  61. ↑ 61,0 61,1 McGurran, Deborah (28 March 2012). „Norfolk MP calls for cash for maths“. BBC News. Архивирано од изворникот на 26 June 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  62. ↑ Coughlan, Sean (21 June 2012). „Maths should be compulsory until 18, says MP report“. BBC News. Архивирано од изворникот на 24 June 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  63. ↑ Paton, Graeme (15 June 2011). „Comprehensive school pupils 'mis-sold' soft A-level courses“. The Telegraph. Архивирано од изворникот на 25 June 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  64. ↑ McGurran, Deborah (1 December 2011). „Elizabeth Truss in a calculated move on maths“. BBC News. Архивирано од изворникот на 21 June 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  65. ↑ „Justice committee – membership“. UK Parliament. Архивирано од изворникот на 21 November 2011. Посетено на 27 декември 2022.
  66. ↑ Simons, Ned (15 September 2021). „Cabinet Reshuffle: Liz Truss Promoted To Foreign Secretary“. HuffPost. Архивирано од изворникот на 5 November 2021. Посетено на 27 декември 2022.
  67. ↑ „Truss: France has made unacceptable threats“. BBC News. Архивирано од изворникот на 4 November 2021. Посетено на 27 декември 2022.
  68. ↑ Ferguson, Emily (14 November 2021). „UK must be 'on guard' as crisis erupts between Russia and Eastern Europe, warns Defence chief“. iNews. Архивирано од изворникот на 13 December 2021. Посетено на 27 декември 2022.
  69. ↑ „UK foreign minister to visit Saudi Arabia, Qatar“. Reuters. 20 October 2021. Архивирано од изворникот на 21 January 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  70. ↑ Casalicchio, Emilio (29 November 2021). „UK and Israel target Iran with trade, defense and cyber pact“. Politico. Архивирано од изворникот на 21 January 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  71. ↑ Cordon, Gavin (2 December 2021). „UK and US urge Russia to draw back from conflict in Ukraine“. The Independent. Посетено на 27 декември 2022.
  72. ↑ „UK calls for ceasefire in Ethiopia conflict“. Reuters. 5 November 2021. Архивирано од изворникот на 3 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  73. ↑ McGuirk, Rod (10 November 2021). „Former leader says sub deal protects US, not Australia“. ABC News. Архивирано од изворникот на 3 February 2022. Посетено на 2 February 2022.
  74. ↑ Hurst, Daniel (24 January 2022). „Former Australian PM Paul Keating criticises Liz Truss over 'demented' China comments“. The Guardian. Архивирано од изворникот на 8 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  75. ↑ „Ministerial appointments: 19 December 2021“. UK Government. 19 December 2021. Архивирано од изворникот на 28 December 2021. Посетено на 27 декември 2022.
  76. ↑ Bol, David (30 January 2022). „Ukraine Crisis: Liz Truss says there will be 'nowhere to hide for Putin's oligarchs' with sanctions“. The Herald. Архивирано од изворникот на 13 February 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  77. ↑ Johnson, Jamie; Parekh, Marcus; Robinson, Matthew; Vasilyeva, Nataliya (2 February 2022). „Ukraine crisis latest: Boris Johnson tells Vladimir Putin that Russian invasion would be a 'tragic miscalculation'“. The Telegraph. Архивирано од изворникот на 31 May 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  78. ↑ Brazell, Emma (31 January 2022). „Liz Truss to miss trip to Ukraine as she tests positive day after Nadhim Zahawi“. Metro. Архивирано од изворникот на 28 April 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  79. ↑ Scott, Geraldine (6 February 2022). „Liz Truss warns over Falklands' sovereignty as China backs Argentina's claim“. The Independent. Архивирано од изворникот на 3 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  80. ↑ „UK politicians demand probe into Liz Truss phone hack claim“. AP News. 30 October 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  81. ↑ Daly, Patrick (10 February 2022). „Boris Johnson warns of 'dangerous moment' in Ukraine tensions amid 'difficult' Russian meeting for Liz Truss“. The Scotsman. Архивирано од изворникот на 14 April 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  82. ↑ Philp, Catherine; Parfitt, Tom; Waterfield, Bruno (10 February 2022). „Sergey Lavrov dismisses Liz Truss meeting as 'like talking to a deaf person'“. The Times. ISSN 0140-0460. Архивирано од изворникот на 19 February 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  83. ↑ Gallardo, Christine (10 February 2022). „British diplomacy gets a frosty reception in Moscow“. Politico. Архивирано од изворникот на 24 February 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  84. ↑ Soldatkin, Vladimir (10 February 2022). „Russia says facts 'bounce off' Britain's Truss in tense encounter“. Reuters. Архивирано од изворникот на 22 February 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  85. ↑ Heffer, Greg (10 February 2022). „Russia-Ukraine crisis: Ministers get new powers to sanction Russia after Liz Truss's stormy talks in Moscow with Sergei Lavrov“. Sky News. Архивирано од изворникот на 24 February 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  86. ↑ Harding, David; James, Liam (22 February 2022). „Putin declares Ukraine regions of Luhansk and Donetsk independent entities in signed decree“. The Independent. Архивирано од изворникот на 7 April 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  87. ↑ „Liz Truss: UK will announce new sanctions against Russia“. Chard and Ilminster News. 22 February 2022. Архивирано од изворникот на 22 February 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  88. ↑ Castle, Stephen (27 February 2022). „Britain's top diplomat says she would support people going to fight for Ukraine“. The New York Times. Архивирано од изворникот на 29 August 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  89. ↑ Sparrow, Andrew (28 February 2022). „Liz Truss criticised for backing Britons who wish to fight in Ukraine“. The Guardian. Архивирано од изворникот на 5 March 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  90. ↑ „Ukraine conflict: Russia blames Liz Truss and others for nuclear alert“. BBC News. 28 February 2022. Архивирано од изворникот на 25 April 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  91. ↑ Walker, Peter (28 February 2022). „No 10 distances itself from Truss comments on UK volunteers for Ukraine“. The Guardian. Архивирано од изворникот на 5 March 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  92. ↑ „Truss: Ukraine-Russia war could last years and be 'beginning of the end for Putin'“. City A.M. 27 February 2022. Архивирано од изворникот на 3 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  93. ↑ „Truss: Ukraine-Russia war could last years and be 'beginning of the end for Putin'“. City A.M. 27 February 2022. Архивирано од изворникот на 3 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  94. ↑ Plummer, Katie (16 March 2022). „Liz Truss calls Saudi Arabia an 'ally' but she cannot condone their policies – in less than a minute“. The Independent. Архивирано од изворникот на 14 May 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  95. ↑ Forrest, Adam (5 April 2022). „Liz Truss wants Russian economy pushed 'back to Soviet era', as 60% of Putin war chest frozen“. The Independent. Архивирано од изворникот на 3 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  96. ↑ Morris, Sophie (28 April 2022). „Ukraine war: Ben Wallace backs Liz Truss and says Russia should be pushed out of 'the whole of Ukraine' – including Crimea“. Sky News. Архивирано од изворникот на 25 May 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  97. ↑ Lawler, David (29 April 2022). „U.S. push for Ukraine "win" raises the stakes for Russia“. Axios. Архивирано од изворникот на 28 June 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  98. ↑ „'Putin is weaponising hunger': Liz Truss blames Russia for food shortages“. The Independent. 23 July 2022. Архивирано од изворникот на 3 September 2022. Посетено на 3 September 2022.
  99. ↑ „Truss: Putin 'holding rest of the world to ransom over gas prices'“. The Kyiv Independent. 27 July 2022. Архивирано од изворникот на 3 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  100. ↑ Walker, Peter (10 July 2022). „Foreign Secretary Liz Truss joins Tory leadership race“. BBC News. Архивирано од изворникот на 12 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  101. ↑ Riley-Smith, Ben (10 July 2022). „Liz Truss launches leadership bid with tax cut challenge to Rishi Sunak“. The Telegraph. ISSN 0307-1235. Архивирано од изворникот на 12 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  102. ↑ „Tory leadership election: full results after round five“. The Guardian. 21 July 2022. Архивирано од изворникот на 6 August 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  103. ↑ 103,0 103,1 „How Liz Truss won the Conservative leadership race“. BBC News. 5 September 2022. Архивирано од изворникот на 5 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  104. ↑ Scott, Jennifer (6 September 2022). „Liz Truss becomes UK prime minister after meeting the Queen“. Sky News. Посетено на 27 декември 2022.
  105. ↑ „New prime minister – live updates: Cabinet resignations begin as Truss considers top team; Sunak to stay on as MP“. Sky News. Архивирано од изворникот на 5 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  106. ↑ „UK's four great offices of state may soon not feature a white man for first time“. The Guardian (англиски). 5 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.; Zeffman, Henry. „Great offices of state set to contain no white men“. The Times (англиски). ISSN 0140-0460. Посетено на 27 декември 2022.; Martin, Daniel (6 September 2022). „Liz Truss forms most diverse Cabinet in history with no white males in top jobs“. The Telegraph (англиски). ISSN 0307-1235. Посетено на 27 декември 2022.
  107. ↑ „New cabinet: Who is in Liz Truss's top team?“. BBC News. 7 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  108. ↑ Sebastian Payne, Jasmine Cameron-Chileshe and Jim Pickard (6 September 2022). „Liz Truss installs close allies in top cabinet jobs“. Financial Times. Посетено на 27 декември 2022.
  109. ↑ „The Prime Ministers Who Served Under Queen Elizabeth II“. 8 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.; Caroline Lowbridge & PA news agency (12 September 2022). „Taking last public photos of the Queen was 'an honour and privilege[[:Предлошка:'-]]“. BBC News. Посетено на 27 декември 2022. URL–wikilink conflict (help); Karla Adam (8 September 2022). „The queen and her 15 prime ministers“. The Washington Post. Посетено на 27 декември 2022.
  110. ↑ „Queen Elizabeth II has died“. BBC News. 8 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  111. ↑ Elizabeth Piper and Michael Holden (13 September 2022). „Seeking right tone, new UK PM Truss had to quickly change gear for queen“. Reuters. Посетено на 27 декември 2022.
  112. ↑ Liz Truss advocates for monarchy to be abolished in resurfaced clip (англиски), Посетено на 27 декември 2022
  113. ↑ „Queen Elizabeth II: MPs share funny and moving memories of Queen“. BBC News. 9 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.; „Mourning“. The Royal Family. 8 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  114. ↑ Ratcliffe, Rebecca (10 September 2022). „Charles III is proclaimed King“. The Guardian. Посетено на 27 декември 2022.
  115. ↑ „Senior MPs take oath of allegiance to King Charles“. BBC News. 10 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  116. ↑ „Parliament presents Addresses to His Majesty King Charles III“. UK Parliament. 12 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  117. ↑ Dunn, Charlotte (18 September 2022). „The State Funeral of Her Majesty The Queen“. The Royal Family (англиски). Посетено на 27 декември 2022.
  118. ↑ „What is the energy price cap and how high could bills go?“. BBC. 29 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  119. ↑ „Energy bills to be capped at £2,500 for typical household“. BBC News. 8 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  120. ↑ Jill Lawless; Sylvia Hui (8 September 2022). „UK to cap energy prices, end fracking ban to ease crisis“. The Daily Telegraph. Архивирано од изворникот на 2022-09-30. Посетено на 27 декември 2022.
  121. ↑ „Energy price guarantee could cost taxpayer £140bn in 'extreme' scenario, market expert warns“. Sky News (англиски). Посетено на 27 декември 2022.
  122. ↑ „At a glance: What's in the mini-budget?“. BBC News. 23 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  123. ↑ Cohen, Patricia (28 September 2022). „Pound's Swoon Echoes Declines in British Power, Past and Present“. The New York Times. ISSN 0362-4331. Посетено на 27 декември 2022.
  124. ↑ Inman, Phillip (26 September 2022). „Why is sterling falling and what does it mean for the rest of the world?“. The Guardian. Посетено на 27 декември 2022.
  125. ↑ Sally Hickey (27 September 2022). „IMF warns UK over mini-Budget tax cuts“. Financial Times advisor. Посетено на 27 декември 2022.
  126. ↑ Natalie Sherman and Tom Espiner (28 September 2022). „IMF openly criticises UK government tax plans“. BBC News. Посетено на 27 декември 2022.
  127. ↑ „Joe Biden: Liz Truss tax cuts a 'mistake' and 'I wasn't the only one' who thought so“. The Guardian. 16 October 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  128. ↑ 128,0 128,1 Nevett, Joshua (14 October 2022). „Kwasi Kwarteng: PM's vision was right, says sacked Chancellor“. BBC News. Посетено на 27 декември 2022.
  129. ↑ Michael Savage (1 October 2022). „Liz Truss's poll ratings plummet lower than Boris Johnson's before he was forced out“. The Guardian. Посетено на 27 декември 2022.
  130. ↑ Eardley, Nick (3 October 2022). „Kwasi Kwarteng U-turns on plans to scrap 45p tax rate“. BBC News. Посетено на 27 декември 2022.
  131. ↑ „Hunt rips up almost all of mini-budget and scales back energy help“. The Guardian. 17 October 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  132. ↑ „Chancellor brings forward further Medium-Term Fiscal Plan measures“. GOV.UK. Посетено на 27 декември 2022.
  133. ↑ 133,0 133,1 Mark Landler; Stephen Castle (20 September 2022). „Prime Minister Liz Truss Pivots From Queen's Funeral to U.K.'s Crises“. The New York Times. Посетено на 27 декември 2022.
  134. ↑ Daniel Martin (20 September 2022). „Liz Truss hints at sweeping tax cuts as she champions economic 'freedom'“. The Daily Telegraph. Посетено на 27 декември 2022.
  135. ↑ „Prime Minister Liz Truss's speech to the UN General Assembly: 21 September 2022“. gov.uk. 22 September 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  136. ↑ Prime Minister Liz Truss's resignation statement. 20 October 2022. https://www.youtube.com/watch?v=sxT9gOS6_j0. 
  137. ↑ Butler, Sinead; Baio, Ariana (20 October 2022). „Who is the shortest-serving prime minister in recent UK history?“. indy100.
  138. ↑ „Liz Truss defends tax-cutting goals as she bids farewell“. BBC News (англиски). 2022-10-25. Посетено на 27 декември 2022.
  139. ↑ Mason, Alistair (20 October 2022). „Lettuce declares victory over Liz Truss as PM steps down“. WalesOnline. Посетено на 27 декември 2022.
  140. ↑ Thornton, Ed (9 September 2022). „Bishop and parish priest of Liz Truss remind her of Christian values“. Church Times. Посетено на 27 декември 2022. Ms Truss would have fond memories of St Alfege's, since it was where she and her husband, Hugh O'Leary, an accountant, were married in 2000.
  141. ↑ 141,0 141,1 McSmith, Andy (25 July 2014). „A political affair: We profile cabinet minister Liz Truss“. Belfast Telegraph. Архивирано од изворникот на 4 November 2016. Посетено на 27 декември 2022.
  142. ↑ „Tory candidate Elizabeth Truss faces deselection vote in two weeks over affair“. The Guardian. 5 November 2009. Архивирано од изворникот на 17 July 2022. Посетено на 27 декември 2022.
  143. ↑ Hatton, Ben; Wheeler, Richard (2 August 2022). „Nicola Sturgeon is an 'attention seeker' best ignored, claims Liz Truss“. PA Media. Архивирано од изворникот на 5 August 2022. Посетено на 27 декември 2022.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Повеќе за Лиз Трас на збратимените проекти на Википедија
Податотеки на Ризницата ?
Новинарски известувања на Викивести ?
Мисли на Викицитат ?
Запис yes во базата на Википодатоци ?
Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Лиз_Трас&oldid=5131299“