Saltar ao contido

Xavier Gómez Noya

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaXavier Gómez Noya

(2011) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento25 de marzo de 1983 Editar o valor en Wikidata (41 anos)
Basilea, Suíza Editar o valor en Wikidata
ResidenciaPontevedra Editar o valor en Wikidata
País de nacionalidadeGalicia Galicia
Educacióncampus de Pontevedra
Facultade de Ciencias da Educación e do Deporte de Pontevedra Editar o valor en Wikidata
Altura175 cm Editar o valor en Wikidata
Peso69 kg Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupacióntriatleta Editar o valor en Wikidata
Nacionalidade deportivaEspaña Editar o valor en Wikidata
Deportetríatlon Editar o valor en Wikidata
Adestrado porCarlos Prieto López
Membro do equipo deportivoClub de Tríatlon Cidade de Lugo Fluvial
Participou en
27 de xullo de 2020Triatlo nos Jogos Olímpicos de Verão de 2020 - Masculino (pt) Traducir (25º)
7 de agosto de 2012Triatlo nos Jogos Olímpicos de Verão de 2012 - Masculino (pt) Traducir (2º) (medalla de prata olímpica)
2008Triatlo nos Jogos Olímpicos de Verão de 2008 - Masculino (pt) Traducir (4º) Editar o valor en Wikidata
Cronoloxía
Medio Ironman Editar o valor en Wikidata
Premios
Sitio webjaviergomeznoya.com Editar o valor en Wikidata
Facebook: Javier-Gomez-Noya-98479548856 Twitter: Jgomeznoya Olympic.org: javier-gomez Editar o valor en Wikidata
Cadro de medallas
Competindo para España España:
Xogos Olímpicos
Prata Londres 2012 Tríatlon

Francisco Javier Gómez Noya[1], coñecido indistintamente como Javier ou Xavier[2][3] Gómez Noya, nado en Basilea (Suíza) o 25 de marzo de 1983[1], é un triatleta galego, o máis laureado da historia deste deporte.[4]

Entre o seu longo palmarés conta con cinco títulos de campión mundial (2008[5], 2010[6], 2013[7], 2014[8] e 2015[9]), unha prata olímpica (Londres 2012[10]), tres títulos da Copa do Mundo (2006[11], 2007[12] e 2008[13]) e catro títulos de campión de Europa (2007,[14] 2009[15], 2012[16] e 2016[17]). Foi tamén campión do mundo de tríatlon de longa distancia (2019),[18] campión de Europa de media distancia (2013),[19] dúas veces campión do mundo de Medio Ironman (2014[20] e 2017[21]), campión do mundo de tríatlon Xterra (2012)[22] e subcampión do mundo de tríatlon de velocidade (2011).[23]

Foi galardoado en 2016 co Premio Princesa de Asturias dos Deportes.[24]

Traxectoria deportiva

[editar | editar a fonte]

Inicios

[editar | editar a fonte]

Naceu en Suíza, sendo fillo de emigrantes galegos, aínda que despois de tres meses a súa familia regresou a Ferrol, onde cursou os seus primeiros estudos. Máis tarde trasladouse a Mourente (Pontevedra), onde adestra e vive.[25]

O seu primeiro deporte foi o fútbol, pero aos 11 anos cansou del e un dos seus compañeiros animouno a nadar no Club Natación Ferrol.[1] Nese momento coñeceu ao seu primeiro adestrador, José Rioseco, co que gañou numerosos títulos de campión galego en categorías infantil, xuvenil e absoluto en probas de crol (200, 400 e 1500) e estilos (200 e 400) e sendo finalista en campionatos españois en diferentes categorías.[26] En 1998 coñeceu a uns triatletas que nadaban con el e decidiu competir. Debutou no tríatlon en distancia olímpica de Castropol, aos 15 anos de idade, sen adestrar apenas os segmentos de bicicleta e carreira, e rematou segundo na categoría xuvenil, nun tríatlon gañado por Iván Raña.[1]

En decembro de 1999, nunha concentración co equipo xuvenil español en Madrid, os médicos do Consello Superior de Deportes detectáronlle unha anomalía cardíaca. En xuño de 2000 participou na súa primeira competición internacional, o Campionato de Europa xuvenil por equipos, en Hungría. Co apoio de especialistas en cardioloxía de todo o mundo intentou recuperar a súa licenza internacional, e, mentres, gañou os Campionatos de España de dúatlon e tríatlon tanto en categoría júnior como sub 23 e grazas a un erro administrativo participou no Campionato Europeo júnior de dúatlon, aínda seguía coa licenza retirada.[1]

En novembro de 2003, Noya recuperou a licenza tres semanas antes de participar no Campionato do Mundo Sub 23. Con esas tres semanas de adestramento foi a Nova Zelandia e gañou a competición.

2004

[editar | editar a fonte]

A partir dese momento e con liberdade para competir internacionalmente, Noya intentou asistir aos Xogos Olímpicos de Atenas 2004. Para iso deixou os seus estudos de Enxeñería de Camiños, Canais e Portos e viaxou a Pontevedra para adestrar. Debutou na Copa do Mundo en Tongyeong (Corea do Sur), rematando cuarto. Pouco despois, disputou o seu primeiro Campionato Europeo de Tríatlon en Valencia e o seu primeiro Campionato Mundial de Tríatlon en Madeira nos que obtivo a oitava posición.

Javier Gómez Noya, logo de vencer na Copa do Mundo de Madrid de 2006

Con todo, non foi seleccionado para os Xogos de Atenas pola Federación Española de Tríatlon, o que motivou numerosas protestas do deporte en Galicia e ata no Congreso dos Deputados. Aínda así conseguiu o subcampionato de España, por detrás de Iván Raña, quedou entre os dez primeiros nas seguintes probas da Copa do Mundo (noveno posto en Salford, sexto en Madrid e décimo en Doha) e gañou os títulos nacionais de tríatlon e dúatlon sub-23.

2005

[editar | editar a fonte]

No inicio do ano 2005 rompeu a marca galega de natación de 1500 metros con 15,53. Uns meses despois, cando estaba a piques de viaxar a Hawai e México para disputar as dúas primeiras probas da Copa do Mundo, o Consello Superior de Deportes pediulle á Federación Española de Tríatlon que lle retirase a licenza para competir internacionalmente, por entender que a alta competición, sumada a unha valvulopatía aórtica que padecía, podíalle supor un grave risco para a saúde.[27]

Coa licenza retirada e ao non poder competir en España, nin no resto do mundo, presentóuselle a oportunidade de participar nunha prestixiosa competición privada en Francia, onde non lle puxeron trabas para competir, o chamado France Irontour, que forma parte do Mulhouse Olympic Triathlon. Noya gañou as seis etapas e o campionato.[1]

Durante este tempo tampouco participou na Copa do Mundo, polo que viaxou a Londres para facer un recoñecemento co doutor Mckenna, do equipo de cardioloxía do hospital St George's, que xa se postulara en 2003 contra o CSD e a favor de Noya.[28]

No caso de que alcance límites extremos, obviamente sería o primeiro en parar, pero sempre que isto non suceda gustaríame continuar, porque o tríatlon é a miña vida.
Javier Gómez Noya

2006

[editar | editar a fonte]

A comezos de 2006, bateu de novo a marca galega de 1500 metros con 15.48 e finalmente, en febreiro, logo de intensas xestións e de ditames médicos internacionais, Gómez Noya recuperou a licenza. Pouco despois rematou segundo na Copa do Mundo de Aqaba.[29]

O 19 de abril presentouse o equipamento coas cores de Galicia[30] co que competirían na Copa de Europa en Estoril e Alexandroupolis[31] (Grecia) os triatletas galegos Gómez Noya, Alberto Trillo, Aida Valiño, Saleta Castro e David Castro. Gómez Noya gañou a proba de Estoril[32] e venceu tamén na Copa do Mundo de Madrid, por diante do seu compañeiro Iván Raña, conseguindo deste xeito a súa primeira vitoria nesta competición.[33]

Despois rematou terceiro en Corner Brook, Canadá,[34] gañou a seguinte proba en Hamburgo[35] e foi segundo en Pequín,[36] co que chegou á última proba con 22 puntos de vantaxe sobre o australiano Bradley Kahlefeldt e 34 sobre o estadounidense Hunter Kemper. Noya gañou a proba final en Cancún e converteuse no primeiro galego e o primeiro español en ser o número un do mundo ao rematar a tempada, que constaba de 16 probas ao redor do mundo.[11]

2007

[editar | editar a fonte]
Javier Gómez Noya e Sven Riederer na proba das Series Mundiais celebrada en 2010 en Madrid.

O ano 2007 comezou cun segundo posto na carreira inaugural da Copa do Mundo de Tríatlon, celebrada na cidade australiana de Mooloolaba.[37] Un mes despois gañou a carreira disputada en Lisboa[38] e quedou segundo na carreira celebrada en Madrid, por detrás do checo Filip Ospaly e por diante de Iván Raña.[39] Dúas semanas máis tarde terminou terceiro na proba realizada en Des Moines, que non puntuou para a Copa do Mundo, pero que era a mellor dotada economicamente do mundo, con 700.000 dólares en premios. O triunfo no evento masculino de elite foi para o danés Rasmus Henning.[40]

O 30 de xuño, Noya gañou o ouro no Campionato Europeo de Tríatlon celebrado en Copenhague, cun tempo de 1h51:58, por diante de Jan Frodeno e Daniel Unger.[14] Un mes despois volveu competir na Copa do Mundo, no evento que se celebrou en Salford, Inglaterra. O triatleta galego gañou cunha hora, 51 minutos e 17 segundos e triunfou por diante do australiano Brad Kahlefeldt, ao que lle sacou 12 segundos, e do campión olímpico de Sydney 2000, o canadense Simon Whitfield, con 17 segundos de vantaxe.[41]

Antes do Mundial de Tríatlon, gañou a Copa do Mundo en Tiszaujvaros, Hungría,[42] o que lle asegurou aínda máis a primeira posición na clasificación mundial. Despois participou no Campionato do Mundo de Tríatlon 2007 celebrado en Hamburgo, onde gañou unha medalla de prata, tras ser derrotado ao final da competición polo alemán Daniel Unger.[43][44][45] A falta de tres probas para rematar a Copa do Mundo conseguiu unha vitoria que o deixaba case como gañador matemático na clasificación xeral tras gañar na proba celebrada no circuíto olímpico de Pequín cun tempo de 1:48,41, por diante do australiano Courtney Atkinson, a 22 segundos, e do neozelandés Bevan Docherty, a 27 segundos.[12] Gañou o seu segundo título na Copa do Mundo sen que lle fixese falta participar nas tres últimas probas.

2008

[editar | editar a fonte]

Na súa primeira competición internacional de 2008 gañou a Copa de África de Tríatlon, celebrada en Bloemfontein, onde se adestrou na preparación para os Xogos Olímpicos de Pequín.[46] No mes seguinte, en marzo, competiu na primeira rolda da Copa do Mundo, en Mooloolaba (Australia), onde gañou claramente cun tempo de 1 hora, 49 minutos e 50 segundos ao australiano Brad Kahlefeldt e ao británico Tim Don.[47] No seguinte evento da Copa do Mundo venceu de novo, logrando así o seu décimo sétimo podio consecutivo ademais de ser a súa quinta vitoria consecutiva na Copa do Mundo. A proba tivo lugar en New Plymouth e gañou por diante de Brad Kahlefeldt e Andrew Johns.[48]

Gómez Noya en 2010.

O 19 de abril participou nunha proba da Copa de Europa que se celebrou en Pontevedra, que gañou por diante de Christian Prochnow e Steffen Justus, que remataron a 22 e 40 segundos por detrás de Noya.[49] O 9 de maio disputou o Campionato Europeo de Tríatlon no que terminou en sétimo lugar tras producirse un corte no segmento de ciclismo e non poder alcanzar o grupo de cabeza, no que ía o vencedor, o francés Frederic Belaubre.[50] Pouco despois participou na seguinte proba da Copa do Mundo que se celebrou en Madrid e gañou con claridade cun tempo de 1 hora, 56 minutos e 24 segundos, 19 segundos por diante do ruso Ivan Vassiliev, e medio minuto por diante do británico Alistair Brownlee.[51]

O 28 de maio recibiu a medalla de prata da Real Orde do Mérito Deportivo.[52] O 8 de xuño obtivo o ouro no Campionato do Mundo de Tríatlon 2008, celebrado en Vancouver, cun tempo de 1 hora, 49 minutos e 48 segundos, por diante de Bevan Docherty e Reto Hug.[5] Converteuse así no segundo galego en conseguir o título despois do que gañara Iván Raña en 2002.[53] O mes seguinte do seu título mundial, competiu na proba da Copa do Mundo en Tiszaujvaros, Hungría, e volveu impoñerse cun tempo de 1 hora, 51 minutos e 32 segundos, por diante de Brad Kahlefeldt. Esta vitoria supuxo a súa sétima vitoria consecutiva e a undécima na Copa do Mundo, converténdose no terceiro triatleta con máis vitorias detrás de Brad Beven e Hamis Carter.[54] Pouco despois, a ITU anunciou que a seguinte proba do calendario da Copa do Mundo, que se ía celebrar o 12 de outubro en Chiapas, non se celebraría por problemas económicos. En setembro, proclamouse campión da Copa do Mundo por terceira vez, sen necesidade de disputar as dúas últimas probas.[13]

Noya participou nos Xogos Olímpicos de Pequín 2008 para os que se preparou na illa de Jeju, antes de viaxar a Pequín.[55] Durante os Xogos Olímpicos levou o número 30 e debido á súa condición de número un no mundo, foi o primeiro triatleta en escoller a súa posición no pontón de inicio para afrontar o sector da natación, xa que o número de carreira é usado para crear as posicións na área de transición, non para establecer a orde de saída.[56] O 19 de agosto celebrouse a proba de tríatlon dos Xogos Olímpicos, pero Noya só puido ser cuarto tras ser superado por Jan Frodeno, Simon Whitfield e Bevan Docherty no sprint final.[57] Noya declarou ao final da proba que tivo problemas de estómago despois de non dixerir ben o xel que tomou no segmento de bicicleta.[58]

En novembro dese ano, anunciou con José Ríoseco a decisión de separarse, sendo o seu novo adestrador o técnico do Centro Galego de Tecnificación Deportiva, Omar Gónzalez.[59][60][61] O 28 de decembro volveu competir no Campionato Galego de Natación, no que gañou no evento de relevos 4x200 co seu equipo, e quedou segundo nos 400 e 1500 metros. Despois do campionato celebrouse un evento no pavillón do barrio de Caranza, no que o seu centro deportivo pasou a chamarse "Complexo deportivo Javier Gómez Noya".[62]

2009

[editar | editar a fonte]

Logo de problemas coa Federación Española de Tríatlon debido á equipación,[63] finalmente Noya puido lucir na roupa os seus patrocinadores persoais, que era a súa principal demanda. O 17 de maio reapareceu na competición oficial despois de nove meses, na proba da Copa de Europa en Pontevedra e malia liderar unha gran parte da carreira, a trescentos metros para a meta, foi superado polo ruso Dmitry Polyansky, sendo segundo a 4 segundos.[64]

A principal novidade do ano foi o cambio no formato do Campionato do Mundo, que no canto de celebrarse nunha proba dun día creouse un circuíto chamado Dextro Energy Series-ITU World Championship, consistente en oito probas a puntos, das que se contan as catro mellores, máis a final en Australia, en setembro. Na primeira proba na que participou Javier (a segunda do ano), en Madrid, a súa posición foi un terceiro posto, tras Alistair Brownlee e Courtney Atkinson.[65] Na seguinte rolda do novo Campionato do Mundo, en Washington DC, Brownlee volveu gañar e esta vez Noya quedou segundo a 13 segundos do vencedor e por diante de Maik Petzold.[66] Tras a proba, Noya comentou que o novo campionato é máis interesante que o antigo e tamén máis xusto porque nunha proba dun día é máis frecuente ter problemas, pero en varias probas prémiase ao máis forte durante todo o ano.[67]

Javier Gómez en Lausana en 2011.

Ademais dos oito eventos do calendario do Campionato do Mundo, houbo cinco eventos que formaron parte da Copa do Mundo, como o de Des Moines a finais de xuño, que outorgou ao ganador 300 puntos (as probas máis importante outorgan 800 ao gañador) ) e 200.000 dólares, aínda que só as mellores catro marcas contan na clasificación final. Nesta proba Noya quedou sexto detrás de Simon Whitfield, Brad Kahlefeldt e Jan Frodeno e obtivo suficientes puntos para alcanzar o liderado provisional.[68] Brownlee só participou en dous eventos. Na seguinte competición do ano, o 5 de xullo, Noya gañou o Campionato Europeo de Tríatlon na cidade holandesa de Holten por diante do británico Brownlee e do ruso Alexander Brukhankov, obtendo así o seu segundo título continental logo do obtido no ano 2007.[15][69]

Na seguinte proba do Campionato do Mundo en Kitzbüehel, Austria, Noya volveu rematar a carreira detrás do británico Alistair Brownlee, sendo así relegado ao segundo posto na clasificación con 2.368 puntos, por 2.400 do británico. Nada máis comezar a proba atlética, Brownlee atacou e Noya, que quedou con Laurent Vidal e Maik Petzold, tentou seguilo, pero acabou chegando a oito segundos do británico.[70] Tras renunciar a disputar a seguinte proba en Hamburgo,[71] participou na de Londres, para tratar de arrebatarlle o primeiro posto a Brownlee, pero foi ao chan no segmento de ciclismo, tivo que retirarse e o británico gañou.[72] Tras recuperarse da caída, viaxou ao Xapón, onde foi terceiro (superado por Jan Frodeno e Kris Gemmell) e recuperou o segundo posto na clasificación xeral.[73] Para gañar o Campionato Mundial na última carreira do ano en Gold Coast (Australia), Noya tiña que gañar e que Brownlee quedase sexto como máximo, con todo, o británico gañou e Noya foi segundo a sete segundos na que foi "a carreira máis rápida na historia do tríatlon".[74] na clasificación final Brownlee foi primeiro con 4.400 puntos e Noya segundo con 3.959.[75]

Antes do final da tempada, o 20 de setembro, Noya recibiu o seu segundo título nacional de tríatlon en Cangas do Morrazo por diante de José Manuel Tovar e Eneko Llanos.[76] Tamén se adxudicou a vitoria por equipos o 18 de outubro no tríatlon de Barcelona xunto ao nadador Marco Rivera e o ciclista Mikel Elgezábal.[77] 100 nadadores galegos, entre os que estaba Noya, bateron en decembro a marca mundial de relevos 100x100 cun tempo de 1h 44:09.[78][79]

2010

[editar | editar a fonte]

Tras oito semanas de lesión de cadeira, volveu a competir en maio de 2010 e foi duodécimo en Seúl, na segunda proba das Series Mundiais. En xuño, na seguinte proba, rematou cuarto en Madrid e pouco despois conseguiu a medalla de prata no Campionato de Europa disputado en Athlone, tras Alistair Brownlee.[80] Non obstante, en ausencia de Brownlee, o 17 de xullo, gañou a cuarta proba das Series Mundiais disputada en Hamburgo cun tempo de 1:43:06, por diante de Jan Frodeno e Tim Don.[81] Unha semana despois, o 25 de xullo, e coa presenza de Alistair, gañou a quinta carreira en Londres cun tempo de 1:42:08, por diante de Jonathan Brownlee e Jan Frodeno, logo de facer un forte ataque no último quilómetro da carreira a pé.[82] A principios de agosto disputou a Copa do Rei de Tríatlon co seu equipo, o Cidade de Lugo Fluvial, e gañou a carreira xunto a David Castro, Miguel Ángel Acosta e Óscar Vicente.[83] Na sexta proba das Series Mundiais en Kitzbühel, quedou segundo despois de Stuart Hayes tras ser penalizado con 15 segundos por perder o casco na transición.[84] O seu principal rival para o título, o alemán Jan Frodeno foi o terceiro, polo que pasou de ter 2 767 a 3 452 puntos contra 3 312 de Noya (antes de proba tiña 2 572). Dúas semanas antes da final das Series Mundiais participou no Campionato de España, no que gañou por terceira vez por diante de Antón Ruanova e Reig. Tamén gañou o título por equipos.[85] Na última proba das Series Mundiais, en Budapest, quedou segundo detrás de Alistair, pero gañou o campionato despois de que o seu gran rival, Frodeno, se viñese abaixo e rematase a carreira no 41º posto.[86][6]

Despois da súa vitoria mundial competiu en La Baule-Escoublac, na final da Liga Nacional de Clubs, competindo co CE Sartrouville, o mesmo que os irmáns Brownlee. Finalmente os tres cruzaron a meta, sendo os campións. En outubro, fixo tres tríatlons de distancia olímpica, nos Ánxeles o día 3 no que quedou segundo detrás de Bevan Docherty, en Huatulco o día 10, que gañou,[87] e o Garmin Barcelona o día 17, que tamén gañou. Tamén en outubro anunciou o seu libro "Tríatlon con Javier Gómez Noya".[88]

2011

[editar | editar a fonte]
Javier Gómez Noya xunto aos seus compañeiros do EC Sartrouville no primeiro Grand Prix francés en Niza no 2011. De esquerda a dereita: Alistair Brownlee, Jonathan Brownlee, Filip Ospaly, Noya e Etienne Diemunsch.

Comezou a tempada co tríatlon de Moololaba, que foi a primeira proba da Copa do Mundo de Tríatlon, e terminou no quinto lugar, resultando vencedor Brad Kahlefeldt.[89] Na primeira rolda das Series Mundiais gañou en Sydney por diante de Jonathan Brownlee.[90] En maio gañou na mesma fin de semana, o campionato de España de tríatlon por relevos, xunto con dous dos seus compañeiros do Cidade de Lugo Fluvial, e o campionato de España de tríatlon sprint.[91] En maio gañou un novo evento por equipos cos irmáns Brownlee na liga francesa, exactamente en Dunkerque, aínda que individualmente foi cuarto.[92] En xuño celebráronse dúas novas probas das Series Mundiais en Madrid e Kitzbühel, na primeira foi terceiro despois dos irmáns Brownlee,[93] pero non participou na seguinte para preparar o Campionato Europeo. Non obstante, no Europeo celebrado en Pontevedra só puido quedar 40º tras desfondarse no segmento a pé[94] e ser obstaculizado intencionadamente en repetidas ocasións por Harry Wiltshire na sección a nado, motivo polo cal o británico foi sancionado seis meses.[95] Tamén participou no tríatlon da Copa de Europa celebrado en Banyoles o 31 de xullo e gañou por diante de Aaron Harris.[96] Na cuarta proba mundialista celebrada en Hamburgo só puido ser sexto,[97] e cuarto na seguinte en Londres.[98] A seguinte proba das Series Mundiais foi tamén o Campionato do Mundo de Tríatlon Sprint (a metade de distancia que na olímpica) e quedou segundo detrás de Jonathan Brownlee a só catro segundos.[23][99] Na gran final de Pequín, aínda tiña esperanzas de gañar o campionato, xa que ía terceiro despois dos irmáns Brownlee, pero rematou en sexto lugar e acabou terceiro no mundial con 3671 puntos, detrás de Alistair (4285) e Jonathan (3992).[100] En outubro gañou o tríatlon de Dallas.[101]

2012

[editar | editar a fonte]

No ano 2012, rematou segundo nas Series Mundiais con 4.845 puntos, polos 4.935 de Jonathan Brownlee. Jonathan gañou tres carreiras e Javier quedou terceiro en Kitzbühel (cuarta carreira),[102] e segundo en Hamburgo (5ª carreira),[103] Estocolmo (6ª carreira)[104] e Yokohama (7ª carreira),[105] chegando á última carreira con oportunidades de proclamarse campión do mundo. Conseguiu gañar na proba final celebrada en Auckland, pero Jonathan quedou segundo e gañou o título.[106]

Noutras competicións, gañou por terceira vez o Campionato de Europa en Eilat en abril, por diante de Alexandr Briujankov e Ivan Vasiliev.[16] Tamén gañou o campionato do mundo 5150 no tríatlon Hy-Vee en Des Moines,[107] o Campionato do Mundo X-Terra en Maui[22] e unha proba das Life Time Series en Miami.[108]

Pero o acontecemento máis importante do ano foi a disputa dos Xogos Olímpicos de Londres 2012. Chegou a esta competición tras rematar segundo en Hamburgo e declarou que estaba en boa forma.[109] Despois do inicio da carreira, púxose en cabeza e saíu da auga en segundo lugar, xusto detrás de Richard Varga. Despois da sección de ciclismo aínda estaba xunto aos favoritos, pero na carreira a pé Alistair Brownlee sacoulle once segundos, sendo finalmente medalla de prata.[110][10]

2013

[editar | editar a fonte]
Javier Gómez, Pontevedra 2011.

A principios de 2013 anunciouse que Carlos David Prieto sería o seu novo adestrador, aínda que Omar seguiría no equipo, pero non tan comprometido debido ao nacemento do seu fillo.[111] Na primeira proba das Series Mundiais gañou en Auckland cun tempo de 01:55:51, por diante de Mario Mola e do portugués João Silva.[112] Na segunda proba, trece días despois en San Diego, só puido ser oitavo nunha carreira gañada por Alistair Brownlee.[113] Alistair tamén gañou en Kitzbühel (5ª proba)[114][115] e Estocolmo (7ª),[116] e o seu irmán Jonathan gañou en Yokohama (3ª proba),[117] Madrid (4ª)[118] e Hamburgo (6ª)[119]. Noya terminou en segundo lugar en Yokohama,[117] Madrid[118] e Estocolmo,[116] e en terceiro lugar en Hamburgo,[119][120] polo que chegou con opcións de facerse co título na última carreira, en Londres. Alistair era o líder do ránking mundial e o favorito para gañar o título, pero tivo un día malo e terminou a carreira andando.[121] Noya xogouse o título ao sprint con Jonathan e venceu, conquistando o seu terceiro mundial con 4.220 puntos, polos 4195 de Jonathan.[122][7]

Á parte das Series Mundiais, Noya gañou as proba da Copa do Mundo celebradas en Mooloolaba,[123] e Cozumel,[124] e debutou en maio de 2013 na media distancia, participando no Campionato de Europa desa categoría en Barcelona, o cal gañou con contundencia, sacándolle 6 minutos ao segundo, Martin Jensen.[19]

2014

[editar | editar a fonte]

Javier gañou 4 das primeiras 5 carreiras do Mundial de Tríatlon de 2014, celebradas en Auckland,[125] Cidade do Cabo,[126] Yokohama[127] e Chicago.[128] Na sexta proba (Hamburgo) gañou Alistair Brownlee[129] e en Estocolmo o seu irmán Jonathan.[130] Á última proba disputada en Edmonton chegaban tamén con opcións para ser campións do mundo Mario Mola e Jonathan Brownlee, que ía segundo a só 282 puntos de Javier.[131] Finalmente, Javier só puido ser terceiro tras Alistair Brownlee e Mola, pero levou o seu cuarto título mundial con 4860 puntos, superando os 4601 de Mola, segundo clasificado.[8][132]

Unha semana despois de gañar o seu cuarto título mundial de distancia olímpica (ITU) tamén gañou o Campionato Mundial de Medio Ironman disputado na cidade canadense de Mont-Tremblant.[20] Só tiña participado noutras dúas ocasións nesta distancia, a anterior fora a proba de clasificación, que tamén gañou, en febreiro en Panamá.[133] Ademais destes títulos, en marzo conseguiu a prata en New Plymouth, nunha proba da Copa do Mundo,[134] en maio gañou o Tríatlon Villa de Fuente Álamo quedando xusto por diante de Uxío Abuín e Iván Raña,[135] e en outubro conquistou o Tríatlon de Barcelona. por diante de Mario Mola, ao que adiantou a 200 metros da liña de chegada.[136]

2015

[editar | editar a fonte]

No Campionato do Mundo de Tríatlon de 2015 gañou en Yokohama (5ª carreira)[137][138] e Estocolmo (8ª carreira)[139], quedou segundo en Auckland (segunda carreira),[140] Cidade do Cabo (cuarta carreira),[141] Hamburgo (7ª carreira)[142] e Edmonton (9ª carreira),[143] e terceiro en Gold Coast (3ª carreira),[144] polo que chegou como favorito á última proba do ano celebrada o 20 de setembro en Chicago. O seu gran rival para gañar o campionato era o seu compatriota Mario Mola, que en caso de gañar a proba obrigaba a Javier a rematar terceiro. Finalmente Mola gañou a carreira cun tempo de 1:44:53 e Javier chegou tras el, a 4 segundos, polo que conseguiu o seu quinto título mundial, gañando os últimos tres consecutivamente.[9][145] Co seu quinto título superou a marca do británico Simon Lessing e converteuse no triatleta con máis títulos mundiais da historia.[146]

Javier Gómez Noya en Lausana no 2011.

Ademais dos eventos do campionato mundial, ese ano disputou o Medio Ironman de Staffordshire en xuño, onde venceu ao alemán Markus Tomschke con máis de cinco minutos de vantaxe.[147] Ese mesmo mes gañou o Campionato de España Sprint celebrado en Pontevedra, chegando por diante de David Castro e Nan Oliveiras.[148] En agosto intentou revalidar o seu título mundial do Medio Ironman en Zell am See, pero só puido ser terceiro tras Jan Frodeno e Sebastian Kienle.[149][150] Ao final do ano participou no tríatlon Island House, nas Bahamas, unha proba por invitación na que se disputaron 3 etapas con 10 participantes de cada xénero.[151] Despois das tres etapas, Noya gañou cun tempo total de 3:08:21, por diante de Richard Murray e Tim Don.[152]

2016

[editar | editar a fonte]

Despois dalgunhas molestias no comezo de tempada, o seu adestrador, Carlos David Prieto, anunciou que Javier non tiña plans de defender a súa coroa de campión do mundo en 2016, senón que estaba centrado na súa preparación para os Xogos Olímpicos de Río de Xaneiro 2016.[153] En xuño dese ano foi proclamado Premio Princesa de Asturias dos Deportes por diante da selección de rugby de Nova Zelandia, de Lindsey Vonn e de Sébastien Loeb.[24][154][155][156]

Acudiu a poucas probas durante o ano. A primeira foi en maio, o tríatlon de Dunkerke, onde quedou cuarto e primeiro co seu equipo, o CE Satrouville.[157] Na fin de semana seguinte participou no Campionato Europeo de Tríatlon en Lisboa, onde o gañou por cuarta vez, por diante de Dmitri Polianski e Andrea Salvisberg.[17] Pouco despois participou na quinta proba do Campionato Mundial de Tríatlon de 2016 en Leeds, onde rematou cuarto tras Alistair, Jonathan Brownlee e Aaron Royle.[158]

Planeaba participar na seguinte proba do campionato do mundo en Estocolmo, pero non puido competir pola febre.[159] Poucos días despois, mentres adestraba para os Xogos Olímpicos, sufriu unha caída de bicicleta e fracturou un brazo. Así pois, tivo que renunciar á súa participación na cita olímpica.[160][161]

2017

[editar | editar a fonte]
Javier Gómez Noya, xunto a outros olímpicos de Pontevedra en 2012. De esquerda a dereita: Támara Echegoyen, David Cal, Gómez Noya, Teresa Portela e Beatriz Gómez.

Comezou o ano gañando o Medio Ironman de Dubái, cun tempo de 3 horas, 42 minutos e 21 segundos, por diante de Josh Amberger e Tyler Butterfield.[162] Na primeira proba do Campionato do Mundo de Tríatlon 2017, en Abu Zabi tamén conseguiu a vitoria.[163] Na segunda proba, en Gold Coast, quedou cuarto en formato de sprint e despois en Yokohama, noveno despois duns días con febre.[164] Para a seguinte proba do mundial declarou que estaba recuperado dos problemas bucais sufridos na proba anterior, pero que non competiría en Leeds por non ter posibilidades de gañar a carreira.[165] Nas seguintes dúas carreiras, disputadas en modo sprint terminou no quinto lugar en Hamburgo e no sexto en Edmonton.[166]

Despois de non subir ao podio en ningunha das tres carreiras disputadas en modo sprint, gañou a seguinte proba na modalidade olímpica celebrada en Montreal. Deste xeito gañou de novo unha proba do Campionato do Mundo, por diante do noruegués Kristian Blummenfelt e o surafricano Richard Murray.[167][168] A principios de setembro, disputou o tríatlon de Des Moines, que gañou con claridade con 47 segundos de vantaxe sobre Jason West.[169] Antes de competir na última proba das Series Mundiais, participou na proba do Mundial de Medio Ironman celebrado en Chattanooga (Tennessee). A pesar de perder 4:16 minutos con Ben Kanute no segmento de ciclismo, superou ao seu rival e gañou cun tempo de 3:49':45'', proclamándose por segunda vez na súa carreira campión mundial desta distancia.[21] Unha semana despois, na gran final do Campionato Mundial de tríatlon celebrada en Rotterdam, rematou en cuarta posición, o que lle valeu para ser segundo na clasificación xeral, detrás do seu compañeiro de equipo Mario Mola, e conseguindo a súa décima medalla individual no Mundial..[170]

2018

[editar | editar a fonte]
Gómez Noya en Zürich, 2013.

En febreiro disputou a súa primeira proba do ano en Nova Zelandia, no Medio Ironman de Wanaka. Gañou cun tempo de 3:57:15, por diante de Braden Currie e Jesse Thomas.[171] Pouco despois venceu en Cannes e no Medio Ironman de Barcelona, ​​antes de participar no seu primeiro Ironman.[172] Isto tivo lugar en Cairns. Australia, en xuño, finalizando no segundo posto por detrás de Currie, que bateu o mellor tempo da carreira, baixando das oito horas.[173] Con este resultado converteuse no mellor debutante da historia do Ironman cun tempo final de 7:56:38.[174] A finais de xullo enfrontouse ao seu compañeiro de adestramento Pablo Dapena no Medio Ironman de Praga, gañando con só seis segundos de diferenza.[175][176] En setembro participou un ano máis no Campionato do Mundo de Medio Ironman celebrado en Porto Elizabeth. Na carreira a pé chegou a estar en cabeza xunto a Jan Frodeno, pero no quilómetro 12 tivo que parar aflixido por molestias físicas, e acabando finalmente na terceira posición, detrás de Frodeno e Alistair Brownlee.[177] En outubro participou por primeira vez no Campionato do Mundo de Ironman, a histórica proba celebrada anualmente en Hawai, e finalizou en 11ª posición cun tempo de 8:11'41'', a 19:02 do gañador, o alemán Patrick Lange.[178] Bateu a marca de Eneko Llanos como mellor tempo dun español nesta proba.[179]

2019

[editar | editar a fonte]

Na primeira proba do ano, no medio Ironman (70.3) celebrado na cidade australiana de Geelong, obtivo a vitoria cun tempo de 3:45.23 por diante do triatleta local Josh Amberger.[180] Pouco despois participou en New Plymouth, no seu regreso á distancia olímpica. A proba formaba parte da Copa do Mundo, e Noya rematou no quinto lugar a 13 segundos do vencedor, Luke William.[181] Unha semana despois participou por segundo ano consecutivo na media maratón de Madrid, conseguindo a súa mellor marca persoal nesa distancia. Terminou en décimo sexto lugar e foi o segundo español cun tempo de 1:06:48.[182]

Gómez Noya en Pontevedra, no 2012.

A finais de abril participou na segunda proba das Series Mundiais de 2019 nas Bermudas, logrando o segundo posto, tras cruzar a meta ao sprint xusto por detrás de Dorian Coninx.[183][184] Unha semana despois, o 4 de maio, Gómez Noya proclamouse campión do mundo de tríatlon de longa distancia, tras gañar a proba celebrada en Pontevedra, finalizando xusto por diante do anterior campión, o tamén galego Pablo Dapena.[185][18]

O 18 de maio, na terceira proba das Series Mundiais, en Iocoama, sufriu un golpe na faciana na sección de natación e realizou o resto da proba coa boca inflamada.[186] Chegou á meta en cuarta posición,[187] coa que se colocou quinto na clasificación xeral.[188] Na seguinte proba das Series Mundiais, celebrada en Leeds, obtivo a medalla de bronce,[189] tras cruzar a liña de meta a 9 segundos do gañador, o australiano Jacob Birtwhistle.[190] Con este podio, Gómez Noya colocouse cuarto na xeral.[191] Dúas semanas máis tarde proclamouse subcampión de Europa de Medio Ironman, tras quedar segundo en Elsinore, Dinamarca, por detrás do belga Rodolphe Von Berg e xusto por diante do tamén galego Pablo Dapena, terceiro.[192]

O 29 de xuño quedou noveno na quinta proba das Series Mundiais, celebrada en Montreal.[193] Unha semana despois, o 6 de xullo participou na sexta proba, celebrada na modalidade de distancia sprint en Hamburgo, finalizando en oitava posición[194] e subindo ata o segundo posto na clasificación xeral, só por detrás de Vincent Luis.[195] O 21 de xuño na penúltima proba do mundial, celebrada na cidade canadense de Edmonton, sufriu unha caída na sección de bicicleta e tivo que abandonar a carreira, quedando situado na terceira posición da clasificación xeral das Series, a falta só da Gran Final de Lausana.[196] O 24 de agosto participou na V Travesía á Illa de San Simón, conseguindo a vitoria cun tempo dunha hora e cinco minutos.[197] Na Gran Final das Series Mundiais chegou á meta en sexto lugar certificando o terceiro posto na clasificación xeral final, o seu undécimo podio no mundial.[198]

A comezos de setembro participou na final do Campionato do Mundo de Ironman 70.3 en Niza. Aínda que as previsións o colocaban entre os favoritos para subir ao podio, finalmente só puido ser sétimo, chegando á meta a 8:55 do gañador, o noruegués Gustav Iden.[199] O 29 de setembro gañou o Medio Ironman de Cascais cun tempo de 3:51:11, o que lle serviu para clasificarse xa para o seguinte Campionato do Mundo que se celebrará en novembro de 2020 en Nova Zelandia.[200]

O 12 de outubro participou en Pontevedra no primeiro ProTour, unha nova competición organizada pola Federación Española de Tríatlon. Logrou o bronce tras chegar á meta por detrás de Mario Mola, ouro, e de Antonio Serrat, prata.[201] Dúas semanas despois, en Malaisia, agrandou un pouco máis o seu palmarés, gañando o seu primeiro Ironman, e logrando a clasificación para o Campionato do Mundo de Ironman, que se celebrará en 2020 en Kona, Hawai.[202]

En novembro comezou na Escola Nacional de Adestradores, en Madrid, o primeiro nivel do curso de adestrador de tríatlon, da Federación Española de Tríatlon.[203]

2020

[editar | editar a fonte]

En xaneiro de 2020 fichou polo Triathlon Club Liévin francés para a disputa de varias probas en Francia.[204] A partir de marzo a pandemia por coronavirus paralizou durante meses a maioría de competicións deportivas do mundo. Gómez Noya retomou a competición a mediados de agosto na primeira etapa do Grand Prix de Francia, onde rematou cuarto.[205] Ao día seguinte gañou o bronce en Rotterdam nunha proba da Super League Triathlon, na que a sección de natación se realizou nunha piscina olímpica, a de ciclismo nunha bicicleta estática e a carreira a pé nunha cinta de correr.[206] O 25 de agosto a ITU anunciou que o campionato do mundo se disputaría nun só día nunha proba de distancia sprint, no Tríatlon de Hamburgo, só dez días despois.[207] A decisión foi duramente criticada por moitos triatletas, principalmente os non europeos, que non podían viaxar dende os seus respectivos países por mor das restricións.[208] Gómez Noya foi un dos críticos, negándose a participar e competindo no canto diso na segunda etapa do Grand Prix de Francia, onde logrou a vitoria.[209][210]

O 13 de setembro disputou o Tríatlon Cidade de Santander, onde logrou o ouro.[211] Dúas semanas despois disputou o Campionato de España de Media Distancia en Bilbao, proclamándose campión por diante do tamén galego Gustavo Rodríguez.[212][213] Xa en outubro participou na proba da Copa de Europa disputada en Barcelona, onde estivo a piques de lograr a vitoria, pero unha penalización deixouno no segundo lugar, por detrás do noruegués Kristian Blummenfelt.[214]

2021

[editar | editar a fonte]

En 2021 afrontou a prepraración para participar nos seus terceiros Xogos Olímpicos. Instalouse na illa mexicana de Cozumel, onde adestrou durante máis de dous meses con condicións climatolóxicas semellantes ás que tería en Toquio.[215] Xa na cita olímpica, saíu do sector de natación con máis de 40 segundos de desvantaxe co grupo de cabeza, diferenza que foi eliminando no sector ciclista ata enlazar cos primeiros. Con todo, na carreira a pé, non puido seguir o ritmo que marcaron os atletas da parte dianteira, entrando finalmente na meta na 25ª posición, a máis de dous minutos do vencedor, Kristian Blummenfelt.[216][217]

Outras actividades

[editar | editar a fonte]

Afeccionado á guitarra eléctrica, ten tocado en concertos coa banda pontevedresa de metal Malkeda, ademais de participar na gravación do disco Cumulonimbo de dita banda.[218][219][220]

Mellores resultados

[editar | editar a fonte]

Campionatos

[editar | editar a fonte]
Tríatlon
Xogos Olímpicos
Ano Lugar Medalla Proba
2012[110] Londres (Reino Unido Reino Unido) Prata Prata Individual
Campionato do Mundo[Nota 1]
Ano Lugar Medalla Proba
2007[43] Hamburgo (Alemaña Alemaña) Prata Prata Individual
2008[5] Vancouver ( Canadá) Ouro Ouro Individual
Series Mundiais[Nota 2]
Ano Lugar da Gran Final Medalla Proba
2009[75] Gold Coast (Australia Australia) Prata Prata Individual
2010[86] Budapest (Hungría Hungría) Ouro Ouro Individual
2011[100] Pequín ( China) Bronce Bronce Individual
2012[106] Auckland (Nova Zelandia Nova Zelandia) Prata Prata Individual
2013[122] Londres (Reino Unido Reino Unido) Ouro Ouro Individual
2014[8] Edmonton ( Canadá) Ouro Ouro Individual
2015[9] Chicago (Estados Unidos de América Estados Unidos) Ouro Ouro Individual
2017[170] Rotterdam (Países Baixos Países Baixos) Prata Prata Individual
2019[198] Lausana (Suíza Suíza) Bronce Bronce Individual
Campionato Mundial por Relevos
Ano Lugar Medalla Proba
2007[42] Tiszaújváros (Hungría Hungría) Bronce Bronce Relevos
Campionato Europeo
Ano Lugar Medalla Proba
2007[14] Copenhague (Dinamarca Dinamarca) Ouro Ouro Individual
2009[15] Holten (Países Baixos Países Baixos) Ouro Ouro Individual
2010[80] Athlone (Irlanda Irlanda) Prata Prata Individual
2012[16] Eilat ( Israel) Prata Prata Individual
2016[17] Lisboa (Portugal Portugal) Ouro Ouro Individual
  1. ↑ Ata 2008 chamouse "Campionato do Mundo" e celebrábase nunha única proba.
  2. ↑ Dende 2009 o Campionato do Mundo pasou a chamarse "Series Mundiais" e a disputarse en varias probas ao longo do ano
Tríatlon de longa distancia
Campionato Mundial
Ano Lugar Medalla Proba
2019[18] Pontevedra (Galicia Galicia) Ouro Ouro Individual
Tríatlon de velocidade
Campionato Mundial
Ano Lugar Medalla Proba
2011[23] Lausana (Suíza Suíza) Prata Prata Individual
Tríatlon de media distancia
Campionato Europeo
Ano Lugar Medalla Proba
2013[19] Barcelona (España España) Ouro Ouro Individual
Medio Ironman
Campionato Mundial
Ano Lugar Medalla Proba
2014[20] Mont-Tremblant ( Canadá) Ouro Ouro Individual
2015[150] Zell am See (Austria Austria) Bronce Bronce Individual
2017[21] Chattanooga (Estados Unidos de América Estados Unidos) Ouro Ouro Individual
2018[177] Port Elizabeth (Sudáfrica Suráfrica) Bronce Bronce Individual
Xterra tríatlon
Campionato Mundial
Ano Lugar Medalla Proba
2012[22] Maui (Estados Unidos de América Estados Unidos) Ouro Ouro Individual

Podios na Copa do Mundo

[editar | editar a fonte]
Lugar Posto Data Marca Título
Áqaba ( Xordania)[29] 2 10.03.2006 1:47'35" Prata Prata
Madrid (España España)[33] 1 04.06.2006 1:53'09" Ouro Ouro
Corner Brook ( Canadá)[34] 3 23.07.2006 1:55'10" Bronce Bronce
Hamburgo (Alemaña Alemaña)[35] 1 09.09.2006 1:43'01" Ouro Ouro
Pequín ( China)[36] 2 24.09.2006 1:52'58" Prata Prata
Cancún ( México)[11] 1 5.11.2006 1:47'32" Ouro Ouro
Mooloolaba (Australia Australia)[37] 2 25.3.2007 1:49'26" Prata Prata
Lisboa (Portugal Portugal)[38] 1 5.5.2007 1:52'41" Ouro Ouro
Madrid (España España)[39] 2 3.6.2007 1:55'52" Prata Prata
Des Moines (Estados Unidos de América Estados Unidos)[40] 3 17.6.2007 1:50'46" Bronce Bronce
Salford (Reino Unido Reino Unido)[41] 1 29.7.2007 1:51'47" Ouro Ouro
Tiszaujvaros (Hungría Hungría)[42] 1 11.8.2007 1:47'44" Ouro Ouro
Pequín ( China)[12] 1 16.9.2007 1:48'41" Ouro Ouro
Mooloolaba (Australia Australia)[47] 1 30.3.2008 1:49'50" Ouro Ouro
New Plymouth (Nova Zelandia Nova Zelandia)[48] 1 6.4.2008 1:47'33" Ouro Ouro
Madrid (España España)[51] 1 25.5.2008 1:56'25" Ouro Ouro
Tiszaujvaros (Hungría Hungría)[54] 1 13.7.2008 1:51'32" Ouro Ouro
Huatulco ( México)[87] 1 10.10.2010 1:49:08 Ouro Ouro
Mooloolaba (Australia Australia)[123] 1 16.03.2013 1:54:32 Ouro Ouro
Cozumel ( México)[124] 1 6.10.2013 53:26 Ouro Ouro
New Plymouth (Nova Zelandia Nova Zelandia)[134] 2 23.03.2014 52:33 Prata Prata

Podios nas Series Mundiais (anteriormente Campionato do Mundo)

[editar | editar a fonte]
Lugar Posto Data Marca Título
Madrid (España España)[65] 3 30/5/2009 1:52'18" Bronce Bronce
Washington D. C. (Estados Unidos de América Estados Unidos)[66] 2 20/6/2009 1:49'11" Prata Prata
Kitzbühel (Austria Austria)[70] 2 11/7/2009 1:43'21" Prata Prata
Yokohama ( Xapón)[73] 3 22/8/2009 1:44'51" Bronce Bronce
Gold Coast (Australia Australia) - Gran Final[75] 2 13/9/2009 1:44'57" Prata Prata
Hamburgo (Alemaña Alemaña)[81] 1 17.7.2010 1:43'06" Ouro Ouro
Londres (Reino Unido Reino Unido)[82] 1 25/7/2010 1:42'08" Ouro Ouro
Kitzbühel (Austria Austria)[84] 2 14/8/2010 1:53'04" Prata Prata
Budapest (Hungría Hungría) - Gran Final[86] 2 11/9/2010 1:42'30" Prata Prata
Sydney (Australia Australia)[90] 1 10/4/2011 1:50'22" Ouro Ouro
Madrid (España España)[93] 3 5/6/2011 1:51'51" Bronce Bronce
Lausana (Suíza Suíza)[23] 2 21/8/2011 52'27" Prata Prata
Kitzbühel (Austria Austria)[102] 3 24/06/2012 1:51'18" Bronce Bronce
Hamburgo (Alemaña Alemaña)[103] 2 22/07/2012 51'53" Prata Prata
Estocolmo (Suecia Suecia)[104] 2 26/08/2012 54'31" Prata Prata
Yokohama ( Xapón)[105] 2 30/09/2012 1:48'57" Prata Prata
Auckland (Nova Zelandia Nova Zelandia) - Gran Final[106] 1 22/10/2012 2:00'29" Ouro Ouro
Auckland (Nova Zelandia Nova Zelandia)[112] 1 06/04/2013 1:55'51" Ouro Ouro
Yokohama ( Xapón)[117] 2 11/05/2013 1:45'23" Prata Prata
Madrid (España España)[118] 2 01/06/2013 1:51'32" Prata Prata
Hamburgo (Alemaña Alemaña)[119] 3 20/07/2013 51'14" Bronce Bronce
Estocolmo (Suecia Suecia)[116] 2 24/08/2013 1:43'27" Prata Prata
Londres (Reino Unido Reino Unido) - Gran Final[122] 1 11/09/2013 1:48'16" Ouro Ouro
Auckland (Nova Zelandia Nova Zelandia)[125] 1 06/04/2014 1:54'13" Ouro Ouro
Cidade do Cabo (Sudáfrica Suráfrica)[126] 1 26/04/2014 1:44'52" Ouro Ouro
Yokohama ( Xapón)[127] 1 17/05/2014 1:45'31" Ouro Ouro
Chicago (Estados Unidos de América Estados Unidos)[128] 1 28/06/2014 1:47'21" Ouro Ouro
Edmonton ( Canadá) - Gran Final[8] 3 29/08/2014 1:49'07" Bronce Bronce
Auckland (Nova Zelandia Nova Zelandia)[140] 2 28/03/2015 1:55'41" Prata Prata
Gold Coast (Australia Australia)[144] 3 11/04/2015 1:47'21" Bronce Bronce
Cidade do Cabo (Sudáfrica Suráfrica)[141] 2 25/04/2015 1:39'24" Prata Prata
Yokohama ( Xapón)[138] 1 16/05/2015 1:47'00" Ouro Ouro
Hamburgo (Alemaña Alemaña)[142] 2 18/07/2015 51'58" Prata Prata
Estocolmo (Suecia Suecia)[139] 1 22/08/2015 1:49'33" Ouro Ouro
Edmonton ( Canadá)[143] 2 05/09/2015 53'23" Prata Prata
Chicago (Estados Unidos de América Estados Unidos) - Gran Final[9] 2 15/09/2015 1:44'57" Prata Prata
Abu Zabi ( Emiratos Árabes Unidos)[163] 1 04/03/2017 1:51'31" Ouro Ouro
Montreal ( Canadá)[167] 1 06/08/2017 1:47'50" Ouro Ouro
Bermudas ( Bermudas)[183] 2 27/04/2019 1:50'38"[221] Prata Prata
Leeds (Reino Unido Reino Unido)[189] 3 09/06/2019 1:45'21''[190] Bronce Bronce

Podios no Medio Ironman

[editar | editar a fonte]
Lugar Posto Data Marca Título
Cidade de Panamá ( Panamá)[222] 1 12/02/2014 3:38'28" Ouro Ouro
Mont-Tremblant ( Canadá)[20] 1 07/09/2014 3:41'30" Ouro Ouro
Staffordshire (Reino Unido Reino Unido)[147] 1 14/06/2015 4:02'13" Ouro Ouro
Zell am See (Austria Austria)[149] 3 30/08/2015 3:54'05" Bronce Bronce
Dubai ( Emiratos Árabes Unidos)[162] 1 27/01/2017 3:42':21'' Ouro Ouro
Tennessee (Estados Unidos de América Estados Unidos)[21] 1 10/09/2017 3:49':45'' Ouro Ouro
Wanaka (Nova Zelandia Nova Zelandia)[171] 1 17/02/2018 3:57':15' Ouro Ouro
Barcelona (España España)[172] 1 20/05/2018 4:01'39" Ouro Ouro
Praga (República Checa República Checa)[175] 1 29/07/2018 3:44':40'' Ouro Ouro
Porto Elizabeth (Sudáfrica Suráfrica)[177] 3 02/09/2018 3:38':27'' Bronce Bronce
Geelong (Australia Australia)[180] 1 17/02/2019 3:45':23'' Ouro Ouro
Elsinore (Dinamarca Dinamarca)[192] 2 23/06/2019 3:39':47'' Prata Prata
Cascais (Portugal Portugal)[200] 1 29/09/2019 3:51':11' Ouro Ouro

Podios no Ironman

[editar | editar a fonte]
Lugar Posto Data Marca Título
Cairns (Australia Australia)[223] 2 10/06/2018 7:56'38" Prata Prata
Langkawi ( Malaisia) 1 26/10/2019 8:18'59" Ouro Ouro

Ademais foi campión de España de tríatlon nos anos 2006,[224] 2009,[76] 2010,[85] e 2011[225], prata en 2003 e bronce en 2004, campión de España por equipos en 2010,[85] campión de España de tríatlon por relevos en 2011,[91] campión de España de tríatlon sprint en 2011[91] e 2015,[148] campión de España de media distancia en 2020,[213] campión da Copa do Rei de tríatlon por equipos en 2013[226] e campión de España de ácuatlon en 2002, 2003, 2004, 2010,[227] 2011,[228] 2013[229] e 2015.[230]

Outros galardóns

[editar | editar a fonte]

Palmarés por anos

[editar | editar a fonte]

2002

  • Campión de Europa Júnior de Dúatlon (Zeit, Alemaña.).
  • Campión de España Júnior de Dúatlon (Lugo).
  • Campión de España Júnior de Tríatlon (Valencia).
  • Campión do Open de España Absoluto de Tríatlon (Ferrol).
  • Campión da Liga Nacional de Clubs (Lugo).
  • Campión Galego de Natación en 1500 libres (Santiago).
  • Campión Galego de Natación en 400 libres (Santiago).
  • Campión Galego Júnior de Campo a Través (Vigo).
  • Campión de España de Ácuatlon (Pulpí).

2003

  • Campión do Mundo Sub-23 de Tríatlon (Queenstown, Nova Zelandia).
  • Campión de España Sub-23 de Tríatlon (Xirona).
  • Campión de España Sub-23 de Dúatlon (Almería).
  • Campión da Liga Nacional de Clubs (Badaxoz).
  • Campión Galego de Natación en 1500 libres (Santiago).
  • Campión de España de Ácuatlon (Hornachuelos).

2004

  • Campión do Tríatlon Internacional de Bloenfontein (Suráfrica).
  • Campión de España Sub-23 de Tríatlon (Pontevedra).
  • Campión de España Sub-23 de Dúatlon (Áraba).
  • Campión da Liga Nacional de Clubs (Madrid).
  • Campión Galego de Natación en 1500 libres (Carballo).
  • Campión de España de Ácuatlon (Ferrol).

2005

  • Campión do Irontour de Francia vencendo nas 6 etapas.
  • Campión da Copa de Europa de Lougneagh (Irlanda do Norte).
  • Campión Galego de Natación de 1500 libres (Santiago).
  • Campión Galego de Natación de 400 libres (Santiago).
  • Récord Galego de Natación en 1500 libres, 15,53 (Ferrol).

2006

  • Campión da BG Copa do Mundo 2006.
  • Campión de 3 probas da Copa do Mundo (Madrid, Hamburgo e Cancún).
  • Campión da Copa de Europa de Estoril (Portugal).
  • Campión do Irontour de Francia (vencendo en 3 das 4 etapas).
  • Maillot vermello (mellor corredor a pé) no Irontour de Francia.
  • Campión de España de tríatlon (Almería).
  • Campión de España Sub-23 de Dúatlon (Burgos).
  • Campión de España por Autonomías. (Madrid).
  • Campión da Liga Nacional de Clubs (Xixón).
  • Campión do Tríatlon Internacional de Marbella (Málaga).
  • Campión Galego de Natación de Larga distancia 3000 (Lalín).
  • Campión Galego de Natación de 1500 libres (Santiago).
  • Récord Galego de Natación de 1500 libres, 15,48 (Santiago).
  • Récord Galego de Natación de 800 libres, 8,22 (Santiago).

2007

  • Campión da BG Copa do Mundo de Tríatlon 2007.
  • Campión de 4 probas da Copa do Mundo (Salford, Tiszaujvaros, Pequín e Lisboa).
  • Campión de Europa de Tríatlon, Copenhague (Dinamarca).
  • Campión do Grand Prix de Lorient (Francia).
  • Campión do Grand Prix de La Baule (Francia).
  • Campión do Dúatlon Internacional de Gernika.
  • Campión da Liga nacional de Clubs, Lugo.
  • Campión Galego de Natación en 400 m libres (Santiago).
  • Campión Galego de Natación de 1500 m libres (Santiago).
  • N.º 1 da Clasificación Mundial ITU.141

2008

  • Campión do Mundo de Tríatlon en Vancouver (Canadá).
  • Campión de 4 probas da Copa do Mundo (Mooloolaba, Nova Plymouth, Madrid e Tiszaujvaros).
  • Campión da Copa de Europa Premium de Pontevedra (España).
  • Campión Tríatlon Internacional de Bloemfontein (Suráfrica).
  • Campión da Copa do Mundo de tríatlon 2008.
  • N.º 1 da Clasificación Mundial ITU.142
  • N.º 1 da Clasificación de Clasificación Olímpica.143

2009

  • Campión de Europa de Tríatlon en Holten (Países Baixos).
  • Campión de España de Tríatlon en Cangas (Pontevedra).
  • Campión US Open Os Ánxeles Triathlon (Estados Unidos).
  • Campión Tríatlon Internacional de Fuente Álamo.
  • Campión do Grand Prix de Tours (Francia).
  • Campión de Francia por equipos co E. C. Sartrouville.
  • N.º 1 da Clasificación Mundial ITU.144
  • Premio mellor triatleta Nacional 2009.

2010

  • Campión final das Series Mundiais.
  • Campión en 2 probas das Series Mundiais (Londres e Hamburgo).
  • Campión da Copa de Europa en Pontevedra.
  • Campión de 1 proba da Copa do Mundo (Huatulco).
  • Campión de Francia por equipos co E.C. Sartrouville.
  • Campión do Grand Prix La Boule (Francia).
  • Campión de España de Tríatlon (Pulpi).
  • Campión do Tríatlon de Barcelona.
  • Campión do US Open Os Ánxeles Triathlon.
  • N.º 1 da Clasificación Mundial ITU.145
  • Campión de España de Ácuatlon (Águilas).

2011

  • Campión de 1 proba das Series Mundiais (Sídney).
  • Campión da Copa de Europa de Bañolas.
  • Campión de España – Distancia Sprint e Distancia Olímpica.
  • Campión de Life Time Series Dallas (Estados Unidos).
  • Campión do Gran Prix de Francia por equipos co EC Sartrouville. (Tours, Niza, Le Boule, París).
  • Campión de Tríatlon Hangsgroe Offenburg (Alemaña).
  • N.º 1 da Clasificación Mundial ITU.146
  • Campión de España de Ácuatlon (Ferrol).

2012

  • Campión de Europa de Tríatlon en Eilat (Israel).
  • Subcampión Olímpico nos Xogos Olímpicos de Londres 2012.147
  • Campión do Mundo de Tríatlon XTerra 2012.
  • Campión do Ironman 5150 Hy-vee Triathlon en Des Moines.
  • Campión de 1 proba das Series Mundiais (Auckland).
  • N.º 1 da Clasificación Mundial ITU.148
  • N.º 1 da Clasificación Olímpica.149

2013

  • Campión de Europa de Media Distancia en Calella, Barcelona (España).
  • Campión final das Series Mundiais.
  • Campión de 2 probas das Series Mundiais (Auckland e Londres).
  • Campión de 2 probas da Copa do Mundo (Mooloolaba e Cozumel).
  • Campión do Ironman 5150 Hy-vee Triathlon en Des Moines.
  • Campión do Escape of Alcatraz Triathlon.
  • Campión do Gran Premio de Francia de tríatlon en Niza.
  • N.º 1 da Clasificación Mundial ITU.150
  • Campión de España de Ácuatlon (Águilas).

2014

  • Campión final das Series Mundiais.
  • Campión de 4 probas das Series Mundiais (Auckland, Cidade do Cabo, Yokohama e Chicago).
  • Campión do Mundo de Medio Ironman (Mont-Tremblant, Quebec, Canadá).
  • Campión do Medio Ironman de Panamá.
  • N.º 1 da Clasificación Mundial ITU.151

2015

  • Campión final das Series Mundiais.
  • Campión de 2 probas das Series Mundiais (Yokohama e Estocolmo).
  • Campión de España de Tríatlon Sprint (Pontevedra).
  • Campión de España de Ácuatlon (Pontevedra).
  • Campión do evento clasificatorio para os Xogos Olímpicos (Río de Janeiro).
  • Campión do Medio Ironman de Staffordshire.
  • Tríatlon Island House.
  • N.º 1 da Clasificación Mundial ITU.152

2016

  • Campión de Europa de Tríatlon en Lisboa (Portugal).
  • Campión por equipos do Tríatlon de Dunkerke (Francia).

2017

  • Campión de 2 probas das Series Mundiais (Abu Dabi e Montreal).
  • Campión do Medio Ironman de Dubái.
  • Campión do mundo de Medio Ironman (Chattanooga).

2018

  • Campión do Medio Ironman de Wanaka (Nova Zelandia).
  • Campión do Tríatlon de Cannes.
  • Campión do Medio Ironman de Barcelona.
  • Campión do Medio Ironman de Praga (República Checa).

2019

  • Campión do Medio Ironman de Geelong.
  • Campión do mundo de tríatlon de longa distancia (Pontevedra).
  • Campión da V Travesía á Illa de San Simón.
  • Campión do Medio Ironman de Cascais.

2020

  • Campión de España de Media Distancia (Bilbao).

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 "Biografía de Gómez Noya na súa web oficial". www.javiergomeznoya.com (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 08 de agosto de 2018. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  2. ↑ O triatleta Javier Gómez Noya fai balance do ano mañá no informativo 'Bos Días'[Ligazón morta] nova na TVG
  3. ↑ "Galicia Calidade". www.galiciacalidade.gal. Arquivado dende o orixinal o 16 de agosto de 2022. Consultado o 2022-08-16. 
  4. ↑ "Javier Gómez Noya, de una anomalía cardíaca a mejor triatleta de la historia" (en castelán). 15 de xuño de 2016. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 "Gómez Noya logra el oro mundial en triatlón" (en castelán). 9 de xuño de 2008. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  6. ↑ 6,0 6,1 "Javier Gómez Noya logra su segundo título mundial" (en castelán). 11 de setembro de 2010. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  7. ↑ 7,0 7,1 "Memorable Gómez Noya". La Voz de Galicia (en castelán). 16 de setembro de 2013. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 "Tetracampión Gómez Noya". Galicia Confidencial. 31 de agosto de 2014. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 "Irrepetíbel Javi Gómez Noya". Galicia Confidencial. 20 de setembro de 2015. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  10. ↑ 10,0 10,1 "Juegos Olímpicos: Javier Gómez Noya logra la medalla de plata en triatlón". Mundo Deportivo (en castelán). 7 de agosto de 2012. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 "Gómez Noya hace historia y gana la Copa del Mundo" (en castelán). 5 de noviembre de 2016. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 "Gómez Noya da un golpe de autoridad y Raña brilla otra vez en el circuito olímpico" (en castelán). 16 de setembro de 2007. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  13. ↑ 13,0 13,1 "Gómez Noya conquista su tercera Copa del Mundo". El País (en castelán). 25 de setembro de 2008. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 "El triatleta Gómez Noya se proclama campeón de Europa en Copenhague" (en castelán). 30 de xuño de 2007. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 "Gómez Noya vuelve al oro europeo". Marca (en castelán). 5 de xullo de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 "Noya, campeón de Europa de triatlón". El País (en castelán). 22 de abril de 2012. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 "Javier Gómez Noya se proclama campeón de Europa". El País (en castelán). 28 de mayo de 2016. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 "Gómez Noya, campión do mundo de triatlón de longa distancia en Pontevedra". Sermos Galiza. 4 de maio de 2019. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 "Gómez Noya también reina en la media distancia". Marca (en castelán). 19 de maio de 2013. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 "Gómez Noya, campeón mundial (también) de medio ironman" (en castelán). 7 de setembro de 2014. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 "Gómez Noya, brutal: campeón del mundo de medio ironman" (en castelán). 11 de setembro de 2017. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 "Gómez Noya se proclama campeón del mundo de XTERRA en Hawai". Marca (en castelán). 29 de outubro de 2012. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 "Gomez Noya acaba segundo en Lausana y cede el liderato" (en castelán). 20 de agosto de 2011. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 "Javier Gómez Noya, Premio Princesa de Asturias do Deporte". Sermos Galiza. 8 de xuño de 2006. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  25. ↑ "Javier Gómez Noya y Anneke Jenkins se casan". La Voz de Galicia (en castelán). 2 de marzo de 2018. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  26. ↑ "Biografía de Javier Gómez Noya na súa páxina web". Arquivado dende o orixinal o 08 de agosto de 2018. Consultado o 24 de abril de 2018. 
  27. ↑ "El CSD pide la inhabilitación de Gómez Noya por un problema cardíaco" (en castelán). 13 de abril de 2005. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  28. ↑ "Noya, un campeón obligado a retirarse" (en castelán). 15 de abril de 2005. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  29. ↑ 29,0 29,1 "Gómez Noya, segundo en la Copa del Mundo de Aqaba". Marca (en castelán). 10 de marzo de 2006. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  30. ↑ "Os mellores triatletas galegos competirán por primeira vez o domingo 23 de abril coa camisola de Galicia". 19 de abril de 2006. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  31. ↑ "Resultados de Alexandroupolis 2006" (en inglés). 7 de maio de 2006. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  32. ↑ "Resultados de Estoril 2006" (en inglés). 23 de abril de 2006. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  33. ↑ 33,0 33,1 "Gómez Noya se lleva la victoria en un duelo entre españoles" (en castelán). 4 de xuño de 2006. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  34. ↑ 34,0 34,1 "Gómez Noya, tercero en Canadá y segundo en la Copa del Mundo". El Mundo (en castelán). 5 de novembro de 2016. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  35. ↑ 35,0 35,1 "Resultados de Hamburgo 2006" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  36. ↑ 36,0 36,1 "Resultados de Pequín 2006" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  37. ↑ 37,0 37,1 "Gómez Noya, cerca del triunfo en Australia" (en castelán). 26 de marzo de 2007. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  38. ↑ 38,0 38,1 "Clasificación masculina de Lisboa 2007" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  39. ↑ 39,0 39,1 "Gómez Noya e Iván Raña, segundo y tercero en la Copa del Mundo de triatlón de Madrid" (en castelán). 3 de xuño de 2007. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  40. ↑ 40,0 40,1 "Goméz Noya, tercero en el triatlón más apetitoso" (en castelán). 19 de xuño de 2007. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  41. ↑ 41,0 41,1 "Gómez Noya se exhibe en Salford y fortalece su liderato en la Copa del Mundo" (en castelán). 4 de maio de 2019. Arquivado dende o orixinal o 04 de outubro de 2015. Consultado o 29 de xullo de 2007. 
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 "Clasificación de Tiszaújváros 2007" (en inglés). Consultado o 6 de maio de 2019. 
  43. ↑ 43,0 43,1 "O ferrolán Javier Gómez Noya, subcampión do mundo de triatlón". El progreso. 2 de setembro de 2019. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  44. ↑ "Javier Gómez Noya, subcampeón del mundo de Triatlón" (en castelán). 2 de setembro de 2007. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  45. ↑ "El triatleta Gómez Noya, subcampeón mundial a dos segundos del ganador" (en castelán). 3 de setembro de 2007. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  46. ↑ "Gómez Noya se adjudica en Sudáfrica su primera victoria internacional del año" (en castelán). 24 de febreiro de 2008. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  47. ↑ 47,0 47,1 "Gómez Noya vence en la prueba inaugural de la Copa del Mundo de triatlón" (en castelán). 30 de marzo de 2008. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  48. ↑ 48,0 48,1 "Javier Gómez Noya también vence en el triatlón de Nueva Zelanda" (en castelán). 6 de maio de 2008. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  49. ↑ "Otro triunfo para Javier Gómez Noya; ahora en la Copa de Europa de Pontevedra" (en castelán). 19 de abril de 2008. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  50. ↑ "Gómez Noya acaba séptimo en el Europeo de Lisboa de triatlón" (en castelán). 10 de maio de 2018. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  51. ↑ 51,0 51,1 "Gómez Noya gana la Copa del Mundo de triatlón de Madrid" (en castelán). 25 de maio de 2008. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  52. ↑ "Javier Gómez Noya, una leyenda creciente" (en castelán). 27 de maio de 2008. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  53. ↑ "Gómez Noya, campión do Mundo". Vieiros. 9 de xuño de 2008. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  54. ↑ 54,0 54,1 "Otro triunfo para Gómez Noya, 3º triatleta con más victorias en la Copa del Mundo" (en castelán). 13 de xullo de 2007. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  55. ↑ "Gómez Noya: "El oro olímpico es el reto por el que me machaco"" (en castelán). 25 de xullo de 2008. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  56. ↑ "Triatlón.- Gómez Noya portará el dorsal 30 y Raña el 31 en los Juegos de Beijing" (en castelán). 20 de xullo de 2008. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  57. ↑ "Gómez Noya y Raña se quedan a las puertas del metal". Marca (en castelán). 20 de agosto de 2008. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  58. ↑ "Gómez Noya: "He tenido problemas estomacales"". Marca (en castelán). 19 de agosto de 2008. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  59. ↑ "Xavier Gómez Noya racha co seu adestrador". Vieiros. 18 de novembro de 2011. Arquivado dende o orixinal o 07 de xaneiro de 2009. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  60. ↑ Novo adestrador Arquivado 22 de xaneiro de 2009 en Wayback Machine., Web oficial do deportista, 26/11/2008
  61. ↑ "Gómez Noya elige como nuevo técnico a Omar González". Marca (en castelán). 27 de novembro de 2008. Arquivado dende o orixinal o 26 de febreiro de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  62. ↑ "El complejo de Caranza ya lleva el nombre de Javier Gómez Noya". La Voz de Galicia (en castelán). 29 de decembro de 2008. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  63. ↑ "La Federación Gallega de Triatlón apoya a Gómez Noya en su amenaza de dejar la selección" (en castelán). 29 de outubro de 2008. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  64. ↑ "Dmitry Polyansky impide que Gómez Noya revalide el título". Marca (en castelán). 17 de maio de 2009. Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2019. Consultado o 4 de maio de 2019. 
  65. ↑ 65,0 65,1 "Gómez Noya, tercero en el Mundial de Madrid". Marca (en castelán). 31 de maio de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  66. ↑ 66,0 66,1 "Gómez Noya, segundo en la prueba Mundial de Washington". Marca (en castelán). 21 de xuño de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  67. ↑ "Gómez Noya: "Ahora el campeonato es más justo e interesante"". Marca (en castelán). 28 de xuño de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  68. ↑ "Gómez Noya se pone líder del Campeonato del Mundo". Marca (en castelán). 28 de xuño de 2009. Arquivado dende o orixinal o 29 de xuño de 2009. Consultado o 5 de maio de 2009. 
  69. ↑ "Gómez Noya, campeón de Europa" (en castelán). 7 de xullo de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  70. ↑ 70,0 70,1 "Brownlee arrebata la primera plaza a Noya en el Mundial". Marca (en castelán). 11 de xullo de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  71. ↑ "Gómez Noya será baja en Hamburgo" (en castelán). 20 de xullo de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  72. ↑ "Brownlee gana con póquer en Londres y Gómez Noya abandonó por caída bici" (en castelán). 15 de agosto de 2009. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  73. ↑ 73,0 73,1 "Gómez Noya, tercero en Japón y segundo en la general del mundial". Marca (en castelán). 23 de agosto de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  74. ↑ "Gómez Noya: "Ha sido la carrera más rápida de la historia del triatlón"". Marca (en castelán). 12 de setembro de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  75. ↑ 75,0 75,1 75,2 "Javier Gómez Noya se proclama subcampeón mundial". Marca (en castelán). 12 de setembro de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  76. ↑ 76,0 76,1 "Gómez Noya se alza con su segundo título nacional". Marca (en castelán). 20 de setembro de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  77. ↑ "Javier Gómez Noya se luce en el triatlón de Barcelona". Marca (en castelán). 18 de setembro de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  78. ↑ "Cien gallegos baten el récord del mundo del relevo 100x100" (en castelán). 28 de decembro de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  79. ↑ "Gómez Noya, en equipo que bate récord del mundo del relevo 100x100 libre". Marca (en castelán). 27 de decembro de 2009. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  80. ↑ 80,0 80,1 "Clasificación final de Athlone 2010" (en inglés). Consultado o 6 de maio de 2019. 
  81. ↑ 81,0 81,1 "Gómez Noya se impone en la cuarta etapa del Mundial". Marca (en castelán). 17 de xullo de 2010. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  82. ↑ 82,0 82,1 "Gómez Noya destroza a Brownlee". La Voz de Galicia (en castelán). 26 de xullo de 2010. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  83. ↑ "El Ciudad de Lugo Fluvial hace pleno en la Copa del Rey de triatlón". Marca (en castelán). 8 de agosto de 2010. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  84. ↑ 84,0 84,1 "Noya se acerca al liderato del Mundial". Marca (en castelán). 14 de agosto de 2010. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  85. ↑ 85,0 85,1 85,2 "Gómez Noya se proclama campeón de España de Triatlón". Marca (en castelán). 29 de agosto de 2010. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  86. ↑ 86,0 86,1 86,2 "Gómez Noya, campeón del Mundo de triatlón". El País (en castelán). 11 de setembro de 2010. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  87. ↑ 87,0 87,1 "Gómez Noya se impone en el triatlón de Huatulco". Cadena SER (en castelán). 10 de outubro de 2010. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  88. ↑ "Triatlón con Javier Gómez Noya" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  89. ↑ "Gómez Noya acaba quinto en la primera prueba del año" (en castelán). 26 de marzo de 2011. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  90. ↑ 90,0 90,1 "Javier Gómez Noya ofrece otra exhibición mundial de triatlón". RTVE (en castelán). 10 de abril de 2011. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  91. ↑ 91,0 91,1 91,2 "Gómez Noya y María Pujol se proclaman campeones de España". Marca (en castelán). 8 de maio de 2011. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  92. ↑ "Gómez Noya gana otra prueba con su club". Marca (en castelán). 22 de maio de 2011. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  93. ↑ 93,0 93,1 "Brownlee logra la victoria en el triatlón de Madrid y Gómez Noya es tercero". RTVE (en castelán). 4 de xuño de 2011. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  94. ↑ "Los hermanos Brownlee hacen historia en el Europeo de Pontevedra". Marca (en castelán). 25 de xuño de 2011. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  95. ↑ "Sancionan seis meses a Wiltshire por su sabotaje a Gómez Noya". Marca (en castelán). 26 de xullo de 2011. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  96. ↑ "Gómez Noya gana en Banyoles". Marca (en castelán). 31 de xullo de 2011. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  97. ↑ "Gómez Noya, sexto en Hamburgo y líder en la general". La Voz de Galicia (en castelán). 16 de xullo de 2011. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  98. ↑ "Gómez Noya, cuarto en Londres". La Región. 8 de agosto de 2011. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  99. ↑ "Clasificación en Lausanne 2011" (en inglés). Consultado o 6 de maio de 2019. 
  100. ↑ 100,0 100,1 "Clasificación" (PDF) (en inglés). 
  101. ↑ "Javier Gómez Noya gana en Dallas". Marca (xornal) (en castelán). 2 de outubro de 2011. Consultado o 3 de outubro de 2019. 
  102. ↑ 102,0 102,1 "Gómez Noya tercero en Kitzbuehel". Marca (en castelán). 24 de xuño de 2013. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  103. ↑ 103,0 103,1 "Noya, segundo en el triatlón de Hamburgo". El País (en castelán). 21 de xullo de 2012. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  104. ↑ 104,0 104,1 "Gómez Noya vuelve a quedar por detrás de un Bronwlee en Estocolmo". La Voz de Galicia (en castelán). 25 de agosto de 2012. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  105. ↑ 105,0 105,1 "Javier Gómez Noya logra la medalla de plata en Yokohama". RTVE (en castelán). 29 de setembro de 2012. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  106. ↑ 106,0 106,1 106,2 "Gómez Noya, subcampeón mundial". El País (en castelán). 21 de outubro de 2012. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  107. ↑ "Javier Gómez Noya vence en el triatlón Hy-Vee (EE.UU.)" (en castelán). 3 de setembro de 2012. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  108. ↑ "Gómez Noya gana el triatlón de Miami". Marca (en castelán). 2 de abril de 2012. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  109. ↑ "Gómez Noya finaliza segundo en las series mundiales de Hamburgo" (en castelán). 22 de xullo de 2012. Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2019. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  110. ↑ 110,0 110,1 "London 2012: Alistair Brownlee wins the triathlon and the sibling rivalry" (en inglés). 7 de agosto de 2012. Consultado o 5 de maio de 2019. 
  111. ↑ "Carlos David Prieto, nuevo entrenador de Gómez Noya". La Voz de Galicia (en castelán). 8 de marzo de 2013. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  112. ↑ 112,0 112,1 "Gómez Noya gaña en Auckland a primeira proba das Series Mundiais 2013". Pontevedra Viva. 6 de Abril de 2013. Consultado o 14 de marzo de 2021. 
  113. ↑ "Victoria de Alistair Brownlee en las Series Mundiales de San Diego y buen papel español". 20 minutos (en castelán). 21 de abril de 2013. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  114. ↑ "Gómez Noya segue líder no Mundial a pesar da decepción de Kitzbühel". Galicia Confidencial. 6 de xullo de 2013. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  115. ↑ "Gómez Noya pincha en el triatlón de Kitzbühel". La Voz de Galicia (en castelán). 6 de xullo de 2013. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  116. ↑ 116,0 116,1 116,2 "Gómez Noya, segundo en Estocolmo tras Alistair Brownlee". Marca (en castelán). 25 de agosto de 2013. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  117. ↑ 117,0 117,1 117,2 "Gómez Noya se cuelga la plata en la prueba de Yokohama". As (en castelán). 11 de mayo de 2013. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  118. ↑ 118,0 118,1 118,2 "Gómez Noya, primeiro no Mundial de Tríatlon". Galicia Confidencial. 2 de xuño de 2013. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  119. ↑ 119,0 119,1 119,2 "Gómez Noya sube al podio en Hamburgo". La Voz de Galicia (en castelán). 20 de xullo de 2013. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  120. ↑ "Noya cede con los Brownlee en Hamburgo, pero sigue líder de las Series Mundiales de triatlón". 20 minutos (en castelán). 20 de xullo de 2013. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  121. ↑ "Gomez strikes gold in London" (en inglés). 15 de setembro de 2013. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  122. ↑ 122,0 122,1 122,2 "Gómez Noya conquista su tercer título mundial y ya es leyenda viva del triatlón" (en castelán). 15 de setembro de 2013. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  123. ↑ 123,0 123,1 "Gomez victorious at ITU World Cup Mooloolaba" (en inglés). 16 de marzo de 2013. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  124. ↑ 124,0 124,1 "Clasificación final en Cozumel 2013" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  125. ↑ 125,0 125,1 "Gómez Noya gana el duelo en Auckland a Jonathan Brownlee". As (en castelán). 7 de abril de 2014. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  126. ↑ 126,0 126,1 "Un autoritario Noya afianza su liderato: primero Auckland, ahora Sudáfrica" (en castelán). 24 de abril de 2014. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  127. ↑ 127,0 127,1 "Un esprint durísimo da el triunfo a Gómez Noya sobre Mola en el triatlón de Japón" (en castelán). 17 de maio de 2014. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  128. ↑ 128,0 128,1 "Gómez Noya vence en Chicago y regresa a lo más alto". La Voz de Galicia (en castelán). 30 de xuño de 2014. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  129. ↑ "Gómez Noya, cuarto en Hamburgo, pero más líder del Mundial de triatlón". La Voz de Galicia (en castelán). 12 de xullo de 2014. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  130. ↑ "Una indisposición impide a Gómez Noya terminar el triatlón de Estocolmo". La Voz de Galicia (en castelán). 24 de agosto de 2014. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  131. ↑ "Los españoles acuden a la conquista de Edmonton" (en castelán). 29 de agosto de 2014. Arquivado dende o orixinal o 03 de setembro de 2014. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  132. ↑ "CuaTRIcampeón Gómez Noya". Marca (en castelán). 31 de agosto de 2014. Arquivado dende o orixinal o 12 de xuño de 2018. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  133. ↑ "El campeonato del mundo medio Ironman, nuevo reto para Noya". Marca (en castelán). 6 de setembro de 2014. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  134. ↑ 134,0 134,1 "Resultados New Plymouth 2014" (en inglés). 23 de marzo de 2014. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  135. ↑ "Triatlón Villa de Fuente Álamo 2014: Gómez Noya y María Ortega vencen con autoridad" (en castelán). 5 de maio de 2014. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  136. ↑ "Javier Gómez Noya gana al sprint a Mario Mola en el Garmin Barcelona Triathlon" (en castelán). 5 de outubro de 2014. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  137. ↑ "Gómez Noya volve ao Mundial". Galicia Confidencial. 17 de xuño de 2015. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  138. ↑ 138,0 138,1 "Javier Gómez Noya vence a lo grande en Yokohama en una de sus "mejores" carreras" (en castelán). 16 de maio de 2015. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  139. ↑ 139,0 139,1 "O ferrolán Gómez Noya, un monstro do tríatlon nas Series Mundiais de Estocolmo". Sermos Galiza. 23 de agosto de 2015. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  140. ↑ 140,0 140,1 "Gómez Noya finaliza segundo en Auckland". El Progreso (en castelán). 29 de marzo de 2015. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  141. ↑ 141,0 141,1 "Gómez Noya, prata en Cidade do Cabo". 26 de abril de 2015. Consultado o 14 de marzo de 2021. 
  142. ↑ 142,0 142,1 "Gómez Noya, plata en Hamburgo y más líder del Mundial". La Voz de Galicia (en castelán). 19 de xullo de 2015. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  143. ↑ 143,0 143,1 "Murray evita el doblete de Gómez Noya y Mola en Edmonton" (en castelán). 7 de setembro de 2015. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  144. ↑ 144,0 144,1 "Jonathan Brownlee se exhibe en Gold Coast ante la atenta mirada de Mola y Noya" (en castelán). 11 de abril de 2015. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  145. ↑ "Gómez Noya, pentacampeón del mundo de triatlón". Marca (en castelán). 20 de setembro de 2015. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  146. ↑ "Histórico Javier Gómez Noya: primer pentacampeón de triatlón de la historia" (en castelán). 20 de setembro de 2015. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  147. ↑ 147,0 147,1 "Javier Gómez Noya arrasa en el Ironman 70.3 Staffordshire" (en castelán). 14 de xuño de 2015. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  148. ↑ 148,0 148,1 "Gómez Noya gana el Campeonato de España Sprint" (en castelán). Axencia EFE. 20 de xuño de 2015. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  149. ↑ 149,0 149,1 "Gómez Noya, bronce no Mundial Ironman 70.3". Galicia Confidencial. 30 de agosto de 2015. Consultado o 8 de maio de 2019. 
  150. ↑ 150,0 150,1 "Gómez Noya tercero en el mundial de IronMan 70.3". Marca (en castelán). 30 de agosto de 2015. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  151. ↑ "Gómez Noya cierra el año en un novedoso triatlón en Bahamas" (en castelán). 6 de novembro de 2015. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  152. ↑ "Javier Gómez Noya y Gwen Jorgensen vencedores de la general final del Island House Triathlon" (en castelán). 8 de novembro de 2015. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  153. ↑ "Gómez Noya renuncia a revalidar el título mundial". Marca (en castelán). 20 de abril de 2016. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  154. ↑ "Javier Gómez Noya recibe este venres o Princesa de Asturias dos Deportes 2016". Galicia Confidencial. 21 de outubro de 2016. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  155. ↑ "O triatleta galego Javier Gómez Noya galardoado co Premio Princesa de Asturias dos Deportes 2016". 9 de xuño de 2016. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  156. ↑ "Gómez Noya, Premio Princesa de Asturias de los Deportes". El Mundo (en castelán). 8 de xuño de 2016. Arquivado dende o orixinal o 06/05/2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  157. ↑ "Gómez Noya acaba cuarto en Dunkerke: su debut en 2016" (en castelán). 22 de maio de 2016. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  158. ↑ "Los Brownlee ganan en casa y Gómez Noya acaba cuarto en Leeds" (en castelán). Axencia EFE. 12 de xuño de 2016. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  159. ↑ "Gómez Noya no competirá en las Series Mundiales de Estocolmo por fiebre" (en castelán). 29 de xuño de 2016. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  160. ↑ "Gómez Noya, adeus a Río". Galicia Confidencial. 14 de xullo de 2016. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  161. ↑ "Javier Gómez Noya, baja en Río 2016". ABC (en castelán). 14 de xullo de 2016. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  162. ↑ 162,0 162,1 "Gómez Noya gana el Medio Ironman de Dubai, su primera cita de 2017" (en castelán). Axencia EFE. 27 de xaneiro de 2017. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  163. ↑ 163,0 163,1 "Javier Gómez Noya gana las Series Mundiales de Abu Dhabi" (en castelán). 4 de marzo de 2017. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  164. ↑ "Gómez Noya, mermado tras unos días con fiebre, noveno en Yokohama". La Voz de Galicia (en castelán). 13 de maio de 2017. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  165. ↑ "Gómez Noya: "No iré a Leeds porque no podría ganar allí"" (en castelán). 7 de xuño de 2017. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  166. ↑ "Gómez Noya, sexto en la prueba de Edmonton". Faro de Vigo (en castelán). 30 de xullo de 2017. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  167. ↑ 167,0 167,1 "Gómez Noya exhíbese en Montreal e logra o seu segundo triunfo do ano nas Series Mundiais". Pontevedra Viva. 6 de agosto de 2017. Consultado o 14 de marzo de 2021. 
  168. ↑ "Gómez Noya se exhibe en Montreal y logra su segundo triunfo del año". Marca (en castelán). 6 de agosto de 2017. Arquivado dende o orixinal o 06/05/2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  169. ↑ "Gómez Noya, vitoria en Iowa". Galicia Confidencial. 4 de setembro de 2017. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  170. ↑ 170,0 170,1 "Una plata de leyenda". La Voz de Galicia (en castelán). 16 de setembro de 2017. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  171. ↑ 171,0 171,1 "Javier Gómez Noya, campeón del medio Ironman de Nueva Zelanda". Marca (en castelán). 17 de febreiro de 2018. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  172. ↑ 172,0 172,1 "Javier Gómez Noya: "Este resultado me da mucha moral de cara al Ironman"" (en castelán). 21 de maio de 2018. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  173. ↑ "Gómez Noya, segundo en su primer Ironman". La Vanguardia (en castelán). 10 de xuño de 2018. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  174. ↑ "Gómez Noya, segundo en su primer Ironman, baja de las 8 horas en Cairns" (en castelán). 10 de xuño de 2018. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  175. ↑ 175,0 175,1 "Dobrete galego en Praga". Faro de Vigo. 29 de xuño de 2018. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  176. ↑ "Brillante dobrete de Gómez Noya e Pablo Dapena no Challenge Praga". Pontevedra Viva. 28 de xullo de 2018. Consultado o 14 de marzo de 2021. 
  177. ↑ 177,0 177,1 177,2 "Gómez Noya, bronce en el Mundial de Ironman 70.3". La Vanguardia (en castelán). 2 de setembro de 2018. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  178. ↑ "Gómez Noya, undécimo en un Ironman de récord en Hawái". La Vanguardia (en castelán). 14 de outubro de 2018. Consultado o 25 de novembro de 2019. 
  179. ↑ ""Lo he pasado mal". Por qué Gómez Noya pagó la novatada en el Ironman de Hawái" (en castelán). 14 de outubro de 2018. Consultado o 25 de novembro de 2019. 
  180. ↑ 180,0 180,1 "Excelente debut para Gómez Noya en Geelong". El Correo Gallego (en castelán). 18 de febreiro de 2019. Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  181. ↑ "Javier Gómez Noya termina 5º en New Plymouth en su regreso en triatlón" (en castelán). 1 de abril de 2019. Arquivado dende o orixinal o 21 de abril de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  182. ↑ "Javier Gómez Noya, récord personal en media maratón" (en castelán). 7 de abril de 2019. Arquivado dende o orixinal o 30 de abril de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  183. ↑ 183,0 183,1 "Brillante medalla de prata para Gómez Noya en Bermuda na súa volta ás Series Mundiais". Pontevedra Viva. 27 de abril de 2019. Consultado o 14 de marzo de 2021. 
  184. ↑ "Resultados das Bermudas" (en inglés). 27 de abril de 2019. Consultado o 6 de maio de 2019. 
  185. ↑ Gómez Noya e Pablo Dapena pechan un histórico dobrete para o tríatlon galego (CRTVG). 4 de maio de 2019. 
  186. ↑ "Le "parten la cara" a Gómez Noya" (en castelán). 18 de maio de 2019. Consultado o 14 de marzo de 2021. 
  187. ↑ "Clasificación final Iocoama 2019" (en inglés). Consultado o 19 de maio de 2019. 
  188. ↑ "Gómez Noya termina cuarto en Yokohama". La Voz de Galicia (en castelán). 18 de maio de 2019. Consultado o 19 de maio de 2019. 
  189. ↑ 189,0 189,1 "Gómez Noya é terceiro no tríatlon de Leeds". El Progreso (xornal). 9 de xuño de 2019. Consultado o 10 de xuño de 2019. 
  190. ↑ 190,0 190,1 "Resultados de Leeds 2019" (en inglés). 9 de xuño de 2019. Consultado o 10 de xuño de 2019. 
  191. ↑ "Gómez Noya mira de frente al Mundial: tercero en Leeds". Diario As (en castelán). 9 de xuño de 2019. Arquivado dende o orixinal o 11 de xuño de 2019. Consultado o 10 de xuño de 2019. 
  192. ↑ 192,0 192,1 "Gómez Noya rozó la proeza" (en castelán). 24 de xuño de 2019. Consultado o 24 de xuño de 2019. 
  193. ↑ "Resultados de Hamburgo 2019". www.triathlon.org (en inglés). Consultado o 7 de xullo de 2019. 
  194. ↑ Birthwistle se impone en Hamburgo (RTVE.es) (en castelán). 6 de xullo de 2019. 
  195. ↑ "Gómez Noya colócase segundo nas Series Mundiais tras ser oitavo en Hamburgo". 6 de xullo de 2019. Arquivado dende o orixinal o 22 de xullo de 2019. Consultado o 7 de xullo de 2019. 
  196. ↑ "Gómez Noya abandona as Series Mundiais de Edmonton tras caer da bicicleta". 21 de xullo de 2019. Arquivado dende o orixinal o 22 de xullo de 2019. Consultado o 22 de xullo de 2019. 
  197. ↑ "Gómez Noya gana la Travesía a nado de San Simón". La Voz de Galicia (en castelán). 25 de agosto de 2019. Consultado o 30 de agosto de 2019. 
  198. ↑ 198,0 198,1 "Javier Gómez Noya agiganta su palmarés con un bronce en el Mundial de triatlón". La Voz de Galicia (en castelán). 31 de agosto de 2019. Consultado o 2 de setembro de 2019. 
  199. ↑ "Gómez Noya queda fóra do podio do Mundial 70.3 de Niza e Dapena remata décimo quinto". Pontevedra Viva. 8 de setembro de 2019. Consultado o 10 de setembro de 2019. 
  200. ↑ 200,0 200,1 Dapena, Almudena (30 de setembro de 2019). "Ouro para Gómez Noya no Ironman 70.3 de Cascais". Pontevedra Viva. Consultado o 3 de outubro de 2019. 
  201. ↑ "Anna Godoy e Mario Mola, vencedores na espectacular posta en escena do Pro Tour de tríatlon". Pontevedra Viva. 12 de outubro de 2019. Consultado o 14 de outubro de 2019. 
  202. ↑ "La penúltima hazaña de Gómez Noya: gana el primer Ironman de su carrera". El Mundo (en castelán). 26 de outubro de 2019. Consultado o 26 de outubro de 2019. 
  203. ↑ "Javier Gómez Noya, triatleta y también entrenador" (en castelán). 22 de novembro de 2019. Consultado o 25 de novembro de 2019. 
  204. ↑ "Gómez Noya ficha por el Triathlon Club Lievin" (en castelán). 23 de xaneiro de 2020. Consultado o 8 de outubro de 2020. 
  205. ↑ "Javier Gómez Noya regresa a la competición con un 4º puesto en el Grand Prix de Francia" (en castelán). 23 de agosto de 2020. Consultado o 8 de outubro de 2020. 
  206. ↑ "Javier Gómez Noya se sube al podio en los Arena Games de la Super League Triathlon" (en castelán). 23 de agosto de 2020. Consultado o 8 de outubro de 2020. 
  207. ↑ "El Mundial de Triatlon ITU 2020 será en Hamburgo el 5 de septiembre a una prueba" (en castelán). 25 de agosto de 2020. Consultado o 8 de outubro de 2020. 
  208. ↑ "Gómez Noya se queda solo contra la pantomima del Mundial de Hamburgo" (en castelán). 4 de setembro de 2020. Consultado o 8 de outubro de 2020. 
  209. ↑ "Noya non participará na proba de Hamburgo que decidirá o Mundial de Tríatlon". CRTVG. 27 de agosto de 2020. Consultado o 8 de outubro de 2020. 
  210. ↑ "Javier Gómez Noya conquista la segunda etapa del Grand Prix de Francia" (en castelán). 5 de septiembre de 2020. Consultado o 8 de outubro de 2020. 
  211. ↑ "Javier Gómez Noya vence con autoridad en Santander". Mundo Deportivo (en castelán). 13 de setembro de 2020. Consultado o 8 de outubro de 2020. 
  212. ↑ "Javier Gómez Noya gana el Nacional de triatlón de media distancia" (en castelán). 26 de setembro de 2020. Consultado o 8 de outubro de 2020. 
  213. ↑ 213,0 213,1 "Gómez Noya, campeón de España de media distancia en Bilbao". Diario de Pontevedra (en castelán). 27 de setembro de 2020. Consultado o 8 de outubro de 2020. 
  214. ↑ "Anna Godoy y Javier Gómez Noya, platas en la Copa de Europa de Barcelona de Triatlón" (en castelán). 25 de outubro de 2020. Consultado o 26 de xullo de 2021. 
  215. ↑ Giovio, Eleonora (25 de xullo de 2021). "Las nueve semanas de Javier Gómez Noya en el horno de Cozumel: entrenos a 39,8 de temperatura corporal". El País (en castelán). Consultado o 26 de xullo de 2021. 
  216. ↑ Alonso, Paulo (26 de xullo de 2021). "Gómez Noya, un adiós con el máximo sufrimiento en los Juegos de Tokio". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 26 de xullo de 2021. 
  217. ↑ "Resultados Toquio 2020". triathlon.org (en inglés). Consultado o 26 de xullo de 2021. 
  218. ↑ "«Es tan bueno con la guitarra como en el triatlón»". La Voz de Galicia (en castelán). 21 de agosto de 2015. Consultado o 8 de outubro de 2020. 
  219. ↑ "Malkeda estrena año con videoclip y nueva compañía discográfica". Pontevedra Viva (en castelán). 2 de xaneiro de 2017. Consultado o 8 de outubro de 2020. 
  220. ↑ "Javier Gómez Noya, de triatleta a guitarrista". Galicia Confidencial. 3 de agosto de 2020. Consultado o 8 de outubro de 2020. 
  221. ↑ "Resultados de Bermudas 2019" (en inglés). Consultado o 6 de maio de 2019. 
  222. ↑ Roura, Pablo (16 de febreiro de 2014). "Javier Gómez Noya vence en el Ironman 70.3 de Panamá." (en castelán). Consultado o 3 de outubro de 2019. 
  223. ↑ "Gómez Noya, segundo en su primer Ironman, baja de las 8 horas en Cairns" (en castelán). 10 de xuño de 2018. Consultado o 3 de outubro de 2019. 
  224. ↑ "El conejero Cristian Martín Guerrero se sitúa entre los 20 mejores triatletas de España" (en castelán). 20 de setembro de 2006. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  225. ↑ "Gómez Noya revalida su título de campeón de España de triatlón". RTVE (en castelán). 18 de setembro de 2011. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  226. ↑ "El medallista olímpico Francisco Javier Gómez Noya recibido en el ayuntamiento de Águilas" (en castelán). 29 de maio de 2013. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  227. ↑ "Acuatlón.- Javier Gómez Noya y Marina Damlaimcourt vuelven a proclamarse campeones de España" (en castelán). 30 de maio de 2010. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  228. ↑ "Gómez Noya gana el Campeonato de España de Acuatlón" (en castelán). 4 de xullo de 2011. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  229. ↑ "Gómez Noya y Aida Valiño Campeones de España de Acuatlón" (en castelán). 26 de maio de 2013. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  230. ↑ "Javier Gómez Noya y Paula García Godino campeones de España de acuatlón" (en castelán). 21 de xuño de 2015. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  231. ↑ Gómez Noya, mellor deportista galego do ano Arquivado 29 de agosto de 2008 en Wayback Machine., Vieiros, 01/12/2007
  232. ↑ "O triatleta Javier Gómez Noya gaña o Premio Leixaprén 2013". Galicia Confidencial. 31 de maio de 2013. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  233. ↑ "Gómez Noya emocionado al recoger el título de hijo predilecto de Ferrol" (en castelán). 7 de xuño de 2013. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  234. ↑ "Gómez Noya recibe la medalla de oro al Mérito deportivo". Marca (en castelán). 17 de novembro de 2013. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  235. ↑ "Gómez Noya y Mireia Belmonte, Premios Nacionales del Deporte". El País (en castelán). 23 de outubro de 2014. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  236. ↑ "Javier Gómez Noya recibe el MARCA Leyenda". Marca (en castelán). 24 de setembro de 2014. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  237. ↑ "Gómez Noya, elegido mejor deportista español de 2015 en la gala del COE". Faro de Vigo (en castelán). 16 de decembro de 2015. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  238. ↑ "Javier Gómez Noya, elegido el mejor triatleta de Europa 2015" (en castelán). 18 de xaneiro de 2016. Arquivado dende o orixinal o 08 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  239. ↑ "Gómez Noya y Teresa Portela, mejores deportistas gallegos". El Progreso (en castelán). 14 de abril de 2016. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 
  240. ↑ "Gómez Noya recibe el sábado la Medalla de Plata de Ferrol". El Correo Gallego (en castelán). 12 de maio de 2016. Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2019. Consultado o 7 de maio de 2019. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]


Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Xavier_Gómez_Noya&oldid=6709826»