Carl Lewis

Carl Lewis

(2009)
Biografía
Nacemento	1 de xullo de 1961 (63 anos) Birmingham, Estados Unidos de América
Educación	Universidade de Houston Willingboro High School (en)
Altura	188 cm
Peso	80 kg
Actividade
Ocupación	saltador de lonxitude, atleta, poeta, velocista, baloncestista
Partido político	Partido Demócrata
Profesores	Tom Tellez (pt)
Nacionalidade deportiva	Estados Unidos de América
Deporte	atletismo
Disciplina deportiva	Salto de lonxitude indoor long jump (en)
Adestrado por	Tom Tellez (pt)
Convocado por	Chicago Bulls, 208º (19 de xuño de 1984)
Traxectoria   Equipo Competición - Santa Monica Track Club
Participou en
1996	Xogos Olímpicos de 1996 (1º)../... 25+
Familia
Irmáns	Carol Lewis
Premios
(1996)  Premio Princesa de Asturias dos Deportes (1991)  Campión de Campións de L'Equipe (1989)  Bislett medal (en) (1984)  Campión de Campións de L'Equipe (1984)  Atleta do ano pola Prensa Asociada (1983)  Atleta do ano pola Prensa Asociada (1983)  Campión de Campións de L'Equipe  Lenda Viva da Biblioteca do Congreso dos Estados Unidos  Salón da Fama de Nova Jersey
Sitio web	carllewis.com

Carl Lewis

Cadro de medallas
Atletismo
Xogos Olímpicos
	Os Ánxeles 1984	100 m
	Os Ánxeles 1984	200 m
	Os Ánxeles 1984	4x100 m
	Os Ánxeles 1984	salto de lonxitude
	Seúl 1988	100 m
	Seúl 1988	200 m
	Seúl 1988	salto de lonxitude
	Barcelona 1992	4x100 m
	Barcelona 1992	salto de lonxitude
	Atlanta 1996	salto de lonxitude
Campionato do Mundo de Atletismo
	Helsinqui 1983	100 m
	Helsinqui 1983	4x100 m
	Helsinqui 1983	salto de lonxitude
	Roma 1987	100 m
	Roma 1987	4x100 m
	Roma 1987	salto de lonxitude
	Toquio 1991	100 m
	Toquio 1991	4x100 m
	Toquio 1991	salto de lonxitude
	Stuttgart 1993	200 m

Frederick Carlton "Carl" Lewis, nado en Birmingham (Alabama) o 1 de xullo de 1961, é un exatleta estadounidense especialista en probas de velocidade e salto de lonxitude, considerado un dos mellores atletas de todos os tempos.

Traxectoria

Fillo dun xogador de fútbol americano e dunha saltadora de valos. Con 13 anos empezou a competir en salto de lonxitude, observando os seus adestradores as súas boas condicións polas probas de velocidade. En 1980, con só dezanove anos, Carl foi seleccionado para o equipo olímpico norteamericano de atletismo, pero o boicot do seu país aos Xogos Olímpicos de Moscova 1980 atrasou o debut de Lewis.

Nos anos seguintes Lewis fixo as mellores marcas da tempada nos 100 m e o salto de lonxitude. Aos Campionatos do Mundo de Atletismo celebrados en Helsinqui en 1983 Lewis obtivo o seu primeiro grande éxito internacional, conseguindo a vitoria nos 100 m, salto de lonxitude e en relevos 4 x 100 m.

Isto converteuno no grande favorito para os Xogos Olímpicos de 1984, conseguindo os catro títulos anteriores máis o de 200 m, igualando o récord de Jesse Owens de 1936 nos Xogos Olímpicos de Berlin.

En 1987, nos Campionatos do Mundo de Atletismo de Roma gañou o ouro en salto de lonxitude e nos relevos 4 x 100 m e foi segundo nos 100 m lisos, superado polo canadense Ben Johnson. Con todo, anos despois Ben Johnson foi desposuído de todos os seus triunfos e récords debido a terse demostrado o uso de substancias prohibidas, polo cal Carl Lewis pasou a ser o gañador dos 100 m en Roma.

Aos Xogos Olímpicos de Seúl 1988 engadiu catro medallas de ouro máis para o seu medalleiro, converténdose no primeiro atleta en gañar a competición de salto de lonxitude en dous Xogos Olímpicos consecutivos. Obtivo unha polémica vitoria nos 100 m lisos, despois de que o atleta canadense Ben Johnson fose descualificado polos resultados da proba antidopaxe, que revelaron que consumira esteroides. Nos 200 m, foi vencido, por sorpresa, polo seu compatriota Joe DeLoach. Na carreira 4 x 100 m de relevos o equipo foi descualificado, sen que Lewis correse, debido a unha incorrecta pasada da testemuña.

Durante a tempada de 1991 Carl Lewis e o seu compañeiro de equipo Leroy Burrell, dominaron as probas de velocidade. Nas carreiras anteriores ao Campionato Mundial de Toquio, Burrell bateu a marca mundial de Lewis, deixándoa en 9,90 s. Con todo, no Campionato Mundial Lewis respondeu ao desafío de Burrell, na quizais mellor carreira dos 100 m da historia, como un verdadeiro campión. Nunha carreira onde seis dos oito corredores romperon a barreira dos 10 s, unha situación que non ocorrera anteriormente Lewis converteuse no primeiro home en baixar dos 9,90 s, cunha marca de 9,86, logrando o seu terceiro Campionato Mundial nos 100 m e establecendo un novo récord mundial. Ademais conseguiu outro ouro nos relevos 4 x 100 m e a medalla de prata en salto de lonxitude.

Nos Xogos Olímpicos de Barcelona 1992 gañou o seu terceiro título en salto de lonxitude, disciplina da cal consolidouse como máximo dominador durante a década de 1980, e volveu ser ouro en relevos 4 x 100 m. Non puido competir nos 100 m ao non clasificarse nas probas de selección do seu país.

Nos Xogos Olímpicos de Atlanta 1996 non logrou a clasificación nas probas de velocidade, e non puido formar parte do equipo de relevos norteamericano, nunha polémica decisión. Con todo, volveu vencer en salto de lonxitude por cuarta vez consecutiva, un fazaña que soamente conseguiran o lanzador de disco Ao Oerter e Paul Elvstrm nunhas olimpíadas. Era o seu noveno e último ouro olímpico.

Lewis retirouse logo dos Xogos Olímpicos de Atlanta e, actualmente, dedícase ao cine nos Ánxeles. En 1996 foi galardoado co Premio Príncipe de Asturias dos Deportes pola súa impresionante traxectoria deportiva, os seus éxitos así como a súa firme loita contra a dopaxe.

Marcas persoais

• 100 m: 9,86 s (1991)
• 200 m: 19,75 s (1983)
• salto de lonxitude: 8,87 m (1991)
• relevos 4x100 m: 37,40 s (1992, marca mundial vixente)
• relevos 4x200 m: 1:18.68 (1994, marca mundial vixente)