Zygmunt Muchniewski
Data urodzenia |
30 lipca 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 stycznia 1979 |
Premier Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie | |
Okres |
od 16 lipca 1970 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Zygmunt Muchniewski (ur. 30 lipca 1896, zm. 5 stycznia 1979 w Londynie) – polski polityk, premier rządu RP na uchodźstwie w latach 1970–1972.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W dwudziestoleciu międzywojennym służył w wywiadzie Korpusu Ochrony Pogranicza, następnie był radcą wojewódzkim w Brześciu nad Bugiem, w latach 1932–1938 starostą w Tczewie, a do wybuchu II wojny światowej naczelnikiem wydziału społeczno-politycznego Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie.
Po wybuchu II wojny światowej znalazł się we Francji, gdzie walczył w szeregach Wojska Polskiego, a po kapitulacji tego kraju w ruchu oporu. Od 1948 mieszkał w Wielkiej Brytanii. Angażował się w życie polityczne emigracji, jako członek emigracyjnego Stronnictwa Pracy. 11 listopada 1958 został powołany na podsekretarza stanu w Prezydium Rady Ministrów w drugim rządzie Antoniego Pająka. W praktyce kierował Ministerstwem Wyznań Religijnych, Kultury i Oświaty w miejsce chorego Stanisława Dołęgi-Modrzewskiego i następnie, aż do powołania kolejnego kierownika ministerstwa w dniu 8 września 1959. Od 8 września 1959 był ministrem zagadnień polskiej emigracji politycznej w tym rządzie, a od 4 stycznia 1961 równocześnie ponownie kierował ministerstwem wyznań religijnych, oświaty i kultury. Ministrem zagadnień polskiej emigracji politycznej był także w trzecim rządzie Antoniego Pająka (1963–1965) oraz w rządzie Aleksandra Zawiszy. Od 16 lipca 1970 do 14 lipca 1972 był premierem Rządu RP na uchodźstwie, dążył do zjednoczenia ośrodków władzy polskiej emigracji.
Był członkiem I (1954–1957), II (1958–1963), III (1963–1968) i IV Rady Rzeczypospolitej Polskiej, a także V (1973–1977) i VI (od 1978 do śmierci w 1979) Rady Narodowej RP.
Odznaczony Wielką Wstęgą (1972)[1] i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (1970)[2] Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 3 maja 1972 Dz.U.R.P. z 1972 r. Nr 8. s. 4.
- ↑ 15 lipca 1970 „za zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej w długoletniej ofiarnej służbie w Rządzie R.P.” Dz.U.R.P. z 1971 r. Nr 1. s. 5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rafał Habielski, Druga Wielka Emigracja 1945–1990. T. 3. Życie społeczne i kulturalne emigracji, Warszawa 1999 (nota biograficzna autorstwa Andrzeja Friszkego)
- Członkowie I Rady Rzeczypospolitej Polskiej
- Członkowie II Rady Rzeczypospolitej Polskiej
- Członkowie III Rady Rzeczypospolitej Polskiej
- Członkowie IV Rady Rzeczypospolitej Polskiej
- Członkowie rad wojewódzkich II Rzeczypospolitej
- Członkowie Stronnictwa Pracy na emigracji
- Ludzie związani z Tczewem
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski (władze RP na uchodźstwie)
- Polacy – uczestnicy kampanii francuskiej 1940
- Polscy ministrowie emigracyjni
- Premierzy emigracyjni
- Starostowie powiatowi II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1896
- Urzędnicy urzędów wojewódzkich II Rzeczypospolitej
- Zmarli w 1979
- Żołnierze Korpusu Ochrony Pogranicza
- Żołnierze Polskich Sił Zbrojnych
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej