Jump to content

റസുല

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.

റസുല
The sickener (R. emetica)
ശാസ്ത്രീയ വർഗ്ഗീകരണം
കിങ്ഡം:
Fungi
Division:
Basidiomycota
Class:
Agaricomycetes
Order:
Russulales
Family:
Russulaceae
Genus:
Russula

Pers. (1797)
Type species
Russula emetica
(Schaeff.) Pers. (1796)
Diversity
c.700 species
Synonyms[8]

ലോകമെമ്പാടുമുള്ള 750 ഓളം എക്ടോമൈകോർറിസൽ കൂൺ റസുല ജനുസ്സാണ്. സാധാരണമായി അവ വളരെ വലുതും കടും നിറമുള്ളവയുമാണ്. ഈ സവിശേഷത അവയെ മൈക്കോളജിസ്റ്റുകൾക്കും കൂൺ ശേഖരിക്കുന്നവർക്കും ഇടയിൽ ഏറ്റവും തിരിച്ചറിയാവുന്ന ഒരു ഇനമാക്കി മാറ്റുന്നു. കടും നിറമുള്ള തൊപ്പികൾ, വെള്ള മുതൽ കടും മഞ്ഞ വരെ നിറമുള്ള സ്പോർ പ്രിന്റ്, ലാറ്റെക്‌സിന്റെ അഭാവം, പാർഷ്യൽ വേയിൽ അല്ലെങ്കിൽ തണ്ടിൽ വോൾവ ടിഷ്യു എന്നിവയുടെ അഭാവം എന്നിവ അവയുടെ സവിശേഷതകൾ ആണ്. സൂക്ഷ്മദർശിനിയിലൂടെ അമിലോയിഡ് ഓർണമെന്റെഡ് സ്പോർസ്, സ്ഫെറോസിസ്റ്റുകൾ അടങ്ങിയ മാംസം (ട്രാമ) എന്നിവയാണ് ഈ ജനുസ്സിന്റെ പ്രത്യേകത. അനുബന്ധ ജനുസ്സായ ലാക്റ്റേറിയസ് അംഗങ്ങൾക്ക് സമാനമായ സ്വഭാവസവിശേഷതകളുണ്ടെങ്കിലും അവയുടെ ഗില്ലുകൾ തകരുമ്പോൾ ഒരു ക്ഷീര ലാറ്റക്സ് പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു. ക്രിസ്റ്റ്യൻ ഹെൻഡ്രിക് പെർസൂൺ 1796-ൽ ഈ ജനുസ്സിനെക്കുറിച്ച് വിവരിച്ചു.

ടാക്സോണമി

[തിരുത്തുക]

ക്രിസ്റ്റ്യൻ ഹെൻഡ്രിക് പെർസൂൺ 1796-ൽ തന്റെ ഒബ്സർവേഷൻസ് മൈക്കോളജിക്ക എന്ന കൃതിയിൽ റുസുല ജനുസ്സിനെ ആദ്യമായി ക്ലിപ്‌തപ്പെടുത്തി.[9]1801-ൽ അഗറിക്കസ് ജനുസ്സിൽ അദ്ദേഹം അതിനെ ഗോത്ര പദവിയിലേക്ക് ചുരുക്കി. എലിയാസ് ഫ്രൈസ് സമാനമായി റുസുലയെ അഗറിക്കസിന്റെ ഗോത്രമായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വാധീനമുള്ള സിസ്റ്റമാ മൈക്കോളജിക്കത്തിൽ (1821) കണക്കാക്കിയിരുന്നു. എന്നാൽ പിന്നീട് (1825) ഇത് സിസ്റ്റമാ ഓർബിസ് വെജിറ്റബിലിസിലെ ജനുസ്സിലേക്ക് ഉയർത്തി. അതേ സമയം, സാമുവൽ ഫ്രെഡറിക് ഗ്രേ 1821-ൽ എഴുതിയ ദി നാച്ചുറൽ അറേഞ്ച്മെന്റ് ഓഫ് ബ്രിട്ടീഷ് പ്ലാന്റുകളിൽ റുസുലയെ ഒരു ജനുസ്സായി അംഗീകരിച്ചു.[10]"ചുവപ്പ്" എന്നർത്ഥം വരുന്ന റസ്സസ് എന്ന ലാറ്റിൻ പദത്തിൽ നിന്നാണ് റസുല എന്ന പേര് ഉത്ഭവിച്ചത്.[11]

തിരിച്ചറിയൽ

[തിരുത്തുക]

"If we know of any one, who in the pride of intellect spurned all mental tasks as mere play, we would tame him by insisting on his mastering, classifying and explaining the synonyms of the genus Russula."

Anna Maria Hussey, Illustrations of British mycology, 1855

R. flavida, Mexico

ലാക്റ്റേറിയസ് ജനുസ്സിലെന്നപോലെ, റുസ്സുലയ്ക്കും സവിശേഷമായ ഫ്ലെഷ് കൻസിസ്റ്റൻസിയുണ്ട്. ഇത് ഗിൽസിന്റെയും സ്റ്റൈപ്പിന്റെയും രൂപത്തിൽ പ്രതിഫലിക്കുകയും സാധാരണയായി അവയെ പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവക്ക് ഒരു ആവരണത്തിന്റെ ഒരു സൂചനയും ഇല്ല (തൊപ്പിയിൽ വളയങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ ആവരണത്തിന്റെ ശേഷിപ്പ് ഇല്ല). ചില സന്ദർഭങ്ങളിലൊഴികെ ഗില്ലുകൾ പൊട്ടുന്നവയാണ്, മാത്രമല്ല തൊപ്പി പൊട്ടാതെ സമാന്തരമായി വളയ്ക്കാനും കഴിയില്ല. അതിനാൽ റുസുല ജനുസ്സിനെ ചിലപ്പോൾ "brittle gills" എന്ന് വിളിക്കുന്നു.[12]ലാക്റ്റേറിയസ് ജനുസ്സിൽ നിന്ന് വിഭിന്നമായി അവയ്ക്ക് പിളർപ്പ് ഗില്ലുകൾ കാണപ്പെടുന്നു മാത്രമല്ല മുറിഞ്ഞ പ്രതലങ്ങളിൽ ഒരു ക്ഷീരപദാർത്ഥം പുറന്തള്ളുന്നില്ല. സ്റ്റൈപ്പിലെ വലിയ ഗോളാകൃതിയിലുള്ള സെല്ലുകളുടെ സാന്നിധ്യം, റസ്സുലേസിയിലെ അംഗങ്ങളെ മറ്റ് കൂൺ എന്നിവയിൽ നിന്ന് വേർതിരിച്ചറിയാനുള്ള ഒരു പ്രധാന സവിശേഷതയാണ്. റുസുലയിൽ, ആപ്പിൾ ചത പോലെ സ്റ്റൈപ്പ് തകരുന്നു. മറ്റ് മിക്ക കുടുംബങ്ങളിലും ഇത് നാരുകളായി മാറുന്നു.[13]സ്പോർ പൗഡർ വെളുത്തത് മുതൽ ക്രീം വരെ അല്ലെങ്കിൽ ഓറഞ്ച് വരെ വ്യത്യാസപ്പെടുന്നു.

ഒരു സാമ്പിൾ മഷ്റൂം ഈ ജനുസ്സിൽ പെട്ടതാണെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്നത് താരതമ്യേന എളുപ്പമാണെങ്കിലും, റുസുലയിലെ അംഗങ്ങളെ വേർതിരിക്കുന്നത് ഒരു പ്രധാന വെല്ലുവിളിയാണ്. ഈ പ്രവൃത്തിക്ക് പലപ്പോഴും മൈക്രോസ്കോപ്പിക് സ്വഭാവസവിശേഷതകളും സൂക്ഷ്മമായതും വസ്തുനിഷ്ഠമായ രൂക്ഷമല്ലാത്തതും കയ്പേറിയതും മിതമായതും രൂക്ഷവുമായ അഭിരുചി തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസങ്ങളും ആവശ്യമാണ്. മാത്രമല്ല, ഈ കൂണുകളുടെ കൃത്യമായ ഫൈലോജെനെറ്റിക് ബന്ധങ്ങൾ പ്രൊഫഷണൽ മൈക്കോളജിക്കൽ കമ്മ്യൂണിറ്റിയിൽ ഇതുവരെ പരിഹരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ആത്യന്തികമായി ഡി‌എൻ‌എ സീക്വൻസിംഗ് വിശകലനത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു.

വ്യക്തിഗത ഇനങ്ങളെ തിരിച്ചറിയുന്നതിൽ ഇനിപ്പറയുന്ന സവിശേഷതകൾ പലപ്പോഴും പ്രധാനമാണ്:

  • സ്പോർ പൗഡറിന്റെ കൃത്യമായ നിറം (വെള്ള / ക്രീം / ഓച്ചർ),
  • രുചി (മിതമായ / കയ്പേറിയ / അക്രിഡ്),
  • മാംസത്തിലെ നിറവ്യത്യാസം,
  • ക്യാപ് സ്കിൻ വലിച്ചെടുക്കാൻ കഴിയുന്ന കേന്ദ്രത്തിൽ നിന്നുള്ള ദൂരം: (പീലിംഗ് ശതമാനം).
  • ക്യാപ് നിറം (എന്നാൽ ഇത് പലപ്പോഴും ഒരു സ്പീഷിസിൽ വളരെ വേരിയബിൾ ആണ്),
  • ഫെറസ് സൾഫേറ്റ് (FeSO4), ഫോർമാലിൻ, ക്ഷാരങ്ങൾ, മറ്റ് രാസവസ്തുക്കൾ എന്നിവയോടുള്ള മാംസത്തിന്റെ പ്രതികരണം,
  • സ്പോർസിന്റെ ഓർണമെന്റേഷൻ
  • മറ്റ് മൈക്രോസ്കോപ്പിക് സ്വഭാവസവിശേഷതകൾ, വിവിധ മൗണ്ടിംഗ് റിയേജന്റുകളിൽ സിസ്റ്റിഡിയയുടെ ബാഹ്യരൂപം.

ശേഖരിച്ച മാതൃകകളെ ക്രിയാത്മകമായി തിരിച്ചറിയുന്നതിൽ പ്രയാസമുണ്ടെങ്കിലും, വിഷലിപ്തമായ സ്പീഷിസുകളെ കണ്ടെത്താനുള്ള സാധ്യതയുണ്ട്. അവയുടെ തീവ്രമായ അഭിരുചിക്കനുസരിച്ച് ചില രൂക്ഷമല്ലാത്ത ഇനങ്ങളാണ് ആർ. സയനോക്സാന്ത, ആർ. വെസ്ക എന്നിവ പ്രശസ്തമായ ഭക്ഷ്യയോഗ്യമായ കൂൺ ആണ്. റുസുല കൂടുതലും മാരകമായ വിഷവസ്തുക്കളിൽ നിന്ന് മുക്തമാണ്. കൂടാതെ രൂക്ഷമല്ലാത്ത രുചിയുള്ളവയെല്ലാം ഭക്ഷ്യയോഗ്യമാണ്. [14]

ഇക്കോളജി

[തിരുത്തുക]

എല്ലാ റുസുല ഇനങ്ങളും ഉയർന്ന സസ്യങ്ങളും വൃക്ഷങ്ങളും ആയി എക്ടോമൈകോർറിസൽ സഹജീവനം നടത്തുന്നു. ജനുസ്സിൽ ഒന്നിച്ച് വൈവിധ്യമാർന്ന ഹോസ്റ്റ് ശ്രേണി ഉണ്ട്.[15] ചില സ്പീഷീസുകൾ കോസ്മോപൊളിറ്റൻ ആണ്. ഒന്നോ അതിലധികമോ ഹോസ്റ്റുകളുമായി ഒരു കൂട്ടം ആവാസ വ്യവസ്ഥകളിൽ ബന്ധം സ്ഥാപിക്കാൻ പ്രാപ്തിയുള്ളവയാണ്. [16]മൈക്കോഹെട്രോട്രോഫിക്ക് പ്ലാന്റ് മോണോട്രോപ യൂണിഫ്ലോറ ഒരു ചെറിയ ശ്രേണിയിലുള്ള ഫംഗസ് ഹോസ്റ്റുകളുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തുന്നു. ഇവയെല്ലാം 18 ഇനം റുസുല ഉൾപ്പെടെ റുസ്സുലേസിയിലെ അംഗങ്ങളാണ്.[17]

സ്ലാഗുകൾ, അണ്ണാൻ, മാൻ എന്നിവയ്ക്ക് റുസുല കാലാനുസൃതമായ ഭക്ഷണ സ്രോതസ്സ് നൽകുന്നു.[18][19][20][21]

ചില റുസുലകൾക്ക് അവയുടെ പരിസ്ഥിതിയിൽ നിന്ന് ഉയർന്ന അളവിലുള്ള വിഷ ലോഹങ്ങളെ ബയോഅക്യുമുലേറ്റ് ചെയ്യാൻ കഴിയും. ഉദാഹരണത്തിന്, മെറ്റലോത്തിയോണിൻ പോലുള്ള പെപ്റ്റൈഡുകളുടെ സാന്നിദ്ധ്യം മഷ്റൂമിൽ കാണപ്പെടുന്ന സവിശേഷതകൊണ്ട് സിങ്ക് ശേഖരിക്കാൻ റുസുല അട്രോപുർപുരിയയ്ക്ക് കഴിവുണ്ട്.[22] റുസുല നൈഗ്രിക്കൻ‌സിന് അത് വളരുന്ന മണ്ണിൽനിന്ന് അഞ്ചിരട്ടി വരെ ലെഡ് ശേഖരിക്കാൻ കഴിയും. ആർ. ഓക്രോലൂക്ക പരിസ്ഥിതിയിൽ നിന്ന് മെർക്കുറി ശേഖരിക്കുന്നു.[23]

ഭക്ഷ്യയോഗ്യത

[തിരുത്തുക]
Lobster mushroom

മനുഷ്യർ ഭക്ഷണത്തിനായി നിരവധി ഇനം റുസുല ശേഖരിക്കുന്നു. റുസുല ഭക്ഷ്യയോഗ്യതയെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതിൽ സാംസ്കാരിക വിഭജനമുണ്ട്. പൊതുവേ, വടക്കേ അമേരിക്കൻ ഫീൽഡ് ഗൈഡുകൾ കൂടുതലും ഭക്ഷ്യയോഗ്യമല്ലാത്ത ഇനങ്ങളെ പട്ടികപ്പെടുത്തുകയും ജനുസ്സിലെ ഏതെങ്കിലും അംഗങ്ങളെ കഴിക്കുമ്പോൾ ജാഗ്രത പാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇതിനു വിപരീതമായി, യൂറോപ്യൻ ഫീൽഡ് ഗൈഡുകൾക്ക് കൂടുതൽ അനുകൂലമായ അഭിപ്രായമുണ്ട് ഒപ്പം കൂടുതൽ ഭക്ഷ്യയോഗ്യമായ ഇനങ്ങളെ പട്ടികപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.[12]

വടക്കേ അമേരിക്കയിലെ പസഫിക് വടക്കുപടിഞ്ഞാറൻ മേഖലയിൽ ലോബ്സ്റ്റർ മഷ്റൂം എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഹൈപ്പോമൈസിസ് ലാക്റ്റിഫ്ലൂറം ഉപയോഗിച്ച് പരാന്നഭോജികളായ റുസുല ബ്രീവിപ്പ്സ് മാത്രമാണ് വാണിജ്യപരമായി ശേഖരിക്കുന്നത്. ഇസ്ത-പോപ്പോ സോക്വിയാപാൻ നാഷണൽ പാർക്കിന്റെ (സെൻട്രൽ മെക്സിക്കോ) മാർക്കറ്റുകളിൽ ആർ. ബ്രീവിപ്‌സ്, ആർ. സയനോക്സാന്ത, ആർ. മെക്സിക്കാന, ആർ. ഒലിവേസീ തുടങ്ങി നിരവധി റുസുല ഇനങ്ങൾ വിൽക്കുന്നു. ആർ. അലൂട്ടേസീ, ആർ. സയനോക്സാന്ത, ആർ. ഡെലിക്ക, ആർ. മരിയേ, ആർ. ഒലിവേഷ്യ, ആർ. റോമാഗ്നേഷ്യ, ആർ. സെറാംപെലിന എന്നിവ തലാസ്‌കലയിൽ, വിപണിയിൽ വിൽക്കുന്ന വന്യയിനങ്ങൾ ആണ്. [24]

മഡഗാസ്കറിൽ, യൂക്കാലിപ്റ്റ് വനങ്ങളിൽ നിന്ന് ശേഖരിച്ച ഇനങ്ങളിൽ റുസുല മെയ്ഡ്കാസെൻസ്, റുസുല പ്രോലിഫിക്ക, മറ്റ് നിരവധി ചെറിയ പ്രാധാന്യമുള്ള ഇനങ്ങളും ഉൾപ്പെടുന്നു. അവയിൽ ചിലത് ഔദ്യോഗികമായി ഇതുവരെ വിവരിച്ചിട്ടില്ല.[25]മഡഗാസ്കറിലെ ഏറ്റവും സാധാരണമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും സാമ്പത്തികമായി പ്രാധാന്യമുള്ളതുമായ കൂൺ ജനുസ്സാണ് റുസുല, പ്രത്യേകിച്ച് റുസുല പ്രോലിഫിക്ക, റസുല എഡുലിസ്. ഇതും മറ്റ് ഭക്ഷ്യയോഗ്യമായ റുസുലയും വിൽക്കുന്നതിനുമുമ്പ് അവയുടെ ക്യാപ് ക്യൂട്ടിക്കിൾ മുറിച്ചെടുത്ത് അഗറിക്കസ് ബിസ്പോറസിനോട് കൂടുതൽ സാമ്യമുള്ളതാക്കുന്നു.[26]ടാൻസാനിയയിൽ, റുസുല സെല്ലുലറ്റ, റുസുല സിലിയാറ്റ എന്നിവ ചിലപ്പോൾ ഭക്ഷണമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. [27]

ഏഷ്യ, യൂറോപ്പ്, പസഫിക് എന്നിവിടങ്ങളിലുടനീളം ഭക്ഷ്യയോഗ്യമായ ഒരു ഇനമാണ് റുസുല സയനോക്സാന്ത.[28]ഫിൻ‌ലാൻ‌ഡിൽ‌, സാധാരണയായി കഴിക്കുന്ന ഇനങ്ങളിൽ‌ റുസുല വിനോസ, റുസുല വെസ്‌ക, റുസുല പാലുഡോസ, റുസുല ഡെക്കോളോറൻ‌സ്, റുസുല സെറാംപെലിന, റുസുല ക്ലാരോഫ്ലാവ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു.[29]

തായ്‌ലൻഡിൽ, നാട്ടുകാർ ശേഖരിച്ച് റോഡരികുകളിലും പ്രാദേശിക വിപണികളിലും വിൽക്കുന്ന റുസുലകളിൽ റുസുല അൽബോറൊലാറ്റ, റുസുല ലെപിഡ, റുസുല നൈഗ്രിക്കൻസ്, റുസുല വൈറസെൻസ്, റുസുല സെറാംപെലിന എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു.[30]നേപ്പാളിലെ ഭക്ഷ്യയോഗ്യമായ റുസുലകളിൽ റുസുല ഫ്ലേവിഡ, റുസുല ക്ലോറൈഡ്സ് എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു.[31]ഉഷ്ണമേഖലാ ചൈനീസ് ഇനമായ റുസുല ഗ്രിസോകാർനിയ, 2009 വരെ യൂറോപ്യൻ ആർ. വിനോസ എന്ന് തെറ്റായി തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഇത് വാണിജ്യപരമായി ഭക്ഷണവും മരുന്നും ആയി ശേഖരിക്കുന്നു.[32]

വിഷാംശം

[തിരുത്തുക]

മസാലകൾ (അക്രഡ്) രുചിയിൽ അസംസ്കൃതമോ വേവിച്ചതോ കഴിക്കുമ്പോൾ ഗ്യാസ്ട്രോഇന്റസ്റ്റൈനൽ ലക്ഷണങ്ങളാണ് ഇന്നുവരെ റുസുല സ്പീഷീസുകളിൽ കാണപ്പെടുന്ന വിഷാംശത്തിന്റെ പ്രധാന ലക്ഷണം. ഇവയിൽ പലതും റെഡ്-ക്യാപ്ഡ് ഇനങ്ങളായ ആർ. എമെറ്റിക്ക, ആർ. സർഡോണിയ, ആർ. നോബിലിസ് എന്നിവയാണ്. ജപ്പാനിലെ റാബ്ഡോമോളൈസിസ് എന്ന മാരകമായ കേസുകൾക്ക് കാരണമായത് ഏഷ്യൻ ഇനമായ റുസുല സബ്നിഗ്രിക്കൻസാണ്.[33] റുസുഫെലിൻ എ[34], സൈക്ലോപ്രോപ്പ് -2-ഈൻ കാർബോക്‌സിലിക് ആസിഡ് [35]എന്നിവയുൾപ്പെടെ നിരവധി സജീവ ഏജന്റുകളെ ഈ ഇനങ്ങളിൽ നിന്ന് വേർതിരിച്ചിരിക്കുന്നു.

പ്രകൃതി ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ

[തിരുത്തുക]

ധാരാളം സ്പീഷിസുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, പ്രത്യേകിച്ച് ലാക്റ്റേറിയസുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ റുസുലയുടെ ദ്വിതീയ മെറ്റബോളിറ്റുകളെക്കുറിച്ച് നന്നായി അന്വേഷണം നടത്തിയിട്ടില്ല. മാരസ്മാൻ സെസ്ക്വിറ്റെർപെൻസ് ലാക്റ്റാപിപെറനോൾ എ, ലാക്റ്റാപിപെരനോൾ ഇ എന്നിവ ഉൽ‌പാദിപ്പിക്കുന്നതായി റുസുല ഫോറ്റെൻ‌സ് കാണിച്ചിരിക്കുന്നു.[36] വിട്രോ ആന്റിട്യൂമർ ആക്റ്റിവിറ്റി ഉള്ള റുസുലയിൽ നിന്ന് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്ത ആദ്യത്തെ ലെക്റ്റിൻ റുസുല റോസീയിൽ നിന്ന് വേർതിരിച്ചു.[37]ഈ മഷ്റൂം സെസ്ക്വിറ്റെർപെൻസ് റൂൾപിഡാനോൾ, റൂൾപിഡാഡിയൻസ് എ, ബി എന്നിവയുടെ ഉറവിടം കൂടിയാണ്.[38] ഉയർന്ന ഫംഗസുകളിൽ നിന്ന് വേർതിരിച്ച ആദ്യത്തെ എലജിക് ആസിഡ് ഡെറിവേറ്റീവ് നൈഗ്രിക്കാനിൻ സംയുക്തം റുസുല നൈഗ്രിക്കാനിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.[39]

സെക്വസ്ട്രേറ്റ് സ്പീഷീസ്

[തിരുത്തുക]

2007-ൽ മക്കോവാനൈറ്റ്സിൽ തരംതിരിച്ചിരുന്ന നിരവധി സീക്വസ്ട്രേറ്റ് സ്പീഷീസുകൾ (സിൻ. എലാസ്മോമൈസസ് [40]]) റുസുലയ്ക്കുള്ളിൽ ഉണ്ടെന്ന് തന്മാത്രാ വിശകലനം വെളിപ്പെടുത്തിയപ്പോൾ 2007-ൽ റസുലയുടെ വിവരണം മാറ്റി. മക്കോവാനൈറ്റ്സിന്റെ ഒരു ടൈപ്പ് സ്പീഷീസായ, മക്കോവാനൈറ്റ്സ് അഗരിസിനസ്, കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെട്ടു. കൂടാതെ റസുല ആൽബിഡോഫ്ലാവ, ആർ. ആൽ‌ബോബ്രുന്നിയ, ആർ. ബ്രൂന്നിയോണിഗ്ര, ആർ. ഗാൽ‌ബാന, ആർ. വേരിയസ്പോറ തുടങ്ങി നിരവധി പുതിയ ഇനങ്ങളും ചേർത്തു. [4]ജിംനോമിസെസ്, മാർട്ടെല്ലിയ എന്നീ ജനുസ്സുകളുടെ പേരുകൾ മുമ്പ് സീക്വെസ്ട്രേറ്റ് സ്പീഷിസുകൾക്കായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു, ഇപ്പോൾ റസുലയുടെ പര്യായങ്ങൾ ആയി സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നു.[8]സിസ്റ്റാൻ‌ജിയം ജനുസ്സും ഒരുപക്ഷേ റുസുലയുടെ പര്യായമാണ്, പക്ഷേ ഇപ്പോഴും ഉപയോഗത്തിലാണ്.[41][42]

ശ്രദ്ധേയമായ സ്പീഷീസ്

[തിരുത്തുക]
R. chloroides
For more examples, see the List of Russula species.

അവലംബം

[തിരുത്തുക]
  1. ↑ Lohwag H. (1924). "Entwicklungsgeschichte und systematische Stellung von Secotium agaricoides (Czern.) Holl". Österreichische Botanische Zeitschrift (in German). 73 (7–9): 161–74. doi:10.1007/bf01634995.{{cite journal}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 Earle FS. (1909). "The genera of North American gill fungi". Bulletin of the New York Botanical Garden. 5: 373–451 (see p9. 409–10).
  3. ↑ Massee GE. (1898). "Fungi exotici, I". Bulletin of Miscellaneous Informations of the Royal Botanical Gardens Kew. 1898 (138): 113–136. doi:10.2307/4115483. JSTOR 4115483. open access publication - free to read
  4. ↑ 4.0 4.1 Lebel T, Tonkin JE (2007). "Australasian species of Macowanites are sequestrate species of Russula (Russulaceae, Basidiomycota)". Australian Systematic Botany. 20 (4): 355–381. doi:10.1071/SB07007. closed access publication – behind paywall
  5. ↑ Mattirolo O. (1900). "Gli ipogei di Sardegna e di Sicilia". Malpighia (in Italian). 14: 39–110 (see p. 78).{{cite journal}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  6. ↑ Hennings P. (1901). "Beiträge zur Flora von Afrika. XXI. Fungi. camerunenses novi. III". Botanische Jahrbücher für Systematik, Pflanzengeschichte und Pflanzengeographie (in German). 30: 39–57.{{cite journal}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  7. ↑ Schröter J. (1889). Kryptogamen-Flora von Schlesien. Vol. 3-1(5). Lehre, Germany: Cramer. p. 549.
  8. ↑ 8.0 8.1 "MycoBank: Russula". MycoBank. Retrieved 2014-11-29.
  9. ↑ Persoon CH. (1796). Observationes mycologicae (in Latin). Leipzig, Germany: Apud Petrum Phillippum Wolf. p. 100. Archived from the original on 2014-12-05. Retrieved 2019-11-27. Pileus carnorufus, utplurimum depressus; Lamellae longitudine aequales.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  10. ↑ Gray SF. (1821). A Natural Arrangement of British Plants. Vol. 1. London, UK: Baldwin, Cradock and Joy. p. 618.
  11. ↑ Schalkwijk-Barendsen HME. (1991). Mushrooms of Western Canada. Edmonton, Canada: Lone Pine Publishing. p. 208. ISBN 978-0-919433-47-2.
  12. ↑ 12.0 12.1 Marley G. (2010). Chanterelle Dreams, Amanita Nightmares: The Love, Lore, and Mystique of Mushrooms. Chelsea Green Publishing. p. 20. ISBN 978-1-60358-280-3.
  13. ↑ Mohanan C. (2011). Macrofungi of Kerala. Kerala, India: Kerala Forest Research Institute. p. 597. ISBN 978-81-85041-73-5.
  14. ↑ See "Russulales News", "Edibility and toxicity of Russulales" page, "5.1.2. Edible Russulae" section Archived 2007-08-22 at the Wayback Machine..
  15. ↑ Trappe JM. (1962). "Fungus associates of ectotrophic mycorrhizae". Botanical Review. 28 (4): 538–606. doi:10.1007/bf02868758. JSTOR 4353659.
  16. ↑ Roberts C, Ceska O, Kroeger P, Kendrick BW (2004). "Macrofungi from six habitats over five years in Clayoquot Sound, Vancouver Island". Canadian Journal of Botany. 82 (10): 1518–1538. doi:10.1139/B04-114.
  17. ↑ Yang S, Pfister DH (2006). "Monotropa uniflora plants of eastern Massachusetts form mycorrhizae with a diversity of russulacean fungi". Mycologia. 98 (4): 535–540. doi:10.3852/mycologia.98.4.535. PMID 17139846.
  18. ↑ Cazares E, Trappe JM (1994). "Spore dispersal of hypogeous, ectomycorrhizal fungi on a glacier forefront by mammal mycophagy". Mycologia. 86 (4): 507–510. doi:10.2307/3760743. JSTOR 3760743.
  19. ↑ Maser C, Trappe JM, Nussbaum RA (1978). "Fungal-small mammal interrelationships with emphasis on Oregon coniferous forests" (PDF). Ecology. 59 (4): 799–809. doi:10.2307/1938784. JSTOR 1938784.
  20. ↑ Maser C, Maser Z, Trappe JM (1985). "Food habits of the northern flying squirrel (Glaucomys sabrinus) in Oregon". Canadian Journal of Zoology. 63 (4): 1084–1088. doi:10.1139/z85-162. JSTOR 1938784.
  21. ↑ Keller HW, Snell KL (2002). "Feeding activities of slugs on Myxomycetes and macrofungi". Mycologia. 94 (5): 757–760. doi:10.2307/3761690. JSTOR 3761690. PMID 21156549.
  22. ↑ Leonhardt T, Sácký J, Šimek P, Šantrůček J, Kotrba P (2014). "Metallothionein-like peptides involved in sequestration of Zn in the Zn-accumulating ectomycorrhizal fungus Russula atropurpurea". Metallomics. 6 (9): 1693–701. doi:10.1039/c4mt00141a. PMID 24992964.
  23. ↑ Drewnowska M, Sąpór A, Jarzyńska G, Nnorom IC, Sajwan KS, Falandysz J (2012). "Mercury in Russula mushrooms: Bioconcentration by Yellow-ocher Brittle Gills Russula ochroleuca". Journal of Environmental Science and Health, Part A. 47 (11): 1577–91. doi:10.1080/10934529.2012.680420. PMID 22702818.
  24. ↑ Dugan (2011), pp. 77–78.
  25. ↑ Dugan (2011), p. 69.
  26. ↑ Buyck B. (2008). "The edible mushrooms of Madagascar: An evolving enigma". Economic Botany. 62 (3): 509–520. doi:10.1007/s12231-008-9029-4.
  27. ↑ Dugan (2011), p. 70.
  28. ↑ Dugan (2011), pp. 46, 62.
  29. ↑ "Suositeltavat ruokasienet". Evira (in ഫിന്നിഷ്). Archived from the original on 2017-11-15. Retrieved 2018-08-20.
  30. ↑ Dugan (2011), p. 58.
  31. ↑ Dugan (2011), p. 57.
  32. ↑ Wang XH, Yang ZL, Li YC, Knudsen H, Liu PG (2009). "Russula griseocarnosa sp. nov. (Russulaceae, Russulales), a commercially important edible mushroom in tropical China: mycorrhiza, phylogenetic position, and taxonomy". Nova Hedwigia. 88 (1–2): 269–82. doi:10.1127/0029-5035/2009/0088-0269.
  33. ↑ Money NP. (2011). Mushroom. Oxford University Press. p. 118. ISBN 978-0-19-973256-2.
  34. ↑ Takahashi A, Agatsuma T, Matsuda M, Ohta T, Nunozawa T, Endo T, Nozoe S (1992). "Russuphelin A, a new cytotoxic substance from the mushroom Russula subnigricans Hongo". Chemical & Pharmaceutical Bulletin. 40 (12): 3185–8. doi:10.1248/cpb.40.3185. PMID 1294320.
  35. ↑ Matsuura M, Saikawa Y, Inui K, Nakae K, Igarashi M, Hashimoto K, Nakata M (2009). "Identification of the toxic trigger in mushroom poisoning". Nature Chemical Biology. 5 (7): 465–7. doi:10.1038/nchembio.179. PMID 19465932.
  36. ↑ Wang XN, Wang F, Du JC, Ge HM, Tan RX, Liu JK (2005). "A new marasmane sesquiterpene from the Basidiomycete Russula foetens" (PDF). Zeitschrift für Naturforschung. 60b (10): 1065–7. doi:10.1515/znb-2005-1007.
  37. ↑ Zhang G, Sun, J, Wang H, Ng TB. (2010). "First isolation and characterization of a novel lectin with potent antitumor activity from a Russula mushroom". Phytomedicine. 17 (10): 775–781. doi:10.1016/j.phymed.2010.02.001. PMID 20378319.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  38. ↑ Vidari G, Che Z, Garlaschelli L (1998). "New nardosinane and aristolane sesquiterpenes from the fruiting bodies of Russula lepida". Tetrahedron Letters. 39 (33): 6073–6076. doi:10.1016/S0040-4039(98)01251-9.
  39. ↑ Tan JW, Xu JB, Dong ZJ, Luo DQ, Liu JK (2004). "Nigricanin, the first ellagic acid derived metabolite from the basidiomycete Russula nigricans". Helvetica Chimica Acta. 87 (4): 1025–1029. doi:10.1002/hlca.200490074.
  40. ↑ Lebel T, Trappe JM (2000). "Type Studies of Sequestrate Russulales. I. Generic Type Species". Mycologia. 92 (6): 1188–1205. doi:10.2307/3761486. JSTOR 3761486.
  41. ↑ Trierveiler-Pereira L, Smith ME, Trappe JM, Nouhra E (2014). "Sequestrate fungi from Patagonian Nothofagus forests: Cystangium (Russulaceae, Basidiomycota)". Mycologia. 107 (1): 90–103. doi:10.3852/13-302. PMID 25232070.
  42. ↑ Buyck B, Hofstetter V, Verbeken A, Walleyn R (2010). "Proposal to conserve Lactarius nom. cons. (Basidiomycota) with conserved type". Taxon. 59: 447–453. doi:10.1002/tax.591031. open access publication - free to read

Cited literature

[തിരുത്തുക]
  • Dugan FM. (2011). Conspectus of World Ethnomycology. St. Paul, Minnesota: American Phytopathological Society. ISBN 978-0-89054-395-5.
  • Arora, D. (1986). Mushrooms demystified: A comprehensive guide to the fleshy fungi, Berkeley: Ten Speed Press. pp. 83–103.
  • Kibby, G. & Fatto, R. (1990). Keys to the species of Russula in northeastern North America, Somerville, NJ: Kibby-Fatto Enterprises. 70 pp.
  • Weber, N. S. & Smith, A. H. (1985). A field guide to southern mushrooms, Ann Arbor: U Michigan P. 280 pp.
  • Moser, M. (1978) Basidiomycetes II: Röhrlinge und Blätterpilze, Gustav Fischer Verlag Stuttgart. English edition: Keys to Agarics and Boleti... published by Roger Phillips, London.
  • Partly translated from Dutch page.

പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ

[തിരുത്തുക]
വിക്കിസ്പീഷിസിൽ റസുല എന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ ലഭ്യമാണ്.
Wikimedia Commons has media related to Russula.
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=റസുല&oldid=3807981" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്