Δημιουργώντας με τα θαλασσόξυλα

Κοντά στον Δεκαπενταύγουστο και να μην σας έχω παρουσιάσει ούτε ένα θαλασσόξυλο; 
Είμαι απαράδεκτη! 

Σε λίγο καιρό στα διάφορα blogs θα αρχίσουν να εμφανίζονται φθινοπωρινές δημιουργίες, 
για να μην πώ και Χριστουγεννιάτικες!

Ζώντας μονίμως πλέον κοντά στην θάλασσα, οι χειμερινοί μας περίπατοι είναι και οι πλουσιότεροι 
σε συγκομιδή υλικών από την ακροθαλασσιά. 
Τότε που τα αγριεμένα κύμματα ξεβράζουν 'θησαυρούς' στην αμμουδιά. 

 

Κοχύλια, βότσαλα, αχινούς, κοράλια, θαλασσόξυλα, κεραμιδάκια, γυαλάκια, διαφόρων ειδών σανιδάκια, μέχρι και κομμάτια από έπιπλα έχω βρεί κατά καιρούς. 

 Κάποια περιμένουν χρόνια μέχρι να τα χρησιμοποιήσω σε κάποια κατασκευή.  Όπως αυτά τα δύο κομμάτια από σανίδα, με ίχνη από παλιές μπογιές πάνω τους, τις οποίες πάντα εκμεταλλεύομαι χρησιμοποιώντας τις σαν φόντο. 

Πρόσφατα, έφτιαξα ένα διακοσμητικό με το πρώτο,

  κάνοντας ένα απλό découpage με μοτίφ μιάς θαλασσινής χαρτοπετσέτας.

Το χάρισα σ'έναν παιδικό μου φίλο, την περασμένη εβδομάδα, για να το στολίσει στο εξοχικό του.

Το δεύτερο, με τα σημάδια από κίτρινη μπογιά,

  έγινε 'καμβάς' για μία σύνθεση από πηλό...
έ, να μη δοκιμάσω να φτιάξω κι εγώ ένα θαλασσινό mixed media; 

Αφορμή στάθηκε μία δημουργία της γνωστής κι αγαπημένης δασκάλας του πηλού, Μαρίας Κάντζαλη, της οποίας δυστυχώς δεν μου δόθηκε ποτέ έως τώρα η ευκαιρία να παρακολουθήσω κάποιο σεμινάριο. Πριν από έναν μήνα περίπου, έτυχε να δώ ένα έργο της σε ένα ξένο blog και μιάς και είχα λίγο περισσευούμενο πηλό σκέφθηκα να προσπαθήσω να φτιάξω κάτι ανάλογο.

Ούτε να σας το δείξω δεν μπορώ, αφού δεν τολμώ να το "ποστάρω" δίπλα στο εντελώς ερασιτεχνικό και ταπεινό δικό μου.Σας προσκαλώ όμως να περάσετε να το θαυμάσετε.

Όσο για το δικό μου, παρακαλώ να δείξετε  επιείκεια...
'Οχι πως προσπάθησα να το αντιγράψω...ούτε κάν είχα μπροστά μου την φωτογραφία του όταν έπιασα τον πηλό. Θυμόμουν μόνο 'στο περίπου' το σχήμα του πλοίου, και έφτιαξα επιπλέον έναν φάρο και έναν ήλιο σε στυλ εντελώς 'ναϊφ' (σίγουρα η εγγονούλα μου, σε λίγα χρόνια, θα τα κάνει πιό όμορφα με την πλαστελίνη...!)

 

τα έβαψα με ακρυλικά χρώματα

 και τα κόλλησα πάνω στο σανιδάκι, αφού έβαλα στο καραβάκι μία βίδα για κατάρτι και ένα κρικάκι στο οποίο έδεσα λίγο σύρμα.

 Στην μία άκρη κολλήθηκε ο ήλιος,

 

 και στην άλλη ο φάρος

 

 Συμπλήρωσα ζωγραφίζοντας τον γαλάζιο ουρανό και την θάλασσα και τελείωσα με βερνίκι νερού. 

Τέλος, πέρασα ένα σύρμα στις δύο ήδη υπάρχουσες τρύπες του ξύλου και το κρέμασα στην βεράντα.

 Πείτε μου, τώρα....πώς σας φαίνεται το δικό μου πινακάκι;

Λέτε να συνεχίσω τις προσπάθειες;

Το τρίτο έργο που σας παρουσιάζω, δεν έχει θαλασσινό θέμα.  

Κάποια λουλουδάκια όμως από πηλό που είχαν μείνει από εκείνο το πρώτο μου πινακάκι, 
κολλήθηκαν πάνω σε κλαδάκια 

τα οποία στηρίχτηκαν μέσα σε μία τρύπα ενός μικρού γυαλόξυλου. 

 Κι έτσι έγινε ένα χαριτωμένο διακοσμητικό.

Μακάρι να είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο και κάθε μέρα θα έφτιαχνα και κάτι 
από τα τόσα θαλασσόξυλα που έχω μαζέψει.  

'Οχι πως έχω κάνει και λίγα!  Μιά γρήγορη ανασκόπηση μου θύμισε κάποια από τα πολλά!

 

 

 

 

Καλή Κυριακή 
και να περάσετε όλοι ένα υπέροχο Δεκαπενταύγουστο!

Καλές διακοπές και καλή ξεκούραση σε όσους φεύγουν τώρα με την άδειά τους,

και χρόνια πολλά σε όσες και όσους γιορτάζουν σε λίγες ημέρες, τις Μαρίες και τους Μάριους,

τις Δέσποινες , τις Παναγιώτες και τους Παναγιώτηδες!

ΥΓ. Γιά όσες με ρώτησαν για την σπιτική πάστα την οποία χρησιμοποιώ στα stencils, άλλες φορές είναι ακρυλικός στόκος με λίγη ξυλόκολλα, και άλλες αφρόστοκος με λίγη σκόνη κιμωλίας, λευκό χρώμα και κόλλα.

Μεταμορφώσεις και...τρείς γάμοι!

  Προχθές το απόγευμα, περπατώντας στον δρόμο, παρατήρησα ένα στρογγυλό ακτικείμενο που το πέρασα γιά παλιό πόμολο. Είχε όμως και κάτι τρυπούλες και δεν κατάλαβα τί ήταν. Φυσικά και το μάζεψα! Κάτι θα εύρισκα να το κάνω!!!

 'Οταν το έπλυνα, πρώτα διαπίστωσα πως είχε καπάκι που άνοιγε  και αμέσως μετά ότι σ'ένα σημείο φαινόταν αχνά η λέξη pepper . Ήταν λοιπόν μιά παλιά, ξύλινη, σκαλιστή πιπεριέρα!

 Αφού στέγνωσε, την πέρασα με καφέ πατίνα  και χρυσή πάστα κεριού, και της πρόσθεσα ένα κερί για να δώ πώς φαίνεται σαν κηροπήγιο.

 'Οχι άσχημα!  Αλλά, τί θα έκανα με το καπάκι?

'Ε, νομίζω πως βρήκα την καλύτερη λύση!

Χριστούγεννα θα έρθουν, ανάβουμε πότε-πότε κανένα αρωματικό λιβάνι...

δεν είναι ιδανική βάση γι αυτή την χρήση?

 

Στο μεταξύ, συνέχισα να μεταμορφώνω διάφορα παλιά επάργυρα αντικείμενα προκειμένου να γλυτώσω το τρίψιμο/γυάλισμά τους. 

Αυτή την φορά, είχε σειρά μιά μπιζουτιέρα! Ήταν δώρο από μία συμμαθήτριά μου, όταν ξαναβρεθήκαμε δέκα χρόνια αφού είχαμε τελειώσει το λύκειο.

Δοκίμασα διάφορα επάνω της, και κατέληξα να της κάνω εφφέ σκουριάς με ακρυλικά χρώματα και πατίνες. 

 Κάτι κατάφερα, νομίζω! Και δεν χρειάζεται πλέον γυάλισμα κάθε τόσο!!!

 -ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-

Πολλοί γάμοι έγιναν και γίνονται ακόμα αυτή την εποχή.  Είχαμε την χαρά να παραβρεθούμε σε τρείς και η Κατερίνα μας ήταν μία από τις κουμπάρες στον πρώτο γάμο.
 

Στεφάνωσε δύο αγαπημένους συμφοιτητές και φίλους.

Στον δεύτερο γάμο, μιά άλλη φίλη/συμφοιτήτρια στεφάνωσε μιά τέταρτη με τον Ισπανό εκλεκτό της καρδιάς της.

Σας μπέρδεψα?  

Μιλάμε για μιά πολύ ωραία και δεμένη παρέα στην οποία όλοι "κουμπαριάζουν" μεταξύ τους. 

(σε λίγο καιρό, η Κατερίνα θα βαπτίσει και το μωρό των πρώτων κουμπάρων που είχε στεφανώσει πριν δύο χρόνια).

Με την ευκαιρία λοιπόν αυτών των δύο γάμων, οι παλιοί συμφοιτητές οργάνωσαν ένα reunion στην Αθήνα και κατέφθασαν από πολλά μέρη της Ελλάδας, από την Κύπρο και από την Ευρώπη για να χαρούν με τις χαρές των φίλων τους. Για να καταλάβετε...το δεύτερο ζευγάρι ζεί και εργάζεται στην Αυστραλία, αλλά ήρθε εδώ στην Αθήνα να κάνει τους γάμους του, ώστε να έρθουν οι συγγενείς της νύφης από την ιδιαίτερη πατρίδα της, αλλά και αυτοί του Ισπανού γαμπρού από την Βαρκελώνη, όπως και οι φίλοι και των δύο!!!
Ο γάμος έγινε μεσημέρι, στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου Αναβύσσου, πάνω από το λιμανάκι και τον υγροβιότοπο.

Για τα παιδιά που φιλοξενήσαμε αυτές τις μέρες έφτιαξα μερικά μικρά αναμνηστικά δωράκια.

Καρδούλες...

 
Σελιδοδείκτες...
 
 


 
 











κι ένα μικρό αναμνηστικό για έναν Τυνήσιο φίλο τους που έδειξε ότι του άρεσαν τα διάφορα θαλασσόξυλα που είδε στο σπίτι. 

Ζήσαμε δηλαδή μία International κατάσταση αυτές τις μέρες!!!

 Ο  τρίτος γάμος ήταν άσχετος με τα παιδιά, πήγαμε μόνοι μας, και περάσαμε κι εκεί πολύ ωραία. 

Να ζήσουν και να ευτυχίσουν και τα τρία ζευγάρια!