Edwin Hubble

Edwin Hubble
	;
Nome orixinal	(en) Edwin Powell Hubble
Biografía
Nacemento	20 de novembro de 1889 ; Marshfield, Estados Unidos de América (pt)
Morte	28 de setembro de 1953 (63 anos); San Marino, Estados Unidos de América
Causa da morte	silent stroke (en) ; ictus
Lugar de sepultura	valor descoñecido
Educación	Universidade de Chicago ; The Queen's College (pt) ; Wheaton Warrenville South High School (en)
Director de tese	Edwin Brant Frost (pt)
Actividade
Campo de traballo	Astronomía
Ocupación	astrónomo, astrofísico, cosmólogo
Empregador	Observatório Yerkes (pt) ; Observatório Monte Wilson (pt)
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (1927–); Sociedade Filosófica Estadounidense
Profesores	Forest Ray Moulton
Carreira militar
Conflito	Primeira guerra mundial ; segunda guerra mundial
-
Traxectoria
Obra
	Obras destacables lei de Hubble; Classificação de Hubble (pt) ;
Familia
Cónxuxe	Grace Lillian Burke
Premios
	(2017) Indiana Basketball Hall of Fame (pt) ; (2001) Salón Espacial Internacional da Fama; (1946) Lexionario da Lexión do Mérito; (1940) Medalla de ouro da Royal Astronomical Society; (1939) Medalla Franklin; (1938) Medalla Bruce; (1935) medalla Barnard; (1935) Silliman Memorial Lectures (en) ; (1924) Prêmio Newcomb Cleveland (pt) ; (1910) bolsa Rhodes ;
	Sinatura
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978; Obálky knih, ; Astronomers: A Biographical Reference (en)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Hubble.

Edwin Powell Hubble, nado o 20 de novembro de 1889 en Marshfield (Missouri) e finado en San Marino, California o 28 de setembro de 1953 en California, foi un astrónomo estadounidense. Fillo de John Powell Hubble e Virginia Lee James. É coñecido por ser o astrónomo que acadou a primeira evidencia observacional da expansión do universo, a unha taxa ou velocidade coñecida coma constante de Hubble ou Lei de Hubble, que se indica co símbolo H₀. Foi o primeiro astrónomo en acreditar que a galaxia de Andrómeda non era unha galaxia satélite da Vía Láctea, cando determinou a súa distancia calculando a luminosidade das estrelas Cefeidas localizadas en Andrómeda.

Traxectoria

Telescopio Hooker de 100 polgadas (2.5 m) no Observatorio do Monte Wilson no que Hubble adoitaba a medir distancias entre galaxias e un valor para a proporción de expansión do universo.

Estudou Matemáticas e Astronomía nos Estados Unidos, e posteriormente español e Dereito durante tres anos na Universidade de Oxford, graduándose no ano 1912, volvendo aos Estados Unidos. Volveu á Universidade de Chicago no ano 1914 graduándose en Astronomía.

Practicou atletismo e boxeo, e foi adestrador de baloncesto.

En 1917 doutorouse en Física no Observatorio de Yerkes da Universidade de Chicago cunha tese sobre astrofotografía de nebulosas difusas.

Apuntouse voluntario na Infantaría do Exército dos Estados Unidos e foi enviado a Francia durante a primeira guerra mundial. Retornado aos Estados Unidos no ano 1919, aceptou o posto de investigador que lle ofrecera George Hale no Observatorio de Monte Wilson onde traballou ata 1953.

Durante a súa vida utilizou para as súas observacións os mellores telescopios: Hale, Hooker etc. As observacións realizadas durante os anos 1923 e 1924 viron a luz o 30 de decembro dese ano. Confirmou as observacións de Immanuel Kant sobre a existencia do que chamou "universos illas". Hubble afirmou, sen ningún xénero de dúbida, que as nebulosas observadas ata o momento con telescopios menos potentes, non forman parte da nosa galaxia. Observando as estrelas Cefeidas puido confirmar a existencia de galaxias diferentes á Vía Láctea. Á súa vez, puido observar estrelas cefeidas individuais no brazo espiral de Andrómeda, anunciando a súa descuberta na Reunión da Sociedade Americana para o Avance da Ciencia o 1 de xaneiro de 1925, e pechando o debate comenzado no ano 1920 na Academia de Ciencias dos Estados Unidos entre Herber Doust Curtis e Harlow Shapley, entre os astrónomos que defendían que eran galaxias afastadas e independentes da Vía Láctea (universos illa) e os que defendían que as demais galaxias eran satélites da Vía Láctea (reducían o Universo á Vía Láctea).

En 1929 publicou a "lei de recesión das galaxias", tamén coñecida como Lei de Hubble, que permitía calcular tanto o tamaño como a idade do Universo, poñendo os alicerces que sostiñan as primeiras hipóteses da expansión do Universo, acreditando que os espectros das galaxias manifestan corremento ao vermello polo que están afastándose unhas doutras, a unha taxa de polo menos 526 km/s/MPc (quilómetros por segundo por megaparsec), segundo os seus cálculos, estimaba que o tempo de Hubble, o tempo en que todo estaría conectado tería acontecido uns 2000 millóns de anos atrás. Esta cantidade foi recalculada polo propio Hubble utilizando os mellores telescopios da época á uns 500 km/s/Mpc. O seu axudante Humanson continuou medindo os corrementos ao vermello de Galaxias afastadas e calculou que a H₀ era un 20 % da velocidade da luz. Outras observación dos anos 30 determinaban que a idade do Universo era polo menos o dobre, uns 4000 millóns de anos. A súa orixe explícase actualmente por medio da teoría do grande estoupido ou "big-bang", os cálculos actuais sinalan que o universo atopábase concentrado nunha singularidade uns 13.800 millóns de anos atrás. Os cálculos de H₀ actuais sinalan que é duns 71 km/s/Mpc (71 quilómetros por segundo por megaparsec), cun erro de ±4, segundo os datos recollidos da sonda WMAP, e actualizados pola sonda Planck.

Hubble foi o precursor da clasificación dos tipos de galaxias, que aínda perdura sen moitos cambios.

A divulgación dos seus descubrimentos quedou reflectida na súa obra Realm of the Nebulae (1936).

Participou no deseño dos maiores telescopios de Monte Palomar. Polas súas achegas ao campo da Astronomía e Cosmoloxía púxoselle o seu nome ao telescopio orbital Hubble lanzado ao espazo en 1990.

Morreu dunha trombose cerebral en San Marino, California, o 28 de setembro de 1953.

Véxase tamén