Albert Schweitzer
Albert Schweitzer, nado en Kaysersberg o 14 de xaneiro de 1875 e finado en Lambaréné, Moyen-Ogooué (Gabón) o 4 de setembro de 1965, foi un médico, filósofo, teólogo protestante e músico franco-alemán, pola súa orixe alsaciana e Premio Nobel da Paz no ano 1952.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Albert Schweitzer naceu en Kaysersberg, Alsacia, entón parte do Imperio Alemán, e viviu os primeiros anos da súa vida en Gunsbach, localidade onde o seu pai era pastor protestante. Dende moi novo mostrou gran capacidade para a música e en 1893 superou o bacharelato. Despois dos estudos básicos, trasladouse a París para estudar filosofía e música. Deseguido formouse como teólogo na súa vila natal.
Como músico viaxou por Europa como reputado intérprete ao órgano, sobre todo das obras de Johann Sebastian Bach. Como teólogo, publicou o influente libro Geschichte der Leben-Jesu-Forschung (Historia da investigación sobre a vida de Xesús, máis coñecido pola súa tradución ao inglés, En busca do Xesús histórico, Tubinga, 1905) e o ensaio sobre san Paulo Die Mystik des Apostels Paulus (O misticismo do apóstolo Paulo, Tubinga, 1930), onde afonda nas crenzas escatolóxicas dos primeiros cristiáns, fundando a escola da "escatoloxía realizada".
No cume do seu éxito, abandonou a súa prometedora carreira para estudar medicina e cirurxía durante nove anos, coa idea de dedicarse aos máis desfavorecidos. Cando rematou os seus estudos médicos, en 1913, trasladouse coa súa familia a Lambaréné, na provincia de Moyen-Ogooué, en Gabón, entón baixo dominio francés.
Alí estableceu un hospital cerca dunha misión cristiá xa existente e tratou a millares de pacientes, especialmente leprosos e vítimas da enfermidade do sono. Durante a primeira guerra mundial foi feito cativo polas tropas franceses, pola súa nacionalidade, e trasladado á Francia continental. Daquela aproveitou para recadar fondos para o hospital en África e para expoñer a súa doutrina filosófica, centrada no valor de "reverencia pola vida". Volveu a Gabón en 1924, onde viviu ininterrompidamente ata o seu pasamento en 1965, saíndo de África só para recibir premios como o Goethe en 1928, o Nobel da Paz en 1952 e para explicar o seu pensamento en ciclos de conferencias.[1]
Obra[2]
[editar | editar a fonte]- Jean-Sébastien Bach Le musicien-poèt, Leipzig: Breitkopf & Härtel, 1905.
- Zwischen Wasser und Urwald Bern: Paul Haupt, 1921.
- Das Christentum und die Weltreligionen München: Beck, 1923.
- Souvenirs de mon enfance, Lausanne: éd. de la Concorde, 1926.
- Aus meinem Leben und Denken Meiner Verl., Leipzig, 1931.
- Indian Thought and Its Development (1935)
- Geschichte der Leben Jesu Forschung Tübingen: Mohr, 1984 (9ª edición)
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Brabazon, James. Albert Schweitzer: A Biography: 2nd edition. Syracuse, Nova York: Syracuse University Press. 2000. ISBN 978-0-8156-0675-8
- ↑ Trátase dunha escolma
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Albert Schweitzer |