Allah

Die woord "Allah" in Arabiese skrif.

Die woord "Allah" in verskillende skryfstelsels.

Allah (Arabies: الله‎ Allāh, [ʔalˤˈlˤɑːh] ), 'n Arabiese woord, is die hoofnaam vir "God" in die Islamitiese godsdiens en die Arabiessprekende Christendom. Allah word in Islam as die enigste godheid beskou en is reeds in voor-Islamitiese tye as die oppergod vereer. Eeue voor die Islamitiese profeet sy eerste beweerde openbaring in 610 n.C. ontvang en hom vervolgens tot die enigste god verklaar het, het die Lihjaniete en Thamoedeërs as voorgeslagte van die huidige Arabiere al hierdie godheid aanbid en is die naam Allah ook reeds met die Kaäba in Mekka verbind.

In die gedeeltes van die Koran wat tydens die eerste vyf jaar van sy openbare bediening in Mekka opgeteken is, gebruik Mohammed nie een keer die naam Allah nie. In dié tyd het hy na God verwys as "Heer" of "Skepper" (Rabb). Sommige waarnemers meen dit is omdat hy nie wou hê dat mense die God wat hy verkondig, verwar met die Allah wat saam met talle afgode by die Kaäba aanbid is nie.

Die naam Allah kom altesaam 2 688 keer voor in die dele van die Koran wat ná Mohammed se vlug na Medina opgeteken is. Die naam Allah is nie net heilig vir Moslems nie, maar hou ook besonderse betekenis in wanneer hulle bid. Wanneer Sy naam in gebed genoem word, is Allah onmiddellik daar teenwoordig.

Daar word ook in die Koran na God verwys as Al-Rahman ("die Barmhartige") - 'n naam wat voorheen deur die Jode in die Babiloniese Talmoed en ook deur Christene gebruik is om na hul God te verwys. Die Koran se godsbeeld beklemtoon die barmhartigheid van Allah as sentrale religieuse boodskap. Moslems glo dat daar 99 "wonderlike name" vir God is en herhaal dié name soms tydens gebede.

Allah is deur Mohammed naas sy funksie as enigste oppergod ook tot die enigste skepper, bewaarder en regter van die wêreld verhef. In teenstelling met Jesus van Nasaret, wat in Christelike geloofstelsels as deel van 'n goddelike drieëenheid of seun van God vereer word, bly Mohammed se rol in Islam beperk tot dié van 'n afgesant van Allah. Islam verwerp die idee van 'n goddelike seun of 'n menslike aspek van God en laat derhalwe ook geen afbeeldings van Allah toe nie. Kritiese teologiese debatte oor die Koran se godsbeeld word in die algemeen eweneens nie toegelaat nie.

Vir Islamitiese gelowiges onderhou en deurdring Allah hierdie wêreld. Aangesien niks sonder hom of onafhanklik van hom sou kan bestaan nie, word religieuse voorskrifte en gebooie in die Islamitiese wêreld ook op die nie-godsdienstige sfeer toegepas. Die nou verbintenis tussen staat en godsdiens in die meeste Islamitiese state - Islam as 'n wetsgodsdiens in teenstelling met die Christelike gewetensgodsdiens beskou homself ook as staatsvorm - is ongekend in die moderne Westerse beskawing en 'n bron van politieke en kulturele konflikte vir baie Islamitiese migrante-gemeenskappe in Westerse samelewings.