Kosta Nađ
KONSTANTIN - KOSTA NAĐ | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Datum rođenja | 13. 5. 1911. | ||||||||||||
Mesto rođenja | Petrovaradin Austrougarska | ||||||||||||
Datum smrti | 19. 11. 1986. (dob: 75) | ||||||||||||
Mesto smrti | Beograd, SR Srbija SFR Jugoslavija | ||||||||||||
Supruga | Dušanka Nađ | ||||||||||||
Profesija | vojno lice | ||||||||||||
Član KPJ od | 1937. | ||||||||||||
Učešće u ratovima | Španski građanski rat Narodnooslobodilačka borba | ||||||||||||
Služba | Vojska Kraljevine Jugoslavije Španska republikanska armija NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1937 — 1939. i 1941 — 1976. | ||||||||||||
Čin | General armije | ||||||||||||
Narodni heroj od | 20. decembra 1951. | ||||||||||||
Odlikovanja |
|
Konstantin - Kosta Nađ (mađ. Koszta Nagy; 1911 — 1986), učesnik Španskog građanskog rata i NOR-a, general armije JNA i narodni heroj Jugoslavije.
Rođen je 13.5. 1911. godine u Petrovaradinu. Osnovnu školu i nižu gimnaziju završio je u Petrovaradinu. A 1926. godine počeo je da uči zanat u avio-industriji „Ikarus“. Ali zbog očevog lošeg materijalnog stanja, porodica se morala preseliti iz Petrovaradina u Zagreb, gde ubrzo umiru Kostini roditelji Stjepan i Ana.
Konstantin je kasnije upisao Vojnu podoficirsku školu u Bileći. Kada je završio, zadržan je u Bileći, da obučava nove pitomce. Tu se počeo zanimati za marksističku literaturu i radnički pokret. Kada je vojna policija otkrila da podoficir Kosta Nađ, poseduje marksističke knjige, 1932. godine, uhapšen je i odveden najpre u Nikšić, a potom u Sarajevo, gde je 1933. godine osuđen na dve godine robije. Pošto je uspeo da pobegne iz Sarajeva, odlazi u Zagreb, gde živi ilegalno.
Pošto su Kostina braća već bili članovi KPJ, i on se priključio partijskom radu, najpre u ilegalnoj štampariji Pokrajinskog komiteta KPJ za Hrvatsku, koja se nalazila u podrumu kuće u kojoj je stanovao, a potom je sarađivao i u organizaciji „Prijatelji slobode“. Odmah po izbijanju Španskog građanskog rata, u proleće 1936. Kosta se prijavio dr. Pavlu Gregoriću, koji je organizovao slanje jugoslovenskih dobrovoljaca u Španiju.
Posle nekoliko neuspelih pokušaja, uspeo je tek januara 1937. godine da ilegalno pređe granicu. Na putu do Španije, bio je zatvaran u Austriji i Švajcarskoj, ali je uspeo da pređe Pirineje i 8. marta 1937. godine se prijavio u prihvatni logor dobrovoljaca u Fignerasu.
U internacionalnim brigadama Kosta Nađ bio je vodnik, komandir čete i komandant Balkanskog bataljona. Krajem januara 1939. godine, štiteći odstupnicu hiljadama španskih izbeglica, primio je komandu jedne od dve poslednje brigade, koje su se povlačile preko Pirineja na sever. U borbama kod Bruneta i na Ebru bio je četiri puta ranjen. Dobio je čin kapetana i odlikovan španskim republikanskim ordenom Oslobođenja, a 1937. godine primljen je u KPJ.
Pošto je Kraljevina Jugoslavija zabranila povratak jugoslovenskim dobrovoljcima u zemlju. Kosta je, s nekoliko stotina Jugoslovena, od februara 1939. do maja 1941. godine bio u francuskim logorima: Sen Siprien, Girs i Verne. U maju 1941. godine, s ostalim drugovima, odlazi iz logora u Nemačku u radni logor Desau. To je učinjeno po preporuci rukovodstva KPJ, kako bi lakše uspeli da se prebace u okupiranu Jugoslaviju.
Kosta je, s prvom grupom „Španaca“, stigao u Zagreb 16.7. 1941. godine. Rade Končar i Vlado Popović su ga tu zadržali do 5. avgusta, kada je poslat u Karlovac, da pomogne Operativnom rukovodstvu u organizovanju ustanka. U avgustu je delovao u Topuskom, Velikoj Kladuši, vrginmoščanskim selima i Držnici. Zajedno sa Vladom Popovićem i vojnim rukovodiocima Korduna, učestvovao je 5. septembra na vojno-političkom savetovanju s ličkim rukovodstvom ustanka, u Krbavicu.
Od 9.9. do kraja oktobra, Kosta je po nalogu Glavnog štaba NOPO Jugoslavije, delovao u Bosanskoj krajini. Na savetovanju u Stolicama, imenovan je za člana Glavnog štaba NOPO Bosne i Hercegovine. Od 6.11. 1941. do 9. februara 1942. godine komandovao je romanijskim, jahorinskim i drugim jedinicama u istočnoj Bosni.
Kada je Vrhovni komandant NOPO Jugoslavije Josip Broz Tito reorganizovao rukovodstvo partizanskih jedinica BiH-a, početkom februara 1942. godine, Kosti Nađu je poverena komanda nad svim jedinicama zapadne Bosne (od reke Bosne do Une). Od 23.2. do kraja jula, kada je u zapadnu Bosnu prodrla grupa proleterskih brigada s Vrhovnim štabom, jedinice pod Kostinom komandom (oko 14.000 boraca) stvorile su ogromnu slobodnu teritoriju, povezanu sa Dalmacijom, Likom, Banijom i Slavonijom.
Tokom 1942. godine partizanske jedinice, pod komandom Koste Nađa, oslobodile su: Prijedor, Krupu, Dobrljin, Ključ, Drvar, Bosanski Petrovac, Mrkonjić Grad, Jajce... Od 2. do 4.11. Kosta je rukovodio, dotad najvećom operacijom NOR-a, bitkom za Bihać. Njegova taktika osvajanja utvrđenih gradova, po sistemu klinova, iznenađivala je i zbunjivala neprijatelja. Vrhovni komandant Tito je, 6.11., Kostinim jedinicama uputio priznanji i pohvalu za „junačko držanje i pri oslobođenju Bihaća“.
U novembru 1942. godine, kada je osnovana NOV i PO Jugoslavije i obrazovan Prvi bosanski korpus, Kosta je postavljen za njegovog komandanta. Vrhovni komandat Tito je, 10.8. 1943. godine, svojim najvišim komandantima dodelio oficirske činove. Kosta Nađ, Peko Dapčević i Koča Popović su tada postali pukovnici, a desetak dana kasnije generali. Depeša o unapređenju je zatekla Kostu na putu za istočnu Bosnu.
Osnovni zadatak divizija, kojima je od jeseni 1943. godine, komandovao Kosta Nađ, bio je osiguranje planiranog prodora NOVJ na istok, u Srbiju. To je bilo moguće ostvariti tek 1944. godine, kada počinje prva faza završnih operacija za oslobođenje Jugoslavije. Početkom 1944. godine postavljen je za komndanta Glavnog štaba NOV i PO Vojvodine.
U jesen 1944. godine, i tokom zime 1944/45. godine, Kostine jedinice (1.1. prerasle u Treću armiju JA) forsirale su Dunav i Dravu, tzv. Sremski front, potpuno oslobodile Vojvodinu, Baranju i deo Slavonije. U završnim operacijama, Treća armija je tri puta pohvaljena, za borbe kod Batine, za brzi prodor uz Dravu, preko Slavonije i Podravine u Štajersku i 15. maja za slamanje neprijateljski jedinica između Celovca, Celja i Maribora.
Posle oslobođenja Jugoslavije obavljao je niz odgovornih dužnosti u JNA. U više saziva je bio poslanik Savezne skupštine, a od Sedmog kongresa SKJ, četiri puta je biran u CK SKJ. Od 1974. do 1981. godine bio je predsednik Saveznog odbora SUBNOR-a Jugoslavije.
Umro je 19.11. 1986. godine. Sahranjen je, zajedno sa suprugom Dušankom, u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Odlikovan je ordenima:
- Ordenom junaka socijalističkog rada,
- Ordenom slobode
- Ordenom partizanske zvezde, sa zlatnim vencem, dva puta,
- Ordenom ratne zastave,
- Ordenom narodne armije, sa lovorovim vencem, dva puta,
- Ordenom za vojne zasluge, sa velikom zvezdom,
- Ordenom zasluga za narod, sa zlatnom zvezdom,
- Ordenom bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem
- Ordenom za hrabrost
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. godine. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 20.12. 1951. godine.
Njegov sin Branko Nađ je bio višestruki prvak Jugoslavije u automobilizmu.
Segment isključivo posvećen Narodnooslobodilačkoj borbi. |
- Vojna enciklopedija (knjiga peta), Beograd 1973. godina.
- Narodni heroji Jugoslavije. „Mladost“, Beograd, 1975. godina.