Z jednej strony fatalnie, bo wiadomo, że w czasie deszczu dzieci się nudzą, a moje to już wybitnie. Nie pomaga organizowanie rysowania, malowania, rzeźbienia, układania klocków/puzzli... Muszą się wybiegać i już. Zupełnie jak ukochane kucyki mojej córy. Niech ktoś życzliwy, kto ma jakiś słoneczny promień w zanadrzu, podzieli się z nami choć odrobinę ;) Kierunek północ.
Z drugiej strony zamiast wylegiwać się na nadmorskim brzegu stukam maszyną, aż padła biedaczka z wyczerpania. Na szczęście udało się ją w miarę szybko zreanimować, więc stukam dalej.
A oto wystukane wypociny, czyli otwarcie sezonu przedszkolnego:
Oraz zlecenie, które poruszyło moje serce, a córkę skłoniło do dłuższego poświęcenia się rysowaniu (sąsiedzi pod nami odetchnęli głośno ;) )
Dwie urocze siostry narysowały wspólnie lalki ze swoich marzeń, a ja miałam urealnić te marzenia. Mam nadzieję, że choć odrobinę mi się udało.
