Stammheim (film)
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
30 stycznia 1986 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
107 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role |
Ulrich Tukur |
| Muzyka |
Marcel Wengler |
| Zdjęcia |
Frank Brühne |
| Scenografia |
Dieter Flimm |
| Kostiumy |
Sabine Birker |
| Montaż |
Heidi Handorf |
| Nagrody | |
| 1986: Złoty Niedźwiedź na 36. MFF w Berlinie | |
Stammheim (niem. Stammheim – Die Baader-Meinhof-Gruppe vor Gericht) – niemiecki dramat filmowy z 1986 roku w reżyserii Reinharda Hauffa.
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Film powstał w oparciu o dokumenty sądowe z głośnego procesu z 1975 roku. Dotyczył on pięciorga członków radykalno-lewicowej organizacji terrorystycznej Frakcja Czerwonej Armii, przebywających w tytułowym więzieniu Stammheim w Stuttgarcie. Oskarżeni o zamordowanie czterech amerykańskich żołnierzy demonstracyjnie nie uznawali ani legalności istnienia RFN, ani tym bardziej obowiązującego w tym kraju prawa i sądownictwa. Dwoje z nich (Holger Meins, Ulrike Meinhof) popełniło samobójstwo w więzieniu jeszcze przed rozpoczęciem procesu, a pozostała trójka (Andreas Baader, Gudrun Ensslin, Jan-Carl Raspe) wykorzystała salę sądową do promowania swoich radykalnych poglądów oraz pogardy wobec władzy. Chociaż skazano ich ostatecznie na karę śmierci, nikt z nich nie dożył wyroku[1].
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Ulrich Tukur – Andreas Baader
- Therese Affolter – Ulrike Meinhof
- Sabine Wegner – Gudrun Ensslin
- Hans Kremer – Jan-Carl Raspe
- Ulrich Pleitgen – Theodor Prinzing
- Hans-Michael Rehberg – Siegfried Buback
- Hans Christian Rudolph – Otto Schily[2]
Produkcja
[edytuj | edytuj kod]Zdjęcia kręcono w Hamburgu.
Recepcja
[edytuj | edytuj kod]Obraz podzielił publiczność, ale też zdobył Złotego Niedźwiedzia i Nagrodę FIPRESCI na 36. MFF w Berlinie, choć nie obyło się bez kontrowersji[3]. Przewodnicząca jury, włoska gwiazda Gina Lollobrigida, była niechętna temu werdyktowi, ale została przegłosowana przez członków jurorskiego gremium w stosunku 6 do 5. Aktorka publicznie dystansowała się wobec filmu, który – według niej – mógł wręcz zachęcać widzów do terroryzmu, a jego wartość estetyczno-wizualna była zdecydowanie znikoma[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stammheim (1986): Synopsis. All Movie. [dostęp 2023-04-22]. (ang.).
- ↑ Stammheim. Film Portal. [dostęp 2023-04-22]. (niem.).
- ↑ Gerald Peary: ‘Stammheim’ a Big Winner at Berlin But It Sure Caused a Lot of Stir. „Chicago Tribune”, 1986-03-09. [dostęp 2023-04-22]. (ang.).
- ↑ Harlan Kennedy: Berlin Film Festival 1986: Bombs in Berlin. Film Comment, 06.1986. [dostęp 2023-04-07]. (ang.).