Antonio Banchieri

Antonio Banchieri
	Kardynał diakon
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1667 ; Pistoia
Data i miejsce śmierci	16 września 1733 ; Pistoia
	Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	15 lipca 1730–16 września 1733
	Prefekt Świętej Konsulty
Okres sprawowania	15 lipca 1730–16 września 1733
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	9 grudnia 1726; Benedykt XIII
Kościół tytularny	San Nicola in Carcere
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Banchieri (ur. 19 maja 1667 w Pistoi, zm. 16 września 1733 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

Był synem gonfaloniere Pistoi Niccolò Banchieriego i Cateriny Rospigliosi. Początkowo studiował w Sienie, następnie w Rzymie, gdzie w 1692 uzyskał doktorat utroque iure. W tym samym roku został protonotariuszem apostolskim i referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. Był także sekretarzem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, wobec nieobecności kardynała Agostina Fabroniego. Od 1702 do 1706 był wicelegatem w Awinionie, a papież Klemens XI chciał nawet mianować go nuncjuszem we Francji, lecz Banchieri odmówił z powodu niechęci przyjęcia święceń kapłańskich. Następnie był asesorem inkwizycji rzymskiej i sekretarzem Świętej Konslty, a także wicekamerlingiem w latach 1724-1728. 9 grudnia 1726 został kreowany kardynałem in pectore. Jego nominację ogłoszono 30 kwietnia 1728, gdzie otrzymał diakonię San Nicola in Carcere. 15 lipca 1730 został mianowany sekretarzem stanu i prefektem Świętej Konsulty. W 1733 doznał ataku apopleksji i kilka tygodni później zmarł.

Bibliografia

Banchieri, Antonio. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-19]. (ang.).

[1] w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

[A]

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)