Lech Leciejewicz
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 stycznia 1931 |
Data i miejsce śmierci |
23 marca 2011 |
profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: archeologia, mediewistyka | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1958 |
Habilitacja |
1967 |
Profesura |
1973 |
Polska Akademia Nauk / Umiejętności | |
Status PAN |
członek Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych |
Status PAU |
członek krajowy czynny |
Wykładowca akademicki | |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
1973–2001 |
Instytut |
Instytut Historii Kultury Materialnej PAN |
Okres zatrudn. |
1954-2001 |
Uczelnia |
Uniwersytet Poznański |
Okres zatrudn. |
1951–1954 |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Lech Tadeusz Leciejewicz (ur. 26 stycznia 1931 w Poznaniu, zm. 23 marca 2011[1] w Sopocie[2]) – polski archeolog i mediewista, profesor nauk humanistycznych.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Z racji pracy ojca, oficera artylerii, w dzieciństwie często zmieniał miejsce zamieszkania (Biała Podlaska, Katowice). Po kampanii wrześniowej ojciec trafił do oflagu, a reszta rodziny znalazła się u dziadków Lecha w Milanówku. Tam też zdał małą maturę w 1947 oraz maturę w Brwinowie w 1949. Studiował na Uniwersytecie Poznańskim w latach 1949–1953. Pracę magisterską napisał pod kierunkiem Witolda Hensla. Także pod jego kierunkiem napisał i w 1958 obronił dysertację kandydacką (doktorską) na temat początków słowiańskich miast Pomorza Zachodniego. W 1967 habilitował się na podstawie rozprawy poświęconej miastom Słowian połabskich. Od 1973 profesor nadzwyczajny, a od 1979 zwyczajny[3].
W latach 1951–1954 był pracownikiem Katedry Archeologii Uniwersytetu w Poznaniu. Od 1954 do przejścia na emeryturę pracował w Instytucie Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk (po zmianie nazwy – Instytucie Archeologii i Etnologii PAN). W latach 1973–2001 wykładał na Uniwersytecie Wrocławskim. Był członkiem krajowym czynnym Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych PAN oraz Polskiego Towarzystwa Archeologicznego (w tym prezesem warszawskiego oddziału w latach 1968–1971).
Prowadził badania wykopaliskowe nad starożytną i średniowieczną kulturą Polski, Słowiańszczyzny i Europy. W Polsce kierował m.in. wykopaliskami w Młodzikowie, Poznaniu i Ujściu na terenie Wielkopolski oraz w Kołobrzegu na Pomorzu (z tej racji w 2012 imię Lecha Leciejewicza nadano jednemu z tamtejszych parków)[3]. Ponadto prowadził wykopaliska we Włoszech, Francji, Hiszpanii.
Wyróżniony Nagrodą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2002) oraz Medalem Lux et Laus Stałego Komitetu Mediewistów Polskich (2009)[3]. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi[4] i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002)[5].
Syn oficera Wojska Polskiego Tadeusza Leciejewicza i Ludwiki (Luise) z domu Ernst[2][3]. Jego żoną była archeolożka Anna Kulczycka-Leciejewicz[3].
Pochowany w grobowcu rodzinnym w Milanówku[3].
Wybrane publikacje książkowe
[edytuj | edytuj kod]- Ujście we wczesnym średniowieczu, Wrocław 1961
- Początki nadmorskich miast na Pomorzu Zachodnim, Wrocław 1962
- Szczecin we wczesnym średniowieczu. Wzgórze Zamkowe, Wrocław 1983 (współred. i współautor)
- Od plemienia do państwa. Śląsk na tle wczesnośredniowiecznej Słowiańszczyzny Zachodniej, Wrocław 1991 (red. i współautor)
- Salsa Cholbergiensis. Kołobrzeg w średniowieczu, Kołobrzeg 2000 (współred. i współautor)
- Miasta Słowian północnopołabskich, Wrocław 1968
- Mały słownik kultury dawnych Słowian, Warszawa 1972, 1988, 1990 (red. i współautor)
- Słowiańszczyzna zachodnia, Wrocław 1976
- Hońtvjerjo, zběrarjo, burja, rjemjeslnicy. Dawne stawizny Łužicy hač do 11. lětstotka, Budyšin 1982, wersja niemiecka: Jäger, Sammler, Bauer, Handwerker. Frühe Geschichte der Lausitz bis zum 11. Jahrhundert, Bautzen 1982, 1985
- Słowianie zachodni. Z dziejów tworzenia się średniowiecznej Europy, Wrocław 1989, Wodzisław Śląski 2010
- Gli Slavi occidentali. Le origini delle società e delle culture feudali, Spoleto 1991
- Forschungen zu Mensch und Umwelt im Odergebiet in ur- und frühgeschichtlicher Zeit, Mainz am Rhein 2002 (współred. i współautor)
- Nowa postać świata. Narodziny średniowiecznej cywilizacji europejskiej, Wrocław 2000
- Opera selecta. Z dziejów kultury średniowiecznej Polski i Europy, Wrocław 2006
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zmarł prof. Lech Leciejewicz. [dostęp 2011-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-03)].
- ↑ a b WYSZUKIWARKI: Rejestr Spadkowy PL (krajowy) [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2024-12-28] .
- ↑ a b c d e f Marian Rębkowski, Profesor dr hab. Lech Leciejewicz (26.01.1931–23.03.2011), „Archeologia Polski”, LVII (1–2), 2012, s. 37–50, ISSN 0003-8180 [dostęp 2024-12-28] [zarchiwizowane 2024-09-16] .
- ↑ Marian Rębkowski , Prof. dr hab. Lech Leciejewicz. Szkic do portretu w siedemdziesiątą rocznicę urodzin i półwiecze pracy naukowej, „"Archeologia Polski"”, XLVII (1-2), 2002, s. 40-46, ISSN 0003-8180 [dostęp 2024-12-28] .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 sierpnia 2002 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 778).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Prof. zw. dr hab. Lech Leciejewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-02-07] .
- „Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego”, 4 (177), kwiecień 2011, s. 34 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Absolwenci Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Członkowie Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych PAN
- Członkowie Polskiego Towarzystwa Numizmatycznego
- Członkowie Polskiej Akademii Umiejętności
- Laureaci Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej – nauki humanistyczne i społeczne
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Polscy archeolodzy
- Polscy mediewiści
- Pracownicy instytutów naukowych PAN
- Wykładowcy Uniwersytetu Śląskiego
- Wykładowcy Uniwersytetu Wrocławskiego
- Ludzie urodzeni w Poznaniu
- Pochowani w Milanówku
- Urodzeni w 1931
- Zmarli w 2011