Przejdź do zawartości

Lech Leciejewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lech Leciejewicz
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1931
Poznań

Data i miejsce śmierci

23 marca 2011
Sopot

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: archeologia, mediewistyka
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

1958

Habilitacja

1967

Profesura

1973

Polska Akademia Nauk / Umiejętności
Status PAN

członek Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych

Status PAU

członek krajowy czynny

Wykładowca akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Okres zatrudn.

1973–2001

Instytut

Instytut Historii Kultury Materialnej PAN

Okres zatrudn.

1954-2001

Uczelnia

Uniwersytet Poznański

Okres zatrudn.

1951–1954

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Lech Tadeusz Leciejewicz (ur. 26 stycznia 1931 w Poznaniu, zm. 23 marca 2011[1] w Sopocie[2]) – polski archeolog i mediewista, profesor nauk humanistycznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z racji pracy ojca, oficera artylerii, w dzieciństwie często zmieniał miejsce zamieszkania (Biała Podlaska, Katowice). Po kampanii wrześniowej ojciec trafił do oflagu, a reszta rodziny znalazła się u dziadków Lecha w Milanówku. Tam też zdał małą maturę w 1947 oraz maturę w Brwinowie w 1949. Studiował na Uniwersytecie Poznańskim w latach 1949–1953. Pracę magisterską napisał pod kierunkiem Witolda Hensla. Także pod jego kierunkiem napisał i w 1958 obronił dysertację kandydacką (doktorską) na temat początków słowiańskich miast Pomorza Zachodniego. W 1967 habilitował się na podstawie rozprawy poświęconej miastom Słowian połabskich. Od 1973 profesor nadzwyczajny, a od 1979 zwyczajny[3].

W latach 1951–1954 był pracownikiem Katedry Archeologii Uniwersytetu w Poznaniu. Od 1954 do przejścia na emeryturę pracował w Instytucie Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk (po zmianie nazwy – Instytucie Archeologii i Etnologii PAN). W latach 1973–2001 wykładał na Uniwersytecie Wrocławskim. Był członkiem krajowym czynnym Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych PAN oraz Polskiego Towarzystwa Archeologicznego (w tym prezesem warszawskiego oddziału w latach 1968–1971).

Prowadził badania wykopaliskowe nad starożytną i średniowieczną kulturą Polski, Słowiańszczyzny i Europy. W Polsce kierował m.in. wykopaliskami w Młodzikowie, Poznaniu i Ujściu na terenie Wielkopolski oraz w Kołobrzegu na Pomorzu (z tej racji w 2012 imię Lecha Leciejewicza nadano jednemu z tamtejszych parków)[3]. Ponadto prowadził wykopaliska we Włoszech, Francji, Hiszpanii.

Wyróżniony Nagrodą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2002) oraz Medalem Lux et Laus Stałego Komitetu Mediewistów Polskich (2009)[3]. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi[4] i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002)[5].

Syn oficera Wojska Polskiego Tadeusza Leciejewicza i Ludwiki (Luise) z domu Ernst[2][3]. Jego żoną była archeolożka Anna Kulczycka-Leciejewicz(inne języki)[3].

Pochowany w grobowcu rodzinnym w Milanówku[3].

Wybrane publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Ujście we wczesnym średniowieczu, Wrocław 1961
  • Początki nadmorskich miast na Pomorzu Zachodnim, Wrocław 1962
  • Szczecin we wczesnym średniowieczu. Wzgórze Zamkowe, Wrocław 1983 (współred. i współautor)
  • Od plemienia do państwa. Śląsk na tle wczesnośredniowiecznej Słowiańszczyzny Zachodniej, Wrocław 1991 (red. i współautor)
  • Salsa Cholbergiensis. Kołobrzeg w średniowieczu, Kołobrzeg 2000 (współred. i współautor)
  • Miasta Słowian północnopołabskich, Wrocław 1968
  • Mały słownik kultury dawnych Słowian, Warszawa 1972, 1988, 1990 (red. i współautor)
  • Słowiańszczyzna zachodnia, Wrocław 1976
  • Hońtvjerjo, zběrarjo, burja, rjemjeslnicy. Dawne stawizny Łužicy hač do 11. lětstotka, Budyšin 1982, wersja niemiecka: Jäger, Sammler, Bauer, Handwerker. Frühe Geschichte der Lausitz bis zum 11. Jahrhundert, Bautzen 1982, 1985
  • Słowianie zachodni. Z dziejów tworzenia się średniowiecznej Europy, Wrocław 1989, Wodzisław Śląski 2010
  • Gli Slavi occidentali. Le origini delle società e delle culture feudali, Spoleto 1991
  • Forschungen zu Mensch und Umwelt im Odergebiet in ur- und frühgeschichtlicher Zeit, Mainz am Rhein 2002 (współred. i współautor)
  • Nowa postać świata. Narodziny średniowiecznej cywilizacji europejskiej, Wrocław 2000
  • Opera selecta. Z dziejów kultury średniowiecznej Polski i Europy, Wrocław 2006

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zmarł prof. Lech Leciejewicz. [dostęp 2011-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-03)].
  2. a b WYSZUKIWARKI: Rejestr Spadkowy PL (krajowy) [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2024-12-28].
  3. a b c d e f Marian Rębkowski, Profesor dr hab. Lech Leciejewicz (26.01.1931–23.03.2011), „Archeologia Polski”, LVII (1–2), 2012, s. 37–50, ISSN 0003-8180 [dostęp 2024-12-28] [zarchiwizowane 2024-09-16].
  4. Marian Rębkowski, Prof. dr hab. Lech Leciejewicz. Szkic do portretu w siedemdziesiątą rocznicę urodzin i półwiecze pracy naukowej, „"Archeologia Polski"”, XLVII (1-2), 2002, s. 40-46, ISSN 0003-8180 [dostęp 2024-12-28].
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 sierpnia 2002 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 778).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]