Przejdź do zawartości

Glicynia chińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Glicynia chińska
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bobowce

Rodzina

bobowate

Podrodzina

bobowate właściwe

Rodzaj

glicynia

Gatunek

glicynia chińska

Nazwa systematyczna
Wisteria sinensis (Sims) Sweet
Prodr. 2:390. 1825
Glicynia chińska na ścianie domu
Kwiat glicynii chińskiej

Glicynia chińska, słodlin chiński, wisteria chińska (Wisteria sinensis (Sims) Sweet) – gatunek ozdobnego pnącza, należący do rodziny bobowatych. Roślina występuje w stanie dzikim w środkowych Chinach, jest uprawiana w wielu krajach świata[3]. Nazwa wisteria wywodzi się od nazwiska amerykańskiego anatoma – Caspara Wistara.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Kwitnące pnącze o silnym wzroście, prawoskrętnie wijące się pędami[4]. Może osiągać wysokość powyżej 10–18 m, rosnąc 1–3 m na rok.
Liście
Całobrzegie, nieparzystopierzastozłożone z 7–13 listków, skrętoległe, kształtu jajowatopodłużnego.
Kwiaty
Kwitnie od maja do czerwca. Kwiaty motylkowe, z dużym odgiętym żagielkiem z dwoma wyrostkami u nasady, w zwisających gronach do 30 cm długości, niebieskofioletowe. Grona wyrastają na końcach krótkich bocznych pędów lub tegorocznych długopędów.
Owoce
Spłaszczone strąki długości 10–15 cm, owłosione, zwykle z kilkoma nasionami. Wiszą zamknięte na gałęziach do wiosny.
Korzeń
Na korzeniach gatunku można szczepić odmiany. Korzenie mają zgrubienia zaopatrujące roślinę w związki azotowe (bakterie brodawkowe), co jest cechą wszystkich roślin z tej rodziny.
Gatunki podobne
W uprawie spotyka się również inny bardzo ozdobny gatunek z odmianami o różnych barwach kwiatów (jasnofioletowe, niebieskie, białe, różowe): glicynię japońską (Wisteria floribunda).

Zastosowanie i uprawa

[edytuj | edytuj kod]
  • Roślina ozdobna uprawiana dla ładnych i obficie kwitnących kwiatów. Jest to duże, silnie rosnące pnącze ogrodowe, wymagające mocnych podpór, gdyż jest bardzo ciężkie.
  • Uprawa. Glicynia potrzebuje świeżej, piaszczystej, wilgotnej gleby i nawożenia obornikiem oraz nawozami fosforowymi i gleby odkwaszonej (wapnujemy). Wymaga przykrycia na zimę, gdyż jest nieodporna na mrozy. Rośliny rozmnażane z siewu kwitną dopiero po kilkunastu latach. Rozmnaża się więc przez odkłady powietrzne lub przez ukorzenianie jednorocznych pędów, które następnie tnie się na sadzonki. Rośliny szczepi się również w sarnią nóżkę na odcinkach korzeni Wisteria sinensis, lub przez stosowanie, dotyczy to odmian bogato kwitnących.

Odmiany

[edytuj | edytuj kod]
  • 'Prolific' – obficie kwitnąca odmiana uprawna o kwiatach jasnofioletowoniebieskich,
  • 'Alba' i 'Jako' – odmiany o kwiatach białych,
  • 'Black Dragon' – kwiaty podwójne, ciemnopurpurowe,
  • 'Plena' – kwiaty podwójne, rozetokształtne, liliowe.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-12].
  4. Glicynia – pnącze o pięknych kwiatach. Uprawa i pielęgnacja glicynii, zabezpieczenie pnącza przed mrozem [online], muratordom.pl [dostęp 2020-11-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: Multico Oficyna Wydaw., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
  • Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  • Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wydaw. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.