W czterdziestej drugiej edycji Copa Libertadores udział wzięły 34 kluby reprezentujące wszystkie kraje zrzeszone w CONMEBOL oraz Meksyk, będący członkiem CONCACAF. Dwa najsilniejsze państwa, Brazylia i Argentyna, wystawiły po 4 kluby. Ponadto Argentynę reprezentował piąty klub – broniący tytułu Boca Juniors. Reszta państw oprócz Meksyku i Wenezueli wystawiła po trzy kluby, natomiast Meksyk i Wenezuela po dwa kluby.
Boca Juniors drugi raz z rzędu zdobył najważniejszy klubowy puchar Ameryki Południowej, pokonując w finale rewelacyjnie spisujący się meksykański klub Cruz Azul.
Na początku turnieju rozegrana została faza wstępna, gdzie zmierzyły się ze sobą kluby meksykańskie i wenezuelskie. Do fazy grupowej awansował jeden klub z Meksyku i jeden klub z Wenezueli. W fazie grupowej 32 kluby podzielono na 8 grup liczących po 4 drużyny. Do 1/8 finału awansowały po dwa najlepsze kluby z każdej grupy.
W 1/8 finału wylosowano osiem par, które wyłoniły ośmiu ćwierćfinalistów. W ćwierćfinale wylosowano cztery pary, które wyłoniły czterech półfinalistów. W półfinale dwie pary wyłoniły dwóch finalistów.
Znakomicie spisał się reprezentujący Meksyk klub Cruz Azul, który dotarł aż do finału, eliminując po drodze dwa renomowane kluby argentyńskie – River Plate i Rosario Central. W finale drużyna Meksyku uległa broniącej tytułu drużynie Boca Juniors dopiero po rzutach karnych.
Turniej zdominowany został przez kluby dwóch państw – Brazylii i Argentyny. Do ćwierćfinału poza trzema klubami argentyńskimi i trzema brazylijskimi zdołały dotrzeć meksykański Cruz Azul oraz kolumbijski klub América Cali.
Najsłabiej w tej edycji turnieju spisały się kluby z Peru i Boliwii.
Poniższa tabela ma charakter statystyczny. O kolejności decyduje na pierwszym miejscu osiągnięty etap rozgrywek, a dopiero potem dorobek bramkowo-punktowy. W przypadku klubów, które odpadły w rozgrywkach grupowych o kolejności decyduje najpierw miejsce w tabeli grupy, a dopiero potem liczba zdobytych punktów i bilans bramkowy.