W dwunastej edycji Copa Libertadores udział wzięło 21 klubów reprezentujących wszystkie kraje zrzeszone w CONMEBOL.
Każde z 10 państw wystawiło po 2 kluby, a ponadto do półfinału bez gry awansował obrońca tytułu. Zwycięzcą został urugwajski klub Club Nacional de Football, który w finale potrzebował 3 meczów, by wykazać wyższość nad obrońcą tytułu i zwycięzcą trzech ostatnich edycji Copa Libertadores, argentyńskim klubem Estudiantes La Plata.
W pierwszym etapie 20 klubów podzielono na 5 grup po 4 drużyny. Z każdej grupy do następnej rundy awansował tylko zwycięzca. Jako szósty klub do półfinału awansował obrońca tytułu.
W następnej, półfinałowej rundzie, 6 klubów podzielono na 2 grupy liczące po 3 drużyny. Do finału awansowali zwycięzcy obu grup.
Ponieważ w dwóch pierwszych meczach obaj finaliści wygrali u siebie po 1:0, dla wyłonienia zwycięzcy konieczne było trzecie spotkanie. W trzecim meczu Nacional wygrał zdecydowanie 2:0 i po raz pierwszy w swej historii zdobył najważniejszy klubowy puchar Ameryki Południowej.
na 4 minuty przed końcem meczu doszło do ogólnej bijatyki. Boca Juniors został wykluczony z dalszych rozgrywek, a pozostali do końca oponenci dostali po 2 punkty przy wyniku 0:0
Poniższa tabela ma charakter statystyczny. O kolejności decyduje na pierwszym miejscu osiągnięty etap rozgrywek, a dopiero potem dorobek bramkowo-punktowy. W przypadku klubów, które odpadły w rozgrywkach grupowych o kolejności decyduje najpierw miejsce w tabeli grupy, a dopiero potem liczba zdobytych punktów i bilans bramkowy.