W jedenastej edycji Copa Libertadores udział wzięło 19 klubów reprezentujących wszystkie kraje zrzeszone w CONMEBOL oprócz Brazylii.
Każde z 9 państw wystawiło po 2 kluby, a ponadto do półfinału bez gry awansował obrońca tytułu. Zwycięzcą trzeci raz z rzędu został argentyński klub Estudiantes La Plata, który pokonał w finale urugwajski klub CA Peñarol. Pierwszy raz w historii tego turnieju ten sam klub zwyciężył trzy razy z rzędu.
W pierwszym etapie uczestnicy podzieleni zostali na 4 grupy - trzy po 4 kluby i jedna grupa z 6 klubami (grupa 3). Z każdej grupy do następnej rundy awansowały dwa kluby.
W następnej, ćwierćfinałowej rundzie, 8 klubów podzielono na 3 grupy - pierwsza i druga liczyła 3 drużyny, a trzecia 2 drużyny. Do półfinału awansowali zwycięzcy grup oraz obrońca tytułu Estudiantes La Plata.
W półfinale grano systemem przegrywający odpada, przy czym liczyła się głównie różnica punktów. Jeśli oba kluby zdobyły w dwumeczu taką samą liczbę punktów, rozgrywano mecz dodatkowy. Jeśli pomimo dogrywki stan pojedynku wciąż był remisowy, o awansie do finału decydowała liczba zdobytych bramek.
Kolejny raz do półfinału dotarł chilijski klub - tym razem Club Universidad de Chile. W półfinale znalazły się dwa kluby argentyńskie – River Plate i Estudiantes La Plata.
Finałowy dwumecz był bardzo wyrównany, a o ostatecznym sukcesie klubu Estudiantes zadecydowała jedna bramka.
Poniższa tabela ma charakter statystyczny. O kolejności decyduje na pierwszym miejscu osiągnięty etap rozgrywek, a dopiero potem dorobek bramkowo-punktowy. W przypadku klubów, które odpadły w rozgrywkach grupowych o kolejności decyduje najpierw miejsce w tabeli grupy, a dopiero potem liczba zdobytych punktów i bilans bramkowy.