AMZ Żubr
Podstawowa wersja AMZ Żubr na targach MSPO 2009 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ pojazdu | |
Trakcja |
kołowa |
Załoga |
10 |
Historia | |
Prototypy |
2008 |
Produkcja |
od 2008 |
Dane techniczne | |
Silnik |
Iveco Tector NEF N60 ENT C o mocy 202 KW (275 KM) |
Transmisja |
mechaniczna |
Pancerz |
z płyt stalowych |
Długość |
6450 mm (6950 mm - Żubr-P z wyciągarką) |
Szerokość |
2450 mm |
Wysokość |
2650 mm |
Prześwit |
około 320 mm |
Masa |
12 000 kg |
Moc jedn. |
22,92 |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) |
700 mm |
Kąt podjazdu |
35° |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Polska |
AMZ Żubr − pojazd pancerny produkcji polskiej, najcięższy z dotychczasowych pojazdów firmy AMZ-Kutno. Jego masa to ok. 12 ton.
Historia
[edytuj | edytuj kod]12 marca 2008 r. po raz pierwszy zaprezentowano publicznie prototyp wersji specjalnej Żubr-P jako nośnik platformę systemów specjalnych, np. zabudowanej kolumny wyrzutni systemu POPRAD, radaru N-26/MMSR. Podstawowa wersja pojazdu zadebiutowała w czerwcu 2008. Wykorzystano podwozie Iveco EuroCargo 4x4 oraz silnik Iveco NEF N60ENTC o mocy 202 KW (275 KM). Pojazd został tak zaprojektowany, aby mógł zmieścić się w ładowni samolotu transportowego C-130 Hercules. Ma być używany m.in. przez polski kontyngent w Afganistanie.
Według producenta pojazd jest odporny na przestrzelenie z broni o kalibrze 12,7 mm, oraz jest odporny na wybuchy np. min pułapek dzięki opancerzeniu pod podwoziem w kształcie litery „V”, które rozprasza siłę eksplozji. Pojazd spełnia wymagania kuloodporności oraz odporności na działanie pocisków artyleryjskich w/g STANAG 4569 poziom 4, zaś odporność na wybuchy w klasie 3a/3b.
Żubr-P ma ładowność 2000 kg, dodatkowo może ciągnąć przyczepę o maksymalnej masie 1500 kg.
Pierwsze dwa Żubry-P zostały przekazane Wojsku Polskiemu 8 lutego 2011[1]
Wersje
[edytuj | edytuj kod]- Żubr P – nośnik systemów POPRAD, radarów Soła i Bystra oraz wozu kierowania ogniem WG-35[2]
- Żubr MMSR – nośnik stacji radiolokacyjnej N-26A/MMSR
- Żubr WD – wersja wozu dowodzenia
- Żubr Argus – wersja policyjna[3]
Planowano wariant artyleryjskiego wozu rozpoznawczego (Żubr-AWR) dla kompanijnego modułu ogniowego M120K Rak, wyposażony w pokładowy zestaw obserwacyjno-rozpoznawczy z radarem pola walki Thales Squire i głowicą optoelektroniczną na rozkładanym 4-metrowym maszcie, oraz wynośny zestaw obserwacyjno-rozpoznawczy i uzbrojony w zdalnie sterowane stanowisko z 7,62 mm UKM-2000C[4]. Prototyp powstał w 2012 roku, jednakże podwozie nie przeszło badań kwalifikacyjnych i ostatecznie wojsko w 2016 roku zdecydowało wykorzystać jako bazę dla AWR transporter KTO Rosomak, a prototyp Żubra-AWR przekazano Wojskowej Akademii Technicznej[4].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
AMZ Żubr P jako nośnik systemu POPRAD
-
AMZ Żubr WD na "MSPO 2008"
-
AMZ Żubr Argus
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pierwsze dwa pancerne Żubry już w armii. newsweek.pl, 2011-01-08. [dostęp 2011-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-12)].
- ↑ Julisz Sabak , Od Loary do baterii przeciwlotniczej 35 mm. PIT-RADWAR w programie „Noteć” [online], Defence24, 5 września 2016 [dostęp 2018-09-02] (pol.).
- ↑ Nowa pancerna bestia policji warta pięć milionów!. auto.dziennik.pl, 2012-04-06. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-23)]. (ang.).
- ↑ a b Andrzej Kiński. Rosomak AWR – ostatni element KMO Rak. „Wojsko i Technika”. Nr 4/2021, s. 12-16, kwiecień 2021. Warszawa.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Grzegorz Hołdanowicz, Żubr w ślad za Turem. [w:] Raport. Wojsko Technika Obronność, nr 3, 2008, s. 52-53.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Charakterystyka Żubra P w serwisie AMZ-Kutno. amz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-05)].
- Charakterystyka Żubra MMSR w serwisie AMZ-Kutno. amz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-05)].
- Charakterystyka Żubra WD w serwisie AMZ-Kutno. amz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-05)].
- Opis Żubra w serwisie "Militis"
- Tury i Orbitery polecą do Afganistanu (fakty.interia.pl za PAP)
- Artykuł "Za rogiem czai się żubr"