Geborduurd kussen

 Het begint nu toch werkelijk op te schieten: mijn op stramien geborduurde kussen in paars en groen.

Alweer een paar jaar geleden in Denemarken aangeschaft als compleet pakket.

 Erg leuk om te doen. Ik maak spansteken in verschillende vormen met het bijzondere Giotto-garen: een brede, lintachtige draad waarmee je ook kunt breien en haken, op dikke pennen.

 Geen idee waarom het nu ineens zo lekker opschiet. Het viel me wel op, dat ik dit wat grovere borduurwerk telkens in juli blijk op te pakken. Blijkbaar ben ik niet zo van het priegelen met fijn borduurwerk of patchwork in de warme zomermaanden (hoewel het met het warme weer momenteel - gelukkig - wel meevalt), laat staan breien en haken...

En vanmorgen, bij het aanmeten van een nieuwe bril, bleek dat mijn lees- (en dus handwerk-)gedeelte wel wat aanpassingen kon gebruiken. Tja, dat priegelt natuurlijk ook niet zo prettig...

 Gelukkig is er iemand in huis die mijn handwerkjes altijd uitgebreid en zorgvuldig controleert...

Onder Betsey's toeziend oog zal het vast niet meer lang duren voor het kussen af is!

Schoollapje

Ongelooflijk...

Ik vond zomaar een schoollapje bij de kringloopwinkel... Keurig ingelijst, met glas ervoor (dat was nog even lastig fotograferen!). En - echt waar - meer dan honderd jaar oud...

Voor het bespottelijke bedrag van €0,95 was het van mij...

Het is gemaakt door H. Ooms. Dat maak ik althans op uit de met wit garen geborduurde naam. Kennelijk was het rode garen op: ook het ornamentje boven de naam is gedeeltelijk in wit geborduurd.

 Het jaartal 1901 moet het jaar zijn waarin het lapje gemaakt werd. Normaal gesproken was dat immers het jaartal dat werd vermeld op dergelijke schoollapjes.

Het andere schoollapje in mijn bezit (ik heb er nu twee!), uiteraard een zorgvuldig gekoesterd lapje, is dat van mijn moeder: GP uit Goes (Gerda Phaff, 1927-2002).

Mijn moeder maakte het, 9 jaar oud, in 1936: het jaartal dat naast haar initialen is geborduurd.

Mijn nieuwe aanwinst vind ik eerlijk gezegd een fantastische vondst.

Erg bijzonder vind ik het feit dat er op dit lapje uit 1901 - behalve het jaartal - helemaal geen cijfers voorkomen. Het was toch gebruikelijk dat naast de letters uit het alfabet (hoofdletters, kleine letters, schuine letters, gotische letters) ook de cijfers 1 tot en met 0 een plaatsje kregen op het schoollapje. Hier is dat niet het geval.

Verder is het op de gebruikelijke manier opgebouwd:

Verschillende randjes, oplopend in moeilijkheidsgraad, helemaal rondom geborduurd.

Bovenaan de hoofdletters, in dezelfde volgorde als op mijn moeders lapje, zoals voorgeschreven sinds de 19de eeuw, ook weer vanwege de oplopende moeilijkheid: eerst de stokletters, vervolgens de schuine letters en tenslotte de ronde letters.

Daarna drie verschillende alfabetten, telkens afgewisseld met een randje.

Mooi hè!

 Heel aandoenlijk is het om te zien dat H. Ooms kennelijk best veel moeite heeft gehad met het borduren van dit lapje. Er zitten verschillende foutjes in...

Maar dat maakt zo'n lapje alleen maar dierbaarder...