Naaldwerk

Werk in uitvoering...

2020-12-09T21:15:00.000+01:00

Als het buiten zó grijs is, gooien we er binnen maar wat kleur tegenaan!

Ik heb eens wat quiltprojectjes bij elkaar gelegd, waar ik al een poosje mee bezig ben...

Bovenaan grote hexagonnen van Dutch Heritagestofjes... zo maar in het rond aan elkaar gezet, een beetje op kleur gerangschikt. Die stofjes hebben helemaal geen ingewikkelde patronen nodig, die komen zo al prima tot hun recht.

En over hexagonnen gesproken... de "Winterse hexjes", een project uit 2018 van Anneliefs, ligt bij mij, helemaal in het paars, ook nog under construction in de kast.

Het gaat bij mij zo snel niet (met een hernia - tja, daar tob ik nu al bijna een jaar mee... maar het gaat steeds een pietsje beter! - is langdurig zitten immers geen feest...). Maar paarse stofjes verzamel ik nog steeds, en er alleen naar kijken is al fijn, dat hoef ik een quiltster niet uit te leggen.

En dan de Hertfordshire, ook al zo mooi... Weer totaal iets anders!

Een prachtige medaillonquilt waarvan deze stukjes één van de randen vormen.

Antiekerige stofjes, waar je ook weer helemaal vrolijk van wordt. Gewoon rustig elke keer een stukje verder, dan komt hij toch ooit af.

Tja, dan zijn verleidingen als deze natuurlijk niet handig... Maar wel vreselijk leuk!

De Schoolgirl Sampler van Kathleen Tracy, waarvan in januari een Sew Along start...

Al mijn bezigheden worden intussen nauwlettend in de gaten gehouden door deze kleine doerak, onze dwergschnauzer Boudewijn, nu 7 maanden oud, lief, slim, ondernemend, en niet te vergeten een heerlijke kroelkont.

Hij is altijd vrolijk en helpt ons door deze rare tijden heen...

En anders zingen we uit volle borst, met een haakwerkje erbij (haken kan ik ook liggend!), onderstaande variant van een bekend kerstliedje.

Zo houden we de moed erin!

Nog meer Persian Tiles...

2020-10-23T13:29:00.001+02:00

Een geweldig leuk project om aan te werken: de Persian Tiles Eastern Jewels-deken.

Met prachtige kleuren Stylecraft Special DK in spectaculaire combinaties worden achthoekige, vierkante en driehoekige blokken gemaakt, die straks allemaal aan elkaar gehaakt worden.

Vorige keer was ik nog maar net begonnen en had ik twee blokjes af en het derde bijna.

Het onderste blokje hierboven was nog niet af, maar dat kwam er uiteindelijk zo uit te zien:

En toen kwamen er geleidelijk aan nog een paar bij...

Zo ziet hij er uit als hij af is (maar dat duurt nog even):

De bovenste rij plus twee vierkantjes is nu af.

De blokken volgen allemaal hetzelfde patroon, maar door de verschillende kleurencombinaties wordt het elke keer weer een verrassend resultaat.

Tussendoor borduurde ik nog wat aan "Jane's Quilt Garden" van Linda Myers.

Maar de meeste tijd ging de afgelopen maanden zitten in deze kleine doerak: onze geweldige dwergschnauzer Boudewijn.

Hij is nu vijf maanden oud, al een poosje helemaal zindelijk (zelfs al een beetje aan het puberen!), enorm vrolijk, betrekkelijk rustig, ondernemend en ontdekkend, en vooral héél erg lief. Een echte kroelkont, die graag lekker op schoot komt liggen maar ook al hele einden met ons mee wandelt.

We zijn ontzettend blij met hem!

Persian Tiles - Eastern Jewels

2020-08-20T18:19:00.001+02:00

Dit is, geloof ik, wel het állerleukste project dat ik ooit heb gehaakt!

De Persian Tiles Eastern Jewels-deken.

Zo gaat hij straks worden, als hij af is:

Ik heb twee blokjes af en ben met het derde blok bezig. Verslavend!

Het oorspronkelijke patroon, de Persian Tiles, is een ontwerp van Janie Crow (Jane Crowfoot). Lucia van Lucia's Fig Tree stelde er een geheel nieuwe deken van samen in fantastische kleuren.

Je kunt het complete pakket bij verschillende handwerkwinkels aanschaffen.

Je krijgt dan een doos vol heerlijke bollen Stylecraft Special DK in de mooiste kleuren. Die dan vervolgens op spectaculaire wijze in het patroon gecombineerd zijn. Een patroon dat overigens niets dan lof verdient: duidelijk, helder en met een prachtig resultaat.

De deken bestaat uit achthoekige blokken, granny squares en opvullende driehoekjes.

Telkens haak je hetzelfde patroon, maar doordat de kleurstelling steeds verandert, worden de blokken totaal verschillend van karakter en uiterlijk.

Hierboven m'n eerste granny square.

(Het advies om telkens meteen alle draadjes weg te werken, is goud waard...)

En hierboven is alweer een begin gemaakt aan het tweede blok.

De blokken zijn zo fotogeniek, in elk stadium, dat je ze blijft fotograferen!

Hier nadert de tweede achthoek zijn voltooiing...

En over fotogeniek gesproken...

Dit is Boudewijn, onze dwergschnauzer!

Een fantastische pup, die ons ongelooflijk veel plezier geeft en waar we volop van genieten.

Inmiddels 14 weken oud en nu bijna 7 weken bij ons.

Is hij niet geweldig?!?!

Linda Myers

2020-06-30T19:48:00.000+02:00

Weer wat kleine vorderingen in het borduurwerk "Jane's Quilt Garden" van Linda Myers, gebaseerd op de Dear Jane quilt uit 1863.

Erg hard gaat het niet, maar dat geeft niet, zolang het leuk is. En dat is het nog steeds! Ik kan nu wel zeggen dat de bovenste helft zo'n beetje af is. Dus nu rustig verder met de onderste helft.

Er zal de komende tijd wel wat minder tijd zijn voor borduren of handwerken...

Komend weekend gaan we dit hummeltje ophalen: Boudewijn! Onze dwergschnauzerpup die vandaag precies 7 weken oud is, op deze foto nog "thuis" bij zijn moeder. Nog maar een paar dagen en we kunnen hem bij ons thuis verwelkomen. We kijken er enorm naar uit!

Dwergschnauzertje...

2020-05-30T17:39:00.000+02:00

In geborduurde vorm is ons nieuwe hondje al bij ons...

Ja, we krijgen weer een pup! Een dwergschnauzertje!

Vooruitlopend op zijn komst borduurde ik een dwergschnauzerkoppie. Een mooi pakketje met een duidelijk patroon en - dat is zo fijn... - ruim voldoende borduurgaren.

Altijd weer wonderlijk om te zien hoe al die kleine zwarte stiksteekjes het leven erin brengen, nadat je de belangrijkste vormen toch al geborduurd hebt.

Dit is Pink, de dappere moeder, die ruim twee weken geleden zes puppies ter wereld heeft gebracht. Eén van die zes, een reutje, komt over zo'n anderhalve maand bij ons wonen.

Lijstje erom, en onze dwergschnauzerpup is alvast een beetje bij ons!

Etui 'Hercule le Chat'

2020-04-20T14:03:00.000+02:00

Het is niet te geloven... ik heb een etui gemaakt! Met een rits!

De afgebeelde kat is Hercule...

Hier poseert onze Betsey (ze zouden zo voor broer en zus kunnen doorgaan) met Hercule...

... maar dat duurde niet lang.

Dus nog maar een foto van Hercule... die blijft wel stil liggen...

Dit is de blauwe kant. De andere kant is roze.

Het was een heel leuk pakket van Quiltshop Leur. Het was eigenlijk niet moeilijk... voor de ervaren naaister. Wat ik dus niet ben... wat ik helemáál niet ben...

Het begon met een panel van veloursstof, waarop Hercule staat afgebeeld, tegen een roze en een blauwe achtergrond. Daaruit moest ik de etuivorm knippen.

Vervolgens was er een stuk roze voeringsstof en een stuk tussenvulling dat op de voering gestreken moest worden en op maat geknipt.

Tot zover was het zelfs voor mij niet moeilijk.

Maar toen begon het...

Want er zat een rits bij...

Het heeft me wat hoofdbrekens gekost om de onderdelen aan elkaar te krijgen... Ik ben nou eenmaal niet goed in het "binnenstebuiten denken", of het "ondersteboven denken", of het "achterstevoren denken", wat elke ervaren naaister moeiteloos kan. Twee patchworkblokjes aan elkaar naaien, vooruit, dat overzie ik nog wel. Maar dit... Een buitenkant, een binnenkant, daartussen een rits... het was voor mij pure hogeschoolnaaikunst.

Maar het lukte!

Met de hand natuurlijk, want als ik hier ook nog een naaimachine bij had moeten gebruiken, was het spreekwoordelijke leed helemaal niet te overzien geweest... Na een nacht slecht slapen (soms levert wakker liggen de meest productieve ideeën op, dat dan weer wel!) zag ik ineens voor me hoe het moest. In no-time zat de boel in elkaar... en bleek ik geen enkele foto te hebben gemaakt.

Dat haalde ik in bij het vervolg: de bodem.

Opnieuw een uitdaging van jewelste...

Maar daarbij bood YouTube uitkomst... Er blijken wereldwijd veel mensen te worstelen met het maken van etuis en daar hebben talrijke behulpzame mensen filmpjes van geüpload. Geweldig! Ik zag het licht. Met onderstaand geheel als resultaat.

Alles zat nu nog binnenstebuiten... Controleren of alles goed zat, was dus niet mogelijk... Ergens binnenin zat die rits...

De opening om het geheel te keren was ik gelukkig niet vergeten...

Ik durfde er bijna niet aan te beginnen...

Manlief stond me geestelijk bij en legde het spannende proces op de gevoelige plaat vast...

Kwam dit nog goed...?

Dreigde het werkelijk te gaan lukken?

Ongelooflijk!

Daar verscheen Hercule le Chat!

En moet je die rits zien!

Is toch bijna professioneel?!

Ik vind dat ik het best mag zeggen: ik ben erg trots op mezelf!

(En reuze blij met dit geweldige etui!)

Hartjes en Onze Haakrol

2020-03-28T16:31:00.001+01:00

We leven in een historische tijd.

Een tijd waarin het "normale leven" verdwenen lijkt en alles anders is. Waarin we allemaal op onszelf worden teruggeworpen.

Als je graag leest en handwerkt, is dat niet zo'n probleem. Genoeg te doen!

Bijzonder wordt het, als er initiatieven in het handwerkwereldje (in dit geval op Facebook) worden ontplooid, waar je extra blij van wordt. Zoals de hartjes "Daily Love" van Mascha Spierings van Createdbymascha: een paar weken geleden gestart en nu al ruim 500 deelnemers. Elke dag (zolang de coronacrisis duurt...) wordt een hartje gemaakt om op afstand toch samen bezig te zijn en elkaar elke dag wat moed in te spreken met mooie stofjes en kleurtjes. De groep vind je hier op Facebook.

Ik vond het een leuk idee en doe dus ook (een beetje) mee. Elke dag lukt me niet, en dat hoeft ook niet. Bij mij zijn het hartjes van vilt, die ik met DMC-borduurgaren op een achtergrondlapje festonneer. Gewoon, omdat ik dat zo'n leuk effect vind (en omdat ik nog steeds geen held ben in het appliqueren met de needleturnmethode). We hopen met z'n allen dat dit project uiteindelijk geen heel grote quilt zal opleveren...

Intussen gaat ook het haakproject "Onze Haakrol" van Bianca Baaij (ook op Facebook) gestaag door. Elke week publiceert Bianca een nieuwe haaktechniek, waardoor je een mooie staalkaart van steken in de vorm van een rol krijgt.

Ik ben inmiddels gevorderd tot en met week 9 (hoewel ik een klein beetje gesmokkeld heb: deel 6 ontbreekt bij mij, omdat ik dat niet voor elkaar kreeg en vond dat het leuk moest blijven). Bovenaan zie je de Nest stitch: Eitje in een nest, daaronder de Mandensteek en daar weer onder de Bloksteek.

De Bloksteek zie je op deze foto bovenaan. Daaronder een patroon met kleine blokjes en daar weer onder een gedeelte met kruisjes in reliëf. Erg leuk om te doen.

En het houdt ons van de straat! Op dit moment zijn er weinig dingen belangrijker dan dat...

Blijf thuis, stay safe en blijf gezond!

Haken

2020-02-26T17:39:00.000+01:00

De laatste tijd is er door allerlei omstandigheden niet zo veel van handwerken gekomen.

Maar haken lukt altijd nog wel in een verloren momentje...

Dus een paar weken geleden ben ik gewoon alsnog "ingestapt" in het project Onze Haakrol, waarvan Bianca Baaij elke week een deel op facebook plaatst.

Een erg leuke manier om al hakend kennis te maken met allerlei haaktechnieken.

Hier week 2, het vlechtjesgedeelte, waarbij je eerst verschillende toeren met grote lussen van lossen haakte, die je vervolgens aan elkaar moest "vlechten".

Hieronder het eerste deel: een eenvoudig stukje met uitsluitend vasten.

En de foto helemaal bovenaan is tot en met week 3: het gedeelte met de "moesjes", ook een oude techniek, vroeger veel gebruikt om warme kledingstukken te maken.

En hoewel het allemaal niet snel gaat nu, vordert ook de Grindashawl gestaag. Hier zie je het derde deel in wording: op de foto wel érg rose...

In werkelijkheid neigt deze Whirl van Scheepjes veel meer naar het rood, zoals op de foto hieronder van het tweede deel.

En hier was ik net begonnen...

Een leuk patroon, dat ik al voor de tweede keer aan het maken ben, nu voor mezelf. Het patroon vind je op het blog van ontwerpster Tatsiana.

Adventskalender met haakwerkjes

2019-12-28T16:56:00.000+01:00

Dat was leuk!

Van Bert kreeg ik de "Adventskalender" van Caro's Atelier: een doos vol pakjes in handwerksfeer die ik in de adventsweken, van 1 tot en met 24 december, elke dag eentje, mocht openmaken.

Wat een feest...

In de loop van de weken kwamen er bolletjes garen uit de doos, voor verschillende patroontjes die dan weer over de mail werden gestuurd, en allerlei leuke hebbedingetjes op handwerkgebied: een (haak-)naaldenzakje, een patroontje om een retro Volkswagenbusje te haken, een draadafsnijder, een Carolientje-tasje, schattige steekmarkeerders in de vorm van een hartje... en dat alles afgewisseld met de nodige snoeperijen.

De hoofdmoot vormden de bolletjes rood, wit en donkergroen garen voor de kerstdeken in golfjespatroon, waarvan het patroon in stukjes werd gemaild. De deken is bij mij nog niet af natuurlijk, maar dat geeft niks: ik ga er de komende tijd gewoon lekker mee verder.

Hij wordt al leuk hè!

Uiteindelijk zullen er lossenkettingen (waarvoor de bolletjes van verschillende kersterige garens waren bijgeleverd) door de gaatjes worden geweven. De benodigde weefpen zat uiteraard ook in de doos.

Verder zaten er bolletjes katoen in de pakjes voor een stel erg mooie pannenlappen met kerstmotiefjes. Die patroontjes liggen nog klaar bij mij.

Wel haakte ik alvast één van de zes verschillende onderzettertjes in lichtblauwe katoen met kristal- en stermotiefjes. Bolletjes blauwe en witte Catona kwamen uit de pakjes, terwijl de patroontjes via de mail binnenkwamen.

Had ik nog nooit gedaan, zo'n motiefje inhaken. Het bleek niet moeilijk (net als bij het inbreien van motiefjes voer je de ongebruikte draad achterlangs mee): als je goed telt komt het helemaal goed!

Mooi effect met een glas erop...

Erg leuk vond ik ook het patroon voor het keukendoekje: al hakend zag ik een elandskop in het katoenen lapje verschijnen, door het reliëfeffect van de popcornsteek.

Allemaal seizoensgebonden patroontjes, waar ik nog wel even mee vooruit kan.

Een mooie aanleiding om alle lezers van dit blog

EEN GOED, GEZOND EN CREATIEF 2020

toe te wensen.

Goede jaarwisseling en tot volgend jaar!

Geweven telefoonhoesje

2019-11-17T13:14:00.000+01:00

Dat was leuk om te maken: een geweven hoesje voor mijn iPhone.

Het oude patchworkhoesje dat ik al járen in gebruik had - ik maakte het geloof ik in 2011 - was wel een beetje aan vervanging toe...

Dus het weefraam erbij gepakt en scheringdraden opgespannen. Een mooie bol verloopgaren erbij en weven maar.

Na enige tijd had ik de juiste afmetingen bereikt.

Een twijnrandje gemaakt om te zorgen dat alles netjes blijft zitten...

... en de boel losgehaald van het weefraam.

Alle draadjes (zowel schering- als inslagdraden) nog even wegwerken...

... en dichtnaaien aan beide zijden.

En klaar was het hoesje! Het is al in gebruik genomen.

Grinda shawl in het rozerood

2019-10-26T14:52:00.000+02:00

Dit is (het begin van) mijn tweede, rozerode versie van de Grinda shawl.

Vorig jaar maakte ik hem in het blauw. Hij was toen net op tijd af om hem aan mijn "pleegschoonmoeder" voor haar verjaardag te kunnen geven.

Ik nam me toen al voor er nog eentje te haken, maar nu voor mezelf.

Het is immers een prachtig patroon en ik vind het ontzettend leuk om te werken met de Whirl van Scheepjes: een grote bol heel langzaam in kleur verlopend garen. Het resultaat is schitterend en ontstaat helemaal "vanzelf".

Hoewel ik het blauwe kleurverloop van de Whirl Blueberry Bambam heel mooi vond, gebruik ik deze keer de Whirl Forbidden Fuchsia. En ik moet zeggen: ik vind het resultaat tot nu toe weer net zo fascinerend, zie de bovenste foto.

Hierboven zie je het eerste stukje: toen was deel 1 net af. Kleurverloop zag je nog niet echt.

De eerste twee gedeeltes zijn nu af. Er volgen nog twee delen en een rand.

Hieronder de shawl van vorig jaar, helemaal klaar.

Echt een verslavend patroon.

Je kunt het vinden op het blog van ontwerpster Tatsiana.

Kraamcadeautjes...

2019-09-25T13:48:00.000+02:00

Het is intussen wel een beetje traditie geworden...

Als er bij een collega een baby geboren wordt, neem ik naald en draad ter hand.

Deze zomer waren er twee baby'tjes in aantocht, bij twee mannelijke collega's. Geen dikke buiken op kantoor dus. Maar niet minder spannend.

Al snel was duidelijk dat het allebei meisjes zouden worden, dus over de kleur van het garen hoefde ik niet meer te twijfelen.

Een patroontje voor een "koalabeertjesrammelaar" met bijtring vond ik in het boek Haken voor de baby van Rosanne Briggeman: een inspirerende verzameling van allerlei cadeau-ideetjes.

Rammelkralen, bijtringen en roze garen besteld en haken maar! (De veiligheidsoogjes liet ik achterwege: ik vertrouw ze niet - ondanks de naam - bij zo'n klein baby'tje... ik borduur de oogjes liever...)

Ik was maar wat blij met de door Woolys als extraatje meegestuurde steekmarkeerders: ik had ze nog niet, maar bij het haken van amigurumi's en zo zijn ze eigenlijk onmisbaar. Dank je wel, Woolys!

Het was trouwens wel weer een heel gepriegel...

Als ik in dit stadium van zo'n gehaakt beestje ben, vraag ik me altijd af waar ik in hemelsnaam aan begonnen ben...

Maar het komt toch altijd weer helemaal in orde!

Zijn het geen dotjes!?

Het duo moest uiteindelijk wel gesplitst worden om elk apart naar zijn nieuwe eigenaar te gaan.

Inmiddels zijn beide meisjes gezond en wel geboren: Hira, het eerste kindje van Kadir, en Féliz, de tweede spruit van Michael.

Nog een foto van de beertjes samen. Ze zijn wel fotogeniek hè!

Ik hoop dat de twee meisjes de rammelaars in gezondheid zullen verslijten.

Het komt allemaal door Gunta Stölzl...

2019-08-21T15:00:00.001+02:00

Hoe is het mogelijk hè...

Mijn eerste zelf geweven boekenlegger...

Het komt allemaal door Gunta Stölzl...

De weefkunst van Gunta Stölzl. Eén van de vrouwen die een eeuw geleden de weefafdeling van het Bauhaus in Duitsland groot maakten.

In april waren we in Weimar, waar in 1919 het Bauhaus werd opgericht: een nieuwe, moderne school voor kunst, architectuur en kunstnijverheid, waarvan de leerlingen hun sporen ruimschoots hebben nagelaten in de kunstgeschiedenis van de twintigste eeuw. Het Bauhaus bestond maar veertien jaar: in 1925 verhuisde het naar Dessau en in 1932 naar Berlijn, waar de nazi's het in 1933 sloten.

Zowel in Duitsland als hier in Nederland zijn dit jaar verschillende tentoonstellingen te zien, gewijd aan "honderd jaar Bauhaus".

Wat een inspiratie...

Deze vakantie waren we in het Textielmuseum in Tilburg ("Bauhaus& |Modern textiel in Nederland") en in Wall House #2 in Groningen ("Gunta Stölzl: 100 jaar Bauhausstoffen"), waar de weefkunst van Gunta Stölzl en haar (mede)leerlingen in het zonnetje wordt gezet.

Gunta Stölzl begon in 1920 haar opleiding aan het Bauhaus en werd al snel hoofd van de weefafdeling. Er werd geëxperimenteerd met nieuwe materialen, nieuwe technieken en nieuwe vormen.

Ik vind het allemaal schitterend...

Zo schitterend... dat ik mezelf er niet van kon weerhouden een bescheiden poginkje te wagen om iets te fabriceren op een eenvoudig weefraam...

Ik heb eerst eens goed rondgekeken op internet hoe het allemaal moet. En toen maar gewoon aan de slag... Met een gewone bol verloopgaren, waarmee je, wat je ook maakt, altijd meteen een mooi effect bereikt.

Opspannen - en weven maar...

Een weefpen, stevige katoen om op te spannen, een broodnodige kam...

Ik leerde zelfs een echte "twijnrand" te maken, zodat de boel vast blijft zitten als je het weefsel van het raam haalt.

En aan het eind maar gewoon wat knoopjes gelegd.

Ben eerlijk gezegd best een beetje trots! En het smaakt zo ongelooflijk naar meer...

Maar echt waar... het komt allemaal door Gunta Stölzl...

Handwerken... maar dan anders

2019-07-31T17:55:00.000+02:00

Vakantie...

Tijd om mooie, bijzondere, indrukwekkende, verrassende en gekke tentoonstellingen te bezoeken.

Vandaag gingen we naar I'm Your Mirror van de Portugese kunstenares Joana Vasconcelos (1971), in onze eigen Rotterdamse Kunsthal.

Wat een kleuren, wat een indrukken, wat een geweldige kunstzinnige ambachtelijkheid. En wat een dwarsheid ook: niets is wat het lijkt, je wordt constant op het verkeerde been gezet.

Hierboven zie je het meterslange Finisterra, met enkele details: helemaal gehaakt in prachtige kleuren wol en gevat in een enorme, traditionele schilderijlijst.

En deze kikkers zijn gemaakt van keramiek en omgehaakt met fijn, kunstig en kleurig haakwerk.

Vasconcelos is een dwarskont en een strijdbaar feministe, die tegelijkertijd de oude ambachtelijke cultuur en tradities van Portugal in ere houdt. En niet schuwt de hele werkelijkheid op zijn kop te zetten.

Een giraffenkop (dankjewel, Floor!). Helemaal bekleed met fijn haakwerk.

Of een slang van keramiek.

Dit keer overtrokken met een fijn netwerk van frivolité.

Een dwarskont is ze. Niet wars van het aan de orde stellen van maatschappelijke vraagstukken als vrouwenemancipatie, genderidentiteit en onderdrukking.

Materialen gebruikt ze op verrassende, humoristische wijze. En vormt ze om tot metaforen van de werkelijkheid. Zoals deze drie lotusbloemen in de kleuren van de Portugese vlag, opgebouwd uit, jawel... strijkijzers. Die nog bewegen ook. En zo nu en dan wat stoom afblazen...

Of de reusachtige naaldhakken, opgebouwd uit een enorme hoeveelheid pannen en deksels, met als titel Marilyn, verwijzend naar de afwezige eigenaar van de hakken: Marilyn Monroe.

Terug naar het textiel: de 23 meter lange sculptuur die Material Girl heet en waarin de strijdbare en creatieve geest van de vrouw centraal staat.

Geweldig om te zien hoe - onder veel meer - doodgewoon haakwerk (met de hulp van zestig medewerkers van de kunstenaar) hier is toegepast in een indrukwekkend, humoristisch en fantastisch kleurrijk geheel waar je niet op uitgekeken raakt.

Al die stoffen, materialen en kleuren...

Nog tot 17 november in de Kunsthal in Rotterdam:

Joana Vasconcelos, I'm Your Mirror.

Een absolute aanrader!

Ondertussen bij Linda Myers...

2019-06-16T15:37:00.000+02:00

"Jane's Quilt Garden", een borduurontwerp van Linda Myers, gebaseerd op de Dear Jane quilt uit 1863, vordert gestaag...

Hieronder de stand van een paar maanden geleden:

In de tuin tussen de bloeiende planten is het goed toeven...

...en komen er ongemerkt weer wat puntjes en blokjes bij.

Ongeveer op de helft ben ik nu. Maar het werken met die mooie stoffige, antiekerige kleurtjes verveelt nog zeker niet!

De borduurwerken van mijn moeder

2019-05-08T16:58:00.003+02:00

Zondag is het Moederdag.

Mijn moeder leeft al bijna 17 jaar niet meer. Maar ook tijdens haar leven was Moederdag voor ons niet echt een bijzondere dag.

Mijn moeder vond het allemaal maar commerciële flauwekul. En met lede ogen zag ze toe hoe de ongetrouwde en kinderloze schoonzus van háár moeder werd opgenomen in de feestelijkheden voor oma, onder de nuchtere constatering: "nooit gebaard, toch een taart."

Toch kreeg ze natuurlijk altijd wat van ons. Mijn moeder kon immers ontzettend blij worden van weer een nieuw borduurpakket...

Niet dat ze daar dan meteen aan begon, nee: eerst moest dat ene werkstuk af waar ze mee bezig was. Daar was ze heel strikt in.

(Vreemd genoeg heeft ze die gewoonte op mij niet kunnen overbrengen... bij mij liggen er tientallen handwerken in verschillende staten van voltooiing te roepen om aandacht en te hopen op een ooit laatste steekje...)

Het gevolg was, dat ze dus ook echt tálloze borduurwerken heeft afgemaakt: het ene nog mooier dan het andere. Een aantal van die borduurwerken hangt nu bij ons aan de muur. Voor dit blogje heb ik ze eens even van de muur getild, op een mooie lichte plaats neergezet en gefotografeerd.

Mooi hè...

Ontwerpen van Clara Waever, Eva Rosenstand, Thea Gouverneur, noem maar op.

Helemaal bovenaan: voorjaar, met de bloeiende ribes en witte narcissen.

Daaronder de kruidenlap, met telkens de naam van het kruid erbij geborduurd.

Hieronder: de vlinderstruik met de verschillende kleurige vlinders.

Eén van haar pronkstukken: het droogboeket (op héél fijn linnen) met het speciaal gemaakte ovalen lijstje.

En de Digitalis purpurea, het vingerhoedskruid: nog zo eentje met 7 kruisjes op een centimeter

Deze werd te groot om in te lijsten: de levensgrote ridderspoor, wel anderhalve meter hoog...

En dit zijn nog lang niet alle borduurwerken die mijn moeder gemaakt heeft...

Eigenlijk begon het allemaal hiermee: mijn moeders schoollapje uit 1936. Gemaakt in de stad waar ze opgroeide, Goes, toen ze 9 jaar oud was.

De initialen GP staan voor Gerda Phaff (1927-2002)

Ik denk dat ik maar weer eens een van mijn borduurwerken ga oppakken.

En dat ik doorga met borduren tot het helemaal af is...

Linda Myers' borduurontwerp

2019-04-07T17:50:00.000+02:00

Het is altijd leuk om weer eens tevoorschijn te halen en een stukje aan verder te borduren: "Jane's Quilt Garden".

Linda Myers heeft verschillende borduurpatronen gemaakt die gebaseerd zijn op de Dear Jane quilt van Jane Stickle uit 1863. Dit ontwerp, "Jane's Quilt Garden", is Quilt Sampler XIV.

Hierboven de stand van zaken van een tijdje geleden, hieronder de situatie nu. (De foto hierboven is binnen gemaakt, de andere foto's zijn vandaag buiten in het zonnetje genomen. Geeft toch altijd een beetje kleurverschil.)

Er zijn weer een paar blokjes en puntjes bij geborduurd en zo vordert het geheel toch gestaag, ondanks het feit dat het inmiddels al een "veeljarenplan" is geworden...

De kleuren zijn wat "stoffig" en antiekerig. Erg mooi, vind ik en heel leuk om mee te werken.

Op naar het volgende blokje!

Naaimachine...

2019-03-09T13:41:00.001+01:00

Nee, het zal nooit echt wat worden, tussen mijn naaimachine en mij...

Een haat-liefde-verhouding...

Ik heb het er niet mee. Hoewel mijn moeder al haar kleren zelf maakte op haar oude Singer met "dij-aandrijving", als je begrijpt wat ik bedoel (die op zeker moment werd vervangen door een nieuwer, maar veel minder mooi model), heb ik dat kunstje nooit van haar weten af te kijken...

Dát kunstje niet... Wel het breien, haken (waarbij ook oma een grote rol speelde) en vooral het borduren. Maar zelf kleding maken: ik kan het niet.

Het begint natuurlijk allemaal bij die vermaledijde naaimachine...

Hoewel ik nooit helemaal één lijk te kunnen worden met dat apparaat, oefent het al sinds jaar en dag een enorme aantrekkingskracht op me uit. Vroeger liet mijn moeder me dan wat slopen naaien: dat kon geen kwaad. En ik vond het prachtig. Omdat ik - zij het kortstondig - het gevoel had dat ik de naaimachine in mijn vingers had. Maar als ik dan, overmoedig geworden, ook een eenvoudig jurkje wilde proberen, waren de rapen al snel gaar... Spiegelbeeldige onderdelen, blinde naden... hou maar op.

En toch...

Moet er zo nu en dan eens even stevig geragd worden op die machine...

Heerlijk.

En je hebt zo ongelooflijk snel resultaat!

Laat ik nou genoeg lapjes in huis hebben voor zo'n onbezonnen experiment...

Zo trok ik onlangs een setje mooie, bij elkaar horende uitverkooplapjes van Robert Kaufmann uit mijn stoffenla en toog aan het snijden. Zo maar in repen, die ik (het water liep me al door de mond) zo dadelijk allemaal in razende vaart, al snorrend op het machientje, zonder verder te plannen aan elkaar zou naaien. Aldus geschiedde.

Langgerekte blokken werden het, die ik vervolgens allemaal weer doormidden heb gesneden.

Ik had nog geen idee welke kant het verder op zou gaan.

Eerst maar eens op een stapeltje gelegd.

En vervolgens alle gehalveerde rechthoekjes diagonaal doormidden gesneden.

Om die dan weer, volstrekt onwillekeurig, twee aan twee aan elkaar te naaien, zodat ik rijen van vier blokjes kreeg. Mijn naaimachine snorde door en in recordtijd zaten die rijen ook weer aan elkaar.

Met dit rechthoekige quilttopje als eindresultaat.

Zeg het maar eerlijk: het is hartstikke slordig, de puntjes sluiten niet netjes op elkaar aan, het is allemaal lekker schots en scheef... (en het líjkt niet op het patchwork dat ik normaal gesproken met de hand aflever...)

Maar...

Ik heb genoten. Het was weer eens lekker ouderwets raggen op mijn naaimachine.

(En het eindproduct ga ik gewoon met de hand doorquilten: doe ik daar ook weer eens wat ervaring mee op!)

Nieuwe sjaal is af

2019-02-06T21:43:00.000+01:00

Hij is af!

De sjaal uit het vorige blogje in zachte merinowol met een beetje alpaca. Gehaakt in een eenvoudig ruitjespatroon en daarna gevlochten met een dikke draad, in een witte basis met allerlei kleurtjes erdoorheen. Weer zo'n mooi pakket van Knotten in Delft.

Vorige keer zag het geheel er nog zo uit als hierboven. De twee meters haakwerk waren nog in de maak. En de strengen met het hele dikke garen lagen klaar om erdoor te vlechten.

Al gauw was het haakwerk klaar. Twee meter "hokjes" van telkens een stokje en een losse.

Vervolgens konden de dikke draden afgemeten en afgeknipt worden, elk ruim twee meter, inclusief franje.

Poes Betsey hield een oogje in het zeil, vanuit haar nieuwe doos...

De volgende kwestie was: waarmee ga ik die dikke draden door het haakwerk vlechten??

Ergens in mijn achterhoofd zat de herinnering aan een grote naald met een botte punt, die mijn moeder vroeger altijd gebruikte om een nieuw elastiek in onze onderbroeken te rijgen... Waar heb je zulke herinneringen zitten...

(Even voor de 55+ lezers: weet je nog? Jaren '60 op de lagere school? Dat akelige gevoel als het elastiek van je onderbroek geknapt was... en je juist die dag een jurk aan had... hoewel het evenmin een pretje was als je een lange broek droeg... wat was het dan fijn als de juf op school een veiligheidsspeld voor je had om de boel wat bij elkaar te houden...)

Afijn. Díe naald dus.

Die lag gewoon nog in de oude naaidoos van mijn moeder. Die ik nog altijd zo nu en dan doorsnuffel als ik iets nodig heb waarvan ik denk: zo'n ding had mama toch ook... En wat je dan altijd nog vindt ook...

En warempel: de draad paste precies door het oog. En de naald was stomp genoeg om probleemloos het vlechtwerk te kunnen doen. Twintig draden, telkens twee aan twee verspringend door de hokjes "geweven". Met tenslotte aan weerszijden de draden samengeknoopt tot franjes.

Ik ben erg blij met deze sjaal. Ik vind hem prachtig geworden en hij is heerlijk warm.

Mijn moeder moest eens weten...

Nieuwe sjaal in de maak...

2019-01-23T17:34:00.000+01:00

Het is er echt weer voor: een mooie, zachte, warme, wollige sjaal in een roomwitte basiskleur, met alle mogelijke kleurtjes subtiel in de draad verwerkt.

Hij is alleen nog niet af! Het patroon haakt wel snel hoor (haaknaald nummer 5,5) dus ik heb goede hoop dat ik hem deze winter nog kan dragen.

Het is heel eenvoudig: steeds een stokje en een losse. Maar het spannendste komt als dat gedeelte klaar is en de sjaal zo'n twee meter lang is: dan wordt vervolgens de dikke draad van de streng op de bovenste foto door de "hokjes" gevlochten, met franjes aan de beide uiteinden, waardoor het echt een warme sjaal wordt. En dat alles in zachte merinowol met een beetje alpaca.

Gisteren kwam mijn alweer derde blogboek binnen. Sinds 2010 zet ik zo nu en dan wat op mijn blog over de handwerkjes waar ik mee bezig ben. Het is erg fijn om alles ook in een uitgeprinte versie te hebben (compleet met alle foto's en opmerkingen), zeker in de vorm van zo'n mooi gebonden boek.

De laatste jaren maak ik minder blogjes dan in het begin (een niet onbekend verschijnsel in blogland), dus het derde boek is wat dunner dan de vorige twee. Maar ik ben er niet minder blij mee.

Ik laat zo'n boek maken in Amerika, bij Blog2Print: online kan je het geheel volgens je eigen wensen samenstellen en binnen twee weken heb je het dan thuis.

En tenslotte: het nieuwste nummer van Quiltmania, vanmorgen gekocht.

Wat wil je nog meer op je vrije woensdag!

Randjes en zo...

2018-12-28T12:26:00.001+01:00

Mijn randjeslap van 2014 is nog lang niet af... Maar het is en blijft een leuk project om aan te werken.

Randjes die afkomstig zijn van oude schoollapjes uit de verzameling van Annelies en op patroon zijn gezet door Simone van Atelier Soed Idee.

Intussen hebben Annelies en Simone al weer hun vijfde (en laatste) jaarproject voltooid met de verschijning van het boekje Randje per week 2018. Weer zo'n mooie uitgave met prachtige foto's van de resultaten van vele enthousiaste deelnemers.

Ik heb ze allemaal, de boekjes van 2014 tot en met 2018. Stuk voor stuk een lust voor het oog. Én met alle patronen erin, zodat ook mensen zoals ik gewoon nog in hun eigen tempo verder kunnen borduren aan de randjes (of de vakjes van 2017).

Niet dat ik om borduurwerkjes verlegen zit overigens...

Ik ben nog met meerdere dingen tegelijk bezig, zoals je hieronder ziet (en dan laat ik nog niet eens alles zien...): de grachtenpandjes van Thea Gouverneur...

... en "Jane's Quilt Garden" van Linda Myers.

Het lijkt me een goed plan om hier in 2019 weer eens lekker mindful mee verder te gaan.

En dat is dan tegelijkertijd een mooie aanleiding om alle lezers van dit blog

EEN GOED, GEZOND EN CREATIEF 2019

toe te wensen.

Goede jaarwisseling en tot volgend jaar!

Hopscotch sjaal

2018-11-14T17:52:00.000+01:00

In de herfst en in de winter moet er bij mij altijd wel iets op de breipennen staan...

Een tijdje terug stuitte ik op het patroon van de Hopscotch sjaal en ik was meteen verkocht... wat een mooi patroon! Je vindt het hier. Het is niet moeilijk, wel goed tellen.

Ik heb bij dit patroon (dat zowel op schema staat als volledig uitgeschreven is) meteen geleerd hoe je een breischema leest en gebruikt: dat leek me altijd zo ingewikkeld, maar nu geloof ik dat ik het helemaal snap. Smaakt naar meer, eigenlijk...

Die voorraad wolletjes van mij mocht ook wel weer eens aangesproken worden (ik moet oppassen dat de hoeveelheid binnenkomende bollen niet groter is dan de hoeveelheid opgebruikte bollen...) en de keus viel op een paar bollen Fenna verloopgaren. In prachtige kleuren blauw, paars en groen, die in dit patroon heel mooi in elkaar overlopen.

Op de foto hieronder speelt het kunstlicht me parten: de kleuren zijn op de bovenste foto levensechter, donker en vol.

Eerst heb ik nog het gehaakte kussenovertrekje uit mijn vorige blogpost afgemaakt. Een randje eromheen gehaakt en toen nog een achterkant, gewoon in effenzwarte toeren stokjes. Kussentje erin en klaar.

Het ligt nu alweer een paar weken te pronken in onze huiskamer.

Wel met die andere kant naar voren, overigens...

Double A Design Shadow Square

2018-10-21T13:20:00.001+02:00

Bij toeval zag ik hem langskomen: de Double A Design Shadow Square-deken. Een gratis patroon van Annelies en Atty, dat je hier kunt vinden: op het blog van Annelies Baes en op het blog van Atty.

Zo'n geweldig fascinerend patroon! De dames waren geïnspireerd door de - niet minder fascinerende - zogeheten shadow block quilts. En daarvan dachten ze eenvoudigweg: die kun je toch ook haken?!

Ik herkende wat... Foto's van die shadow block quilts verzamel ik ook al een poosje, maar of het er ooit van komt zoiets te gaan naaien...?

Hetzelfde gold wat mij betreft voor het haken van een hele deken met dit schaduweffect... maar het haakpatroon wilde ik absoluut uitproberen.

Het werd dus een kussenovertrekje!

Ik had nog wat bolletjes ByClaire Sparkle-garen in verschillende kleuren, waaronder - niet onbelangrijk - zwart. Dus zo gezegd, zo gedaan.

Het is nog niet af: er moet nog een randje omheen en ik moet nog een achterkant verzinnen, maar het kussentje zelf ligt al klaar. Dus binnen afzienbare tijd ligt het kussentje, mét overtrek, in een van onze grijze stoelen.

En het belangrijkste: ik heb nu al enorm plezier beleefd aan het zien ontstaan van het ruimtelijke effect in deze gehaakte blokjes.

(Dus, wie weet komt er toch ook nog wel eens een hele deken van...)

Grinda Shawl is klaar

2018-09-19T17:12:00.000+02:00

Hij is af!

De Grinda Shawl.

Gehaakt met een blauwwitte bol Whirl (Blueberry Bambam) van Scheepjes, prachtig langzaam verlopend garen. Het was een MAL (make-a-long) waarvan je het patroon hier, op het blog van ontwerpster Tatsiana vindt.

Het was een fijn projectje om aan te werken: niet heel moeilijk (wel goed opletten en tellen) en heel verslavend met dat mooie kleurverloop in het garen. De kans bestaat dat ik er gewoon nog eentje ga maken...

Inmiddels heeft de shawl (of omslagdoek) zijn weg gevonden naar mijn "pleegschoonmoeder" die onlangs weduwe is geworden: voor een beetje warmte in deze killere tijden...

En toen was er vorige maand ook ineens weer een schoollapje op mijn pad! Een koopje, verstopt ergens achter in een rommelwinkeltje... Prachtig ingelijst, gemaakt door HP in 1895. Merkwaardig hoe er twee kleuren borduurgaren zijn gebruikt... het lijkt of er hier en daar wat ontbrak en dat dat later is aangevuld. Jammer, dat je nooit achter de geschiedenis van zo'n lapje komt...

En als we het nou toch over borduren hebben... Vandaag viel dit juweeltje op mijn deurmat, al een paar maanden geleden gereserveerd bij Atelier Soed Idee en direct na verschijning ontvangen.

Alleen al een genoegen om in te bladeren!

('t Is dat het vandaag best een warme dag is... anders zou je warempel een beetje in kerststemming raken...)

Grinda Shawl

2018-08-25T19:20:00.000+02:00

Soms...
...als er minder leuke dingen gebeuren in je directe omgeving
- en ook in je minder directe omgeving -, als het leven beheerst wordt door emoties, als het gewoon allemaal niet zo leuk is...

...dan kan je dikwijls zo opknappen van schoonheid...

...van een mooi schilderij, van fraaie muziek, van een prachtige bloem...

...of (en dat vind ik best bijzonder) van een mooi werkstuk dat je eigen handen aan het maken zijn...

Zoals deze shawl. De Grinda Shawl. Een MAL (make-a-long: het patroon vind je hier, op het blog van ontwerpster Tatsiana) die ik haak met een blauwwitte Whirl van Scheepjes.

Deel 3 heb ik zojuist voltooid.

Hierboven de stand na deel 2, en hieronder het eerste stuk, toen ik deel 1 net af had. Prachtig, hoe de kleuren langzaam verlopen in dit garen, van wit naar uiteindelijk donkerblauw.

De positieve kracht van creatief naaldwerk.

Ik ben er blij mee.