Thomas Alva Edison
Thomas Alva Edison, nado en Milan (Ohio) o 11 de febreiro de 1847 e finado en West Orange (Nova Jersey) o 18 de outubro de 1931, foi un inventor e empresario estadounidense[1][2] que desenvolveu numerosos dispositivos en campos como a xeración de enerxía eléctrica, a comunicación de masas, a gravación de sons e a cinematografía. [3] Estes inventos, que inclúen o fonógrafo, a cámara cinematográfica e as primeiras versións da lámpada eléctrica, tiveron un impacto xeneralizado no mundo industrializado moderno. Estableceu o primeiro laboratorio de investigación industrial. O mago de Menlo Park (en inglés) The Wizard of Menlo Park)[4], como era coñecido, foi un dos primeiros inventores en aplicar os principios da ciencia organizada e do traballo en equipo ao proceso de invención, traballando con moitos investigadores e empregados. [5][6]
Edison creceu no Medio Oeste estadounidense. Ao principio da súa carreira traballou como operador de telégrafo, o que inspirou algúns dos seus primeiros inventos. [3] En 1876, estableceu o seu primeiro laboratorio en Menlo Park, Nova Jersey, onde se desenvolveron moitos dos seus primeiros inventos. Máis tarde estableceu un laboratorio de botanical en Fort Myers, Florida, en colaboración cos empresarios Henry Ford e Harvey S. Firestone, e un laboratorio en West Orange, Nova Jersey, que contou co primeiro estudo cinematográfico do mundo, o Black Maria.
Con 1.093 patentes estadounidenses ao seu nome, así como patentes noutros países, Edison está considerado como o inventor máis prolífico da historia dos Estados Unidos.[7][8] ao seu nome así como moitas patentes no Reino Unido, Francia e Alemaña. Atribúenselle numerosos inventos que contribuíron á comunicación de masas e, en particular, das telecomunicacións. Estes inclúen un taboleiro de cotizacións, unha gravadora de votación mecánica, unha batería para un coche eléctrico, a enerxía eléctrica, a música gravada e as películas[6]. A maioría destes inventos non eran completamente orixinais del, e eran feitos verdadeiramente polos seus numerosos empregados. Edison foi criticado por non compartir os méritos.
Inventou o fonógrafo e a bombilla ou lámpada incandescente, logo de experimentar con máis de 1000 materiais diferentes, e conseguiu a industrialización desta cun filamento de bambú carbonizado. Descubriu o chamado efecto Edison, o que permite o funcionamento do díodo de incandescencia.
Edison casou dúas veces e tivo seis fillos. Morreu en 1931 debido a complicacións de diabetes.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Primeiros anos
[editar | editar a fonte]
Naceu o 11 de febreiro de 1847 en Milán[6], no estado de Ohio (Estados Unidos). Fillo de Samuel Edison, canadense de orixe holandesa e de Nancy Elliot Edison, canadense de orixe escocesa. Foi o fillo pequeno dunha familia modesta con sete pícaros o que chamaron Thomas por un antepasado da familia, e Alva en honor do capitán Alva Bradle.
Al, como chamaban a Thomas Alva Edison, era un neno enfermizo, de grandes ollos azuis, cara redonda, e pelo louro. A súa cabeza era tan anormalmente grande que o médico da aldea chegou a diagnosticarlle unha infección cerebral. A súa nai, Nancy, sentía por el unha gran preocupación; tivera que soportar en 1841 a morte da súa filla Carlile, cando tiña 6 anos. Pouco despois as de Samuel e Eliza, cando só tiñan uns meses. A Edison ensinoulle a ler, escribir e aritmética a súa nai, que era mestra de escola. Foi á escola só uns meses. Con todo, un biógrafo describiuno como un neno moi curioso que aprendía a maioría das cousas lendo pola súa conta.[9] De neno fascináballe a tecnoloxía e pasaba horas facendo experimentos en casa.[10] Al fora considerado polos veciños como un neno difícil. Sempre andaba facendo falcatruadas encontrándose en apuros moitas veces. O celeiro do seu pai foi pasto das chamas porque acendeu unha pequena lumarada (só para ver que pasaba). O incendio estivo a punto de estenderse a toda a aldea; seu pai, Sam, comerciante de madeiras e víveres, castigouno pegándolle publicamente na praza do mercado.
Sendo xa adulto, Thomas Alva falaba da súa nai case con devoción, pero en cambio nunca mencionou nada positivo do seu pai: “Meu pai pensaba que eu era parvo, e eu case cría que en verdade era un idiota”. Á súa vez, o pai tampouco deixou dúbida ningunha de que non podía comprender o rapaz, a súa constante curiosidade, as súas preguntas...
Thomas A. Edison desde pequeno demostrou poder de observación e curiosidade. En 1854 a familia mudouse para Port Huron, Míchigan. No soto da casa Edison instalou un laboratorio de química, onde realizaba experiencias. Aprendeu o código Morse e comezou a construír telégrafos artesanais.
Edison desenvolveu problemas de audición aos 12 anos. A causa da súa xordeira atribúese a un ataque de escarlatina durante a infancia e a infeccións recorrentes no oído medio non tratadas. Posteriormente inventou historias ficticias sobre a causa da súa xordeira.[11] Como estaba completamente xordo dun oído e apenas oía polo outro, dise[12] que Edison escoitaba un reprodutor de música ou un piano cravando os dentes na madeira para absorber as ondas sonoras no seu cranio. A medida que envellecía, Edison cría que a súa perda de audición permitíalle evitar distraccións e concentrarse máis facilmente no seu traballo. Historiadores modernos e profesionais da medicina suxeriron que podería ter TDAH.[10]
Primeiros anos de carreira
[editar | editar a fonte]Thomas Edison comezou a súa carreira como repartidor, vendendo periódicos, doces e verduras, nos trens que ían de Port Huron a Detroit. Aos 13 anos xa gañaba 50 dólares á semana, que destinaba na súa maior parte a comprar equipos para experimentos eléctricos e químicos.[13] Aos 15 anos, en 1862, salvou a Jimmie MacKenzie, de 3 anos, de ser arroiado por un tren fóra de control.[14] O pai de Jimmie, J. U. MacKenzie que era de Mount Clemens, Míchigan e xefe de estación, quedou tan agradecido que formou a Edison como operador de telégrafo. O primeiro traballo de telegrafía de Edison lonxe de Port Huron foi en Stratford Junction, Ontario, no Grand Trunk Railway.[15] Tamén estudou análise cualitativa e realizou experimentos químicos ata que deixou o traballo no canto de ser despedido tras ser considerado responsable dunha case colisión de dous trens.[16][17][18]
Edison obtivo o dereito exclusivo de vender xornais na estrada e, coa axuda de catro axudantes, mecanografou e imprimiu o Grand Trunk Herald, que vendeu xunto cos outros periódicos.[18] Edison iniciou así un longo refacho de aventuras empresariais, a medida que descubría o seu talento como home de negocios. En última instancia, o seu espírito emprendedor foi fundamental para a creación dunhas 14 empresas, entre elas General Electric, que é unha das maiores empresas que cotizan en bolsa do mundo.[19][20]
En 1866, á idade de 19 anos, Edison trasladouse a Louisville, Kentucky, onde, como empregado da Western Union, traballou na oficina da axencia de noticias da Associated Press. Edison solicitaba a quenda de noite, o que lle deixaba moito tempo para dedicarse aos seus dous pasatempos favoritos: ler e experimentar. Co tempo, este último custoulle o posto. Unha noite de 1867, estaba a traballar cunha batería de chumbo e ácido cando derramou ácido sulfúrico polo chan. O ácido correu entre as táboas do chan e caeu sobre a mesa do seu xefe. Á mañá seguinte, Edison foi despedido.[21]
En 1868 patentou o seu primeiro invento, que foi un contador automático de votos, U.S. Patent 90646, concedida o 1 de xuño de 1869.[22] Ao atopar pouca demanda para a máquina, Edison trasladouse a Nova York pouco despois. Un dos seus mentores durante eses primeiros anos foi un compañeiro telegrafista e inventor chamado Franklin Leonard Pope, que permitiu ao mozo empobrecido vivir e traballar no soto da súa casa de Elizabeth, Nova Jersey, mentres Edison traballaba para Samuel Laws na Gold Indicator Company. Pope e Edison fundaron a súa propia empresa en outubro de 1869, traballando como enxeñeiros eléctricos e inventores. Edison comezou a desenvolver un sistema telegráfico multiplex, que podía enviar dúas mensaxes simultaneamente, en 1874.[23]
Sábese que ao principio da súa carreira matriculouse nun curso de química en The Cooper Union for the Advancement of Science and Art para apoiar o seu traballo nun novo sistema de telegrafía con Charles Batchelor. Esta parece ser a súa única inscrición en cursos dunha institución de ensino superior.[24][25][26]
Laboratorio de Menlo Park (1876–1886)
[editar | editar a fonte]Centro de investigación e desenvolvemento
[editar | editar a fonte]
A principal innovación de Edison foi a creación dun laboratorio de investigación industrial en 1876. Construíuse en Menlo Park, unha parte do municipio de Raritan (agora chamado Edison Township na súa honra) no condado de Middlesex, Nova Jersey, cos fondos da venda do telégrafo cuádruplex de Edison. Despois da súa demostración do telégrafo, Edison non estaba seguro de que o seu plan orixinal de vendelo por 4.000 a 5.000 dólares fose correcto, así que pediu a Western Union que fixese unha oferta. Sorprendeulle que lle ofrecesen 10.000 dólares (258.647 dólares en 2022), que aceptou agradecido.[27] O telégrafo cuádruplex foi o primeiro grande éxito financeiro de Edison, e Menlo Park converteuse na primeira institución creada co propósito específico de producir constantes innovacións e melloras tecnolóxicas. A Edison atribuíronselle legalmente a maioría dos inventos producidos alí, aínda que moitos empregados levaron a cabo actividades de investigación e desenvolvemento baixo a súa dirección. Polo xeral, os seus empregados debían seguir as súas instrucións á hora de levar a cabo as investigacións, e el esixíalles con afán que producisen resultados.
William Joseph Hammer, enxeñeiro eléctrico consultor, empezou a traballar para Edison e iniciou as súas tarefas como axudante de laboratorio en decembro de 1879. Colaborou en experimentos sobre o teléfono, o fonógrafo, o ferrocarril eléctrico, o separador de mineral de ferro, a iluminación eléctrica e outros inventos en desenvolvemento. Con todo, Hammer traballou principalmente na lámpada eléctrica incandescente e foi posto a cargo das probas e rexistros dese dispositivo. En 1880, foi nomeado enxeñeiro xefe da Edison Lamp Works. No seu primeiro ano, a planta, baixo a dirección do director xeral Francis Robbins Upton, produciu 50.000 lámpadas. Segundo Edison, Hammer foi "un pioneiro da iluminación eléctrica incandescente".[28] Frank J. Sprague, matemático competente e antigo oficial naval, foi recrutado por Edward H. Johnson e uniuse á organización de Edison en 1883. Unha das contribucións de Sprague ao Laboratorio Edison de Menlo Park foi ampliar os métodos matemáticos de Edison. A pesar da crenza común de que Edison non utilizaba as matemáticas, a análise dos seus cadernos revela que era un astuto usuario das análises matemáticas realizadas polos seus axudantes como Francis Robbins Upton, por exemplo, determinando os parámetros críticos do seu sistema de iluminación eléctrica incluíndo a resistencia da lámpada mediante unha análise da Lei de Ohm, a Lei de Joule e a economía.[29]
Case todas as patentes de Edison eran patentes de utilidade, que estaban protexidas durante 17 anos e incluían inventos ou procesos de natureza eléctrica, mecánica ou química. Ao redor dunha ducia eran deseño de patentes, que protexen un deseño ornamental durante un máximo de 14 anos. Como na maioría das patentes, as invencións que describía eran melloras sobre o estado da técnica. A patente do fonógrafo, en cambio, non tiña precedentes ao describir o primeiro dispositivo para gravar e reproducir sons.[30]
En pouco máis dunha década, o laboratorio de Edison en Menlo Park crecera ata ocupar dúas mazás. Edison dixo que quería que o laboratorio tivese "existencias de case todos os materiais imaxinables". [31] Un artigo de xornal impreso en 1887 revela a seriedade da súa afirmación, afirmando que o laboratorio contiña "oito mil tipos de produtos químicos, todo tipo de parafusos, agullas de todos os tamaños, todo tipo de cordas ou arames, pelo de humanos, cabalos, porcos, vacas, coellos, cabras, visóns, camelos...". ... seda en todas as súas texturas, capullos, diversas clases de pezuños, dentes de quenlla, cornos de cervo, casca de tartaruga ... cortiza, resina, verniz e aceite, plumas de avestruz, cola de pavo real, acibeche, ámbar, caucho, todos os minerais ..." e a lista continúa.[32]
Sobre o seu escritorio, Edison exhibia un cartel coa famosa cita de Sir Joshua Reynolds: "Non hai recurso ao que un home non recorra para evitar o verdadeiro traballo de pensar."[33] Dise que este slogan colocouse noutros lugares das instalacións.
En Menlo Park, Edison creara o primeiro laboratorio industrial dedicado a crear coñecementos e controlar a súa aplicación.[34] O nome de Edison figura en 1.093 patentes.[35]
Fonografo
[editar | editar a fonte]
Edison comezou a súa carreira como inventor en Newark, Nova Jersey, co repetidor automático e outros dispositivos telegráficos mellorados, pero o invento que lle deu a coñecer máis amplamente foi o fonógrafo en 1877.[36] Este logro foi tan inesperado para o gran público que pareceu case máxico. Edison pasou a ser coñecido como "O Mago de Menlo Park".[4]
O seu primeiro fonógrafo gravaba nunha folla de estaño disposta ao redor dun cilindro estriado. A pesar da súa limitada calidade de son e de que as gravacións só podían reproducirse unhas poucas veces, o fonógrafo converteu a Edison nunha celebridade. Joseph Henry, presidente da Academia Nacional de Ciencias e un dos electricistas máis reputados dos Estados Unidos, describiu a Edison como "o inventor máis enxeñoso deste país... ou de calquera outro".[37] En abril de 1878, Edison viaxou a Washington para demostrar o fonógrafo ante a Academia Nacional de Ciencias, os congresistas, os senadores e o presidente dos Estados Unidos Hayes.[38] The Washington Post describiu a Edison como un "xenio"." e a súa presentación como "unha escena... que vivirá na historia". [39] Aínda que Edison obtivo unha patente para o fonógrafo en 1878,[40] fixo pouco por desenvolvelo ata que Alexander Graham Bell, Chichester Bell e Charles Tainter fabricaron na década de 1880 un aparello similar ao fonógrafo que utilizaba cilindros de cartón recubertos de cera.
Transmisor telefónico de carbono
[editar | editar a fonte]En 1876, Edison empezou a traballar para mellorar o micrófono para teléfonos (naquela época chamado "transmisor") desenvolvendo un micrófono de carbono, que consistía en dúas placas metálicas separadas por gránulos de carbono que cambiaban a resistencia coa presión das ondas sonoras. Faciase pasar unha corrente continua constante entre as placas a través dos gránulos e a variación da resistencia daba lugar a unha modulación da corrente, creando unha corrente eléctrica variable que reproducia a presión variable da onda sonora.
Até entón, os micrófonos, como os desenvolvidos por Johann Philipp Reis e Alexander Graham Bell, funcionaban xerando unha corrente débil. O micrófono de carbono funciona modulando unha corrente continua e, posteriormente, utilizando un transformador para transferir o sinal así xerado á liña telefónica. Edison foi un dos moitos inventores que traballaron no problema de crear un micrófono utilizable para telefonía facendo que modulara unha corrente eléctrica que pasase a través del.[41] O seu traballo coincidiu co transmisor de carbono de contacto solto de Emile Berliner (que perdeu un caso posterior de patente contra Edison sobre a invención do transmisor de carbono[42]) e David Edward Hughes estudan e publican un artigo sobre a física dos transmisores de carbono de contacto perdido (traballo que Hughes non se molestou en patentar).[41][43]
Edison utilizou o concepto de micrófono de carbón en 1877 para crear un teléfono mellorado para Western Union.[42] En 1886, Edison atopou unha forma de mellorar un micrófono de Bell Telephone (un que utilizaba carbón esmerilado de contacto moido) co seu descubrimento de que funcionaba moito mellor se o carbón estaba tostado. Este tipo púxose en uso en 1890[42] e utilizouse en todos os teléfonos xunto co receptor Bell até a década de 1980.
Luz eléctrica
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Lámpada incandescente.
En 1878, Edison empezou a traballar nun sistema de iluminación eléctrica, algo que esperaba que puidese competir coa iluminación a base de gas e petróleo.[44]
Inventou un equipamento electromecánico que transmitía telegraficamente as evolucións da bolsa de valores, que lle proporcionou grandes beneficios económicos. Despois produciu moitos inventos que non tiveron gran resultado comercial.
Despois dalgún tempo, Edison inventou un dos seus dispositivos, un aparello que axilizaba as transmisións en código morse. Era unha pena eléctrica que simplificaba a duplicación en mimógrafo. Mudándose para Menlo Park, Nova York, diversificou as súas investigacións, abordando as máis diversas tecnoloxías, iniciando as investigacións en telefonía, perfeccionou o fonógrafo, e creou a primeira lámpada incandescente con filamento de carbón. Xa cun gran equipo de profesionais, construíu o primeiro dínamo de alta potencia e patentou moitas invencións, destacando o xerador de alto vacuo para a fabricación de lámpadas, o medidor de consumo eléctrico ou o regulador de corrente para máquina de solda eléctrica.
En outubro de 1879 a Edison Electric Light Company era unha potencia económica dominando a xeración de electricidade nos Estados Unidos. Porén, o seu creador continuou coa súa produción de inventos. Nesta época patentou a lámpada incandescente de filamento fino de carbón a alto vacuo. O produto, debido á nova tecnoloxía, tivo un aumento substancial da súa vida útil. En 1883, despois de ter descuberto o efecto Edison, patentou o primeiro dispositivo termoiónico, un díodo termoiónico ou válvula de Edison, que foi precursora da válvula de radio, ou válvula termoiónica.
Edison General Electric
[editar | editar a fonte]
En 1888 fundouse a Edison General Electric, iniciando un dos maiores conglomerados industriais do planeta, fabricando tódolos tipos de dispositivos eléctricos, como xeradores, motores ou xigantescas válvulas solenoides. A empresa transformouse nun dos maiores fabricantes multinacionais.
Durante a primeira guerra mundial, a General Electric entrou no campo da metalurxia naval producindo xigantescas máquinas e equipamentos que viñeron incorporar os novos navíos que estaban sendo producidos nos máis diversos estaleiros dos Estados Unidos. A GE entrou tamén no ramo da industria química perfeccionando os métodos de fabricación de novos produtos e substancias.
Edison está considerado un dos inventores máis prolíficos do seu tempo, pois rexistrou 1.093 patentes co seu nome. A maioría desas invencións non eran completamente orixinais, senón melloras máis adiantadas de patentes anteriores, e foron feitas realmente polos seus numerosos empregados. Edison foi frecuentemente criticado por non repartir os seus beneficios.
Contribucións
[editar | editar a fonte].png)
Entre as súas contribucións atópanse a lámpada eléctrica incandescente (mediante un sistema de filamento que aínda é utilizado actualmente), o gramófono, o cinetoscopio, o ditáfono e o micrófono de gránulos de carbón para o teléfono; Edison é un dos precursores da tecnoloxía do século XX. Moitos o consideran o maior inventor de todos os tempos e tivo o seu cociente intelectual estimado en cerca de 240. Atribúenselle máis de 1.300 patentes, das cales varias centenas son de feito da súa propia autoría.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Adrian Wooldridge (15 de setembro de 2016). "The alphabet of success". The Economist. Arquivado dende o orixinal o 16 de setembro de 2016. Consultado o 28 de xullo do 2023.
- ↑ Sproule, Anna (2000). Thomas Alva Edison: The World's Greatest Inventor (1st U.S. ed.). Woodbridge, CT: Blackbirch Press. ISBN 978-1-56711-331-0.
- ↑ 3,0 3,1 "Con Edison: A Brief History of Con Edison – electricity". Coned.com. January 1, 1998. Arquivado dende o orixinal o 30 de outubro de 2012. Consultado o 28 de xullo do 2023.
- ↑ 4,0 4,1 "The Wizard of Menlo Park". The Franklin Institute (en inglés). Consultado o 29 de decembro do 2015.
- ↑ "The Biography of Thomas Edison" (en inglés). 11 de febreiro de 2011. Consultado o 29 de decembro do 2015.
Biografía no sitio Oficial de Thomas Alva Edison
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Randall Stross. Ciencia.hsw.uol.com.br, ed. "10 invenções desconhecidas de Thomas Edison". UOL (en portugués). Arquivado dende o orixinal o 16 de xaneiro de 2016. Consultado o 29 de decembro do 2015.
- ↑ Boyer, Paul S., ed. (2001). The Oxford Companion to United States History. Oxford University Press. p. 211. ISBN 978-0-19-989109-2. OCLC 57680178.
- ↑ La enciclopedia biográfica en linea (ed.). "Thomas Edison". Biografías y Vidas (en castelán). Consultado o 29 de decembro do 2015.
- ↑ "Edison Biography". National Park Service. Arquivado dende o orixinal o 24 de xuño de 2017. Consultado o 28 de xuño do 2023.
- ↑ 10,0 10,1 The Near-Death Experience That Set Thomas Edison on the Road to Fame Arquivado 21 de xullo de 2020 en Wayback Machine., Barbara Maranzani, 5 de marzo de 2020.
- ↑ The medical mystery that helped make Thomas Edison an inventor Arquivado 20 de xullo de 2020 en Wayback Machine., PBS, 22 de outubro 2018.
- ↑ "Thomas Edison's Greatest Invention". atlantic.com. 13 de outubro de 2019. Arquivado dende o orixinal o 17 de outubro de 2019. Consultado o 28 de maio do 2024.
- ↑ Derek Thompson (2019). "Thomas Edison's Greatest Invention". The Atlantic. Arquivado dende o orixinal o 17 de outubro de 2019. Consultado o 28 de xullo do 2023.
- ↑ Maranzani, Barbara (15 de outubro de 2020). "Thomas Edison's Near-Death Experience Set Him on the Road to Fame". Biography (en inglés). Consultado o 28 de xullo do 2023.
- ↑ Baldwin, p. 37
- ↑ Bryan, Mike (2017). "Edison the Man and His Life (Part One): The First 30 Years". www.capsnews.org. Consultado o 28 de xullo do 2023.
- ↑ Riedstra, L. (2010). "Stratford's Railway Industry" (PDF). Visit Stratford. Stratford Tourism. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 7 de marzo de 2017. Consultado o 28 de xullo do 2023.
- ↑ 18,0 18,1 "The Cyclopædia of American Biography/Edison, Thomas Alva". Wikisource. Consultado o 28 de xullo do 2023.
- ↑ "GE emerges world's largest company: Forbes". Trading Markets.com. 10 de abril de 2009. Arquivado dende o orixinal o 5 de agosto de 2009. Consultado o 28 de xullo do 2023.
- ↑ "GE emerges world's largest company: Forbes". The Indian Express. 9 de abril de 2009. Arquivado dende o orixinal o 28 de marzo de 2010. Consultado o 29 de xullo do 2923.
- ↑ Baldwin, pp. 40–41
- ↑ The Edison Papers Arquivado 5 de febreiro de 2007 en Wayback Machine., Rutgers University. Retrieved March 20, 2007.
- ↑ "Life of Thomas Alva Edison" Arquivado 17 de outubro de 2018 en Wayback Machine., Inventing Entertainment: The Early Motion Pictures and Sound Recordings of the Edison Companies, Library of Congress.
- ↑ Conot, Robert (1979). Thomas A. Edison: A Streak of Luck. Nova York: Da Capo Press.
- ↑ Topper, Robert Q. "Thomas Edison, Chemistry and Cooper Union". Arquivado dende o orixinal o 12 de febreiro de 2021. Consultado o 29 de xullo do 2923.
- ↑ Thomas Edison Is An Innovative Icon, And Here's Why Arquivado 21 de xullo de 2020 en Wayback Machine., Odyssey, 26 de marzo de 2018.
- ↑ Trollinger, Vernon (11 de febreiro de 2013). "Happy Birthday, Thomas Edison!". Bounce Energy. Arquivado dende o orixinal o 2 de xuño de 2013. Consultado o 30 de xullo do 2023.
- ↑ Biographiq (2008). Thomas Edison: Life of an Electrifying Man. Filiquarian Publishing. p. 9. ISBN 978-1-59986-216-3.
- ↑ "The Thomas A. Edison Papers". Edison.rutgers.edu. Arquivado dende o orixinal o 30 de xuño de 2007. Consultado o 30 de xullo do 2023.
- ↑ Evans, Harold (2004), They Made America. Nova York: Little, Brown and Company. ISBN 978-0-316-27766-2. p. 152.
- ↑ Wilson, Wendell E. "Thomas Alva Edison (1847–1931)". The Mineralogical Record. Arquivado dende o orixinal o April 15, 2013. Consultado o 24 de febreiro de 2013.
- ↑ Shulman, Seth (1999). Owning the Future. Houghton Mifflin Company. pp. 158–160. ISBN 9780395841754.
- ↑ "AERONAUTICS: Real Labor". Time. 8 de decembro de 1930. Arquivado dende o orixinal o 25 de xaneiro de 2008. Consultado o 19 de agosto do 2023.
- ↑ Israel, Paul. "Edison's Laboratory". The Gilder Lehrman Institute of American History. Arquivado dende o orixinal o February 25, 2013. Consultado o 19 de agosto do 2023.
- ↑ "Business: The Quintessential Innovator". Time. 22 de outubro de 1979. Arquivado dende o orixinal o 24 de novembro de 2016. Consultado o 19 de agosto do 2023.
- ↑ "The Life of Thomas A. Edison". The Library of Congress. Arquivado dende o orixinal o January 20, 2011. Consultado o 28 de maio do 2024.
- ↑ Edison, Thomas A. 1989. Menlo Park: The early years, April 1876 – December 1877. Edited by P. B. Israel, K. A. Nier and L. Carlat. Vol. 3, The papers of Thomas A Edison. Baltimore: Johns Hopkins University Press. Doc. 1117
- ↑ Baldwin, Neil. 2001. Edison: Inventing the century. Chicago: University of Chicago Press, pp. 97–98.
- ↑ "Genius before science". The Washington Post, April 19, 1878.
- ↑ Edison, Thomas A. 1877. Telephones or speaking-telegraphs. US patent 203,018 filed December 13, 1877, and issued April 30, 1878.
- ↑ 41,0 41,1 Hope, Adrian (11 de maio de 1978), "100 Years of Microphone", New Scientist, Vol. 78, No. 1102, p. 378. ISSN 0262-4079.
- ↑ 42,0 42,1 42,2 IEEE Global History Network: Carbon Transmitter. New Brunswick, NJ: IEEE History Center "Carbon Transmitter". Arquivado dende o orixinal o 18 de marzo de 2010. Consultado o 28 de febreiro do 2024.
- ↑ Worrall, Dan M. (2007), "David Edward Hughes: Concertinist and Inventor" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 13 de setembro de 2016. Consultado o 28 de febreiro do 2024.
- ↑ Howard B. Rockman, Intellectual Property Law for Engineers and Scientists, John Wiley & Sons – 2004, p. 131.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Thomas Alva Edison  |
 |
A Galicitas posúe citas sobre: Thomas Alva Edison |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Albion, Michele Wehrwein. (2008). The Florida Life of Thomas Edison. Gainesville: University Press of Florida. ISBN 978-0-8130-3259-7.
- Adams, Glen J. (2004). The Search for Thomas Edison's Boyhood Home. ISBN 978-1-4116-1361-4.
- Angel, Ernst (1926). Edison. Sein Leben und Erfinden. Berlin: Ernst Angel Verlag.
- Baldwin, Neil (1995). Edison: Inventing the Century. Hyperion. ISBN 978-0-226-03571-0.
- Clark, Ronald William (1977). Edison: The man who made the future. London: Macdonald & Jane's: Macdonald and Jane's. ISBN 978-0-354-04093-8.
- Conot, Robert (1979). A Streak of Luck. New York: Seaview Books. ISBN 978-0-87223-521-2.
- Davis, L. J. (1998). Fleet Fire: Thomas Edison and the Pioneers of the Electric Revolution. New York: Doubleday. ISBN 978-0-385-47927-1.
- Essig, Mark (2004). Edison and the Electric Chair. Stroud: Sutton. ISBN 978-0-7509-3680-4.
- Essig, Mark (2003). Edison & the Electric Chair: A Story of Light and Death. New York: Walker & Company. ISBN 978-0-8027-1406-0.
- Israel, Paul (1998). Edison: A Life of Invention. New York: Wiley. ISBN 978-0-471-52942-2.
- Jonnes, Jill (2003). Empires of Light: Edison, Tesla, Westinghouse, and the Race to Electrify the World. New York: Random House. ISBN 978-0-375-50739-7.
- Josephson, Matthew (1959). Edison. McGraw Hill. ISBN 978-0-07-033046-7.
- Koenigsberg, Allen (1987). Edison Cylinder Records, 1889–1912. APM Press. ISBN 978-0-937612-07-1.
- Pretzer, William S., ed. (1989). Working at Inventing: Thomas A. Edison and the Menlo Park Experience. Dearborn, Michigan: Henry Ford Museum & Greenfield Village. ISBN 978-0-933728-33-2.
- Stross, Randall E. (2007). The Wizard of Menlo Park: How Thomas Alva Edison Invented the Modern World. Crown. ISBN 978-1-4000-4762-8.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]| Control de autoridades |
|
|---|
