Карл Попер

Карл Попер
ням.: Karl Raimund Popper
Дата нараджэння	28 ліпеня 1902(1902-07-28)[…]
Месца нараджэння	Вена, Аўстра-Венгрыя[…]
Дата смерці	17 верасня 1994(1994-09-17)[…] (92 гады)
Месца смерці	Kenley[d], бора Кройдан[d], графства Вялікі Лондан, Вялікі Лондан, Англія, Вялікабрытанія
Месца пахавання	mortuary Lainzer Friedhof[d]
Грамадзянства	Цыслейтанія  Аўстрыя  Вялікабрытанія
Бацька	Simon Siegmund Carl Popper[d]
Маці	Jenny Popper[d]
Жонка	Josefine Anna Henninger[d]
Род дзейнасці	філосаф, філосаф навукі, пісьменнік, выкладчык універсітэта, сацыёлаг, матэматык, настаўнік
Навуковая сфера	філасофія, эпістэмалогія, rationality[d], філасофія навукі[d], логіка, палітычная філасофія[d], сацыяльная філасофія[d], абиогенезис і квантавая механіка
Месца працы	Універсітэт Кентэрберы[d] Лонданская школа эканомікі і палітычных навук Кінгс-каледж[d] Лонданскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктар філасофіі
Навуковае званне	прафесар акадэмік
Альма-матар	Венскі ўніверсітэт Кембрыджскі ўніверсітэт Венскі ўніверсітэт (1928)
Навуковы кіраўнік	Karl Bühler[d] і Moritz Schlick[d]
Вядомыя вучні	W. W. Bartley III[d], Imre Lakatos[d], Томас Сэмюэл Кун, Paul Feyerabend[d], Hubert Kiesewetter[d], David William Miller[d], John W. N. Watkins[d], Joseph Agassi[d] і Alan Musgrave[d]
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Брытанская акадэмія Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Нацыянальная акадэмія дэі Лінчэі таварыства «Мон Пелерын»[d] Міжнародная акадэмія гісторыі навукі[d] Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Прэміі
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Карл Раймунд По́пер (ням.: Karl Popper; 1902 — 19 верасня 1994) — аўстрыйскі філосаф. Шляхецкі чын Вялікабрытаніі.

Зрабіў значны ўнёсак у філасофію, філасофію навукі. Прапанаваў тлумачэнне механізму развіцця навукі праз дэдукцыйнае абвяржэнне.

Асноўныя працы

• Адкрытае грамадства і яго ворагі. У 2 т. (Т. 1 — каст. 1942, Т. 2 — люты 1943; першы выхад на англ. мове — 1945). Класічная манаграфія па сацыяльнай філасофіі.
• Што такое дыялектыка? (1940). Класічная філасофская праца з крытыкай дыялектыкі, у т. л. яе марксісцкай трактоўкі.
• Жабрацтва гістарыцызму (1944, 1945). Праца па сацыяльнай філасофіі, крытыка марксісцкага гістарыцызму.
• Логіка навуковага даследавання (1933).
• Дапушчэнні і абвяржэнні (1963).
• Аб'ектыўнае веданне (1972).
• Эвалюцыйная тэорыя: Шляхі ў будучыню (1984).
• Свет схільнасцяў (1990).

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя. Т. 12. — Мн., 2001.
• Ермаков, В. С. Справочник по истории философии: хронолог. персонифицир. — СПб., 2003. — С. 329.