Jean-Luc Mélenchon
.jpg)
Jean-Luc Mélenchon (19 d'agostu de 1951, Tánxer) ye un políticu francés. Miembru del Partíu Socialista a partir de 1976, foi escoyíu conceyal municipal de Massy en 1983, conceyal del departamentu d'Essonne en 1985 y senador d'este mesmu departamentu en 1986 (reelixíu en 1995 y 2004). Foi per otra parte ministru delegáu d'Enseñanza profesional de 2000 à 2002, nel ministeriu d'Educación nacional de Jack Lang, sol gobiernu de cohabitación del primer ministru Lionel Jospin.
Formó parte de l'ala esquierda del PS hasta que nel congresu de Reims de payares de 2008, decidió dexar el partíu pa crear el Partíu d'Esquierda (PG). Foi presidente de la oficina nacional d'esti partíu y dempués copresidente, con Martine Billard, hasta 2014.
So la bandera del Frente d'Esquierda, una coalición qu'abarca'l PG, el Partíu comunista francés y Esquierda Unitaria, foi escoyíu eurodiputáu na circunscripción del Suroeste de Francia en 2009 (reelixíu en 2014). Foi'l candidatu d'esta coalición na elección presidencial de Francia de 2012, na cual llegó cuartu na primer vuelta, con un 11,1 % de los votos. En xunetu de 2015 anunció que quería ser candidatu na elección presidencial de Francia de 2017, ensin el Frente d'Esquierda, « fora del marcu de los partíos », pa lo que funda'l movimientu « Francia insumisa » en febreru de 2016. Jean-Luc Mélenchon llogró'l 19,6% de los votos.
Biografía
[editar | editar la fonte]Oríxenes familiares
[editar | editar la fonte]Jean-Luc Mélenchon ye'l fíu menor de Georges Mélenchon, xefe de correos, y de Jeanine Bayona, profesora de primaria, dambos nacíos franceses en Arxelia.[6] Nació'l 19 d'agostu 1951 en Tánxer (Marruecos), entós zona internacional, onde los sos padres trabayaben.[7]
El so güelu paternu, Antonio Melenchón, yera natural de Mula, llocalidá de la rexón de Murcia. A principios de los años 1900, instalar n'Orán, n'Arxelia entós francesa, y casóse con Aimée Canicio, tamién ella d'orixe español. Pel llau maternu, el so güelu, François Bayona, nació en 1889 cerca de Valencia, n'España, y casóse con Jeanne Emmanuelle Caserta, una italiana orixinaria de Sicilia.[6]
En 1962, tres del divorciu de los sos padres, abandona Marruecos, dempués d'estudiar nel llicéu Regnault de Tánger, pa treslladase a Francia ya instalase en Yvetot, nel País de Caux (Normandía). Camudóse dempués al Jura, onde la so madre ye tresferida.[7][8] Casáu con Bernadette Abriel mientres la so temporada en Besanzón (y dempués divorciáu), tien una fía, Maryline, nacida en 1974, teniente d'alcalde del cuartu distritu de Lyon dende marzu de 2008 hasta febreru de 2009 y compañera de Gabriel Amard, secretariu nacional del Partíu d'Esquierda Partíu d'esquierda y exalcalde de Viry-Châtillon.[9]
Trayectoria profesional
[editar | editar la fonte]Titular d'un grau de filosofía,[10] pasa a ser corrector na imprenta Néo-Typo de Besanzón,[11] paralelamente a los sos estudios. Tamién trabayó na empresa de reloxería Maty y nuna gasolinera.[11] En 1975, ye profesor nel institutu de la madera de Mouchard (Jura). En 1976, vuelve a Lons-le-Saunier (Jura), onde ye profesor de francés nun institutu técnicu.
En 1988, recibe del presidente arxentín Raúl Alfonsín, el primer presidente escoyíu dempués del reestablecimientu de la democracia, el grau de Gran oficial del Orde de mayu al méritu pa la so contribución a la llucha contra la dictadura.[12]
Carrera política
[editar | editar la fonte]Carrera como ministru
[editar | editar la fonte]- 27 de marzu de 2000 - 6 de mayu de 2002: ministru delegáu pola Formación profesional del gobiernu Lionel Jospin
Mandatu de senador
[editar | editar la fonte]- 2 d'ochobre de 1986 - 27 d'abril de 2000; 26 de setiembre de 2004 - 7 de xineru de 2010: senador d'Essonne
Mandatos locales
[editar | editar la fonte]- 1983 - 2001: conseyeru municipal de Massy (Essonne)
- 1989 - 1995: teniente de alcade de Massy
- 1985 - 1992; 1998 - 2000; 2001 - 2004: conseyeru xeneral de Essonne pal conceyu de Massy-Ouest
- 1998 - 2000: vicepresidente del conseyu xeneral de Essonne
Mandatu européu
[editar | editar la fonte]- 7 de xunu de 2009: escoyíu eurodiputáu de la circunscripción del Suroeste, sobre la llista Frente d'Esquierda pa camudar d'Europa.
Eleiciones presidenciales de 2012
[editar | editar la fonte]Jean-Luc Mélenchon propón la so candidatura pa les eleiciones presidenciales la fecha|21|xineru|2011}}.[13] Llogra'l sofitu del Partíu d'Esquierda, de la Esquierda Unitaria y de la Federación pa una alternativa social y ecolóxico. La fecha|5|xunu|2011}}, un 63,6 % de los 800 delegaos del Partíu Comunista Francés, axuntaos mientres una conferencia nacional en Montreuil voten a favor de xune resolvimientu políticu incluyendo la candidatura de Jean-Luc Mélenchon pa les elecciones presidenciales de Francia de 2012.[14] Mientres una Consultación interna del Partíu Comunista Francés pa la Eleición presidencial de 2012 en xunu de 2011, los militantes comunistes pronúnciense a favor de la so candidatura (un 59,12 %). Jean-Luc Mélenchon apuerta a entós el candidatu oficial del Frente d'Esquierda pa la Eleición Presidencial de 2012.[15]
D'alcuerdu a los sondeos previos a la primer vuelta, el Frente d'Esquierda realizaría una bien bona eleición, con una intención de votu d'ente'l 13 y el 17%, lo que-y asitiaría per delantre del centrista Francois Bayrou del MoDem ya inclusive de terceres, per delantre de la candidata del ultraderechista Frente Nacional (Francia), Marine Le Pen, según delles de les últimes encuestes.[16] Sía comoquier, previendo una segunda vuelta ente'l presidente conservador Nicolas Sarkozy y el socialista Francois Hollande, Melenchon dio a entender mientres la campaña que, en casu de nun algamar la so performance p'aportar a la segunda vuelta, el Frente d'Esquierda sofitaría a Hollande. Afirmó qu'escluyía toa participación nun gobiernu socialista, magar Hollande declaró qu'en casu de ganar les eleiciones abriría la puerta a tolos partíos que lu ayudaríen n'algamar la victoria.[17]
Na eleición presidencial, finalmente los númberos fueron bonos pal Frente d'Esquierda, anque non tanto como s'esperaba nel mes previu al comiciu: Mélenchon allugar nel cuartu llugar col 11.1% del votu popular, detrás de Hollande (28.7%), Sarkozy (27%) y Marine Le Pen (17.9%) y per delantre del centrista Francois Bayrou (9.1%). La mesma nueche de la primer vuelta electoral, mientres celebraba'l constituyise como la "única fuerza político nueva" surdida nes urnes nesa eleición, Mélenchon llamó a los sos siguidores a movilizase na segunda vuelta del 6 de mayu pa "terminar" col gobiernu de Nicolas Sarkozy, pidiendo explícitamente el votu pal socialista Hollande. A pesar de dichu sofitu, que s'amontó col correr de los díes previos a la primer vuelta de les eleiciones, Mélenchon negó que'l so Frente d'Esquierda tuviera cuenta de integrase al gobiernu en casu de que Hollande trunfe nes eleiciones. El respaldu de Mélenchon - xunto col de la candidata ecoloxista Eva Joly (2.2% de los votos na primer ronda) - foi'l más resonante y claro que llogró Hollande pa la segunda vuelta, yá que Le Pen anunció que votaría en blancu, ente que Bayrou, magar dixo qu'escoyería al socialista a "títulu personal", dexó llibertá d'acción a los sos electores.
Contra l'austeridá n'Europa 2013
[editar | editar la fonte]El 5 de mayu de 2013 tuvo llugar en Francia una manifestación contra les polítiques d'austeridá convocada pol Frente d'Esquierda denomada «Cole citoyenne pour la 6y République» dende la Plaza de la Bastilla a la Plaza de la Nación na que se reclamaba una nueva Constitución qu'abra la VI República. Mélenchon manifestó que "Nun queremos al mundu de les finances nel poder, nun queremos les polítiques d'austeridá que faen sufrir a los pueblos d'Europa y conducen a tol continente al desastre", aseguró que la so protesta va "contra'l golpe d'Estáu financieru" y acusó a la "maldita troika" y a la "vacida Comisión Europea" d'imponer al pueblu "un sufrimientu innecesariu que s'asemeya al sadismu" pa pagar "una delda que nunca va ser paga". Y clamó: "Embaxo'l infame intriga contra'l desgraciáu pueblu griegu, portugués y español".[18][19][20]
Eleiciones presidenciales de 2017
[editar | editar la fonte]Según les ONG d'ayuda al desenvolvimientu Acción Contra la Fame, Action Santé mondiale, Care France y ONE, Jean-Luc Mélenchon ye'l candidatu más comprometíu sobre la tema de la solidaridá internacional.[21]
Nes eleiciones presidenciales del 23 d'abril de 2017, Mélenchon llogró'l 19,6% de los votos, quedando en cuarta posición detrás d'Emmanuel Macron (24%), Marine Le Pen (21,3%) y François Fillon (20%) y delantre de Benoît Hamon (6,4%). Esta resultancia supón un aumentu de 7% en comparanza coles elecciones de 2012. Los candidatos de los partíos tradicionales que nun consiguieron pasar a la segunda ronda (Los Republicanos y el Partíu Socialista) pidieron el votu por Emmanuel Macron na segunda vuelta, pa lluchar contra'l Frente Nacional. Mélenchon, na so declaración la nueche de les eleiciones, nun s'asitió al respeutu.[22]
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- À la conquête du chaos. Ediciones Denoël, 1991
- Rocard, le rendez-vous manqué. Ediciones Denoël, 1994
- Le Nouvel Âge du capitalisme (obra coleutiva). Ediciones L'Harmattan, 1998
- Pour la république sociale (obra coleutiva). Ediciones L'Harmattan, 2002
- Causes républicaines. Ediciones du Seuil, 2004 (reedición de testos publicaos en Le Monde 039;', Marianne, Politis, La Nouvelle Revue socialiste, À Gauche, y otros).
- En quête de gauche. Ediciones Balland, 2007
- Laïcité: réplique au discours de Nicolas Sarkozy, chanoine de Latran. Edición Bruno Leprince, 2008
- L'Autre Gauche. Edición Bruno Leprince, 2009
- Qu'ils s'en aillent tous. Ediciones Flammarion, 2010 (Que se vaigan toos)
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 «Sycomore» (francés).
- ↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 122168626. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ URL de la referencia: https://www.leparisien.fr/politique/la-passion-latino-de-jean-luc-melenchon-05-09-2019-8145891.php.
- ↑ URL de la referencia: https://www.nouvelobs.com/rue89/rue89-jean-luc-melenchon/20111207.RUE6227/douze-trucs-a-savoir-sur-jean-luc-melenchon.html. Data de consulta: 9 abril 2022.
- ↑ URL de la referencia: https://www.mediapart.fr/journal/france/180715/crise-finale-au-poi-ou-le-lambertisme-en-voie-d-extinction?onglet=full.
- ↑ 6,0 6,1 Jean-Louis Beaucarnot (26 de marzu de 2012). «Mélenchon : entre la Mancha et la Sicile !» (francés). Consultáu'l 1 d'avientu de 2016.
- ↑ 7,0 7,1 Vanessa Schneider (27 d'abril de 2000). «Jean-Luc Mélenchon, 48 ans, ex-grande gueule du PS, rentre dans le rang avec celui de ministre délégué. L'importuniste.» (francés). Consultáu'l 1 d'avientu de 2016.
- ↑ «Jean-Luc Mélenchon». Archiváu dende l'orixinal, el 27 de febreru de 2017. Consultáu'l 1 d'avientu de 2016.
- ↑ «Jean-Luc Mélenchon et les conflits d'intérêt» (francés) (5 d'abril de 2012).
- ↑ «Jean-Luc Mélenchon» (francés).
- ↑ 11,0 11,1 «Séance du 4 novembre 1999» (francés) (4 de payares de 1999).
- ↑ (en francés) Douze trucs à savoir sur Jean-Luc Mélenchon. L'Obs. http://tempsreel.nouvelobs.com/rue89/rue89-jean-luc-melenchon/20111207.RUE6227/douze-trucs-a-savoir-sur-jean-luc-melenchon.html. Consultáu'l 6 d'agostu de 2017.
- ↑ TFI-LCI. «Mélenchon partant pour 2012» (francés). Archiváu dende l'orixinal, el 23 de xineru de 2011. Consultáu'l 21 de xineru de 2011.
- ↑ Le Figaro (5 de xunu de 2011). «Mélenchon n'attend plus que le vote des militants du PCF» (francés).
- ↑ Le Figaro (19 de xunu de 2011). «Le PCF choisit Mélenchon pour 2012» (francés).
- ↑ Miguel Mora, corresponsal en París (16 d'abril de 2012). «Mélenchon canaliza la cólera contra los mercados» (francés). internacional.elpais.com. Consultáu'l 21 d'abril de 2012.
- ↑ «Mélenchon exclut toute participation à un gouvernement Hollande» (francés) (20/04/2012). Archiváu dende l'orixinal, el 2012-04-23.
- ↑ Multitudinaria marcha contra la austeridad en París Público (España), 5/5/2013
- ↑ «Toutes les actualités et informations sur la marche citoyenne du 5 05 2013 pour la 6e république». Archiváu dende l'orixinal, el 2024-03-03.
- ↑ ¡Abajo la austeridad! Archiváu 2013-08-25 en Wayback Machine, Dick Nichols, Sin permiso, 12 d'abril de 2013
- ↑ (en francés) Les candidats à la présidentielle évalués par les ONG d’aide au développement. Le Monde.fr. http://www.lemonde.fr/economie/article/2017/02/01/les-candidats-a-la-presidentielle-evalues-par-les-ong-d-aide-au-developpement_5072744_3234.html. Consultáu'l 24 de marzu de 2017.
- ↑ (en francés) Pas de conseñe de vote : l'équipe Mélenchon maintient le cap. L'Obs. http://tempsreel.nouvelobs.com/presidentielle-2017/20170424.OBS8418/pas-de-conseñe-de-vote-l-forna-melenchon-maintient-le-cap.html. Consultáu'l 24 d'abril de 2017.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Jean-Luc Mélenchon.- Blogue de Jean-Luc Mélenchon
Datos: Q5829- Multimedia: Jean-Luc Mélenchon