Ljubinje
| ||
| ||
| ||
| Entitet Bosne i Hercegovine |
Republika Srpska | |
| Sjedište | Ljubinje | |
| Načelnik | {{{načelnik}}} | |
| Površina | 324 km² | |
| Stanovništvo - Ukupno - Gustoća |
10,000 34,3/km² | |
| Nadmorska visina | m | |
| Poštanski kod | ||
| Pozivni broj | ||
| Zvanični sajt | ||
Ljubinje je grad i općina na jugoistoku Bosne i Hercegovine. Nalazi se u Istočnoj Hercegovini, na pola puta između Trebinja i Mostara. Administrativno pripada Republici Srpskoj.
Opština Ljubinje obuhvata područje smješteno između opština Trebinje, Bileća i Berkovići u Republici Srpskoj, i Neum i Ravno u Federaciji Bosne i Hercegovine. Zauzima površinu od oko 326 km2. Cijeli kraj ima izrazite osobine brdskog krša, sa sitnom šumom i dva kraška polja: Uboskim i Llubinjskim. Ubosko polje je elipsastog oblika, dugo oko 2 km i široko oko 800-1000 m.
Kraj u kojem je područje opštine Ljubinje, između Stoca i Popova polja, je slabo istražen. Za nekoliko uočenih i zabilježenih gradina i tumula pretpostavlja se da su iz bronzanog ili željeznog doba.
U antičkom periodu je od Stoca preko Poplata i Ljubinja prolazila antička cesta. Naime, na Poplatu su konstatirani ostaci rimske zgrade, a u Ljubinju ostaci rimskog naselja. Sistematska naučna istraživanja u tom kraju nisu nikada vršena.
U ranom srednjem vijeku teritorija današnje opštine pripadala je velikoj ranosrednjovjekovnoj župi Popovo. To je bio najsjeverniji dio u župi Popovo koji je graničio sa župama Dubrave i Dabar. Razgraničenje je predstavljala prirodna granica, locirana na Žeguljskoj kosi, koja geografski izdvaja slivove Trebišnjice i Bregave, kao i masivi Sitnice i Kulaša, koji ograničavaju župe Popovo i Dabar. Politički, kraj je pripadao oblasti Huma, kojim su od 12. do skoro prve polovine 14. stoljeća, uz manje prekide, vladali Nemanjići. Prvi put se spominje u 14. vijeku. Između 1324. i 1326. godine, ovaj dio Huma zauzeo je bosanski ban Stjepan II Kotromanić, a njegov nasljednik Tvrtko I je do 1373. godine proširio granice bosanske države ka jugu na cijeli Hum, i istočnije sve do Kotora i Onogošta. U vrijeme Tvrtkove vlasti počinje uspon porodice Kosača, iz koje je Vlatko Vuković već u to vrijeme dobio na upravljanje veći dio Huma, kojim je ova porodica za vrijeme Sandalja Hranića (1392-1435), hercega Stjepana Vukčića Kosače (1435-1466) i njegovih sinova do 1482. godine potpuno vladala.
Na početku turske vladavine na ovim područjima Ljubinje je bilo centar za istočnu Hercegovinu čije su ingirencije dosezale na istoku do granice sa Crnom Gorom i na zapadu do Mostara, obuhvatajući i Mostar.
Po posljednjem službenom popisu stanovništva iz 1991. godine, općina Ljubinje imala je 4.162 stanovnika, raspoređenih u 21 naselju.
Nacionalni sastav:
- Srbi - 3.743 (89,93%)
- Muslimani - Bošnjaci - 327 (7,85%)
- Hrvati - 44 (1,05%)
- Jugoslaveni - 19 (0,45%)
- ostali - 29 (0,72%)
Nacionalni sastav 1971. godine, bio je sljedeći:
ukupno: 4.837
- Srbi - 4.170 (86,21%)
- Muslimani - 532 (10,99%)
- Hrvati - 62 (1,28%)
- Jugoslaveni - 17 (0,35%)
- ostali - 56 (1,17%)
Naseljena mjesta su:
Bančići, Dubočica, Gleđevci, Grablje, Gradac, Hrđusi, Ivica, Kapavica, Krajpolje, Krtinje, Kruševica, Ljubinje, Mičete, Miljanovići, Mišljen, Mrkalji, Obzir, Okolišta, Pocrnje, Pustipusi, Rankovci, Risnik, Ubosko, Vale, Vlahovići (Ljubinje), Vođeni, Žabica i Žrvanj.
Stanovništvo se u poslednjih petnestak godina bavi uglavnom poljoprivredom. Glavna poljoprivredna kultura, duhan, u posljednje vrijeme doživljava najteže trenutke od njegovog dolaska na ove terene. Uzroci takvog stanja nalaze se u neorganizovanoj proizvodnji i otkupu od strane države tako da su poljoprivredni proizvođači prepušteni na milost i nemilost haosu tržišta i privatnim otkupljivačima. Stočarstvo kao grana poljoprivrede koja je nekada bila veoma razvijena u Ljubinjskom kraju palo je na nizak nivo zbog neplanskog klanja stoke u poslijeratnom periodu tako da je stočni fond desetkovan. Nekada poznati voćarski kraj trenutno ima nekoliko manjih plantaža višnje u fazi podizanja. Pravci razvoja poljorivrede trebali bi se kretati u podizanju voćarstva (jabuka, šljiva, visnja), vinogradarstva i obnova stocarske proizvodnje.
- Đorđe Đurić, odbojkaš, bivši reprezentativac Jugoslavije
- Petar Pecelj, jugoslovenski atletičar
- Admir Vladavić, fudbaler
- Drago Lečić, zmijolovac
