cyna

cyna (język polski)

cyna (1.1)

cyna (1.2)

cyna (1.3) w postaci drutu

wymowa:

​, IPA: [ˈt͡sɨ̃na], AS: [cỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) chem. szary metal, pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 50, oznaczany symbolem Sn; zob. też cyna w Wikipedii

(1.2) pot. naczynia i inne wyroby z cyny (1.1); zob. też cyna w Encyklopedii staropolskiej

(1.3) pot. elektron. łatwotopliwy stop cyny (1.1) z ołowiem i antymonem, używany do lutowania niskotemperaturowego

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	cyna
dopełniacz	cyny
celownik	cynie
biernik	cynę
narzędnik	cyną
miejscownik	cynie
wołacz	cyno

przykłady:

(1.1) Cienka powłoka cyny na blaszanych puszkach z żywnością zapobiega korozji.

(1.2) Szczęśliwsze były wieki, kiedy na cynie jadano.

(1.3) Przy pomocy cyny łączymy podzespoły elektroniczne do płytki drukowanej.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dzban / dzbanek / kufel / talerz / łyżka z cyny • kopalnia cyny • ruda cyny • złoże cyny

(1.2) jeść na cynie • czyścić cynę

(1.3) lutować cyną • kropla cyny • pokryć cyną • roztopić cynę • połączyć cyną • laska cyny

synonimy:

(1.1) symbol. Sn

(1.3) lut, lutowie, stop lutowniczy

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) metal, pierwiastek

(1.2) naczynie

(1.3) stop

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cynownia ż, cynownictwo n, cynownik m, cynkarz m, cynkolit m, ocynownia ż, cynowanie n, pocynowanie n, ocynowanie n

czas. cynować ndk., pocynować dk., ocynować dk.

przym. cynowy, cynkowaty, cynowniczy, cynkowniczy

przysł. cynowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Zinn

uwagi:

(1.1) zobacz też: indeksy pierwiastków chemicznych

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tin; (1.3) solder
• arabski: (1.1) قصدير
• baskijski: (1.1) eztainu
• białoruski: (1.1) волава n
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) цына ż
• bułgarski: (1.1) калай m
• czeski: (1.1) cín
• dolnołużycki: (1.1) cen m; (1.2) cen m
• duński: (1.1) tin
• esperanto: (1.1) stano
• francuski: (1.1) étain m
• górnołużycki: (1.1) cyn m
• hiszpański: (1.1) estaño m
• kataloński: (1.1) estany m
• łaciński: (1.1) stannum n
• łotewski: (1.1) alva
• macedoński: (1.1) калај m
• niderlandzki: (1.1) tin
• niemiecki: (1.1) Zinn n; (1.2) Zinn n
• nowogrecki: (1.1) κασσίτερος m
• portugalski: (1.1) estanho
• rosyjski: (1.1) олово n
• rumuński: (1.1) staniu
• słoweński: (1.1) kositer
• szwedzki: (1.1) tenn
• tetum: (1.1) kaleen
• ukraiński: (1.1) олово n
• volapük: (1.1) stanin
• węgierski: (1.1) ón
• wilamowski: (1.1) cyjn m, cejn m
• włoski: (1.1) stagno

źródła: