Anna

Podobna pisownia: 'ana • Ana • ana • anna • aña • añña • aññā • aṇṇa • àná • Ána • ȧna • ʻana

Anna (język polski)

wymowa:: ^?/i, IPA: [ˈãnːa], AS: [ã•na], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin.; podział przy przenoszeniu wyrazu: An•na; ^?/i ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) ofic. urz. imię żeńskie; zob. też Anna w Wikipedii

(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 265; zob. też (265) Anna w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Anna	Anny
dopełniacz	Anny	Ann^[1]^[2]
celownik	Annie	Annom
biernik	Annę	Anny
narzędnik	Anną	Annami
miejscownik	Annie	Annach
wołacz	Anno	Anny

(1.2) blm

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Anna	Anny
dopełniacz	Anny	Ann
celownik	Annie	Annom
biernik	Annę	Anny
narzędnik	Anną	Annami
miejscownik	Annie	Annach
wołacz	Anno	Anny

przykłady:: (1.1) Imię „Anna” nosiły córki pięciu królów Polski^[3].; (1.1) W Kościele katolickim na 26 lipca przypada wspomnienie św. Anny, patronki matek, wdów, małżeństw i żeglarzy.; (1.1) Stefan Batory, książę siedmiogrodzki, poślubił Annę Jagiellonkę, królową polską i ostatnią przedstawicielkę rodu Jagiellonów w Polsce.; (1.1) Anny dzień swej patronki, czyli imieniny, obchodzą 26 lipca, a także 27 lutego, 7 i 9 czerwca oraz 15 lipca.; (1.2) Anna porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.

składnia:

kolokacje:: (1.1) Święta Anna (miejscowość) • Góra Świętej Anny • pani Anna • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Anna • kobieta imieniem (o imieniu) Anna • święta / błogosławiona Anna • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Anna • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Anna • otrzymać / dostać / przybrać imię Anna • dzień imienin / imieniny Anny • na Annę (o dniu); (1.2) asteroida / planetka / planetoida Anna • Anna krąży / porusza się

synonimy:: (1.1) war. Hanna^[3]; zdrobn. Ania, Anka^[3]^[4], Aneczka, Anula^[3], Anulka, Aniula^[3], Anunia, Anusia, Anusza^[3], Annusza^[3], Anuś, Anuchna^[3], Anica^[3], Andzia, Andźka; reg. śl. Ana

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Annów mrz, Anin mrz

zdrobn. Ania ż, Anka ż, Aneczka ż, Anula ż, Anulka ż, Aniula ż, Anunia ż, Anusia ż, Anusza ż, Anuś ż, Annusza ż, Anuchna ż, Anica ż, Andzia ż, Andźka ż

reg. śl. Ana ż

przym. Anin^[5]^[6], Anczyn, Anusin, aniński

zob. Hanna

związki frazeologiczne:: przysłowia: jak w świętą Annę deszcz pada, to robak orzechy zjada • na świętą Annę mrowiska, szukaj w zimie ogniska • od świętej Anny nie doczeka południa deszcz poranny • szczęśliwy, kto na świętą Annę upatrzy sobie pannę • święta Anna, rola jak panna • święta Anno! uproś wnuka, niech ma każdy, czego szuka

etymologia:: (1.1) łac. Anna < gr. Ἄννα (Anna) < hebr. חנה (chana) → łaska^[7], wdzięk^[8], pełna łaski^[3]; źródłosłów dla pol. Annopol^[9]; (1.2) prawdopodobnie od imienia córki austriackiego astronoma Edmunda Weissa

uwagi:: zob. też Anna (ujednoznacznienie) w Wikipedii; zob. też Anna w Wikicytatach; (1.1) W języku polskim imiona Anna i Hanna są odrębne, choć mają to samo pochodzenie^[3].; (1.1) por. Hanna; zobacz też: Indeks:Polski - Imiona; (1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Astronomia • Indeks:Polski - Indeks terminów astronomicznych

tłumaczenia:

angielski: (1.1) Ann, Anne, Anna; (1.2) Anna
bułgarski: (1.1) Ана ż, Анна ż
czeski: (1.1) Anna ż
duński: (1.1) Anna, Anne
esperanto: (1.1) Anno
fiński: (1.1) Anne, Anja, Anu
grenlandzki: (1.1) Aani, Anna, Anni
hebrajski: (1.1) חנה ż
hiszpański: (1.1) Ana ż
jidysz: (1.1) חנה ż (chane)
kataloński: (1.1) Anna ż
łaciński: (1.1) Anna ż
łotewski: (1.1) Anna ż
niemiecki: (1.1) Anna ż, Anne ż
nowogrecki: (1.1) Άννα ż
rosyjski: (1.1) Анна ż
słowacki: (1.1) Anna ż; (1.2) Anna ż
starogrecki: (1.1) Ἄννα ż
szwedzki: (1.1) Ana w, Ane w, Ann w, Anna w, Ahne w, Anne w
ukraiński: (1.1) Анна ż
węgierski: (1.1) Anna
wilamowski: (1.1) Nüsia n
włoski: (1.1) Anna ż

źródła:

↑ Hasło „Anna” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
↑ Poprawna forma dopuszczana przez słowniki: Ann, np. Jerzy Grzenia, Szkolny słownik ortograficzny, Warszawa, Prószyński i S-ka, 2001. ISBN 83-7255-184-7. Analogicznie odmieniane są imiona Joanna czy Marianna (Joann, Mariann), mimo to często popełnianym błędem jest tworzenie formy Anien (ale już nie: Marianien czy Joanien). Zob. Poradnia językowa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Nazwy własne (pisownia i odmiana) - porada dr Katarzyny Wyrwas z Zakładu Językoznawstwa Pragmatycznego Instytut Języka Polskiego UŚ [dostęp: 2012-03-03]
↑ ^3,00 ^3,01 ^3,02 ^3,03 ^3,04 ^3,05 ^3,06 ^3,07 ^3,08 ^3,09 ^3,10 Jan Grzenia, Anna, seria Portrety Imion, Wydawnictwo Nomen Omen, Katowice 2010.
↑ Porada „zdrobnienia czy zgrubienia?” w: Poradnia językowa PWN.
↑ Porada „przymiotniki dzierżawcze od imion” w: Poradnia językowa PWN.
↑ Porada „przymiotniki dzierżawcze” w: Poradnia językowa PWN.
↑ Hasło „Anna” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4, s. 46-47.
↑ Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 31.
↑ Maria Malec, Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13857-2, s. 34.

Anna (język angielski)

wymowa:: ^?/i ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna

(1.2) astr. Anna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: łac. Anna < gr. Ἄννα < hebr. חנה (chanah)

uwagi:: (1.1) zobacz też: Indeks:Angielski - Imiona; (1.2) zobacz też: Indeks:Angielski - Astronomia

źródła:

Anna (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:: (1.1) paní / slečna Anna • žena jménem Anna • svatá / blahoslavená Anna • jmenovat se Anna • dát jméno Anna • na (sv.) Annu (o dniu)

synonimy:: (1.1) zdrobn. Anička, Anča, Anka, Anuše

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. Anička ż, Anča ż, Anka ż, Anuše ż

przym. Annin

związki frazeologiczne:: przysłowia: Jakub načeše, Anna napeče • svatá Anna chladna z rána • svatý Jakub dává kukuřici klasy, svatá Anna vlasy • svatý Petr seno seče, svatá Anna buchty peče / svatý Petr trávu seče, svatá Anna buchty peče

etymologia:: (1.1) łac. Anna < gr. Ἄννα < hebr. חנה (chanah) → łaska → ‘pełna łaski’

uwagi:: (1.1) zobacz też: Indeks:Czeski - Imiona

źródła:

Anna (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna^[1]

odmiana:

przykłady:: (1.1) Ifølge Danmarks Statistik er Anna det 5. mest populære pigenavn i Danmark. → Według Duńskiego Urzędu Statystycznego Anna jest 5. pod względem popularności imieniem żeńskim w Danii.

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.1) Anne

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: łac. Anna < gr. Ἄννα < hebr. חנה (chanah)

uwagi:: (1.1) zobacz też: Indeks:Duński - Imiona

źródła:

↑ Mest populære for- og efternavne for alle danskere, Danmarks Statistik, dostęp: 06.03.2010

Anna (język estoński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:: Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz estoński, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

Anna (język farerski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:: Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz farerski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

Anna (język francuski)

wymowa:: ^?/i ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: łac. Anna < gr. Ἄννα < hebr. חנה (chanah)

uwagi:: (1.1) zobacz też: Indeks:Francuski - Imiona

źródła:

Anna (język grenlandzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:: przed rokiem 1973 obowiązywała pisownia „Ána”

źródła:

↑ Hasło „Anna” w: Oqaasileriffik Dictionary - Personal Names, The Language Secretariat of Greenland.

Anna (język islandzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:: Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz islandzki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

Anna (język kataloński)

wymowa:: or. IPA: [ˈan.nə]; occ. IPA: [ˈan.na]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Anna (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna

odmiana:

(1) Ann|a, ~ae (deklinacja I)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Anna
dopełniacz	Annae
celownik	Annae
biernik	Annam
ablatyw	Annā
wołacz	Anna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: gr. Ἄννα (Ánna) < hebr. חנה (kḥaná); źródłosłów dla pol. Anna, wł. Anna

uwagi:: (1.1) zobacz też: Indeks:Łaciński - Imiona

źródła:

Anna (język łotewski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Anna (język niderlandzki)

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:: Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz niderlandzki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

Anna (język niemiecki)

wymowa:: lp IPA: [ˈana] ^?/i; ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	(die)^[1]^[2] Anna	(die) Annas
dopełniacz	(der) Anna Annas	(der) Annas
celownik	(der) Anna	(den) Annas
biernik	(die) Anna	(die) Annas

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. Anne ż, Anke ż, Anja ż, Anita ż, Antje ż

związki frazeologiczne:

etymologia:: łac. Anna < gr. Ἄννα < hebr. חנה (chanah)

uwagi:: (1.1) zobacz też: Indeks:Niemiecki - Imiona żeńskie

źródła:

Anna (język portugalski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: łac.

uwagi:: (1.1) zobacz też: Indeks: Portugalski - Imiona żeńskie

źródła:

Anna (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna^[1]^[2]

(1.2) astr. Anna

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Anna	Anny
dopełniacz	Anny	Anien
celownik	Anne	Annám
biernik	Annu	Anny
miejscownik	Anne	Annách
narzędnik	Annou	Annami

(1.2) blm

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Anna
dopełniacz	Anny
celownik	Anne
biernik	Annu
miejscownik	Anne
narzędnik	Annou

przykłady:

składnia:

kolokacje:: (1.1) Liptovská Anna • pani / slečna Anna • žena menom Anna • svätá / blahoslavená Anna • volať sa / nosiť meno Anna • dať meno Anna • meniny Anny • na (sv.) Annu (o dniu)

synonimy:: (1.1) zdrobn. Anka, Anuška, Anuľa, Anina, Anica, Anička, Anča

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. Anka ż, Anuška ż, Anuľa ż, Anina ż, Anica ż, Anička ż, Anča ż

przym. Annin, Ankin, Aničkin, anenský

związki frazeologiczne:: przysłowia: keď je po svätej Anne, hneď si sedliak klobúk nahne • okolo Anny páli ako chlebová pec • svätá Anna chladná zrána

etymologia:: (1.1) łac. Anna < gr. Ἄννα < hebr. חנה (chanah) → łaska → ‘pełna łaski’; (1.2) od imienia córki astronoma Edmunda Weissa

uwagi:: (1.1) zobacz też: Indeks:Słowacki - Imiona

źródła:

↑ Hasło „Anna” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
↑ Hasło „Anna” w: Ferdinand Buffa, Mikuláš Stano, Poľsko-slovenský a slovensko-poľský slovník, Slovenské pedagogické nakladateľstvo, Bratysława 1988.

Anna (język szkocki gaelicki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Anna (język szwedzki)

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna

odmiana:

przykłady:: (1.1) Anna är svenska. → Anna jest Szwedką.

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.1) Ana, Ane, Ann, Ahne, Anne

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: łac. Anna < gr. Ἄννα < hebr. חנה (chanah)

uwagi:: (1.1) zobacz też: Indeks:Szwedzki - Imiona żeńskie

źródła:

Anna (język węgierski)

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: łac. Anna < gr. Ἄννα < hebr. חנה (chanah)

uwagi:: (1.1) zobacz też: Indeks:Węgierski - Imiona

źródła:

Anna (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:: Nusia • Nüsia

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna

(1.2) astr. Anna (planetoida)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: łac. Anna < gr. Ἄννα < hebr. חנה (chanah)

uwagi:: zobacz też: Indeks:Wilamowski - Imiona żeńskie

źródła:

Anna (język włoski)

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Anna

odmiana:

przykłady:: (1.1) Anna e Marco stanno da me. → Anna i Marek mieszkają u mnie.; (1.1) La figlia di Maria si chiama Anna. → Córka Marii nazywa się Anna.; (1.1) Il marito di Anna suona il violino. → Mąż Anny gra na skrzypcach.; (1.1) Anna persuade tutti i fumatori a smettere di fumare. → Anna przekonuje wszystkich palaczy, aby rzucili palenie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: łac. Anna < gr. Ἄννα < hebr. חנה (chanah)

uwagi:: (1.1) zobacz też: Indeks:Włoski - Imiona

źródła:

[1] Hasło „Anna” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.

[2] Poprawna forma dopuszczana przez słowniki: Ann, np. Jerzy Grzenia, Szkolny słownik ortograficzny, Warszawa, Prószyński i S-ka, 2001. ISBN 83-7255-184-7. Analogicznie odmieniane są imiona Joanna czy Marianna (Joann, Mariann), mimo to często popełnianym błędem jest tworzenie formy Anien (ale już nie: Marianien czy Joanien). Zob. Poradnia językowa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Nazwy własne (pisownia i odmiana) - porada dr Katarzyny Wyrwas z Zakładu Językoznawstwa Pragmatycznego Instytut Języka Polskiego UŚ [dostęp: 2012-03-03]

[J.G._Anna-3] 3,00 ^3,01 ^3,02 ^3,03 ^3,04 ^3,05 ^3,06 ^3,07 ^3,08 ^3,09 ^3,10 Jan Grzenia, Anna, seria Portrety Imion, Wydawnictwo Nomen Omen, Katowice 2010.

[PoradniaPWN-4] Porada „zdrobnienia czy zgrubienia?” w: Poradnia językowa PWN.

[PoradniaPWN2-5] Porada „przymiotniki dzierżawcze od imion” w: Poradnia językowa PWN.

[PoradniaPWN3-6] Porada „przymiotniki dzierżawcze” w: Poradnia językowa PWN.

[7] Hasło „Anna” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4, s. 46-47.

[8] Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 31.

[9] Maria Malec, Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13857-2, s. 34.

[10] Mest populære for- og efternavne for alle danskere, Danmarks Statistik, dostęp: 06.03.2010

[11] Hasło „Anna” w: Oqaasileriffik Dictionary - Personal Names, The Language Secretariat of Greenland.

[12] Wikibooks.pl, Użycie rodzajnika przy nazwach państw, miast i innych nazwach własnych

[13] Wikibooks.pl, Deklinacja imion i nazwisk

[sssj-14] Hasło „Anna” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.

[15] Hasło „Anna” w: Ferdinand Buffa, Mikuláš Stano, Poľsko-slovenský a slovensko-poľský slovník, Slovenské pedagogické nakladateľstvo, Bratysława 1988.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[1]

[1]

[1]

[2]

[1]

[2]