Przejdź do zawartości

Rejon brodzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejon brodzki
Rejon
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Siedziba

Brody

Data powstania

1940, 1944

Data likwidacji

1941, 2020

Powierzchnia

1157 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


57 721[1]

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Rejon brodzki (ukr. Бродівський район) – dawna jednostka administracyjna Ukrainy, a wcześniej także Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, funkcjonująca w latach 1940–1941 i 1946–2020. Należał do obwodu lwowskiego. Siedzibą rejonu były Brody.

Większa część obszaru rejonu leżała na Równinie Brodzkiej (średnia wysokość 240 m n.p.m.), należącej do „małego Polesia”. Południowy wschód rejonu przecina Pasmo Wierchobuskie Wyżyny Podolskiej (najwyższy punkt Wysokyj Kamiń – 440 m n.p.m.). Według ukraińskiego spisu powszechnego z roku 2001 w rejonie żyło 63 900 ludzi, w tym 1000 Rosjan (1,6%) i 200 (0,3%) Polaków. Jego powierzchnia wynosiła 1157 km².

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Rejon brodzki został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie lwowskim utworzono 37 rejonów, między innymi brodzki[2]. Rejon objął następujące obszary, należące przed wojną do powiatu brodzkiego w województwie tarnopolskim:

Rejon brodzki przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Złoczów dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa. Niemcy do Brodów włączyli Folwarki Małe, Folwarki Wielkie i Stare Brody[6].

Rejon został odtworzony 23 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[7].

W 1946 roku rejon ponikowicki podzielony był na 19 rad wiejskich (stan na 1 września 1946): Chmielowe (do 1946 Berlin), Bielawce, Bołdury, Bordulaki, Dytkowce, Gaje Dytkowieckie, Gaje Smoleńskie, Gaje Starobrodzkie, Grzymałówka, Jazłowczyk, Klekotów, Komorówka, Koniuszków, Korsów, Łahodów, Leszniów, Małosiółka (do 1946 Folwarki Małe), Monastyrek, Mytnica-Korolówka, Piaski, Podhorodne (do 1946 Folwarki Wielkie), Smólno, Stanisławczyk, Stare Brody i Sznyrów[8].

4 marca 1959 do rejonu brodzkiego włączono część zniesionego rejonu zabłoteckiego[9].

23 września 1959 do rejonu brodzkiego włączono część zniesionego rejonu podkamieńskiego[10].

30 grudnia 1962 do rejonu brodzkiego włączono część zniesionego rejonu oleskiego[11][12].

Rejon brodzki zlikwidowano w związku z reformą administracyjną w 2020 roku, kiedy to jego obszar wcielono do nowego rejonu złoczowskiego.

Spis miejscowości

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Чисельність населення на 1 вересня 2019 року // Головне управління статистики у Львівській області
  2. ↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН України.
  3. ↑ Włączono je do rejonu ponikowickiego
  4. ↑ Główną częsć włączono do rejonu podkamieńskiego)
  5. ↑ Główną część włączono do rejonu ponikowickiego
  6. ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
  7. ↑ 1944 рік в історії (history.org.ua)
  8. ↑ NBUV
  9. ↑ Указ Президії ВР УРСР від 4.03.1959 «Про ліквідацію деяких районів Львівської області»
  10. ↑ Указ_Президії_ВР_УРСР_від_23.09.1959_«Про_ліквідацію_деяких_районів_і_перенесення_центра_Підбузького_району_Львівської_області».
  11. ↑ State Archive of the Lviv region.
  12. ↑ Rocznik 1962
  13. ↑ Na zach. od Komorówki.
  14. ↑ Czechy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 779.
  15. ↑ Na płd. od Wołoch.
  16. ↑ Grzymałówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 898.
  17. ↑ Kadłubiska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 660.
  18. ↑ Kizia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 117.
  19. ↑ Kołpin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 289.
  20. ↑ Kozaczyzna (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 535.
  21. ↑ Lisowiki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 321.
  22. ↑ Międzygóry, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 373.
  23. ↑ Na płd.-zach. od Wołoch.
  24. ↑ Sałasze (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 220.
  25. ↑ Na zach. od Podkamienia.
  26. ↑ Na płd. od Jasionowa.
  27. ↑ Na płd. od Gajów Dubieckich.
  28. ↑ Wołochy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 882.
  29. ↑ Wydra (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 77.
  30. ↑ Zbroje, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 530.
  31. ↑ Żarków, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 738.
Obwód lwowski (1939–41 i 1944–2020)
Miasta na prawach rejonów
Rejony

herb obwodu lwowskiego

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rejon_brodzki&oldid=73068563”