Ogoniatki
| Paradoxornithidae | |||
| Horsfield & F. Moore, 1854[1] | |||
.jpg) Cynamonek czarnolicy (Fulvetta cinereiceps formosana) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina |
ogoniatki | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Paradoxornis Gould, 1836 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
Ogoniatki[2] (Paradoxornithidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Większość gatunków tej rodziny zamieszkuje wschodnią, południowo-wschodnią i południową Azję, natomiast jeden gatunek, puzik, zachodnią Amerykę Północną[3]. Zamieszkują różnorodne typy siedlisk, takie jak: zarośla nadrzeczne, lasy strefy umiarkowanej, lasy deszczowe czy zarośla bambusowe[4]. Nie podejmują migracji, dotyczy to zarówno gatunków zamieszkujących strefę tropikalną, jak i umiarkowaną[4].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Są to przeważnie małe, rzadziej średniej wielkości ptaki, o zazwyczaj długich ogonach[4].
Długość ciała 9,5–28,5 cm, masa ciała 5–110 g[4].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Ogoniatki są najbliżej spokrewnione z pokrzewkami (Sylviidae) i niekiedy łączono je w jedną rodzinę[2]. Czasami ogoniatki łączono też z wąsatkami (Panuridae)[2][5], lecz taksony te nie są ze sobą blisko spokrewnione[2].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodziny należą następujące rodzaje[2]:
- Myzornis Blyth, 1843 – jedynym przedstawicielem jest Myzornis pyrrhoura Blyth, 1843 – olśniaczek
- Moupinia David & Oustalet, 1877 – jedynym przedstawicielem jest Moupinia poecilotis (J. Verreaux, 1871) – rdzawosterka
- Lioparus E.W. Oates, 1889 – jedynym przedstawicielem jest Lioparus chrysotis (Blyth, 1845) – złotobrzuszek
- Chrysomma Blyth, 1843
- Rhopophilus Giglioli & Salvadori, 1870 – jedynym przedstawicielem jest Rhopophilus pekinensis (Swinhoe, 1868) – smużnik
- Fulvetta David & Oustalet, 1877
- Chamaea Gambel, 1847 – jedynym przedstawicielem jest Chamaea fasciata (Gambel, 1845) – puzik
- Calamornis Gould, 1874 – jedynym przedstawicielem jest Calamornis heudei (David, 1872) – ogoniatka trzcinowa
- Paradoxornis Gould, 1836
- Suthora Hodgson, 1837
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b T. Horsfield & F. Moore: A catalogue of the birds in the Museum of the Honorable East India Company. London: M.H. Allen, 1854, s. 376. (ang.).
- ↑ a b c d e Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Paradoxornithidae Horsfield & Moore,F, 1854 - ogoniatki - Parrotbills and allies (wersja: 2024-10-17). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-02-20].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Sylviid babblers, parrotbills, white-eyes. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-22]. (ang.).
- ↑ a b c d S.M. Billerman: Parrotbills (Paradoxornithidae), version 1.0. [w:] Birds of the World (red. S.M. Billerman, B.K. Keeney & N.D. Sly) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2023. [dostęp 2025-02-20]. (ang.).
- ↑ P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40, zeszyt specjalny, s. 300, 1999.
