Przejdź do zawartości

Agnieszka Dziemianowicz-Bąk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Agnieszka Dziemianowicz-Bąk
Ilustracja
Agnieszka Dziemianowicz-Bąk (2023)
Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1984
Wrocław

Minister rodziny, pracy i polityki społecznej
Okres

od 13 grudnia 2023

Przynależność polityczna

Nowa Lewica

Poprzednik

Dorota Bojemska[a]

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa
Agnieszka Dziemianowicz-Bąk (z prawej) z Janem Śpiewakiem i Katarzyną Sztop-Rutkowską podczas demonstracji Polska Przeciw Przemocy w Białymstoku (2019)
Katarzyna Lubnauer, Agnieszka Dziemianowicz-Bąk i Krystyna Szumilas podczas konferencji prasowej w Sejmie (2023)

Agnieszka Ewa Dziemianowicz-Bąk (ur. 20 stycznia 1984 we Wrocławiu[1]) – polska polityczka, pedagożka, filozofka, badaczka i działaczka społeczna, doktor nauk humanistycznych, posłanka na Sejm IX i X kadencji, od 2023 minister rodziny, pracy i polityki społecznej[b] w trzecim rządzie Donalda Tuska.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie, działalność naukowa i zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego nr III im. Adama Mickiewicza we Wrocławiu (2003)[4]. Ukończyła pedagogikę na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych (2008) oraz filozofię na Wydziale Nauk Społecznych (2009) na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2009 rozpoczęła studia doktorskie w Instytucie Filozofii UWr[5]. W 2018 uzyskała stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie filozofii na podstawie napisanej pod kierunkiem profesora Adama Chmielewskiego pracy pt. Reprodukcja – Opór – Upełnomocnienie. Radykalna krytyka edukacji we współczesnej zachodniej myśli społecznej[6]. Autorka artykułów i publikacji naukowych[5][7].

W maju 2010 podjęła stałą współpracę z Ośrodkiem Myśli Społecznej im. Ferdynanda Lassalle’a we Wrocławiu. W latach 2010–2016 pracowała jako asystentka naukowa w Instytucie Badań Edukacyjnych w Warszawie, gdzie zajmowała się badaniem i analizą polityki edukacyjnej[7]. Badała działalność oświatową samorządów, działała w organizacjach aktywizujących młodzież z małych miejscowości oraz zakładała przedszkola na terenach wiejskich[8].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Od września 2015 do lutego 2019[9] była działaczką Partii Razem (od grudnia 2015 jako członkini zarządu krajowego tego ugrupowania[5]). W czasie kampanii przed wyborami parlamentarnymi w 2015 koordynowała pracę dolnośląskiego biura prasowego partii.

Brała udział w organizacji tzw. czarnego protestu przeciwko ograniczeniu prawa do wykonywania aborcji w Polsce[10].

Od 2017 reprezentowała Partię Razem w założonym przez Janisa Warufakisa paneuropejskim ruchu DiEM25[11]. W wyborach samorządowych w 2018 otwierała okręgową listę swojego ugrupowania do Sejmiku Województwa Dolnośląskiego, nie została wówczas wybrana na radną[12]. W lutym 2019 wystąpiła z Partii Razem, motywując swoją decyzję brakiem akceptacji dla przyjętej przez tę partię strategii przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w tym samym roku[13]. W sierpniu 2019 została wybrana do zespołu koordynacyjnego DiEM25[14].

W kwietniu 2019 założyła inicjatywę „Wrocław Wspiera Nauczycieli”, która w trakcie trwającego strajku generalnego w oświacie, zainicjowanego przez Związek Nauczycielstwa Polskiego, organizowała m.in. demonstracje i wiece poparcia dla postulatów strajkujących we Wrocławiu[15][16]. Agnieszka Dziemianowicz-Bąk w swoich wypowiedziach podkreśla również sprawy wolności osobistych, równouprawnienia osób LGBT czy dostępu kobiet do aborcji[17]. Była organizatorką wystosowania do rządu i ministra edukacji narodowej apelu o pilną realizację postulatów strajkowych nauczycieli, pod którym podpisało się około 50 tys. osób[18].

W 2019 została kandydatką w wyborach parlamentarnych z ostatniego miejsca na liście Sojuszu Lewicy Demokratycznej w okręgu wrocławskim[19] (z rekomendacji Wiosny[20]). W wyborach otrzymała 14 257 głosów, uzyskując mandat posłanki IX kadencji[21]. W Sejmie została członkinią Komisji do Spraw Unii Europejskiej oraz Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, a także przewodniczącą Parlamentarnego Zespołu ds. Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego[22].

W marcu 2020 podczas trwającej pandemii COVID-19 w ramach swojego biura poselskiego zainicjowała „Poselską Pomoc Pracowniczą”, ośrodek wsparcia dla pracowników poszkodowanych przez kryzys gospodarczy i nieuczciwych pracodawców. W lipcu zadeklarowała rozszerzenie działalności poprzez powołanie Biura Interwencji Obywatelskich[23].

W 2020 była współprzewodniczącą sztabu Roberta Biedronia podczas kampanii przed wyborami prezydenckimi[24]. We wrześniu 2021 przystąpiła do Nowej Lewicy, dołączając do frakcji SLD[25]. W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję w okręgu gdyńskim, otrzymując 30 631 głosów[26].

12 grudnia 2023 Sejm X kadencji wybrał ją na urząd ministra rodziny, pracy i polityki społecznej w trzecim rządzie Donalda Tuska[27][28]. Następnego dnia została przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołana na to stanowisko[29]. W styczniu 2024 została powołana przez prezydenta w skład Rady Dialogu Społecznego[30].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Córka polskiego Żyda Remigiusza[34][35] oraz Mirosławy[34]. Jest zamężna[36].

Wyniki wyborcze

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2018 Partia Razem Sejmik Województwa Dolnośląskiego nr 1 3566 (1,40%)N[12]
2019 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm IX kadencji nr 3 14 257 (2,18%)T[21]
2023 Nowa Lewica Sejm X kadencji nr 26 30 631 (4,49%)T[26]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dorota Bojemska zajmowała stanowisko ministra rodziny i polityki społecznej.
  2. ↑ Urzędowa nazwa stanowiska członka Rady Ministrów to minister; Agnieszka Dziemianowicz-Bąk określa się feminatywem ministra[2]. Formę tę zastosowano również w rządowym portalu Gov.pl[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Agnieszka Dziemianowicz-Bąk. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2019-11-07].
  2. ↑ Maski opadają! Dziemianowicz-Bąk zapowiada: Klauzula sumienia powinna być wykreślona. To relikt, który powinien zniknąć. wpolityce.pl, 13 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-14].
  3. ↑ Skład Rady Ministrów. gov.pl. [dostęp 2023-12-14].
  4. ↑ Agnieszka Dziemianowicz-Bąk. dziemianowicz-bak.pl. [dostęp 2019-11-12].
  5. ↑ a b c Agnieszka Dziemianowicz-Bąk. oko.press. [dostęp 2016-12-12].
  6. ↑ Dr Agnieszka Ewa Dziemianowicz-Bąk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-11-07].
  7. ↑ a b Ewelina Latosek: Dziemianowicz-Bąk: Intensywnie budujemy struktury. trybuna.eu, 23 grudnia 2015. [dostęp 2019-02-14].
  8. ↑ Zarząd Krajowy. partiarazem.pl. [dostęp 2016-12-12].
  9. ↑ Agnieszka Dziemianowicz-Bąk odchodzi z Partii Razem. interia.pl, 14 lutego 2019. [dostęp 2019-02-14].
  10. ↑ a b Global Thinkers 2016: the challengers: Agnieszka Dziemianowicz-Bak and Barbara Nowacka. foreignpolicy.com, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
  11. ↑ Berlin May 25: DiEM25. diem25.org. [dostęp 2017-06-02]. (ang.).
  12. ↑ a b Wybory samorządowe 2018. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-06-02].
  13. ↑ Michał Sutowski: Dziemianowicz-Bąk: Gdybym została, mogłabym pożałować. krytykapolityczna.pl, 27 lutego 2019. [dostęp 2019-02-28].
  14. ↑ The results are in: here’s who was elected to lead our movement. diem25.org, 16 kwietnia 2022. [dostęp 2019-08-19]. (ang.).
  15. ↑ Karolina Kijek: „Wrocław wspiera nauczycieli”. W niedzielę demonstracja pod pręgierzem. wyborcza.pl, 1 kwietnia 2019. [dostęp 2019-08-30].
  16. ↑ Agnieszka Dziemianowicz-Bąk: Solidarność wymaga zaufania. krytykapolityczna.pl, 23 kwietnia 2019. [dostęp 2019-08-30].
  17. ↑ Stara, młoda czy żadna? O przyszłości lewicy. kulturaliberalna.pl, 9 lipca 2019. [dostęp 2019-08-30].
  18. ↑ 50 tys. podpisów pod apelem o pilną realizację postulatów strajkowych nauczycieli. portalsamorzadowy.pl, 16 kwietnia 2019. [dostęp 2019-08-30].
  19. ↑ Bartosz Senderek: Lewica zaprezentowała swoich kandydatów z Wrocławia. tuwroclaw.com, 21 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-30].
  20. ↑ Posłowie Lewicy i KO podzieleni ws. opłatka w Sejmie. pap.pl, 7 grudnia 2019. [dostęp 2021-09-24].
  21. ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2022-09-27].
  22. ↑ Agnieszka Dziemianowicz-Bąk. sejm.gov.pl. [dostęp 2020-05-10].
  23. ↑ Posłanka Lewicy otwiera Biuro Interwencji Obywatelskich. Pomoże m.in. kobietom i osobom LGBT. onet.pl, 2020-07-20. [dostęp 2020-07-22].
  24. ↑ Robert Biedroń: w środę restart kampanii. wnp.pl, 20 maja 2020. [dostęp 2020-05-20].
  25. ↑ Posłanka Agnieszka Dziemianowicz-Bąk dołączyła do Nowej Lewicy. wnp.pl, 24 września 2021. [dostęp 2021-09-24].
  26. ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2023. pkw.gov.pl. [dostęp 2023-10-17].
  27. ↑ Druk nr 96: Przedstawiony przez Prezesa Rady Ministrów wniosek w sprawie wyboru członków Rady Ministrów. sejm.gov.pl, 12 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
  28. ↑ Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 grudnia 2023 r. w sprawie wyboru w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1381).
  29. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 grudnia 2023 r. nr 1131.45.2023 o powołaniu w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1383).
  30. ↑ Karolina Gawot: Prezydent powołał ministrów do Rady Dialogu Społecznego. interia.pl, 30 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-30].
  31. ↑ Kampania Przeciw Homofobii przyznała Korony Równości za wspieranie społeczności LGBT+. noizz.pl, 28 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
  32. ↑ Mateusz Witczak: Korony Równości. Kilka pokoleń przeciw homofobii. polityka.pl, 28 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
  33. ↑ Magdalena Chrzczonowicz, Agata Szczęśniak: OKO.press z Koroną Równości! Nagrodzono też Wandę Traczyk-Stawską, Agnieszkę Dziemianowicz-Bąk, Atlas Nienawiści. oko.press, 27 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
  34. ↑ a b Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-06-23].
  35. ↑ Mocne wystąpienie polskiego Żyda na promocji książki o Jedwabnem. dorzeczy.pl, 27 listopada 2019. [dostęp 2024-01-08].
  36. ↑ Weronika Misiuk: Kim jest posłanka Agnieszka Dziemianowicz-Bąk? Oto kilka faktów z jej życia. radiozet.pl, 17 listopada 2023. [dostęp 2023-11-18].
Ministrowie pracy III Rzeczypospolitej

Godło Polski

Trzeci rząd Donalda Tuska (od 2023)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Agnieszka_Dziemianowicz-Bąk&oldid=75385234”