Hanna Wróblewska
.jpg) Hanna Wróblewska (2024) | |
| Data i miejsce urodzenia |
5 czerwca 1968 |
|---|---|
| Minister kultury i dziedzictwa narodowego | |
| Okres |
od 13 maja 2024 |
| Przynależność polityczna |
bezpartyjna (z rekomendacji KO) |
| Poprzednik | |
| Dyrektor Zachęty Narodowej Galerii Sztuki | |
| Okres |
od 2010 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Hanna Kamila Wróblewska (ur. 5 czerwca 1968 w Olsztynie[1]) – polska historyczka sztuki i kuratorka, w latach 2010–2021 dyrektorka Zachęty Narodowej Galerii Sztuki, od 2024 minister kultury i dziedzictwa narodowego w trzecim rządzie Donalda Tuska.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończyła historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim[2][3]. Jeszcze w trakcie studiów w 1989 została przewodniczką w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki. Pracowała następnie w tej instytucji jako edukatorka i kuratorka wystaw[4]. W 2010 objęła stanowisko dyrektorki Zachęty[5], które zajmowała do końca 2021[6]. Pełniła też funkcję komisarza Pawilonu Polskiego na Biennale w Wenecji[5]. Zasiadała w Kapitule Nagrody Sztuki im. Marii Anto i Elsy von Freytag-Loringhoven[7].
Weszła w skład rady programowej Centrum Nauki Kopernik w Warszawie oraz rady Muzeum Sztuki w Łodzi[3]. W 2022 została zastępczynią dyrektora Muzeum Getta Warszawskiego ds. naukowych i wystawienniczych[2][8]. W 2023 objęła funkcję dyrektorki Departamentu Narodowych Instytucji Kultury w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego[2].
10 maja 2024 premier Donald Tusk ogłosił jej nominację na urząd ministra kultury i dziedzictwa narodowego[9]. 13 maja tego samego roku została powołana na tę funkcję przez prezydenta RP Andrzeja Dudę[10].
Wystawy
[edytuj | edytuj kod]W Zachęcie była kuratorką m.in. następujących wystaw[5][11]:
- Andrzej Wróblewski. Retrospektywa (1995),
- Panoptykon. Architektura i teatr więzienia (2005),
- Rewolucje 1968 (2008),
- Katarzyna Kozyra. Casting (2010),
- Marlene Dumas. Miłość nie ma z tym nic wspólnego (2012),
- Sarkis. Tęcza anioła (2017).
Wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dane osoby pełniącej funkcje publiczne, katalog.bip.ipn.gov.pl [zarchiwizowane 2024-05-30].
- ↑ a b c Hanna Wróblewska, gov.pl [zarchiwizowane 2024-05-14].
- ↑ a b Hanna Wróblewska: ważne są dzieło i postawa artystyczna twórcy [online], polskieradio.pl, 2 lipca 2022 [dostęp 2024-05-10].
- ↑ Hanna Wróblewska: Nie zniknęłam ani ja, ani Zachęta. Podcast „Wprost O Kulturze” [online], wprost.pl, 22 marca 2022 [dostęp 2024-05-14].
- ↑ a b c Anna Bernat, Dyrektorka Zachęty: Nie trzeba bać się sztuki współczesnej [online], Polska Agencja Prasowa, 24 lutego 2021 [dostęp 2023-03-25].
- ↑ Janusz Janowski powołany na stanowisko dyrektora warszawskiej Zachęty [online], gazetaprawna.pl, 1 grudnia 2021 [dostęp 2024-05-14].
- ↑ Gala pierwszej edycji nagrody im. Marii Anto i Elsy von Freytag, asp.waw.pl, 13 grudnia 2018 [zarchiwizowane 2019-03-08].
- ↑ Małgorzata Piwowar, Rok 2022 w muzeach i galeriach. Nowi dyrektorzy mianowani przez ministra [online], rp.pl, 29 grudnia 2022 [dostęp 2023-02-16].
- ↑ Paweł Kmiecik, Kim jest Hanna Wróblewska – nowy minister kultury [online], rmf24.pl, 10 maja 2024 [dostęp 2024-05-10].
- ↑ Oficjalne zaprzysiężenie nowych ministrów – priorytetem niezmiennie bezpieczeństwo, gov.pl, 13 maja 2024 [zarchiwizowane 2024-05-13].
- ↑ Katarzyna Krzykowska, MKiDN: Hanna Wróblewska nadal dyrektorem Zachęty [online], dzieje.pl, 22 grudnia 2017 [dostęp 2019-07-14].
- ↑ Nagroda Krytyki Artystycznej im. Jerzego Stajudy [online], culture.pl [dostęp 2019-07-14].
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
.jpg)
|
