Przejdź do zawartości

3 Dywizjon Straży Granicznej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
3 Dywizjon Straży Granicznej
1 dywizjon 3 p WSG
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1919

Rozformowanie

1920

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Edmund Lubański

Organizacja
Dyslokacja

Mława

Formacja

Straż Graniczna

Podległość

Dowództwo SG
1 pułk SG
3 pułk WSG

3 Dywizjon Straży Granicznej – jednostka organizacyjna Straży Granicznej w II Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

17 grudnia 1918 szef Straży Granicznej płk Małyszko przedstawił Ministerstwu Spraw Wojskowych wstępny projekt etatów oddziałów granicznych[1]. Na ich podstawie sformowano w styczniu 1919 3 dywizjon Straży Granicznej[2]. Według kroniki: 28 grudnia 1918 rotmistrz Lubański wraz ze swoim adiutantem ppor. Orłowskim przybył do Mławy[3]. W skład dywizjonu weszły początkowo dwa szwadrony. 1 szwadron sformowany został przez ppor. Jana Ursyn Zamarajewa z ochotników w Dąbrowie Górniczej. Liczył trzech oficerów i 136 szeregowych. Wyposażony był w broń rosyjską[4]. Do Mławy szwadron przybył 31 grudnia 1918[3]. Drugi szwadron sformował w Warszawie por. Otton Gloeh. Liczył trzech oficerów i 142 szeregowców. Do Mławy przybył 9 stycznia 1919[3]. W następnych dniach do dywizjonu meldowali się kolejni oficerowie. Byli oni kierowanie na granicę do poszczególnych szwadronów. 21 marca dywizjon otrzymał 214 rekrutów[5].

Do końca lutego 1919 sformowano 1 pułk Straży Granicznej[6]. Dywizjon wszedł w jego skład[7]. 21 marca dywizjon zmienił nazwę na II/1 pułku Straży Granicznej. Tym samym 1 szwadron stał się 5., a 2 szwadron 6 szwadronem 1 pułku SG[8].

Dywizjon obsadził granicę z Prusami Wschodnimi na odcinku od Grajewa do Mławy, czyli dawną granicę prusko–rosyjską[6].

14 lipca 1919 ukazało się rozporządzenie ministra spraw wojskowych odnośnie do dyslokacji i reorganizacji oddziałów granicznych[9]. Dywizjon już jako 1/3 pułku WSG[10] ochraniał odcinek od rzeki Omulew do Dłutowa. Dowództwo dywizjonu dalej stacjonowało w Mławie. 1 szwadron[a] rozmieszczono w Chorzelach, 2 szwadron przeniesiono z Mławy do Janowa[b], 3 szwadron pozostawiono w Popłówku[c], a 4 szwadron[d] przeniesiono do Krzep[10].

Służba graniczna

[edytuj | edytuj kod]

Sformowany w Dąbrowie Górniczej 1 szwadron rozpoczął służbę graniczną 12 stycznia na odcinku od Józefowa do Piekiełka wystawiając 7 posterunków: Mławka, Kuklin, Krempa, Lewiczyn, Piekiełko, Gnojno i Józefów[3]. 2 szwadron „warszawski” objął granicę 18 stycznia i obsadził rubież od Janowa do rzeki Omulew. Wystawił przy tym posterunki:Janowo, Chorzele, Ryki-Borkowe, Wólka i Wasiły[3]. Granica strzeżona była prowizorycznie. Brak środków transportu i słabe wyszkolenie żołnierzy powodowało, że ci ostatni dość często sami uprawiali proceder przemytniczy. Skutkiem było oddanie pod sąd 84 szeregowców. Wywodzili się oni w większości z 2 szwadronu[5]. Oprócz typowych działań granicznych dywizjon wypełniał funkcje aprowizacyjne wysyłając ekspedycje w celu dostarczenia kontyngentu zbożowego[5].

Dowódcy dywizjonu

[edytuj | edytuj kod]

Przekształcenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. Poprzednio był to 6 szwadron 1 pułku SG przemianowany na 1 szwadron 3 pułku WSG.[10]
  2. Był to dawny 8 szwadron 1 pułku WSG przemianowany na 2 szwadron 3 pułku WSG[10].
  3. Poprzednio był to 7 szwadron 1 pułku WSG przemianowany następnie na 3 szwadron 3 pułku WSG[10].
  4. Był to dawny szwadron 1 pułku WSG przemianowany następnie na 4 szwadron 3 pułku WSG[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]